Χρήσιμοι ηλίθιοι του Ερντογάν, πορτιέρηδες της ΕΕ

Σχόλιο του antapocrisis.

Σήμερα το πρωί το Λιμενικό ανακοίνωσε τον πνιγμό ενός παιδιού. Τον ανακοίνωσε χωρίς να αναφέρει τη λέξη θάνατος ή πνιγμός. Ήταν σε βάρκα που μπήκε σε ελληνικά χωρικά ύδατα και αναποδογυρίστηκε από τους ίδιους τους μετανάστες για να αποφύγουν την επαναπροώθηση.

Μόνο και μόνο αυτό το γεγονός θα όφειλε να κάνει την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις χθεσινές αποφάσεις που με πατριωτικό υφάκι ο εκπρόσωπος Πέτσας ανακοίνωσε. Να τις αναθεωρήσει, όχι επειδή έχει ανθρωπιστικές ευαισθησίες. Αλλά επειδή έχει τη στοιχειώδη νοημοσύνη να μην παριστάνει τον χρήσιμο ηλίθιο του Ερντογάν.

Τόσο στον Έβρο όσο και στο Αιγαίο, με την Ελλάδα να αυξάνει μέτρα αποτροπής και επαναπροώθησης και την Τουρκία να απελευθερώνει τις προσφυγικές ροές, στήνεται ένα σκηνικό που απλώς μετρά ανάποδα τον χρόνο από το να έχει κι άλλα αθώα θύματα.

Η ακροδεξιά ρητορική καταλήγει στο «ας πρόσεχαν, ποιος τους είπε να έρθουν». Όμως τα συντεταγμένα κράτη δικαίου δεν μπορούν να αποποιούνται των ευθυνών τους. Τουλάχιστον όχι χωρίς κόστος.

Η τουρκική κυβέρνηση με τη γνωστή της στάση έναντι του διεθνούς δικαίου και τον γνωστό σεβασμό που επιδεικνύει τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, έχει εμπλακεί σε πολεμική αναμέτρηση εκτός του εδάφους της και μετρά ήδη δεκάδες νεκρούς στη Συρία. Θεωρεί ότι τα στρατηγικά της συμφέροντα επιβάλουν αυτή την εμπλοκή και δεν διστάζει να υποδέχεται φέρετρα στρατιωτών καλυμμένα με την τουρκική σημαία.

Θα διστάσει μια τέτοια κυβέρνηση στην εικόνα κάποιων δεκάδων πνιγμένων παιδιών; Θα υποχωρήσει επειδή το ελληνικό Λιμενικό μιλά για «συνήθη τακτική κατά σύσταση των Τούρκων διακινητών»; Θα ντραπεί επειδή τα ελληνικά ΜΜΕ θα χρεώνουν την ευθύνη για τα νεκρά παιδιά στην Τουρκία; Θα φοβηθεί αν τη μαλώσουν οι διεθνείς οργανισμοί;

Τι εμποδίζει την Τουρκία να πολλαπλασιάσει την ένταση στον Έβρο στήνοντας μια πρόκληση; Προκαλώντας πυροβολισμούς και θανάτους αμάχων στη νεκρή ζώνη; Ο ανύπαρκτος σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στα ανθρώπινα δικαιώματα;

Η ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να αναλάβει ένα τέτοιο κόστος; Είναι έτοιμη να κατέβει (ή να ανέβει, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς) στο επίπεδο της απέναντι πλευράς; Είναι έτοιμη να αδιαφορήσει για την ανθρώπινη ζωή; Όχι μόνο προσφύγων και μεταναστών αλλά και δικών της παιδιών; Είναι αποφασισμένη να απαντήσει με πραγματικά πυρά προς αμάχους σε τυχόν προβοκάτσια; Και να αναλάβει μετά και το κόστος;

Γιατί εδώ το θέμα δεν είναι απλώς τι επιδιώκει ο ακροδεξιός αγριανθρωπισμός, ή το πώς θα εκτονωθεί ο Μπογδάνος, ο ΣΚΑΙ και το Πρώτο Θέμα, και όποιος άλλος καλεί να πάρουμε την Πόλη από την ασφάλεια του πολυτελούς καναπέ του, αλλά ποια είναι η πολιτική της χώρας.

Ο Ερντογάν επιχειρεί να πιέσει με όλους τους διαθέσιμους τρόπους την ΕΕ για να κερδίσει στήριξη. Οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στον Έβρο και στα τουρκικά παράλια είναι ισχυρό μέσο πίεσης. Και η τουρκική κυβέρνηση δεν θα διστάσει να το χρησιμοποιήσει με τον πιο κυνικό τρόπο.

Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε τον ρόλο του πορτιέρη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον Έβρο και στο Αιγαίο. Τον ανέλαβε οικειοθελώς από τη στιγμή που δεν τολμά να ξεστομίσει ότι οι προσφυγικές ροές είναι ευρωπαϊκό και διεθνές πρόβλημα. Η πίεση των προσφυγικών ροών με αυτή την κοντόθωρη, αυτοκτονική, υποτελή πολιτική, εκτονώνεται στην Ελλάδα, αντί να αποσυμπιέζεται σε όλοκληρη την ΕΕ. Με οποιαδήποτε πολιτική σε εθνικό επίπεδο, είτε με χαλαρά σύνορα και κολαστήρια τύπου Μόριας, είτε με κλειστές δομές, είτε με ασφυκτικά φυλασσόμενα σύνορα, εύφλεκτη συγκέντρωση στον Έβρο και πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο, η Ελλάδα θα εγκλωβίζεται στο ρόλο που της επιφυλάσσουν το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον. Το γεγονός ότι το τελευταίο εικοσιτετράωρο τετραψήφιος αριθμός προσφύγων και μεταναστών έχει μπει στην Ελλάδα, δείχνει ότι έτσι κι αλλιώς, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με μέτρα ασφαλείας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει τον χρήσιμο ηλίθιο στη σκακιέρα του Ερντογάν. Προς τέρψη του ακροδεξιού της ακροατηρίου αλλά και του κοινωνικού αγριανθρωπισμού που εξαπλώνεται. Μετατρέπει το πρόβλημα των τεράστιων προσφυγικών ροών, γέννημα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των κατευθυνόμενων εμφύλιων συγκρούσεων σε αποκλειστικά ελληνικό, εθνικό ζήτημα αποτροπής και ασφάλειας. Μόνο που αυτό το σκηνικό όξυνσης, με πνιγμένα παιδιά και προσεχώς επιπλέον αθώα θύματα, πέραν του ότι συνιστά ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό (για όσους θεωρούν ότι μετέχουν αυτού), αυξάνει και τη διαπραγματευτική ισχύ του γείτονα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και η προηγούμενη, δεν θέτει την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ έναντι των ευθυνών τους.

Για τον πόλεμο στη Συρία.

Για τη συνεχιζόμενη στήριξη στην τουρκική εισβολή και κατοχή στο Ιντλίμπ.

Για την δίκαιη κατανομή των προσφυγικών ροών.

Για να μην γίνει η Ελλάδα αποθήκη ψυχών.

Για να μην γίνει το μαντρόσκυλο της Ευρώπης-φρούριο.

Για να μην έχει αίμα στα χέρια της.