Σαγίντ Χασάν Νασράλα - Ο άνθρωπος που νίκησε το Ισραήλ

Το Ισραήλ δολοφόνησε τον ηγέτη της αντίστασης του Λιβάνου την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου χρησιμοποιώντας 80 βόμβες των 2.000 λιβρών που ισοπέδωσαν 6 πολυκατοικίες.

Το Ισραήλ δολοφόνησε τον Σαγίντ Χασάν Νασράλα (1960-2024) επειδή αρνήθηκε να σταματήσει τις επιθέσεις στο βόρειο Ισραήλ έως ότου οι Ισραηλινοί τερματίσουν τη γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων. Κατά τη διάρκεια της σύντομης ισραηλινής εκεχειρίας, η οργάνωση του Νασράλα – η Χεζμπολάχ – σταμάτησε επίσης τις επιθέσεις της. Όταν οι Ισραηλινοί ξανάρχισαν να πολεμούν, το ίδιο έκανε και η Χεζμπολάχ.

Ο Νασράλα σκοτώθηκε επειδή ήταν ανυποχώρητος στην υποστήριξή του προς την Παλαιστίνη. Σε αντίθεση με κάθε άλλο Άραβα ηγέτη, ο Νασράλα είχε ηγηθεί του αγώνα εναντίον του Ισραήλ δύο φορές, γεγονός που οδήγησε στην ήττα του: πρώτον, όταν το Ισραήλ αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τον Λίβανο το 2000 και δεύτερον όταν το Ισραήλ δεν μπόρεσε να νικήσει τη Χεζμπολάχ το 2006. Ο άνθρωπος που νίκησε το Ισραήλ τελικά σκοτώθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2024, μαζί με χιλιάδες Λιβανέζους συμπατριώτες του.

Το 2013, καθώς κλιμακώθηκε ο πόλεμος στη Συρία, πήγα με έναν φίλο σε μια πολυσύχναστη περιοχή στο Dahieh, μια γειτονιά της Βηρυτού, στον Λίβανο. Είχαμε έρθει για να ακούσουμε μια ομιλία που εκφωνούσε ο Νασράλα. Μου είχαν πει ότι ο Νασράλα θα αναφερόταν στον λόγο για τον οποίο η Χεζμπολάχ —η οποία είναι ταυτόχρονα πολιτικό κόμμα στον Λίβανο και στρατιωτική ομάδα που δημιουργήθηκε για να υπερασπιστεί τον Λίβανο από τις συνεχείς ισραηλινές επιδρομές— αποφάσισε να εισέλθει στη Συρία. Μια μεγάλη τηλεοπτική οθόνη είχε στηθεί στον υπαίθριο χώρο, και τελικά, ο Νασράλα εμφανίστηκε σε αυτήν και τον υποδέχτηκαν με δυνατές επευφημίες. Παρόμοιες σκηνές θα είχαν παρατηρηθεί σε άλλα μέρη του Λιβάνου όπου ο Νασράλα θα εμφανιζόταν στις τηλεοπτικές οθόνες για να απευθυνθεί στους ανθρώπους σχετικά με αυτή τη βαρυσήμαντη απόφαση.

Ο λόγος που ο Νασράλα δεν ήταν εκεί προσωπικά είναι ότι το Ισραήλ είχε βάλει στόχο να τον δολοφονήσει από τότε που διορίστηκε ηγέτης της Χεζμπολάχ το 1992 σε ηλικία 32 ετών. Θα ήταν αυτοκτονικό να εμφανιστεί αυτοπροσώπως. Για το λόγο αυτό, η ακριβής τοποθεσία του ήταν άγνωστη, αλλά ήταν σαφές πού μπορούσαν να συγκεντρωθούν οι άνθρωποι για να τον ακούσουν. Η ομιλία ξεκίνησε αργά, με τον Νασράλα να περιγράφει την πολυπλοκότητα του πολέμου στη Συρία και τους κινδύνους που διατρέχει ο λαός του Λιβάνου από τις επιθέσεις της Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα [Σ.Μ. το ισλαμικό κράτος-ISIS], του μετώπου της Αλ Κάιντα, κοντά στα σύνορα. Εάν η αλ Νούσρα εισέλθει στον Λίβανο, είπε ο Νασράλα, η ομάδα θα στόχευε τη σιιτική κοινότητα, αλλά και τους χριστιανούς και άλλους. Για την προστασία του Λιβάνου, είπε ο Νασράλα, οι μαχητές της Χεζμπολάχ θα πρέπει να περάσουν τα σύνορα και να πολεμήσουν στα βουνά Καλαμούν της Συρίας.

Αργότερα, πήγα με έναν άλλο δημοσιογράφο σε εκείνα τα βουνά για να παρακολουθήσω τις συγκρούσεις μεταξύ των μαχητών της Χεζμπολάχ και εκείνων της Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα. Η ευλάβεια με την οποία οι άνδρες της Χεζμπολάχ μίλησαν για τον Νασράλα ήταν εντυπωσιακή και η δική τους αίσθηση του πεπρωμένου —να υπερασπιστούν τον Λίβανο από τη μάστιγα της αλ-Νούσρα— ήταν επιβλητική. Εάν ο Σαγίντ [Σ.Μ. δηλαδή ο Νασράλα] τους έλεγε να το κάνουν, είπαν ότι τότε θα γίνει. Και έτσι, ήταν εκεί, μακριά από τα σπίτια τους, δίνοντας δύσκολες μάχες με μαχητές της αλ-Νούσρα που είχαν ως κίνητρο τη θυσία παρά από την ανάγκη να κερδίσουν έδαφος. Εάν υπήρχε δημοσκόπηση μεταξύ των μελών της Χεζμπολάχ και των οικογενειών τους, ο Νασράλα θα έχαιρε της καθολικότερης αποδοχής.

Στην ομιλία του, ο Νασράλα είπε ότι είναι ζωτικής σημασίας για τη Χεζμπολάχ να προστατεύσει το τέμενος Sayyida Zainab στο al-Sitt, λίγο έξω από τη Δαμασκό. Αυτό το τζαμί λέγεται από τους σιίτες ακολούθους των 12 ιμάμηδων ότι είναι ο τόπος ταφής της Zaynab bint Ali, της κόρης του Ali και της Fatima, και, ως εκ τούτου, της εγγονής του Προφήτη Μωάμεθ. Δεδομένου ότι το ιερό είναι σεβαστό από τη σιιτική κοινότητα και οι ομάδες της Αλ Κάιντα τρομοκρατούσαν τον σιιτικό πληθυσμό στη Συρία και επιτέθηκαν σε σιιτικά ιερά, η ανησυχία του Νασράλα βρήκε απήχηση στους οπαδούς του.

Είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε ότι στη μία συνέντευξη μετά την άλλη, ο Νασράλα είπε ότι οι σεχταριστικές διαφορές είναι ανάθεμα και ότι η συνύπαρξη είναι απαραίτητη. Η είσοδος της Χεζμπολάχ στη Συρία αφορούσε εν μέρει την προστασία του Λιβάνου από την αλ-Νούσρα και εν μέρει για την προστασία της σιιτικής κοινότητας στη Συρία και των σιιτικών ιερών. Είναι εμβληματική της θέσης της Χεζμπολάχ στον Λίβανο τόσο ως λιβανέζικη εθνική δύναμη όσο και ως ισλαμική (όχι σιιτική) αντίσταση. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ηγεσίας του στη Χεζμπολάχ, ο Νασράλα κινούνταν μεταξύ αυτών των δύο πτυχών της οργάνωσης επιδέξια.

Οδηγώντας μέσα από τις νότιες πόλεις του Λιβάνου, είναι σαφές ότι το βάθος της υποστήριξης στη Χεζμπολάχ είναι ακλόνητο. Ο λόγος είναι ότι η στρατιωτική εφευρετικότητα της Χεζμπολάχ ήταν που οδήγησε στο να μπορέσει ο Λίβανος να τερματίσει με επιβολή ισχύος την ισραηλινή κατοχή μεγάλου τμήματος του Λιβάνου το 2000, η οποία είχε ξεκινήσει όταν το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο το 1982. Η Χεζμπολάχ γεννήθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης και έδειξε τόσο στρατιωτική ικανότητα και πολιτική οξυδέρκεια όσο και θάρρος απέναντι στην καταστολή. Ο Νασράλα βρισκόταν στο Ιράν από το 1989 έως το 1991, όπου σπούδαζε στη σιιτική θεολογική σχολή στο Qom. Όταν επέστρεψε στον Λίβανο το 1991, αφοσιώθηκε στη Χεζμπολάχ και τον επόμενο χρόνο -μετά τη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Αμπάς αλ-Μουσαουί (1952-1992) από τις Ηνωμένες Πολιτείες- ο Νασράλα έγινε ο ηγέτης της οργάνωσης.

Ο Νασράλα έθεσε αμέσως σε κίνηση μια πολιτική που παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τη δολοφονία του: η Χεζμπολάχ θα χτυπούσε μόνο ισραηλινούς στρατιωτικούς στόχους, αλλά αν το Ισραήλ χτυπούσε Λιβανέζους αμάχους, τότε η Χεζμπολάχ θα ανταπέδιδε χτυπώντας Ισραηλινούς αμάχους. Όταν το Ισραήλ αποχώρησε με ήττα το 2000, η Χεζμπολάχ έκανε μια δημόσια δήλωση ότι δεν θα δίωκε κανέναν στον Λίβανο που συνεργάστηκε με την ισραηλινή κατοχή. Οι Λιβανέζοι έπρεπε να θεραπευτούν και να γίνουν έθνος.

Στην παράκτια πόλη Sur (Τύρο) του Λιβάνου, άγνωστοι βομβάρδισαν ορισμένα εστιατόρια που σερβίρουν αλκοόλ στα τέλη του 2012. Κατέβηκα για να μιλήσω με μερικούς από τους ιδιοκτήτες αυτών των εστιατορίων και μιας ζυθοποιίας, όλοι μου είπαν ότι τους είχαν επισκεφθεί άτομα από τη Χεζμπολάχ που προσφέρθηκαν να πληρώσουν για τις ζημιές, παρόλο που οι επιθέσεις δεν έγιναν από μέλη τους. Ο Νασράλα είχε πει ότι αν και ήταν αντίθετος στην κατανάλωση αλκοόλ, δεν πίστευε ότι η λιβανική κοινωνία πρέπει να συμμορφώνεται με τις κοινωνικές απόψεις οποιασδήποτε ομάδας, αλλά θα έπρεπε να μάθει να ανέχεται τα ήθη των άλλων.

Παρ’ όλη τη συζήτηση για τον Νασράλα και τον αντισημιτισμό, θα άξιζε να ληφθεί υπόψη ότι ήταν η Χεζμπολάχ υπό τον Νασράλα που βοήθησε στην ανοικοδόμηση της Συναγωγής Μάγκεν Αβραάμ της Βηρυτού. «[Είναι] ένας θρησκευτικός χώρος λατρείας», είπε ο Νασράλα, «και η αποκατάστασή του είναι ευπρόσδεκτη», ανέφερε το Arab News. Είναι αυτή η στάση που οδήγησε εν μέρει στο να πει ο Νασράλα στον Τζούλιαν Ασάνζ κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για την Παλαιστίνη το 2012 ότι «η μόνη λύση είναι η ίδρυση ενός κράτους-ενός κράτους στη γη της Παλαιστίνης στην οποία θα ζουν οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί ειρηνικά σε ένα δημοκρατικό κράτος. Οποιαδήποτε άλλη λύση απλά δεν θα είναι βιώσιμη και δεν θα διατηρηθεί».

Όταν το Ισραήλ, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, άρχισε να βομβαρδίζει τον Λίβανο το 2006, φαινόταν βέβαιο ότι η Χεζμπολάχ θα καταστρεφόταν. Αλλά άντεξε την επίθεση και αντεπιτέθηκε στο Ισραήλ. Χρόνια νωρίτερα, φίλοι στα αραβικά κράτη με ρωτούσαν: «Γιατί δεν μπορούμε να αναδείξουμε έναν Ούγκο Τσάβες;» εννοώντας γιατί δεν μπορούσαν να έχουν έναν ηγέτη που θα σταθεί ενάντια στην παρέμβαση της Δύσης και την κατοχή των Παλαιστινίων από το Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2006, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι άρχισαν να λένε ότι ο Νασράλα ήταν ο Τσάβες τους, ότι ήταν η ενσάρκωση του Gamal Abdel Nasser. Το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ δεν καταστράφηκε και μπόρεσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της απέδειξε σε μεγάλα τμήματα του αραβικού κόσμου ότι το Ισραήλ έχασε αυτόν τον πόλεμο.

Η νίκη αποδίδεται εν μέρει στην ικανότητα του Νασράλα να μετατρέψει τη Χεζμπολάχ από στρατιωτική δύναμη σε αναπόσπαστο μέρος της «κοινωνίας της αντίστασης» (mujtama’ al-muqawama) σε μεγάλες περιοχές του Λιβάνου. αυτή η αντιστασιακή κοινωνία διαμόρφωσε την κοσμοθεωρία των χωριών του νότιου Λιβάνου και της κοιλάδας Μπεκαά, όπου δεσμεύτηκαν στον μακροχρόνιο αγώνα για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής της Παλαιστίνης και των ισραηλινών επεμβάσεων στο νότιο Λίβανο. Αυτή η κοινότητα της αντίστασης είναι που περισσότερο καθορίζει την αντοχή της Χεζμπολάχ παρά οι χιλιάδες πύραυλοι που έχει κρύψει σε σήραγγες στη νότια περιοχή του Λιβάνου. Οι Ισραηλινοί προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Νασράλα πολλές φορές κατά τη διάρκεια του 2006 και μετά απ’ αυτό, αλλά δεν τα κατάφεραν. Συχνά μιλούσε για τ’ ότι κάποια από τις ομιλίες του θα ήταν η τελευταία του, αφού δεν ήταν σαφές πότε οι Ισραηλινοί θα μπορούσαν να τα καταφέρουν.

Η δολοφονία του Νασράλα προκάλεσε ένα αίσθημα σοκ σε ολόκληρο τον Λίβανο, επειδή είχε αναπτυχθεί η άποψη ότι δεν μπορούσε να σκοτωθεί. Αλλά ο Νασράλα ήταν άνθρωπος και τα ανθρώπινα όντα πεθαίνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο Ρόμπερτ Φισκ του ζήτησε να εξηγήσει τι σήμαινε η προετοιμασία για το μαρτύριο [Σ.Μ. δηλαδή η θυσία στο βωμό του αγώνα], σύμφωνα με ένα άρθρο του το 2001. «Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε μια σάουνα», είπε ο Νασράλα. “Έχει πολύ ζέστη, αλλά ξέρετε ότι στο διπλανό δωμάτιο υπάρχει κλιματισμός, μια πολυθρόνα, κλασική μουσική και ένα κοκτέιλ.” Αυτή θα ήταν η στάση του όταν έπεσαν οι ισραηλινές βόμβες.

Το 1997, ο μεγαλύτερος γιος του, ο Μοχάμεντ Χάντι, σκοτώθηκε σε ισραηλινή ενέδρα στο Mlikh. Ήταν μια προσωπική απώλεια για αυτόν. Την επομένη του θανάτου του, ο Τζαγουάντ Νασράλα, ο γιος του, πήγε στο σημείο του φρικτού κρατήρα που προέκυψε από 85 βόμβες των 2.000 λιβρών και των 500 λιβρών που έριξαν ισραηλινά αεροπλάνα και ούρλιαζε σπαραξικάρδια κοιτάζοντας τα διαλυμένα σώματα. Μέχρι στιγμής, ο συνεχιζόμενος βομβαρδισμός του Ισραήλ έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στο Λίβανο και έχει εκτοπίσει περισσότερους από μισό εκατομμύριο άλλους. Μια κοινωνία που ζει εν αναμονή του πολέμου τώρα παλεύει με την σκληρότητα που της χάρισε μια απελπισμένη ηγεσία στο Ισραήλ που θα ήθελε να μετατρέψει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων σε πόλεμο εναντίον του Λιβάνου και τελικά του Ιράν. Οι ενέργειες του Ισραήλ έχουν ανοίξει τα σαγόνια της κόλασης.

Εν τω μεταξύ, μαύρες σημαίες κυματίστηκαν από το ιερό Imam Reza στο Mashhad του Ιράν και το ιερό Sayyida Zeinab έξω από τη Δαμασκό της Συρίας. Αυτή είναι μια τιμή που λίγοι λαμβάνουν, ούτε καν ο Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί (1902-1989) δεν πήρε αυτή την τιμή. Το σοκ που διαπερνά τώρα τον αραβικό κόσμο θα εκτονωθεί σύντομα. Η Χεζμπολάχ θα προσπαθήσει να ανακάμψει. Αλλά δεν θα μπορέσει να αντικαταστήσει εύκολα τον Σαγίντ Χασάν Νασράλα, τον μόνο Άραβα ηγέτη που θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί ότι νίκησε το Ισραήλ.

Πηγή: Peoples Dispatch

Μετάφραση: antapocrisis