Φτάσαμε ως εδώ για να δούμε τα εμβόλια να χαλάνε μέσα στους καταψύκτες;

Το antapocrisis αναδημοσιεύει το κεντρικό σχόλιο της Συντακτικής Επιτροπής (Editorial Board) των New York Times επειδή αποκαλύπτεται από τα πιο επίσημα χείλη ότι η διαχείριση των εμβολιασμών εξελίσσεται σε μια νέα αποτυχία της Δύσης. Αντίστοιχη κατάσταση αλλά σε μικρότερη κλίμακα παρατηρείται στην Ευρώπη με τις κοινωνίες να αναρωτιούνται τι πήγε στραβά και δεν μπορεί να οργανωθεί γρήγορα και με ασφάλεια η εμβολιαστική κάλυψη ανταποκρινόμενη τουλάχιστον στο ρυθμό παραγωγής εμβολίων. Στην Ελλάδα φυσικά, πέρα από την ανυπαρξία σχεδίου είχαμε και το παγκοσμίως μοναδικό φαινόμενο υφαρπαγής των πρώτων δόσεων από κυβερνητικούς αξιωματούχους, ενδεικτικό της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας.  

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ ξεκίνησαν τη μεγαλύτερη εκστρατεία εμβολιασμού στην ιστορία του έθνους. Μέχρι στιγμής, τα πράγματα πάνε άσχημα.

Πόσο άσχημα; Άγνωστος αριθμός δόσεων εμβολίου θα λήξει προτού μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν, ενώ δήμοι και κοινότητες σε όλη τη χώρα αναφέρουν περισσότερα πτώματα από ό, τι χωράνε τα νεκροτομεία τους.

Η Επιχείρηση Warp Speed ​​(το σχέδιο εμβολιασμού) απέτυχε να προσεγγίσει έστω τον αρχικό της στόχο που ήταν να εμβολιάσει κατά του κοροναϊού 20 εκατομμύρια ανθρώπους έως τα τέλη του 2020. Από τις 14 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου που έχουν παραχθεί και παραδοθεί σε νοσοκομεία και δομές υγείας σε ολόκληρη τη χώρα, μόνο 3 εκατομμύρια άτομα έχουν εμβολιαστεί. Οι υπόλοιπες δόσεις που σώζουν ζωές, υποτίθεται ότι παραμένουν αποθηκευμένες σε καταψύκτες – αρκετά εκατομμύρια από αυτές πιθανόν να λήξουν προτού χρησιμοποιηθούν.

Αυτή είναι μια εκπληκτική αποτυχία – και δυστυχώς ξεχωρίζει σε μια χρονιά εντυπωσιακών αποτυχιών. Η κατάσταση γίνεται πιο ζοφερή βλέποντας πόσο γνωστές είναι οι υποκείμενες αιτίες: Ο κακός συντονισμός σε ομοσπονδιακό επίπεδο, σε συνδυασμό με την έλλειψη χρηματοδότησης και υποστήριξης για κρατικές και τοπικές δομές, έχει οδηγήσει σε μια σειρά λανθασμένων βημάτων και περιττών καθυστερήσεων που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Με άλλα λόγια κάνουμε κύκλους και φτάνουμε στο ίδιο σημείο. Με τεστ. Με λοκ ντάουν. Με ανίχνευση επαφών. Με επιδημιολογική επιτήρηση.

Το εμβόλιο έχει χαρακτηριστεί ως λύση σε αυτήν την κρίση – ένα απίστευτο επίτευγμα της επιστήμης που θα μας σώσει τελικά από την εκτεταμένη ανικανότητα της κυβέρνησης. Αλλά στο τέλος, τα εμβόλια μοιάζουν πολύ με τα άλλα μέτρα της δημόσιας υγείας. Η επιτυχία τους εξαρτάται από την εφαρμογή τους.

Η εφαρμογή των εμβολιασμών περιπλέκεται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεων αποθήκευσης σε χαμηλές θερμοκρασίες, οι οποίες με τη σειρά τους απαιτούν ειδική εκπαίδευση για νοσοκόμες και γιατρούς. Η εκπαίδευση απαιτεί χρόνο και χρήμα, και τα δύο είναι σε έλλειψη προσφοράς στις περισσότερες πολιτείες. Ορισμένα νοσοκομεία δήλωσαν ότι δεν γνωρίζουν ποιο εμβόλιο πρόκειται να λάβουν, ή πόσες δόσεις, ή πότε. Το ομοσπονδιακό σύστημα επιτήρησης που παρακολουθεί τις αποστολές εμβολίων και την αλυσίδα επικοινωνίας μεταξύ ομοσπονδιακών, πολιτειακών και τοπικών δομών υγείας έχει αποδιοργανωθεί.

Στη μία πολιτεία μετά την άλλη, τα αποτελέσματα ήταν χαοτικά. Σε μια κοινότητα του Κεντάκι, οι δόσεις των εμβολίων πήγαν στα σκουπίδια καθώς ένα γηροκομείο παρήγγειλε περισσότερα από όσα χρειαζόταν. (Οι φαρμακοποιοί έσωσαν τα εμβόλια κυριολεκτικά από τον κάδο απορριμμάτων κάνοντάς τα σε τυχερούς πελάτες επί τόπου). Στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, οι ελαττωματικοί αλγόριθμοι απέκλεισαν αρχικά τους υγειονομικούς πρώτης γραμμής του νοσοκομείου από το να εμβολιαστούν. Στη Νέα Υόρκη και τη Βοστώνη, οι γιατροί που διατρέχουν χαμηλό κίνδυνο έχουν βρεθεί μπροστά από αυτούς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο. Στο Ουισκόνσιν, περίπου 500 δόσεις χάθηκαν σκόπιμα από υπάλληλο νοσοκομείου. Στη Φλόριντα, οι ηλικιωμένοι περιμένουν στις ουρές, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και ολόκληρη νύχτα.

Αν ήταν τόσο δύσκολο να εμβολιαστούν οι κάτοικοι των γηροκομείων και οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη – που θα έπρεπε να ήταν το εύκολο πράγμα, από τα περισσότερα που πρέπει να γίνουν – ανατριχιάζει κανείς να σκεφτεί ποια θα είναι η εικόνα όταν μεγαλύτεροι, πιο διαφοροποιημένοι πληθυσμοί πάρουν τη σειρά τους για να κάνουν το εμβόλιο.

Αξιωματούχοι λένε ότι τα πρώιμα εμπόδια είναι αναπόφευκτα σε μια τόσο μεγάλη προσπάθεια και ότι ο ρυθμός εμβολιασμού πιθανότατα θα αυξηθεί τις επόμενες εβδομάδες, καθώς ξεπερνιούνται οι δυσκολίες και τελειώνουν οι διακοπές των εορτών. Ας ελπίσουμε ότι αυτό ισχύει. Ένα μεγάλο κύμα Covid – και το βάρος που έχει προκαλέσει στις δομές υγειονομικής περίθαλψης – έχει κάνει σαφώς τα πράγματα δυσκολότερα από ό,τι θα μπορούσαν να είναι. Αλλά το χάος και η σύγχυση είναι διαδεδομένα και ανησυχητικά. Το εθνικό ιστορικό για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν είναι καθησυχαστικό.

Άλλες χώρες προσπαθούν να προσφέρουν το εμβόλιο σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα. Στη Βρετανία και τον Καναδά, για παράδειγμα, αξιωματούχοι σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν αμέσως όλη την τρέχουσα προμήθεια εμβολίων, αντί να κρατήσουν για τη δεύτερη δόση τα μισά, έτσι ώστε εκείνοι που κάνουν το πρώτο εμβόλιο να ενισχύσουν γρήγορα τον οργανισμό τους. Τα μοντέλα έχουν δείξει ότι αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να αποτρέψει περίπου το 42% των συμπτωματικών κρουσμάτων. Στην ιδανική περίπτωση, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα έπρεπε τουλάχιστον να εξετάσουν παρόμοια μέτρα. Αλλά περισσότερες δόσεις εμβολίων δεν θα κάνουν καμία διαφορά, αν δεν μπορούμε να διαχειριστούμε καν τις δόσεις που έχουμε τώρα.

Όποιες κι αν είναι οι λύσεις μπροστά στην πρόκληση του εμβολιασμού, το βασικό πρόβλημα είναι σαφές. Οι αξιωματούχοι έχουν από καιρό δώσει προτεραιότητα στην ιατρική (σε αυτήν την περίπτωση, αναπτύσσοντας τα εμβόλια για τον κοροναϊό), ενώ παραμελούν τη δημόσια υγεία (δηλαδή προγράμματα για τον εμβολιασμό των πολιτών). Είναι πολύ πιο εύκολο να ενθουσιάζουμε τους ανθρώπους για θαυματουργά εμβόλια, που παράγονται σε χρόνο ρεκόρ, παρά για μια ριζική αύξηση των χώρων ψυχρής αποθήκευσης, τη δημιουργία κλινικών εμβολιασμού, ή την επαρκή εκπαίδευση γιατρών και νοσοκόμων. Αλλά χρειάζονται όλα τα προηγούμενα για να σταματήσει μια πανδημία.

Θα ήταν ενθαρρυντικό εάν, μετά από αυτό το άθλιο έτος του 2020, υπήρχε μια αποφασιστική μετατόπιση αυτής της λογικής, έτσι ώστε όταν έρθει η επόμενη πανδημία, η πρόληψη της ασθένειας – ακόμα και με όλη τη θαυμάσια βαρεμάρα που τη διακρίνει – θεωρηθεί δεδομένη.

Πηγή: New York Times

Μετάφραση: antapocrisis

The New York Times Editorial Board

Η συντακτική επιτροπή (Editorial Board) είναι μια ομάδα δημοσιογράφων της Γνώμης (Opinion) των New York Times, των οποίων οι απόψεις βασίζονται στην τεχνογνωσία, την έρευνα, τη συζήτηση και ορισμένες μακροχρόνιες αξίες. Είναι ξεχωριστή από την αίθουσα σύνταξης.