ΣΥΡΙΖΑ: Η Αμερικάνικη όψη της λεγόμενης Αριστεράς
Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
1. Δεν ήταν δυνατόν να προκαλέσει καμιά έκπληξη η στάση του συνόλου του ΣΥΡΙΖΑ (όλες οι τάσεις είναι σύμφωνες χωρίς την ελάχιστη διαφοροποίηση) σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη ρωσική στρατιωτική εισβολή του Πούτιν. Δεν προκαλεί παρά πικρά χαμόγελα για την διαμαρτυρία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ μόνο στην Ρωσική πρεσβεία γιατί σε αυτά τα κόμματα εξουσίας δεν επιτρέπονται (και δεν επιτρέπουν τα ίδια, γιατί αλλιώς δεν θα είναι κόμματα εξουσίας, αλλά κόμματα ανατροπής) οι ίσες αποστάσεις, αλλά οι καθαρές επιλογές.
Η επιλογή έγινε εδώ και αρκετά χρόνια και αφορούσε την πρόσδεσή του στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, με τον φερετζέ του ΝΑΤΟ. Πρόσδεση που έγινε ποικιλοτρόπως, που πέρασε από εξετάσεις, που την ζήλεψε ακόμα και η κατεξοχήν ευρωατλαντική ΝΔ. Στον καιρό των μνημονίων πρόβαλε τον μύθο του καλού και πιο ανεκτικού (αμερικάνικου) ΔΝΤ, σε αντίθεση με τη σκληρή ΕΚΤ και το ευρωεπιτελείο. Όταν ήταν κυβέρνηση, και λίγες μέρες μετά την επίσκεψη Τσίπρα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ το 2017, αφού πρώτα ανακοινώθηκε από τον Τράμπ η συμφωνία ανακατασκευής των F-16, ανακοινώθηκε η δημιουργία της δεύτερης μετά τη Σούδα στρατιωτικής βάσης των Αμερικανών στην Αλεξανδρούπολη. Η «Σούδα του Βορρά» δημιουργήθηκε για να είναι σε θέση οι Αμερικάνοι να ελέγχουν-αστυνομεύουν Ρωσία, Βαλκάνια, Αιγαίο κ.α. Μάλιστα τότε ο Πρέσβης των ΗΠΑ Τ. Πάιατ είχε δηλώσει χαρούμενος ότι «οι σχέσεις Ελλάδος – ΗΠΑ δεν ήταν ποτέ πιο ισχυρές. Θα συνεχίσουν να ενδυναμώνονται. Πρόκειται για σχέσεις δυνατές και με βάθος χρόνου».
Γρήγορα ακολούθησε η απέλαση των Ρώσων διπλωματών με την κατηγορία δραστηριοποίησης τους στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.
2. Η αμερικάνικη πρεσβεία η «γιάφκα των τρομοκρατών» είχε ήδη από το 2014 επιβάλλει και οι Τσίπρας – Δραγασάκης είχαν αποδεχθεί, το σεβασμό στον αμερικανοδυτικό προσανατολισμό της χώρας, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε νικητής.
Αυτός ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με το αριστερό του προσωπείο είχαν σαν αποτέλεσμα να αμβλυνθεί το αντιαμερικάνικο μαζικό λαϊκό αίσθημα και συνείδηση του ελληνικού λαού, που είχε οικοδομηθεί από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Όχι αδίκως, μιας και ο ελληνικός λαός πίστωνε στους «φονιάδες των λαών», τα Μακρονήσια, την δολοφονία Μπελογιάννη και χιλιάδων κομμουνιστών, το Κυπριακό και την τούρκικη εισβολή και κατοχή, τη χούντα, την διάλυση της γειτονικής Γιουγκοσλαβίας και την επικίνδυνη έξαρση των εθνικισμών στην Βαλκανική…
3. Και επί ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα μας έπαιζε το ρόλο του εκτελεστικού οργάνου και του πρόθυμου σε όλες τις επιταγές και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων ΗΠΑ – Γερμανών – Γάλλων, γιατί επί χρόνια έχει προσανατολιστεί σε αυτούς τους «προστάτες». Το είδος της «προστασίας» που παρείχαν, έχει αποδειχθεί στο παρελθόν κατά επανάληψη (Κυπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις κλπ). Την πολιτική «του ανήκομεν στη δύση» την έχουν βαφτίσει «πολιτική συμμαχιών», μολονότι έχει διαψευστεί πολλές φορές (γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν φιλελληνικές πολιτικές παρά μόνο συμφέροντα και πολιτικές εξυπηρέτησης τους). Αυτήν την πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης, η «για πρώτη φορά Αριστερά», τη συνέχισε και την βάθυνε περισσότερο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε και θεσμοποίησε τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό χωρίς αντίκρισμα για τη χώρα, καθώς ο φιλοαμερικανισμός γιγαντώθηκε, μαζί με τις αυταπάτες για την αμερικανική τάχα δυσαρέσκεια προς την Τουρκία, για την Ελλάδα – ενεργειακό κόμβο, ή για την αναβάθμιση επειδή παριστάνουμε το καλό παιδί των ΗΠΑ. Αυτή δεν ήταν μια αναγκαστική επιλογή λόγω δυσμενών συσχετισμών, αλλά για μια συνειδητή κατεύθυνση και πολιτική επιλογή, την ώρα που οι αντιθέσεις και οι ανακατατάξεις στην περιοχή δίνουν δυνατότητες για πολυδιάστατη και πιο ανεξάρτητη πολιτική.
4. Φυσικό αποτέλεσμα των ανωτέρω έρχονται οι τοποθετήσεις του Τσίπρα, οι κορώνες του Ν. Ηλιόπουλου ως εκπροσώπου τύπου, οι δηλώσεις πίστης του Δ. Παπαδημούλη, η συμπεριφορά του συνόλου ΣΥΡΙΖΑ. Αφού σπεύσει να καταδικάσει τον Πούτιν και τους Ρώσους, όχι απλά δεν προτεραιοποιεί, αλλά ούτε καν αναφέρεται στον βασικό αναμοχλευτή, στον εμπρηστή του πολέμου, στον επιτιθέμενο αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Μάλιστα, βασιλικότερος του βασιλέα, ζητά σκληρές κυρώσεις για τους Ρώσους ολιγάρχες, ταυτιζόμενος με την πολιτική των κυρώσεων και της τιμωρίας των Ρώσων και του αντιρωσικού μακαρθισμού. Η επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικά, η στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, το πραξικόπημα του Μεϊντάν, θεωρούνται καλώς καμωμένα.
Δεν ορθώνεται η παραμικρή κριτική στη χρόνια επιχείρηση των ΗΠΑ να δημιουργήσουν κλοιό γύρω από τον βασικό στρατιωτικό ανταγωνιστή και αντίπαλο του ΝΑΤΟ, επιχείρηση που προκάλεσε τον πόλεμο, και απειλεί σήμερα με δραματικότερη κλιμάκωση τους λαούς και τις χώρες.
5. Ένα πλήθος πολιτικών, διπλωματών, ακαδημαϊκών, εκπροσώπων της ρεάλ πολιτίκ και των διπλωματικών λύσεων, στις ίδιες τις ΗΠΑ, αναγνωρίζουν ότι οι Αμερικάνοι ήταν που άναψαν το φυτίλι του πολέμου, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει. Δεν είδε και δεν άκουσε την αθέτηση της συμφωνίας του Μινσκ εκ μέρους της Ουκρανίας και της Δύσης, δεν είδε και δεν άκουσε τους διωγμούς και την τρομοκράτηση των Ρωσικών και ρωσόφωνων πληθυσμών της Ουκρανίας, δεν είδε και δεν άκουσε τη μετατροπή της Ουκρανίας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ και προβοκάτορα έναντι της Ρωσίας, δεν είδε και δεν άκουσε τη δικαίωση των Ναζί από το καθεστώς του Κιέβου και την έκρηξη της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας.
Στα καθ’ ημάς, προβάλλεται ως επιτυχία «ειρήνης» η Νατοϊκής έμπνευσης συμφωνία των Πρεσπών, που επέβαλε λύση στο ονοματολογικό, με στόχο να ισχυροποιηθεί άμεσα η Νατοϊκή παρουσία στα Βαλκάνια. Λύση που συνέχισε το δρόμο για τη μαζική ένταξη κρατών της Νότιας Βαλκανικής στον ευρωατλαντικό άξονα, την ασφυκτική πίεση στη Σερβία, την περαιτέρω περικύκλωση της Ρωσίας. Αυτά δεν συνιστούν ειρήνη, αλλά περαιτέρω κλιμάκωση, στρατιωτικοποίηση, πολεμικό κίνδυνο.
6. Είναι φυσιολογική αντίδραση του εκλογικού σώματος (η οποία εκφράζεται και δημοσκοπικά), η πίστη ότι δεν υπάρχουν σοβαρές στρατηγικές διαφορές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Κάποιοι σπεύδουν να θριαμβολογήσουν, προπαγανδίζοντας μάλιστα ότι δεν υπάρχει αντίθεση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Κάθε δικαίωμα σε καυτό έχει δώσει η καθόλου τυχαία αντιπολιτευτική αφωνία -και στην πραγματικότητα συμφωνία- του ΣΥΡΙΖΑ, με τη ΝΔ να διαχειρίζεται τη λευκή επιταγή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Από τον επιζήμιο για τη χώρα ευρωατλαντικό προσανατολισμό, την εφαρμογή των μνημονίων, την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και των κοινωνικών αγαθών, την ακρίβεια και τη φορολογία, οι διαφορές αφορούν τις αποχρώσεις αλλά όχι τις στρατηγικές επιλογές.
Αυτά τα ζητήματα γίνονται αντιληπτά, έστω σε χοντρές γραμμές και διαισθητικά από τον ελληνικό λαό, και για αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται να μην απειλείται σοβαρά μετά από τρία χρόνια ακραίας νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης. Στους βασικούς άξονες της πολιτικής της ΝΔ, που είναι και οι στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά συμφωνεί, αλλά τις έχει υπηρετήσει στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν.
Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είναι πολιτική οργάνωση της Κομμουνιστικής Αριστεράς.
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!