Είναι δίκαιο να οργιζόμαστε. Είναι ζήτημα ζωής να ανατρέψουμε το αντιλαϊκό και μνημονιακό σύστημα εξουσίας

Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

1. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι αδιανόητο. Το έγκλημα στα Τέμπη δεν κουκουλώνεται εύκολα και θα στοιχειώνει πολλές γενιές για δεκάδες χρόνια. Ο πόνος των συγγενών, των φίλων, των γονιών, όσων σκοτώθηκαν, ακρωτηριάστηκαν ή τραυματίστηκαν είναι και δικός μας πόνος. Κανείς δεν μπορεί να μείνει απαθής μπροστά στο έγκλημα, το οποίο βαφτίστηκε τραγωδία για να κρυφτούν οι ευθύνες όσων προκάλεσαν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους αυτή την εκατόμβη νεκρών. Κανείς γονιός δεν μπορεί να μην οργίζεται με την υψηλόμισθη και άριστη αλητεία των κυβερνήσεων και των σιδηροδρομικών εταιρειών, δημόσιων ή ιδιωτικών, που έχουν την απόλυτη ευθύνη για ό,τι συνέβη. Κανένας νέος, μαθητής, φοιτητής, εργαζόμενος δεν μπορεί να μην οργίζεται με τη χρόνια και συνειδητή αδιαφορία των υπεύθυνων που οδήγησε σε 57 νεκρούς.

2. Δεν πρόκειται κυρίως για ανθρώπινο λάθος. Η δήλωση του Κ. Μητσοτάκη επιχειρεί να κρύψει τις ευθύνες των κυβερνήσεων διαχρονικά και ειδικά της δικής του κυβέρνησης για την τεράστια απαξίωση των δημόσιων υποδομών, τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος από το ιδιωτικό κεφάλαιο και τους εργολάβους, την υποβάθμιση των δημόσιων μεταφορών. Στον 21ο αιώνα τα πολλαπλά συστήματα ασφαλείας υπάρχουν για να αποτρέπουν τις συνέπειες του ανθρώπινου λάθους. Στον ελληνικό σιδηρόδρομο υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις, σαλαμοποίηση, καθυστερήσεις, αμαρτωλές συμβάσεις, εργολαβίες επί εργολαβιών, αλλά συστήματα ασφαλείας δεν υπάρχουν. Αυτή είναι η πολιτική ευθύνη και είναι πολύ σημαντικότερη και καθοριστικότερη από το ανθρώπινο λάθος.

3. Οι δεκάδες νεκροί στα Τέμπη υπογραμμίζουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η ιδιωτικοποίηση σκοτώνει. Ο ΟΣΕ κατατεμαχίστηκε σε πληθώρα εταιρειών, το εμπορικό του τμήμα (επιβατική κίνηση και τρένα) που έχει κέρδη και μπορεί να απομυζά επιδοτήσεις χαρίστηκε στην ιταλική FSI, όπως και το τμήμα τροχαίου υλικού, ενώ τα τμήματα υποδομών, έργων και ιδιοκτησίας παρέμειναν στο δημόσιο. Η ιδιωτικοποίηση όμως αφορά και το δημόσιο. Η αμαρτωλή σύμβαση για τα συστήματα τηλεδιοίκησης και εφαρμογής του πρωτοκόλλου ETCS είναι εδώ και μια δεκαετία αντικείμενο αντιπαράθεσης ανάμεσα στη γερμανική Siemens και στη γαλλική Αlstom. Συμφέροντα πρέπει να εξυπηρετηθούν και προμήθειες πρέπει να δοθούν για να λειτουργήσει το σύστημα τηλεδιοίκησης, το οποίο μάλιστα υπήρχε μέχρι το 2010, αλλά κατέρρευσε έκτοτε. Και αυτό είναι πολιτική ευθύνη.

4. Η ιδιωτικοποίηση σκοτώνει γιατί απαιτεί τη σαλαμοποίηση ενός πάλαι ποτέ ενιαίου σιδηροδρομικού οργανισμού ώστε να μεγιστοποιούνται οι εργολαβίες και οι υπεργολαβίες, να δημιουργείται πεδίο κερδοσκοπίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο, χώρος και χρήμα για στελέχη που απομυζούν το δημόσιο. Ο ΟΣΕ διασπάστηκε σε 5 τουλάχιστον μικρότερες εταιρείες, ιδιωτικές ή δημόσιες, με τις συγκρούσεις, τη γραφειοκρατία και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους να καθυστερούν τα απαραίτητα έργα υποδομής στο κατεξοχήν λαϊκό και μαζικό μέσο μεταφοράς. Στην Ελλάδα, η απαξίωση του σιδηρόδρομου είναι εμφανής. Τη στιγμή που στην Ευρώπη (και πολύ περισσότερο στην Κίνα) το τρένο αντικαθιστά ως πιο οικολογικό, ασφαλές και φθηνό μέσο το αεροπλάνο και το αυτοκίνητο, στην Ελλάδα των εργολάβων, των ιδιωτικών οδών και διοδίων, και του αεροπορικού ιδιωτικού μονοπωλίου, το τρένο μείωσε τις γραμμές του, μένοντας σχεδόν αποκλειστικά στον άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Η μείωση με κάθε θυσία του κόστους, οδήγησε σε λιγότερους σταθμούς και λιγότερους σταθμάρχες. Αυτό σημαίνει λιγότερους ελέγχους, μεγαλύτερο περιθώριο ανθρώπινων λαθών, με δεδομένο μάλιστα ότι τα συστήματα αυτοματοποίησης, ψηφιακού ελέγχου και τηλεδιοίκησης τα έφαγε το μαύρο σκοτάδι της ιδιωτικοποίησης, των εργολαβιών, των προμηθειών και των ανεκτέλεστων συμβάσεων.

5. Η γενικευμένη απαξίωση των δημόσιων αγαθών είναι ωστόσο ευρύτερη και αποτελεί μνημονιακή επιταγή που ακολουθήθηκε και από τις τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ). Αφορά τα πάντα: Διαλυμένα νοσοκομεία, εγκαταλελειμμένα σχολεία, υποβαθμισμένα μέσα μεταφοράς, ιδιωτικοποιημένη και πανάκριβη ενέργεια. Βασικές δημόσιες υποδομές και απαραίτητα δημόσια αγαθά απαξιώνονται για να προβάλει ως ώριμο φρούτο η ιδέα ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο που θα έρθει, θα τα αναβαθμίσει. Η πραγματικότητα όμως λέει το ανάποδο: Όπου μπήκε το ιδιωτικό κεφάλαιο, μπήκε για να κερδίσει και μείωσε το κόστος, την ασφάλεια και την αξιοπιστία των υπηρεσιών του. Η εμπειρία των Βρετανικών σιδηροδρόμων όπου η ιδιωτικοποίησή τους οδήγησε σε πολύνεκρα δυστυχήματα θα έπρεπε να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Τα εγχώρια παραδείγματα πολλά: Αττική οδός και χιόνια, Τέμπη και ιδιωτικοποίηση ΟΣΕ, ακριβή ενέργεια και ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ, απουσία ιδιωτικής υγείας από την πανδημία κοκ. Μετά από τρεις δεκαετίες προπαγάνδας η ωμή πραγματικότητα δείχνει ότι το ιδιωτικό σε σύγκριση με το δημόσιο και δωρεάν, δεν είναι ούτε καλύτερο, ούτε πιο συμφέρον, ούτε πιο ασφαλές για το λαό.

6. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι ακόμα χειρότερο και από το έγκλημα στο Μάτι. Εδώ δεν είχαμε ένα φυσικό φαινόμενο από τη μια και την απόλυτη ανεπάρκεια, αδιαφορία και κουτοπονηριά της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού από την άλλη. Εδώ δεν είχαμε τη μανία της φύσης, της πυρκαγιάς, αλλά την καταστροφική μανία του νεοφιλελευθερισμού, των μνημονιακών πολιτικών. Είχαμε συγκεκριμένες και (όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται) ακριβέστατες προειδοποιήσεις για τα κενά στην ασφάλεια των σιδηρόδρομων, εξώδικα των συνδικαλιστικών οργάνων, απεργίες για ζητήματα ασφάλειας που έβγαιναν με τον νόμο Χατζηδάκη παράνομες, ηχηρές παραιτήσεις που αναδείκνυαν το πρόβλημα. Οι υβριζόμενοι και συκοφαντούμενοι συνδικαλιστές προειδοποιούσαν, έχοντας απέναντί τους την ακριβοπληρωμένη κάστα της αριστείας να τους απειλεί, να λέει ψέματα και να δηλώνει με απύθμενο θράσος ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας στον σιδηρόδρομο. Γι’ αυτό εξάλλου συκοφαντούνται, δέρνονται, σέρνονται στα δικαστήρια οι κινητοποιήσεις τους. Για να προωθείται ανεμπόδιστα το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, οι περικοπές στα εργασιακά δικαιώματα.

7. Το σύστημα εξουσίας επιχειρεί να περιφρουρήσει τον εαυτό του. Οι νέοι νιώθουν οργή και πόνο για τους συνομηλίκους τους που χάθηκαν. Οι γονείς, σε όλη τη χώρα, τρέμουν στην ιδέα και μόνο ότι το παιδί τους θα μπορούσε να είναι στη θέση των νεκρών παιδιών. Τα ΜΜΕ έχουν ήδη βγάλει το πόρισμα ότι φταίει αποκλειστικά ο σταθμάρχης, κρύβουν τις κυβερνητικές ευθύνες, αποσιωπούν το κρατικό έγκλημα. Η «δικαιοσύνη» με τον γνωστό κ. Ντογιάκο παραγγέλνει «έρευνα», ο Μητσοτάκης έχει ήδη δώσει κατεύθυνση, το ΕΣΡ ζητά να μην προβάλλονται εικόνες της οργής και της αγανάκτησης των νέων, τα ΜΑΤ ξεσαλώνουν με χημικά και ξυλοδαρμούς σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας. Το σύστημα συσπειρώνεται γύρω από την εξουσία γιατί ξέρει ότι ο πέρα από κάθε λογική χαμός σχεδόν 60 ανθρώπων πονά και οργίζει την κοινωνία και απειλεί το καλοστημένο αφήγημα Μητσοτάκη και το μνημονιακό πλαίσιό του που έχει επιβληθεί από την δήθεν σήμερα τεθλιμμένη ΕΕ.

8. Τα κυβερνητικά παραμύθια για επιτελικό κράτος, εκσυγχρονισμό, ψηφιακή επανάσταση, αξιοκρατία και αριστεία έχουν καταρρεύσει. Η ΝΔ ήταν δημοσκοπικά κυρίαρχη, παρά τα αντιλαϊκά μέτρα και τις καταστροφικές της πολιτικές, γιατί πρόβαλε επιτυχημένα το μοντέλο του ικανού διαχειριστή Μητσοτάκη με τη λυσσαλέα προσπάθεια των ελεγχόμενων ΜΜΕ. Αυτή ακριβώς η «ικανή διαχείριση» έγινε συντρίμμια στα Τέμπη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη και η πολιτική της ΝΔ φανερώνεται σαν αυτό που είναι: Λατρεία προς το ιδιωτικό κεφάλαιο, μίσος προς τα δημόσια αγαθά, αδιαφορία για τους απλούς, κοινούς ανθρώπους, αδιανόητη ανικανότητα, γελοία αναξιοκρατία, φαυλότητα, κλεπτοκρατία. Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η πολιτική πρέπει να ξεκουμπιστεί και να φύγει. Και μαζί της να φύγει όλο το μνημονιακό και αντιλαϊκό σύστημα εξουσίας που εκποιεί το δημόσιο πλούτο, προωθεί τη λιτότητα, υλοποιεί ένα μοντέλο ανάπτυξης – αρπαγής από ντόπιους «εθνικούς» και διεθνείς εργολάβους και πολυεθνικές. Ένα σύστημα εξουσίας στο οποίο διαπλέκονται τα αστικά κόμματα, ΜΜΕ, δικαστική εξουσία, οι κάθε λογής «επενδυτές».

9. Η απαξίωση του σιδηρόδρομου είναι μια διαχρονική και διακομματική ιστορία ευθύνης. Ο ΟΣΕ καθυβρίστηκε, απαξιώθηκε, τεμαχίστηκε, πουλήθηκε, και ξανά απαξιώθηκε, με κοινή ευθύνη και αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης. Η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, όσο αυτή υπήρχε στο παρελθόν, δεν περιορίστηκε, αντίθετα, συγκεντρώθηκε, αυξήθηκε και προσανατολίστηκε σε συγκεκριμένα κανάλια, κυκλώματα εργολαβιών, προμηθειών, υψηλόμισθων στελεχών. Ένα ενιαίο και κοινό σχέδιο, αυτό της ιδιωτικοποίησής του, με βασικό όχημα τον κατατεμαχισμό του, υπηρετήθηκε και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και από την κυβέρνηση Τσίπρα και φυσικά και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το έγκλημα στα Τέμπη έχει διακομματική υπογραφή.

10. Η Ελλάδα μετά το έγκλημα στα Τέμπη είναι ξανά κομμένη στα δύο. Εμείς, ο κόσμος της δουλειάς μαζί με τον ανθό της κοινωνίας, τους νέους και τις νέες. Εμείς, η συντριπτική πλειοψηφία, απογοητευμένοι αλλά και οργισμένοι. Από την άλλη, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί που υπηρέτησαν καλοπληρωμένα και δουλικά τους ευρωπαίους που μας επέβαλαν μνημόνια και διέλυσαν ολοκληρωτικά την ελληνική κοινωνία, και που μας φτωχοποιούν διαρκώς, μας κλέβουν τη ζωή, στέλνουν μετανάστες τα παιδιά μας… Αυτοί που ενίσχυσαν με κάθε τρόπο πολυεθνικές, πάσης φύσεως μεγαλοεργολάβους που τους έντυσαν με την προβιά του επενδυτή, που έθρεψαν τη λαμογιά, που νομιμοποίησαν την κλεψιά με τις ιδιωτικοποιήσεις τους. Και μαζί τους τα καλοπληρωμένα εφοπλιστικά και μεγαλοεργολαβικά ΜΜΕ με τους εκπορνευμένους δημοσιογράφους τους με τους παχυλούς μισθούς που όλοι γνωρίζουμε τα ονοματεπώνυμά τους, και που τώρα στο έγκλημα ψάχνουν να κατασκευάσουν τον «μαλάκα» που φταίει. Έχουμε τη δύναμη να τους κάνουμε να το βουλώσουν, να μας φοβούνται, να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους. Αρκεί η οργή να μετατραπεί σε λαϊκή δύναμη και να μην εξατμιστεί στην αριθμητική των εκλογών…

11. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να πληρώσει για το έγκλημα για το οποίο είναι υπεύθυνη. Όπως και όλες οι πολιτικές δυνάμεις που συναίνεσαν στη μείωση του κόστους, στην ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, στην απαξίωση της δημόσιας περιουσίας. Ειδικά η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση που ιδιωτικοποιεί παιδεία, υγεία, νερό, ενέργεια, μεταφορές, ανεξαρτήτως κόστους, φτωχοποίησης και ανθρώπινων ζωών, πρέπει να φύγει. Δεν θα τη ρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ – είναι προφανές ότι ο Τσίπρας παραμένει βαθιά αναξιόπιστος σε μεγάλα τμήματα του λαού και απλώς διαχειρίζεται την επόμενη μέρα της ήττας του έχοντάς την αποδεχτεί (περίπτωση Πολάκη). Η μόνη ελπίδα είναι να τους πάρει και να τους σηκώσει η κοινωνική οργή.

– Η οργή του λαού να γίνει ποτάμι που να τους πνίξει – Όλοι στους δρόμους!

– Η οργή του λαού να γίνει δύναμη τιμωρίας των αυτουργών του εγκλήματος – Δύναμη ανατροπής των πολιτικών που σκοτώνουν!

– Να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι και δεσμεύσεις!

– Να ανατραπούν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις – Κρατικοποίηση, επέκταση και εκσυγχρονισμός ΟΣΕ τώρα!

– Δημόσια και δωρεάν υγεία, παιδεία, Μέσα Μεταφοράς!

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *