Τουλιάτος Ανυπότακτη Πόλη

Συνέντευξη με τον επικεφαλής της δημοτικής κίνησης “Ζωγράφου – Ανυπότακτη Πόλη”, Χρίστο Τουλιάτο

Ερ: Πως και από ποιους δημιουργήθηκε η “Ζωγράφου – Ανυπότακτη Πόλη”; Για ποιο λόγο δεν εκφράζεστε από άλλα σχήματα της αριστεράς και φτιάξατε ένα καινούριο;

Απ: Η δημοτική κίνηση Zωγράφου – Ανυπότακτη Πόλη είναι πρώτα από όλα μία συλλογικότητα αγώνα για τη γειτονιά και έπειτα ένα ψηφοδέλτιο για τις δημοτικές εκλογές. Ιδρύθηκε τυπικά τον Οκτώβριο του 2018 μετά από συζητήσεις και συνελεύσεις που άρχισαν από το Μάη του 2018. Η ανάγκη για μία νέα ενωτική και ριζοσπαστική κίνηση προέκυψε από την ανάγκη συστέγασης όλου του δυναμικού που έδωσε αγώνες τα τελευταία 20 χρόνια στη γειτονιά. Αν και νέα κίνηση, ο κόσμος της ήταν παντού στα τοπικά κινήματα της πόλης. Τα κινήματα για να γίνει η Βίλα πάρκο για όλο το λαό του Ζωγράφου, να μη γίνουν οι 6 πλατείες μας υπόγεια γκαράζ και τσιμέντο επί Καζάκου, να γίνει το Μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδί, στις πλατείες για να μην περάσουν οι μνημονιακές πολιτικές, στην Πρωτοβουλία Αγώνα Ζωγράφου για να μην πλειστηριαστούν τα σπίτια των συμπολιτών μας, σε κινήσεις αλληλεγγύης και συνεταιρισμούς καταναλωτών (ΣΥΝ.ΖΩ., κίνημα χωρίς μεσάζοντες). Οι περισσότεροι από εμάς αποχώρησαν σταδιακά από ένα άλλο σχήμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη γειτονιά (Κίνημα στην Πόλη) που κινείται πλέον εντελώς παραταξιακά εκφράζοντας πλέον μόνο το χώρο της πλειοψηφίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καταλήγοντας καρικατούρα του παλιού ενωτικού εαυτού του της περιόδου 2006-2012.

Η κίνησή μας αντιπροσωπεύει όλες τις γενιές κατοίκων (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, φοιτητές) και ειδικά την παραγωγική ηλικία που είναι ο κορμός της. Κάποιο από το δυναμικό της κίνησης πέρα από κοινωνική-κινηματική δράση είχε και έχει και πολιτική συμμετοχή στη Λαϊκή Ενότητα (και κάποιοι παλιότερα στην Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ) και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σήμερα στην πλατφόρμα Μετάβαση), καθώς και σε άλλες συλλογικότητες (Ξεκίνημα, Κόκκινο Νήμα, Παρέμβαση) και φυσικά ανένταχτο δυναμικό. Η φυσιογνωμία της κίνησης είναι ενωτική, αφού αποτελείται από ενεργούς κατοίκους προερχόμενους/ες από διάφορες τάσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά και ανένταχτους/ες της πόλης μας και απευθύνεται ενωτικά στις άλλες μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς της πόλης (Λαϊκή Συσπείρωση, Κίνημα στην Πόλη) ακόμα και αν αυτές αρνούνται τη συμπόρευση. Επιμένει ριζοσπαστικά χωρίς να υποτάσσεται στις δυσκολίες των καιρών, εξού και Ανυπότακτη.

Ερ: Ο Κλεισθένης και οι πολιτικές λιτότητας δημιουργούν ένα ασφυκτικό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Τι μπορεί να πετύχει η αριστερά με βάση αυτά τα δεδομένα;

Απ: Το πεδίο των πολιτικών στο χώρο και την αυτοδιοίκηση επιλέχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως σχετικά προνομιακό για το ξεδίπλωμα της μνημονιακής στροφής του και της μετάλλαξής του πλέον σε ανοιχτά σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρυκτικά αντιστεκόταν στην «οικειοποίηση» του μνημονίου σε επίπεδο κεντρικού πολιτικού τόνου, αλλά οικειοποιήθηκε ανοιχτά τις κατευθύνσεις του στο πεδίο του χώρου. Και μάλιστα προβάλλοντας τις ως μέρος της διαδικασίας «παραγωγικής ανασυγκρότησης» και «ανάπτυξης» που υποτίθεται ότι θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Έτσι, στο πεδίο του δημόσιου χώρου πλέον εκχωρεί σημαντικά πεδία του στο ιδιωτικό κεφάλαιο και διαμορφώνει ένα πλαίσιο διευκόλυνσης των επενδύσεων σε αυτά αποδεικνύοντας ότι αποτελεί αξιόπιστο υλοποιητή των μνημονιακών κατευθύνσεων. Παράλληλα με τους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούς στο πεδίο του χώρου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άνοιξε και τη συζήτηση για μία νέα αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Στόχος είναι: α) η θεσμική και πολιτική συμπύκνωση της παραπάνω αναπτυξιακής κατεύθυνσης με θωράκιση του δημοσιονομικού πλαισίου λειτουργίας των ΟΤΑ (ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, παρατηρητήριο ΟΤΑ, εκχώρηση λειτουργιών σε ιδιώτες αν δεν εξασφαλίζεται η χρηματοδότησή τους μέσω των εσόδων των ΟΤΑ, εκχώρηση αρμοδιοτήτων είσπραξης κάποιων φόρων με αύξηση των πεδίων «ανταποδοτικότητας» κλπ.), β) η καλλιέργεια ενός πολιτικού κλίματος «συναίνεσης» τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο (με πρωτοβουλίες όπως η συνταγματική αναθεώρηση και ο νέος εκλογικός νόμος) όσο και στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης. Η γραμμή της «συναίνεσης» είναι αναγκαία για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, για πιθανές ανασυνθέσεις και συνεργασίες ακόμα και «μεγάλο» κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ των δύο μεγάλων πόλων ή «οικουμενική» κυβέρνηση αν κριθεί αναγκαίο μελλοντικά.

Στα καθ’ημάς, Αριστερά φυσικά δεν είναι απλά το να λες ότι είσαι «Αριστερά» αλλά κυρίως το τι κάνεις. Οπότε, καταρχάς δεν αρκεί η χρήση του όρου όταν εφαρμόζεις, και μάλιστα πιστά, μνημονιακές πολιτικές όπως η δήμαρχός μας η κ.Καφατσάκη. Μία πραγματική Αριστερά αν εκλεγόταν στη διοίκηση του δήμου θα ερχόταν αναγκαστικά σε ρήξη με το υπάρχον πλαίσιο. Θα εναντιωνόταν έμπρακτα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στους δήμους και στην απαξίωση των δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών. Θα αρνιόταν τη λογική των ιδιωτικοποιήσεων της δημοτικής περιουσίας προστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον και το περιβάλλον. Θα αρνιόταν  τη λογική της «ανταποδοτικότητας» που κάνει τους δήμους φορομπηχτικούς μηχανισμούς. Θα διεκδικούσε αγωνιστικά μαζί με τους κατοίκους και άλλες τέτοιες δημοτικές αρχές τη δημόσια χρηματοδότηση που μειώθηκε και παρακρατήθηκε λόγω μνημονίων. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι η σκέψη μας και η πρακτική μας. Το κεντρικό προεκλογικό σύνθημά μας είναι Ενωτικά και Ριζοσπαστικά, να κερδίσουμε ξανά τη ζωή μας. Και εννοούμε κάθε λέξη του για τους λόγους που είπα και παραπάνω. Είναι εφικτό, αν αγωνιστούμε για αυτό όλο και περισσότεροι/ες. Είναι εφικτό με μία γειτονιά που «είναι στο πόδι», που παλεύει για ό,τι της ανήκει και δεν το αφήνει απλά στα χέρια κάποιων που ψηφίζει μία φορά στα τέσσερα χρόνια. Εμείς δεν σκοπεύουμε να τάξουμε υποσχέσεις. Σκοπεύουμε να δείξουμε με το παράδειγμα του αγώνα ότι αυτά γίνονται για να το ακολουθήσουν όλο και περισσότεροι /ες και να τα κερδίσουμε. Το ότι ο χώρος της Βίλας μας είναι ακόμα πράσινος και όχι εμπορικό κέντρο κερδήθηκε έτσι, το ότι οι πλατείες μας δεν έγιναν ακόμα περισσότερο τσιμέντο επί δημάρχου Καζάκου επίσης. Δεν έγιναν με κάποιο μαγικό τρόπο αυτά. Αυτή την εμπειρία ακολουθούμε και θέλουμε πολλές νέες τέτοιες ακόμα.

Ερ: Τι θα σήμαινε ένα διαφορετικό υπόδειγμα-παράδειγμα στην παρέμβαση στη γειτονιά για την αριστερά; Σημειωτέον ότι το φαινόμενο σχημάτων που δημιουργούνται λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές ατονούν είναι το σύνηθες στην αριστερά – όλων των τάσεων. Πως θα αποφύγετε αυτόν τον κίνδυνο;

Απ: Η Αριστερά σε πολλές όψεις της δείχνει ότι έχει γίνει επί της ουσίας το αριστερό άκρο του συστήματος της μεταπολίτευσης και της συναίνεσης που εδραίωσε εκείνη η εποχή για δεκαετίες μέχρι την κρίση του 2008. Ενσωματώθηκε και επαναπαύθηκε ως αριστερό άκρο διαμαρτυρίας στο επίσημο (κοινοβουλευτικό) πολιτικό σκηνικό, αποσπώντας μικρές παραχωρήσεις και σπανιότερα κινηματικές νίκες εντός ενός πλαισίου που αυτό ήταν ενίοτε και αποδεκτό εφόσον δεν διατάρασσε την συγκεκριμένη ισορροπία δυνάμεων. Πέρα από το ότι αυτή η Αριστερά είχε σταματήσει από δεκαετίες να είναι πολιτικά επικίνδυνη για το σύστημα, πλέον και να θέλει να συνεχίσει να «επιβιώνει» έτσι αυτό δεν είναι πια εφικτό, η μεταπολιτευτική συναίνεση κατέρρευσε πλέον. Οπότε, ένα μέρος της «αποσκίρτησε» οριστικά και ενσωματώθηκε πλήρως και γοργά στις απαιτήσεις του κεφαλαίου που επιβάλλονται στο νέο μνημονιακό τοπίο (περίπτωση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ). Και ένα άλλο προσπαθεί να διατηρήσει δυνάμεις με τις μεθόδους του παρελθόντος. Έτσι δεν υπάρχει μέλλον για μία μαχόμενη Αριστερά, γειωμένη σε λαϊκά στρώματα και κοινωνικούς χώρους, πολιτικά αποτελεσματική και επικίνδυνη για το αστικό σύστημα. Για μία τέτοια Αριστερά απαιτείται πάλι επιστροφή στον καθημερινό βασανιστικό αγώνα για τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας μας, με επιμονή, με αυταπάρνηση, αναζητώντας νέα περιεχόμενα και μορφές δράσης, με πειραματισμό και μεράκι. Για να ξαναπιάσουμε το νήμα της εποχής που Αριστερά σήμαινε ταυτόχρονα θυσία, αξιοπιστία, ήθος και εντιμότητα, αλλά ταυτόχρονα και αποτέλεσμα στο σήμερα και όραμα για μία άλλη, καλύτερη κοινωνία.

Δεν θέλω να πω φυσικά ότι έχουμε κατακτήσει όλα αυτά στην κίνηση Ζωγράφου-Ανυπότακτη Πόλη, θα ήταν υπερφίαλο. Λέω, όμως, ότι με οδηγό αυτά προσπαθούμε τόσα χρόνια να παρέμβουμε κινηματικά στην πόλη μας και τελικά φτιάξαμε και ένα πολιτικό όχημα, τη δημοτική κίνησή μας, που να επιχειρεί να συμβάλει σε αυτή την πολιτική κατεύθυνση και φυσιογνωμία. Και αυτό φυσικά σημαίνει ότι θέλουμε και πρέπει να είναι ένα ενεργό, ζωντανό σχήμα παρέμβασης, με εσωτερική ζωή και λειτουργία και εξώστρεφη δράση. Και όχι ένα εκλογικό όχημα μίας χρήσης της «Αριστεράς της μεταπολίτευσης», που τα είχε απλά για να εκλέγει συμβούλους στα συμβούλια χωρίς να είναι οχήματα δράσης και σύνδεσης με τη γειτονιά.

Ερ: Η αριστερά βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση γενικά. Έχεις κάποιες σκέψεις για την επόμενη μέρα; Κάποιες πρωτοβουλίες ίσως;

Απ: Στις φετινές δημοτικές εκλογές συμμετέχουν πολλά αυτοδιοικητικά σχήματα της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μεταξύ αυτών και πάνω από 15 περίπου με ενωτική, μετωπική και ταυτόχρονα ριζοσπαστική φυσιογνωμία. Θεωρούμε ότι η παρέμβαση τέτοιων σχημάτων στις δημοτικές εκλογές μπορεί να οικοδομήσει όρους για μια νέα δυναμική στη ριζοσπαστική και κομμουνιστική Αριστερά. Ενδεχομένως, να αποτελέσει και χώρο λήψης τέτοιων πρωτοβουλιών.

Πρωτοβουλιών ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης της Αριστεράς που μέσα στις μνημονιακές παλινωδίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τη παράλληλη κάμψη των κινηματικών αντιστάσεων, προσπάθησε να ανακαλύψει νέους δρόμους συλλογικής αντίστασης απέναντι στη μνημονιακή επέλαση. Θέλουμε να συγκροτήσουμε το ρεύμα εκείνο που θα καταφέρει ξανά να ορθώσει νικηφόρες αντιστάσεις στους κοινωνικούς χώρους και ειδικά στο πεδίο της γειτονιάς για εμάς, αλλά θα λειτουργεί και σαν όχημα ανασύνθεσης της πολιτικής Αριστεράς σε ανατρεπτική και ριζοσπαστική κατεύθυνση. Την Αριστερά που επιμένει πως υπάρχει άλλος δρόμος μακριά από τα μνημόνια, την Ε.Ε και τους μηχανισμούς επιτροπείας. Η αντίληψη αυτή δε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως η αντίστοιχη δική μας «εμμονή». Δεν θέλουμε απλά να αθροίσουμε τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς που αντιλαμβάνονται το στοιχείο της ρήξης με το ευρωσύστημα και την αξία ενός μεταβατικού προγράμματος και μίας αντίστοιχης τακτικής στο πλαίσιο μίας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Θέλουμε να εντάξουμε όλες αυτές τις δυνάμεις σε μια διαδικασία ανασύνθεσης πρακτικών, πολιτικών επιλογών, τομών και αντιλήψεων. Επιδιώκουμε να ξαναανακαλύψουμε αυτόν τον δρόμο μέσα στις δοσμένες συνθήκες και η ριζοσπαστική παρέμβαση στις γειτονιές αποτελεί σημαντικό πεδίο για αυτή τη διαδικασία. Η αντιφατικότητα των κοινωνικών-ταξικών δυνάμεων στο τοπικό κίνημα, ο πλούτος των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων αλλά και η κρισιμότητα του συγκεκριμένου τομέα δημόσιας διοίκησης στη διαδικασία της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης είναι στοιχεία που κάνουν αναγκαία την μετωπική παρέμβαση και συμπόρευση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη γειτονιά και την αυτοδιοίκηση. Παλεύουμε να αποτυπώσουμε αυτά τα φυσιογνωμικά στοιχεία και την πολιτική κατεύθυνση σε απόπειρες, όσο γίνεται, παραδειγματικών αυτοδιοικητικών εγχειρημάτων. Έχοντας επίγνωση των σημερινών δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης από σήμερα να αρχίζει να υλοποιείται μία άλλη κατεύθυνση, φυσιογνωμία και πρακτική για μία σύγχρονη ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά στις γειτονιές και συνολικά.

 

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *