Η νομιμοποίηση του Ισραήλ οικοδομήθηκε πάνω στο Ολοκαύτωμα. Τώρα η δική του γενοκτονία την καταστρέφει

Το Σιωνιστικό σχέδιο μπόρεσε να συγκεντρώσει την υποστήριξη των περισσότερων Εβραίων μόνο χάρη στο Ολοκαύτωμα. Αλλά το επιχείρημα της αυτοάμυνας δεν λειτουργεί πλέον, μεσούσης της δικής του γενοκτονίας στη Γάζα

Μια από τις πιο αξιοσημείωτες πτυχές της ιστορίας του Σιωνισμού είναι ότι η πλειονότητα των Ευρωπαίων Εβραίων απέρριψε το κίνημα από την έναρξή του στις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτό που είχε ξεκινήσει ως σχέδιο των Βρετανών Προτεσταντών για τον προσηλυτισμό των Ευρωπαίων Εβραίων στον Προτεσταντικό Χριστιανισμό και την αποστολή τους στην Παλαιστίνη, μετατράπηκε στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα σε ένα ευρωπαϊκό εβραϊκό σχέδιο.

Πάραυτα, το κίνημα απέτυχε να προσελκύσει τους Ευρωπαίους Εβραίους, εν αντιθέσει με τη δημοτικότητα της οποίας έχαιρε μεταξύ των Ευρωπαίων και Αμερικανών Προτεσταντών και ιδιαίτερα των ιμπεριαλιστών ηγετών της Ευρώπης.

Μόνο μετά τη ναζιστική γενοκτονία των Ευρωπαίων Εβραίων η πλειονότητα των Ευρωπαίων και των Αμερικανών Εβραίων πείστηκε και άρχισε να υποστηρίζει αυτό το κίνημα των αποικιοκρατών εποίκων που έδωσε εντολή στους Εβραίους να απελάσουν τους εαυτούς τους και να εποικίσουν την Παλαιστίνη.

Πράγματι, το Ολοκαύτωμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να πειστούν αυτές οι κοινότητες να υποστηρίξουν την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, αν μη τι άλλο για να παρέχει καταφύγιο στους Εβραίους που επέζησαν της γενοκτονικής καταστροφής στην Ευρώπη.

Η αλλαγή της στάσης αυτών των Εβραίων, ωστόσο, δεν ήταν ούτε άμεση ούτε αυθόρμητη. Το σιωνιστικό κίνημα εργάστηκε επιμελώς και τελικά πέτυχε να τους πείσει να υποστηρίξουν το εποικιστικό-αποικιακό πρόγραμμά του.

Σιωνιστικός καταναγκασμός

Μετά τον πόλεμο, οι Σιωνιστές χρησιμοποίησαν πίεση και καταναγκασμό για να φέρουν τους επιζώντες Ευρωπαίους Εβραίους στην Παλαιστίνη. Αυτοί οι Εβραίοι επιζώντες ζούσαν ακόμα στους καταυλισμούς εκτοπισμένων και ήθελαν να μετακομίσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων τα σύνορα παρέμεναν κλειστά για αυτούς.

Στην πραγματικότητα, ήταν ένα κλείσιμο που το Σιωνιστικό κίνημα, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών Σιωνιστών, υποστήριξε σθεναρά.

Οι Αμερικανοί Σιωνιστές αρνήθηκαν ακόμη και να εξετάσουν το ενδεχόμενο να προσφέρουν στους επιζώντες του Ολοκαυτώματος «μια επιλογή» αντί της Παλαιστίνης. Ο σύμβουλος του τότε προέδρου Franklin D Roosevelt, ο εξέχων Εβραίος δικηγόρος για τα πολιτικά δικαιώματα Morris L Ernst, πρότεινε να προσφερθεί μια τέτοια επιλογή, καθώς «θα απελευθέρωνε [τους Αμερικανούς] από την υποκρισία του να κλείνουν τις πόρτες [τους] ενώ παράλληλα κάνουν επίκληση στη θεοσέβεια των Αράβων».

Για τον Ερνστ, «φαινόταν ότι η αποτυχία των κορυφαίων εβραϊκών ομάδων να υποστηρίξουν με ζήλο αυτό το μεταναστευτικό πρόγραμμα μπορεί να είχε σαν αποτέλεσμα να μην το προωθήσει ο Πρόεδρος εκείνη τη στιγμή». Ο Ερνστ «αισθάνθηκε προσβεβλημένος όταν δραστήριοι Εβραίοι ηγέτες αποδοκίμασαν, χλεύασαν και στη συνέχεια [του] επιτέθηκαν ως…προδότη» επειδή πρότεινε να δοθεί μια τέτοια επιλογή στους επιζώντες του Ολοκαυτώματος στην Ευρώπη.

Σημειωτέον, η σθεναρή αντίθεση του Σιωνιστικού κινήματος στην εβραϊκή μετανάστευση στις ΗΠΑ συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980, καθώς οι Εβραίοι άρχισαν αθρόα να εγκαταλείπουν τη Σοβιετική Ένωση. Ενώ οι περισσότεροι ήθελαν να πάνε στις ΗΠΑ, το ισραηλινό λόμπι επιτυχώς πίεσε την κυβέρνηση του προέδρου Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου να επιβάλει αυστηρούς περιορισμούς στον αριθμό τους, ώστε οι περισσότεροι να αναγκαστούν να πάνε στο Ισραήλ.

Και όμως οι ίδιοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι Εβραίοι που υποστήριξαν το σιωνιστικό κίνημα και αργότερα το ισραηλινό κράτος δεν έγιναν οι ίδιοι σιωνιστές, αν Σιωνισμός σημαίνει απέλαση των ίδιων και το να γίνουν αποικιοκράτες στην Παλαιστίνη και αργότερα στο Ισραήλ.

Παρά τη γενοκτονία των Ναζί, συνεχίστηκε ο αγώνας μεταξύ των ηγετών του αμερικανικού και ευρωπαϊκού εβραϊσμού από τη μια πλευρά και του ισχυρισμού του Ισραήλ ότι εκπροσωπεί όλους τους Εβραίους της υφηλίου από την άλλη.

Το 1950, ο πρόεδρος της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής, Jacob Blaustein, υπέγραψε συμφωνία με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν για να διευκρινιστεί η φύση της σχέσης μεταξύ του Ισραήλ και των Αμερικανοεβραίων.

Στη συμφωνία, ο Μπεν-Γκουριόν δήλωσε ότι οι Αμερικανοεβραίοι ήταν πλήρεις πολίτες των ΗΠΑ και πρέπει μόνο να είναι πιστοί σε αυτές: «Δεν οφείλουν καμία πολιτική πίστη στο Ισραήλ».

Από την πλευρά του, ο Blaustein δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν είναι «εξορία» αλλά μάλλον «διασπορά» και επέμεινε ότι το κράτος του Ισραήλ δεν αντιπροσώπευε επισήμως τους Εβραίους της Διασποράς στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Blaustein πρόσθεσε ότι το Ισραήλ δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι καταφύγιο για τους Αμερικανοεβραίους.

Τόνισε ότι ακόμη κι αν οι ΗΠΑ έπαυαν να είναι δημοκρατικές και οι Αμερικανοεβραίοι «ζούσαν σε έναν κόσμο στον οποίο θα ήταν δυνατό να εκδιωχθούν από την Αμερική», ένας τέτοιος κόσμος, επέμεινε, σε αντίθεση με τους ισραηλινούς ισχυρισμούς, «δε θα ήταν ένας κόσμος ασφαλής ούτε για το Ισραήλ».

Πέρα από αυτές τις επιφυλάξεις, η υποστήριξη προς το Ισραήλ στον απόηχο της γενοκτονίας των Ευρωπαίων Εβραίων θα αυξηθεί σημαντικά μόνο απ’ τη δεκαετία του 1960, με την άνοδο αυτού που ο ιστορικός Peter Novick αποκάλεσε «συνείδηση του Ολοκαυτώματος».

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εργαλειοποίησης της γενοκτονίας από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ για την υπεράσπιση του ρατσιστικού καθεστώτος του Ισραήλ και των συνεχιζόμενων εγκλημάτων του εναντίον του παλαιστινιακού λαού και αποτέλεσμα μιας ψυχροπολεμικής εκστρατείας για τη συκοφάντηση της ΕΣΣΔ ως «αντισημιτικής».

Η δίκη του Άιχμαν το 1961 και οι πολλαπλές εισβολές του Ισραήλ σε τρεις αραβικές χώρες το 1967, που παρουσίασε ως υπαρξιακό πόλεμο για να αποτρέψει ένα ακόμη Ολοκαύτωμα κατά των Εβραίων, αύξησαν το επίπεδο της εβραϊκής και χριστιανικής δυτικής υποστήριξης προς το Ισραήλ σε επίπεδα ζηλωτισμού.

Μετατρέποντας τη γενοκτονία σε όπλο

Αλλά αν τα ισραηλινά και σιωνιστικά επιχειρήματα επέμεναν ότι η ύπαρξη του Ισραήλ είναι η μόνη εγγύηση ενάντια σε ένα άλλο ολοκαύτωμα που στοχεύει την παγκόσμια Εβραιοσύνη οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, επέμεναν επίσης ότι το ίδιο το Ισραήλ θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να γίνει θύμα άλλου ολοκαυτώματος που θα διαπράξουν οι Παλαιστίνιοι και τα αραβικά κράτη.

Ο κορυφαίος ιδεολόγος της «βιομηχανίας του Ολοκαυτώματος», Elie Wiesel, ένας κενολόγος αντιπαλαιστίνιος ρατσιστής που δικαιολόγησε τα ισραηλινά εγκλήματα στο όνομα του Ολοκαυτώματος μέχρι το τέλος της ζωής του, επέμενε ότι όσοι δεν υποστήριξαν τις πολλαπλές εισβολές του Ισραήλ το 1967 σε αραβικές χώρες ή όσοι αντιστάθηκαν στο Ισραήλ και πολέμησαν εναντίον του για να αποκαταστήσουν τα δικαιώματά τους, είναι εχθροί του εβραϊκού λαού στο σύνολό του: «Οι Αμερικανοί Εβραίοι», υποστήριξε, «καταλαβαίνουν τώρα ότι ο πόλεμος του [Αιγύπτιου Προέδρου] Νάσερ δεν στρέφεται αποκλειστικά εναντίον του εβραϊκού κράτους, αλλά εναντίον του εβραϊκού λαού».

Το 1973, όταν η Αίγυπτος και η Συρία εισέβαλαν στα εδάφη τους για να τα απελευθερώσουν από την ισραηλινή κατοχή, ο Wiesel έγραφε ότι για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή του «φοβόταν ότι ο εφιάλτης μπορεί να ξεκινήσει πάλι από την αρχή». Για τους Εβραίους, είπε, «ο κόσμος έχει μείνει αναλλοίωτος… αδιάφορος για τη μοίρα μας».

Ο Αμερικανός Ραβίνος Irving Greenberg, ο οποίος αργότερα υπηρέτησε ως διευθυντής της Προεδρικής Επιτροπής για το Ολοκαύτωμα, πίστευε ότι ο ίδιος ο Θεός υποστήριξε το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967 λόγω της αγάπης του για τον εβραϊκό λαό και για να ανταποδώσει για τ’ ότι απέτυχε να υπερασπιστεί τους Εβραίους απ’ τον Χίτλερ. Ο Greenberg υποστήριξε: «Στην Ευρώπη [ο Θεός] είχε αποτύχει να κάνει το καθήκον Του… η αποτυχία στο να επανορθώσει τον Ιούνιο [1967] θα ήταν μια ακόμη πιο αποφασιστική καταστροφή της διαθήκης».

Ενώ η γενοκτονία του Χίτλερ βοήθησε στη μεταστροφή της πλειονότητας των Εβραίων του κόσμου από αντισιωνιστές σε φιλοσιωνιστές, η συνεχής επίκληση του Ολοκαυτώματος από το Ισραήλ ως αυτό που περιμένει τους Εβραίους αν δεν υποστήριζαν τον Σιωνισμό και το Ισραήλ εξασφάλισε τη συνεχή υποστήριξη των Εβραίων γι’ αυτό. Αυτό όμως που δεν κατάλαβε το Ισραήλ είναι ότι η μετατροπή της γενοκτονίας σε όπλο υπέρ του θα μπορούσε μια μέρα να αποβεί σε βάρος του.

Αυτή η πιθανότητα άρχισε να είναι εμφανής με τη μαζική εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το 1982, κατά την οποία αρκετές χώρες το κατηγόρησαν ότι διέπραξε γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού και του λιβανικού λαού.

Επίσης, στον απόηχο των σφαγών της Σάμπρα και της Σατίλα τον Σεπτέμβριο του 1982, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε ψήφισμα που καταδικάζει τις σφαγές ως «πράξη γενοκτονίας», με τη συντριπτική πλειονότητα των χωρών, αριθμώντας 123, να το υπερψηφίζουν, 22 να απέχουν και καμία αντίθετη.

Εκείνη την εποχή, η Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής δήλωσαν: «Η λέξη για αυτό που κάνει το Ισραήλ στο λιβανέζικο έδαφος είναι γενοκτονία. Ο σκοπός του είναι να καταστρέψει τους Παλαιστίνιους ως έθνος».

Υπό το φως μιας τέτοιας αγριότητας, πολλοί Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι Εβραίοι άρχισαν να απομακρύνονται από το Ισραήλ και τη Σιωνιστική του ιδεολογία. Η υποκρισία της υποστήριξης της ισραηλινής γενοκτονίας για έναν λαό που ο ίδιος είχε υποστεί γενοκτονία ήταν υπερβολική.

Καθώς το ισραηλινό απαρτχάιντ και η εποικιστική αποικιοκρατία εντάθηκαν τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες, το ίδιο έκανε και η αμερικανική και ευρωπαϊκή εβραϊκή αντίθεση στο Ισραήλ, το οποίο αντιλαμβανόταν αυτό που έκανε το Ισραήλ ως «γενοκτονία».

Μια έρευνα που διεξήχθη από το Jewish Electorate Institute τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2021 διαπίστωσε ότι το 22 τοις εκατό των Εβραίων των ΗΠΑ πίστευαν ότι το Ισραήλ «διέπραττε γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων», το 25 τοις εκατό συμφώνησε ότι «το Ισραήλ είναι ένα κράτος απαρτχάιντ» και το 34 τοις εκατό πίστευε ότι «η μεταχείριση των Παλαιστίνιων από το Ισραήλ είναι παρόμοια με τον ρατσισμό στις ΗΠΑ».

Από αυτούς κάτω των 40 ετών, το 33 τοις εκατό πίστευαν ότι το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Αυτοί οι αριθμοί συγκεντρώθηκαν δύο χρόνια πριν ξεκινήσει η τρέχουσα γενοκτονία.

Αυτή η αντισιωνιστική στάση, που έχει αυξηθεί σε αριθμό και ένταση έκτοτε, υιοθετήθηκε επίσης από πολλούς Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς Εβραίους.

Το γεγονός ότι το Διεθνές Δικαστήριο ενέκρινε την κατηγορία εναντίον του Ισραήλ, κατηγορώντας το για διάπραξη γενοκτονίας, εξάλειψε κάθε αμφιβολία που απέμενε στα μάτια πολλών. Είναι ακριβώς το ζήτημα της γενοκτονίας που έχει κινητοποιήσει αυτούς τους Εβραίους για να αντιταχθούν στο Ισραήλ.

«Άλλο ένα Ολοκαύτωμα»

Δεδομένης της συνεχιζόμενης εργαλειοποίησης του Ολοκαυτώματος από το Ισραήλ ως δικαιολογία για να διαπράξει γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού, δεν ήταν καθόλου αυθαίρετο ή περίεργο τ’ ότι οι Ισραηλινοί και οι δυτικοί σύμμαχοί τους διακήρυξαν ότι η επιχείρηση της Παλαιστινιακής αντίστασης της 7ης Οκτωβρίου σκότωσε τον μεγαλύτερο αριθμό Εβραίων μετά απ’ το Ολοκαύτωμα, λες και οι Παλαιστίνιοι έβαλαν στο στόχαστρο τους Ισραηλινούς Εβραίους επειδή είναι Εβραίοι και όχι επειδή είναι εποικιστές και κατακτητές της παλαιστινιακής γης και καταπιεστές του παλαιστινιακού λαού.

Είναι αυτό το βασικό επιχείρημα που συνεχίζει να επαναλαμβάνεται από το Ισραήλ και τους συμμάχους του για την υπεράσπιση της συνεχιζόμενης ισραηλινής γενοκτονίας.

Το Ισραήλ κατανοεί πολύ καλά ότι είναι η γενοκτονία των Ευρωπαίων Εβραίων που νομιμοποίησε την εγκατάστασή του στη γη των Παλαιστινίων, και μόνο ο φόβος μιας άλλης τέτοιας γενοκτονίας θα δικαιολογούσε και θα νομιμοποιούσε την πραγματική γενοκτονία των Παλαιστινίων σήμερα.

Η ισραηλινή προπαγάνδα, στην πραγματικότητα, επιμένει ότι είναι η παλαιστινιακή και η αραβική αντίσταση, με την υποστήριξη του Ιράν, που θέλει να διαπράξει γενοκτονία κατά των Ισραηλινών Εβραίων.

Ισχυρίζεται επίσης ότι ο στόχος της επιχείρησης Al-Aqsa Flood [Πλημμύρα Αλ Άξα] δεν ήταν οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι ήταν φυλακισμένοι από το 2005 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γάζας, να βγουν από τη φυλακή τους επιτιθέμενοι στους δεσμοφύλακες τους, αλλά μάλλον να ξεκινήσουν έναν πόλεμο που θα εξόντωσε τον εβραϊκό λαό.

Είναι πατώντας σε αυτά τα ισραηλινά μυθεύματα που το Ισραήλ επιμένει ότι οι εκκλήσεις των ηγετών του και των μέσων ενημέρωσής του για γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού είναι πραγματικά μια αυτοάμυνα για να αποτρέψουν μια ακόμη γενοκτονία των Εβραίων.

Σύμφωνα με αυτή τη λογική, αποδεικνύεται τότε ότι το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων για να αποτρέψει άλλη μια γενοκτονία κατά των Εβραίων. Η διάπραξη γενοκτονίας είναι, επομένως, ο μόνος τρόπος για να σωθεί το Ισραήλ.

Παρά την ατέρμονη επανάληψή τους από τους δυτικούς ηγέτες και τον δυτικό Τύπο, αυτά τα επιχειρήματα δεν έχουν πείσει όλους τους Εβραίους για την ανάγκη να υποστηρίξουν το Ισραήλ σε αυτόν τον πόλεμο.

Αποικιακή γενοκτονία

Γεννημένο μέσα απ’ τη γενοκτονία, το Ισραήλ και οι προπαγανδιστές του πιστεύουν ότι η εργαλειοποίηση του Ολοκαυτώματος πρέπει να παραμείνει η κατευθυντήρια αρχή για τη δικαιολόγηση όλων των εγκλημάτων του Ισραήλ.

Αυτό ξεκινά με το δικαίωμά του να εποικίσει τη γη των Παλαιστινίων, να εκδιώξει την πλειονότητα του παλαιστινιακού λαού και να υποβάλει αυτούς που βρίσκονται κάτω από τον ζυγό του στις πιο σαδιστικές μορφές καταπίεσης, συμπεριλαμβανομένων του απαρτχάιντ και της γενοκτονίας, ενώ συμμαχεί με τους Γερμανούς γενοκτονιστές που διέπραξαν την ίδια την εβραιοκτονία που δικαιολογεί την ύπαρξη του Ισραήλ στα μάτια πολλών από τους υποστηρικτές του Ισραήλ.

Αλλά αυτή η λογική έχει πλέον χρησιμοποιηθεί εναντίον του ίδιου του Ισραήλ, απειλώντας να αναιρέσει την αποικία των Εβραίων εποίκων. Ο εύλογος φόβος που βιώνουν τώρα οι υποστηρικτές του Ισραήλ είναι ότι η γενοκτονία αποδείχθηκε ότι ήταν ένα ξίφος που κόβει κι απ’ τις δύο μεριές. Ακριβώς όπως ο εργαλειοποίησή του βοήθησε να εδραιωθεί το Ισραήλ και να το προστατεύσει από κάθε Δυτική καταδίκη των εγκλημάτων του, θα μπορούσε τώρα να επιφέρει το τέλος του βάρβαρου καθεστώτος του.

Αυτό σημαίνει ότι η διάπραξη μιας πραγματικής γενοκτονίας για την αποτροπή μιας φανταστικής γενοκτονίας δεν είναι ένα επιχείρημα που πείθει εύκολα, εκτός από τα κράτη που επίσης την διαπράττουν, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία.

Είναι αυτές οι χώρες των οποίων οι γενοκτονίες πάντα δικαιολογούνταν ως απαραίτητες για την αποτροπή της γενοκτονίας των εποίκων τους. Δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στη σφαγή των Ιθαγενών Αμερικανών από λευκούς Αμερικανούς αποίκους για να το δείξουμε αυτό.

Πράγματι, ένα σύντομο ιστορικό ταξίδι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι ΗΠΑ διέπραξαν πυρηνική γενοκτονία κατά της Ιαπωνίας, το καταδεικνύει αυτό πολύ καθαρά. Οι ατομικοί βομβαρδισμοί της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, που σκότωσαν πάνω από 215.000 ανθρώπους, ήταν τότε δικαιολογημένοι και συνεχίζουν να τις υπερασπίζονται σήμερα ως αναγκαίες για να αποτραπούν απώλειες κάπου μεταξύ μισού και δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών.

Η γενοκτονία της ναζιστικής Γερμανίας διαπράχθηκε επίσης στο όνομα της προστασίας του γερμανικού λαού από τον αφανισμό και την υποταγή από μια αντισημιτική φανταστική «εβραϊκή συνωμοσία». Η γενοκτονία των ιθαγενών Αυστραλών θεωρήθηκε επίσης απαραίτητη για την προστασία των λευκών Βρετανών αποίκων, όπως ήταν η γαλλική γενοκτονία στην Αλγερία απαραίτητη για την υπεράσπιση της Γαλλίας και των αποίκων της Πιε-νουάρ [Σ.Μ.: Ο όρος Pieds-noirs, που σημαίνει αυτοί με μαύρα πόδια, χρησιμοποιούνταν για την περιγραφή των Γάλλων εποίκων της Αλγερίας που εκτοπίστηκαν πίσω στη Γαλλία μετά την ανεξαρτησία της το 1962].

Οι Ισραηλινοί ηγέτες δεν επανεφευρίσκουν τον τροχό με αυτά τα επιχειρήματα, αλλά αποτελούν μέρος μιας μακράς αλληλουχίας αποικιών και αποικιακών μητροπολιτικών χωρών που ανέκαθεν τις ανέπτυσσαν για να δικαιολογήσουν τις γενοκτονίες τους.

Η διαφορά είναι ότι το Ισραήλ έχει μετατρέψει σε όπλο το ναζιστικό Ολοκαύτωμα των Εβραίων σε τέτοιο βαθμό σε παγκόσμια κλίμακα, και αξίωσε την ύπαρξή του ως επανόρθωση γι’ αυτό, που μπορεί να κριθεί μόνο με βάση τη σχέση του με τη γενοκτονία.

Το ότι το Σιωνιστικό σχέδιο μπόρεσε να συγκεντρώσει την υποστήριξη των περισσότερων Εβραίων μόνο την εποχή της γενοκτονίας επιβεβαιώνει αυτή την οργανική σχέση μεταξύ Ισραήλ και γενοκτονίας κατά την άποψη των περισσότερων υποστηρικτών και επικριτών της χώρας.

Οι ισραηλινοί ηγέτες και οι συνεχείς εκκλήσεις των μέσων ενημέρωσης του για γενοκτονική εξόντωση του παλαιστινιακού λαού κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους άλλαξαν τη φύση αυτής της σχέσης. Για πολλούς από τους πιστούς του Σιωνισμού, το Ισραήλ επιτέλους θεωρείται ως δράστης της γενοκτονίας και όχι ως θύμα του.

Επιπλέον, το σκεπτικό του Ισραήλ ότι έχει το δικαίωμα να διαπράξει γενοκτονία, να επεκτείνει το έδαφός του και να μετατρέψει τον αραβικό κόσμο γύρω του σε μια «Νέα Μέση Ανατολή», όπως υποστήριξε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου στα Ηνωμένα Έθνη, θυμίζει σε πολλούς στη Δύση – Εβραίους και μη παρομοίως – προηγούμενα γενοκτονικά καθεστώτα απέναντι στα οποία έπρεπε πάντα να αντιστέκονται και να τα αντιπαλεύουν.

Πηγή: Middle East Eye

Μετάφραση: antapocrisis