Επιχείρηση Κόνδορας 2, με αμερικανικό πραξικόπημα στη Βολιβία

«Υπήρχε ένας αρχηγός του στρατού που ζήτησε την παραίτηση ενός προέδρου κι ένας αρχηγός αστυνομίας που στασίασε. Αυτό σε όλο τον κόσμο αποκαλείται στρατιωτικό πραξικόπημα». Τα συγκεκριμένα λόγια προέρχονται από το νεοκλεγέντα πρόεδρος της Αργεντινής Αλμπέρτο Φερνάντες και δεν είναι καθόλου μα καθόλου προφανή, ούτε περιττά.

Σε όλο τον κόσμο ακόμη και στην Ευρώπη, που κράτησε εμφανείς αποστάσεις από τον Τραμπ και τις μεθόδους του, καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια ώστε η πραξικοπηματική ανατροπή του Έβο Μοράλες από τη θέση του προέδρου της Βολιβίας να συγκαλυφθεί. Τα γεγονότα ωστόσο είναι αμείλικτα και βεβαιώνουν ότι από την Βολιβία ξεκίνησε η εφαρμογή μιας νέας «Επιχείρησης Κόνδορας», ανάλογης με αυτή που εφάρμοσε πάλι η Ουάσιγκτον, αρχής γενομένης από το 1968, ώστε να ανασχέσει στην αρχή την άνοδο αριστερών κυβερνήσεων και να τις ανατρέψει στη συνέχεια με τη βοήθεια στυγνών δικτατόρων, που άφησαν πίσω τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους αριστερούς και δημοκράτες.

Οι ανησυχίες της Ουάσιγκτον ξεκίνησαν όταν έβλεπε το ένα μετά το άλλο τα σχέδια της να ακυρώνονται: Στη Βενεζουέλα η ετοιμότητα του λαού και του στρατού έβαλαν στο συρτάρι το σχέδιο ανατροπής του εκλεγμένου προέδρου Νικολά Μαδούρο. Στον Ισημερινό ο εκλεκτός της πρόεδρος (και καταδότης του Τζουλιάν Ασάντζ) Λένιν Μορένο αναγκάστηκε να ανακαλέσει τα μέτρα του ΔΝΤ. Στη Χιλή ο ζάμπλουτος πρόεδρος Πινιέρα για πρώτη φορά από την πτώση της χούντας του Πινοτσέτ είναι αντιμέτωπος με ένα μαζικό, δημοκρατικό και ανυποχώρητο κίνημα που διεκδικεί πραγματικό εκδημοκρατισμό. Στην Αργεντινή ο νεοφιλελεύθερος Μαουρίτσιο Μάκρι αποχωρεί ταπεινωμένος κι ο περονιστής πρόεδρος έρχεται να συνεχίσει το πρόγραμμα της Κριστίνα Κίρχνερ. Αυτό το ντόμινο, που μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες έφερνε τους λαούς της Λατινικής Αμερικής στο προσκήνιο για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, έπρεπε να «κοπεί».

Η εκλογική επιτυχία του Έβο Μοράλες και του κόμματος του, Κίνημα για το Σοσιαλισμό (MAS) στις εκλογές της 20η Οκτωβρίου ήταν αδιαμφισβήτητη. Κανένας παρατηρητής δεν παρουσίασε κανένα στοιχείο που να επιτρέπει αμφιβολίες (κι ας μην βεβαιώνει) ότι υπήρχε η παραμικρή παραβίαση της εκλογικής διαδικασίας που οδήγησε τον Μοράλες, ο οποίος κυβερνάει τη Βολιβία από το 2006, να κερδίσει και αυτές τις εκλογές με 47,08% κι η δεξιά αντιπολίτευση του Κάρλος ντε Μέσα να κερδίσει ένα 36,51%. Οι μοναδικές διαμαρτυρίες που διατυπώθηκαν αφορούσαν τα υψηλότερα ποσοστά που κέρδιζε ο Μοράλες όσο περνούσε η ώρα και ενσωματώνονταν στο αποτέλεσμα τα εκλογικά τμήματα των απομακρυσμένων περιοχών των Άνδεων. Τι πιο φυσιολογικό… Ο νίκη του Μοράλες πριν 13 χρόνια έβαλε για πρώτη φορά τέρμα σε μια παραδοξότητα: Να κυβερνά τη Βολιβία η λευκή μειοψηφία, όταν ο πληθυσμός της σε ένα ποσοστό πάνω από 65% αποτελείται από ιθαγενείς, που ανέκαθεν ήταν θύματα μιας διπλής εκμετάλλευσης, χωρίς πολιτικά δικαιώματα, απόβλητοι ενός πολιτικού συστήματος το οποίο ήταν σχεδιασμένο για την λευκή μειοψηφία.

Ακόμη και ο χρόνος που επέλεξαν οι πραξικοπηματίες για να βάλουν σε κίνηση τα σχέδια τους επιβεβαιώνει την εκλογική νίκη του Μοράλες και δείχνει παράλληλα την βαθιά αποστροφή τους απέναντι στις δημοκρατικές διαδικασίες,. Καταλάβαιναν ότι αν ολοκληρώνονταν ομαλά οι εκλογές κι ανακηρυσσόταν πρόεδρο ο Μοράλες, όπως μπορούσε να συμβεί, θα όφειλαν να ανεχτούν την ήττα τους για μια θητεία ακόμη. Ο ίδιο άλλωστε ο πραξικοπηματίας Κάρλος ντε Μέσα, που είναι βαθιά μισητό πρόσωπο στους ιθαγενείς γιατί ήταν αντιπρόεδρος της Βολιβίας το 2003 όταν ο στρατός είχε σκοτώσει δεκάδες ιθαγενείς στον πόλεμο του φυσικού αερίου, είχε δηλώσει πώς δεν θα ανεχόταν κανένα άλλο αποτέλεσμα πέραν της δικής του επιτυχίας!

Υπήρχαν κι άλλες σοβαρότατες ενδείξεις που βεβαίωναν ότι η Δεξιά της Βολιβίας ετοιμαζόταν για πραξικόπημα. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί πολύ πλούσιο υλικό που δείχνει ότι η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Λα Πας προετοίμαζε εδώ και χρόνια την ανατροπή του Μοράλες. Οι ένοπλες παρακρατικές συμμορίες της Βολιβιάνικης Δεξιάς πολλές μέρες πριν την 20η Οκτωβρίου τρομοκρατούσαν τους ιθαγενείς, προσπαθώντας να τους αποτρέψουν από την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος, κ.α.

Κι αν τα παραπάνω δεν αρκούν για να φανεί ότι στη Βολιβία καταστρατηγείται το δικαίωμα ενός λαού να αποφασίζει για το παρόν και το μέλλον του, ας κρατήσουμε ότι ο Μοράλες πριν αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη Βολιβία και αναζητήσει πολιτικό άσυλο στο Μεξικό για να αποφύγει τη σφαγή των ιθαγενών, πρότεινε μια νέα καταμέτρηση των ψήφων. Πρότεινε επίσης την προκήρυξη νέων εκλογών. Καμία ωστόσο από τις προτάσεις του δεν έγινε δεκτή γιατί οι νεοφιλελεύθεροι αμερικανοκίνητοι πραξικοπηματίες ήξεραν πώς δεν έχουν τη λαϊκή στήριξη. Δεν είχαν επίσης ούτε την έγκριση των κοινοβουλευτικών σωμάτων, μιας και την πλειοψηφία έχει το Κίνημα για το Σοσιαλισμό, με αποτέλεσμα η πραξικοπηματίας Τζανίνε Άνιες να αυτοανακηρυχθεί μόνη της πρόεδρος. Τα ύστερα του κόσμου… Η αναγνώρισή της από τις ΗΠΑ αμέσως μετά ήρθε να προσφέρει τη νομιμοποίηση που της λείπει, ενώ οι απειλές της Ουάσιγκτον προς Βενεζουέλα και Νικαράγουα ότι λίγο πολύ θα έχουν την τύχη της Βολιβίας δείχνει ότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά στην «Επιχείρηση Κόνδορας 2» σε σχέση με την πρώτη «Επιχείρηση Κόνδορας». Τότε τουλάχιστον οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να κρύψουν την εμπλοκή και τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο…

Πηγή: leonidasvatikiotis.wordpress.com

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *