Τι μάθαμε από τη σημερινή μέρα

Μάθαμε ότι συγκέντρωση με περιορισμένο αριθμό ατόμων, με φυσικη αποστασιοποίηση, με υποδειγματική τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας, με μάσκες, αποστάσεις κλπ, είναι δυνατή. Επομένως επιβεβαιώσαμε ότι η γενική απαγόρευση συναθροίσεων που αποφάσισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι απλά ήταν εκτός συνταγματικών ορίων, αλλά αποδείχθηκε και μη αναγκαία καθώς και αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας.

Μάθαμε λοιπόν τι είναι υγειονομικά ακίνδυνο και τι είναι συνταγματικά επικίνδυνο: Αν είχαμε Επιτροπή Λοιμωξιολόγων που δεν μιλά με πολιτικές σκοπιμότητες, θα μας επιβεβαίωνε ότι αν δεν υπήρχε η απαγόρευση της κυβέρνησης, παρά μόνο η αυτοσυνείδηση και η αυτοσυγκράτηση των διαδηλωτών, σήμερα δεν θα υπήρχε επιβάρυνση για την εξέλιξη της πανδημίας. Και αν είχαμε και δικαστική εξουσία που δεν νομολογεί ανάλογα με τα κέφια της εκτελεστικής εξουσίας, θα μας επιβεβαίωνε ότι η γενική απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 4, είναι μέτρο που τσαλακώνει το Σύνταγμα χάριν των πρωθυπουργικών μικροϋπολογισμών.

Μάθαμε έτσι, ότι η ανησυχία της κυβέρνησης για την εξάπλωση της πανδημίας στις εκδηλώσεις τιμής του Πολυτεχνείου ήταν απλώς προπέτασμα καπνού για την προαποφασισμένη πολιτική όξυνση. Η οποία όξυνση με τη σειρά της, επιλέχθηκε από το κυβερνητικό επιτελείο ως ο προσφορότερος τρόπος για να ξεφύγει η δημόσια συζήτηση από τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τον εκτροχιασμό της πανδημίας. Γιατί όταν η χώρα φτάνει από τα μηδενικά κρούσματα του Ιουνίου, στη σημερινή κατάσταση, η συζήτηση περί των ευθυνών πρέπει με κάποιο τρόπο να εξαφανιστεί.

Μάθαμε ακόμα, ότι παρά τις διαβεβαιώσεις Μητσοτάκη πως υπήρχαν και Δεξιοί στο Πολυτεχνείο, το Πολυτεχνείο σήμερα επιστράφηκε στους διαδηλωτές, τα κόμματα της Αριστεράς, τα σωματεία και τους φορείς του λαϊκού κινήματος. Το κράτος έχρισε “ιδιοκτήτη” του Νοέμβρη όσους σήμερα είχε απέναντι. Η μία και μοναδική φορά που αρχηγός της ΝΔ κατέθεσε στεφάνι στο Πολυτεχνείο ήταν η μία και μοναδική φορά που στο Πολυτεχνείο ήταν μόνο τα ΜΑΤ και υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας. Μόνο και μόνο αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι οι δεξιοί που υπήρχαν στο Πολυτεχνείο το 1973 ήταν μόνο έξω από την πύλη του.

Μάθαμε επίσης, ότι απέναντι στην πανδημία η κυβέρνηση έχει δύο και μοναδικά σχέδια: Πρώτον να ανοιγοκλείνει με λοκντάουν την κοινωνία και την οικονομία επ’ αόριστον μέχρι ο Θεός να βάλει το χέρι του. Δεύτερον, να δέρνει. Το αρρωστημένο μίσος της Δεξιάς για το Πολυτεχνείο, την ιστορική μνήμη και την “ιδεολογική ηγεμονία” της Αριστεράς μεταφράζεται σε αυταρχικό παροξυσμό. Η πολιτική διαπάλη, για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, διεξάγεται με ξυλοδαρμό. Πράγμα αναμενόμενο για εμάς τους μαρξιστές, αλλά το ακραίο κέντρο του φιλελευθερισμού ας μην πέφτει από τα σύννεφα.

Μάθαμε και κάτι περί της υγείας: οι βασικές εστίες μετάδοσης του ιού ήταν σήμερα τα μπουλούκια των ημιμαθών βουβαλόπαιδων της ΕΛΑΣ τα οποία συνωστίζονταν χωρίς αποστάσεις και μέσα προστασίας μετατρέποντας εαυτόν σε υγειονομική βόμβα. Η βόμβα αυτή πρέπει άμεσα να αφοπλιστεί μεταφορικώς και κυριολεκτικώς. Οι δε διαδηλωτές, τη μόνη στιγμή που παραβίασαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα ήταν όταν κυνηγήθηκαν, ψεκάστηκαν ή χτυπήθηκαν από τις αφιονισμένες ορδές των βαρβάρων. Εάν η δικαστική εξουσία ήταν όντως ανεξάρτητη, ο κ. Χρυσοχοΐδης έπρεπε να παραπεμφθεί και να συλληφθεί.

Μάθαμε ακόμα ότι οι κυβερνητικοί παπαγάλοι (ορισμένοι από δαύτους περνιούνται και για διανοητές) δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν μια εθνική εορτή που οργανώνεται (και αν χρειαστεί ακυρώνεται) από το κράτος και την πολιτεία, από το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών να διαμαρτύρονται ενάντια στο κράτος και την πολιτεία. Το γεγονός ότι οι εκδηλώσεις για τις εθνικές επετείους απλώς ακυρώθηκαν από τον διοργανωτή τους, ενώ οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο έπρεπε να περάσουν μέσα από την αναστολή άρθρου του Συντάγματος, διέφυγε από τα “φιλελεύθερα” θινκ τανκς.

Μάθαμε τέλος ότι οι διαδηλώσεις μπορούν να είναι κοινωνικά, υγειονομικά και πολιτειακά απολύτως αναγκαιες. Γιατί πέρα από κυβερνήσεις που νομοθετούν μίζες για τα ΜΜΕ και προσλήψεις αστυνομικών, αλλά όχι χρηματοδότηση της υγείας και προσλήψεις γιατρών, πρέπει να υπάρχει κι ο λαϊκός έλεγχος και η πίεση για το αντίθετο. Αυτή είναι άλλωστε η ουσία των πολιτικών δικαιωμάτων. Και αυτή είναι και η διαφορά του Πολυτεχνείου με τις εθνικές γιορτές.

2 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *