Για την εξέγερση στις ΗΠΑ: Διέξοδος η οργάνωση του λαού

Ο αμερικανικός λαός, λαός με αγωνιστική παράδοση, από τον πόλεμο της ανεξαρτησίας, το μαχητικό εργατικό κίνημα, την Πρωτομαγιά του 1886, τους κορυφαίους απεργιακούς αγώνες, τους δυναμικούς αγώνες για την χειραφέτηση του μαύρου πληθυσμού, μέχρι το μαζικό αντιπολεμικό και νεολαιίστικο κίνημα στα χρόνια του ’60, βρίσκεται και πάλι στους δρόμους.

Αυτή η αγωνιστική παράδοση επί δεκαετίες καταπολεμήθηκε με άγρια κρατική καταστολή, με παρακρατικές ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες, με τη χρησιμοποίηση ακόμα και της μαφίας για την κατάπνιξη του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, με το «κυνήγι μαγισσών» του μακαρθισμού, με τον χαρακτηρισμό ως «τρομοκράτη» οποιουδήποτε αντιστέκεται, αφήνοντας εκατοντάδες δολοφονημένους και φυλακισμένους αγωνιστές σε όλη την ιστορία των ΗΠΑ.

Το κίνημα της κοινωνικής απελευθέρωσης καταπολεμήθηκε από μια επιχείρηση διαμόρφωσης συνειδήσεων που είχε αιχμή το “αμερικάνικο όνειρο”, τον καταναλωτισμό και τον ατομικό δρόμο επιτυχίας που δήθεν έρχεται με “σκληρή δουλειά”.

Το εργατικό κίνημα υποχώρησε προβάλλοντας ως μόνη αξία το (λευκό) άτομο, την οικογένειά του και την περιουσία του και αναγορεύοντας σε ύψιστο δικαίωμά του να τα υπερασπίζεται με το όπλο που κατέχει, με την καλλιέργεια ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων, με τη στροφή στη θρησκεία.

Το κίνημα των φτωχών και των αποκλεισμένων καταπολεμήθηκε ακόμα, με την απαξίωση της πολιτικής δράσης και της έννοιας του ενεργού πολίτη. Συμμετοχή στα κοινά θεωρείται η ψηφοφορία για την εκλογή ενός εκ των δύο υποψηφίων προέδρων του κατεστημένου που αντιπαρατίθενται για το ποιος από τους δύο θα διασφαλίσει αποτελεσματικότερα την «τάξη» στη χώρα και ποιος θα «απελευθερώσει» άλλους λαούς από «δικτάτορες» και «τρομοκράτες».

Το κύμα οργής για την ειδεχθή δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ έχει γίνει ποτάμι που φουσκώνει εξαιτίας της διαχρονικής και διακομματικής ασυλίας στην αστυνομική ασυδοσία που δολοφονεί ατιμώρητα. Τροφοδοτείται από χρόνια διακρίσεων, ρατσισμού και καταπίεσης, από την καταδίκη στη φτώχεια και την εξαθλίωση των αμερικανών πολιτών «β’ κατηγορίας», από το ποδοπάτημα των ανθρώπινων αξιών και της ίδιας της ζωής.

Ο αμερικανικός λαός μένοντας στους δρόμους, δείχνει στους λαούς όλου του κόσμου ότι οι ΗΠΑ δεν είναι μόνο οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οι πόλεμοι και τα πραξικοπήματα που έχουν φέρει δεινά, πόνο και καταστροφή σε άλλους λαούς (και στον ελληνικό λαό). Δεν είναι μόνο οι πολυεθνικές και τα αιματοβαμμένα κέρδη τους. Δεν είναι μόνο ο Τραμπ και οι προκάτοχοί του. Δεν είναι μόνο η λευκή συντηρητική κοινωνία. Είναι και οι αμερικανοί που μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα, να αντιδρούν, να αντιστέκονται, να διεκδικούν, να αγωνίζονται για το δίκιο.

Η οργάνωση είναι η μόνη διέξοδος για να μην ξεφουσκώσει αυτό το ποτάμι, για να είναι πιο αποτελεσματική, πιο συγκροτημένη η αντίσταση. Οι εξεγερμένοι στις ΗΠΑ δεν έχουν να χάσουν τίποτα! Το λιγότερο που μπορούν να κερδίσουν είναι την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία, αλλά και την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση όσων αγωνίζονται σε όλες τις γωνιές της γης ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό, ενάντια στην αδικία και την ανισότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι!

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *