Κωνσταντίνος του Αχιλλέα Καραμανλής: Ο Αχελώος, του Αχελώου, με ένα λάμδα και ωμέγα

Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, του Hamilton College και του Tufts University. Ανιψιός του εθνάρχη, προορισμένος από μικρός για να κυβερνήσει (και αυτός) τον λαό. Άριστος από την κούνια του. Επώνυμο που αρκεί να σε στείλει με το καλημέρα στα υπουργικά έδρανα και να σε κατατάξει στο πολιτικό δυναμικό της άρχουσας τάξης. Ενδεικτικό της αναμφισβήτητης αξίας του, είναι, ότι προτού καν προλάβει να αποφοιτήσει, προσλήφθηκε ως υψηλόβαθμο στέλεχος σε ελβετική τράπεζα επενδύσεων στο Λονδίνο.

Ο Κωνσταντίνος του Αχιλλέα Καραμανλής είναι εκλεκτό μέλος σε μια κυβέρνηση αρίστων, άριστου Πρωθυπουργού. Η αριστεία του επικεφαλής της δεν τον εμποδίζει να γράφει το “Διοικητικής”, “Διοικιτικής” και το “συγκριτικά”, “συγκρητικά”. Κι αυτός απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Το οποίο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, μετά από δωρεές πλουσίων ομογενών είχε δημιουργήσει έδρα που φέρει το όνομα του μπαμπά Μητσοτάκη. Όπως άλλωστε και το Tufts University, κατόπιν γενναίων δωρεών, δημιούργησε την έδρα του θείου Καραμανλή. Οι γόνοι έγιναν δεκτοί μετά βαΐων και κλάδων στα αντίστοιχα Πανεπιστήμια. Οι κακόβουλοι θα το θεωρήσουν ευνοιοκρατία, αλλά πρόκειται απλώς για σύμπτωση…

Άλλη άριστη, η Νίκη Κεραμέως, απόφοιτη του ίδιου ιδιωτικού σχολείου, κοσμεί την ίδια κυβέρνηση των αρίστων. Δεν ξέρει βέβαια πότε ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, καθώς την εποχή που οι κοινές θνητές τριτοδεσμίτισσες μάθαιναν απ’ έξω μέχρι και το τελευταίο «και» από την Ιστορία, η Νίκη Κεραμέως πήγαινε συστημένη στο Χάρβαρντ και στη Σορβόννη.

Ως υπουργός Παιδείας όμως, μπορεί να επαναφέρει την κατήχηση για τους Τρεις Ιεράρχες στα σχολεία. Στη χώρα του Αισχύλου, του Δημοσθένη και του Πλάτωνα, τιμώνται ως προστάτες των γραμμάτων τρεις ιεράρχες. Βασικό τους προσόν είναι ότι κήρυσσαν ελάχιστα σκοτεινότερο σκοταδισμό από τους υπόλοιπους επισκόπους της Ορθοδοξίας.

Ο δεύτερος εθνικός μας ανιψιός, (μετά τον πρώτον, της Ραφήνας), είναι μεν άριστος, αλλά του διαφεύγει η ορθογραφία του Αχελώου.

“Δύο λάμδα ή ένα;” ρωτάει.

“Ένα” του λένε.

“Με ωμέγα ή όμικρον;” ξαναρωτάει.

“Ωμέγα”, του απαντούν.

Και αφού μας απέδειξε -ον κάμερα- ότι τα ακριβότερα σχολεία της χώρας και τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, βγάζουν αρίστους, έστω και με ανορθογραφίες, το ξεφούρνισε:

“… του Αχελωού”.

Με τον τόνο στη λήγουσα.

Το πρόβλημα μιας κλειστής και πορφυρογέννητης κάστας που δεν ξέρει να γράφει ή να μιλά, ή αγνοεί θεμελιώδη γεγονότα της Παγκόσμιας Ιστορίας, θα ήταν πολύ μικρό, αν όλοι αυτοί, απόφοιτοι πανάκριβων ιδιωτικών σχολείων και ξένων πανεπιστημίων με το πορτοφόλι και το επώνυμο του μπαμπά, δεν έσκουζαν για το επίπεδο σπουδών στη δημόσια εκπαίδευση.

Το να είναι κανείς ανορθόγραφος δεν είναι ντροπή. Όταν όμως ο ανορθόγραφος, ο ανιστόρητος, ο αγεωμέτρητος και ο αγεωγράφητος περιφέρει την ακριβοπληρωμένη αριστεία του ως απόδειξη της ανωτερότητάς του, του σκληρού του κόπου, της ατελεύτητης μελέτης του και της αυταπόδεικτης ικανότητάς του να κρίνει και να αποφασίζει πώς και με πόσα μπορούν να ζουν οι απλοί θνητοί, γίνεται και ντροπή και αίσχος και πρόκληση.

Το πλήθος των Κολλεγιόπαιδων που κυβερνούν τη χώρα και δεν ξέρουν να γράφουν ελληνικά, αποδεικνύει ότι η αριστεία δεν είναι ρετσινιά. Είναι κάτι πολύ χειρότερο: το ιδεολογικό προκάλυμμα των ταξικών διακρίσεων.

Άνθρωποι που σπούδασαν στα ακριβότερα σχολεία και στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια δεν ξέρουν να γράφουν και να μιλούν. Επικαλούνται όμως την Αριστεία για να υποστηρίξουν τα προνόμια και την πολυτέλεια των ολίγων και να δικαιολογήσουν την ανέχεια και τη φτώχεια των πολλών.

Άνθρωποι που δεν ίδρωσαν, δεν κόπιασαν για το παραμικρό, άνθρωποι που γεννήθηκαν με το «χρυσό κουτάλι στο στόμα», άνθρωποι με ισχυρό επώνυμο και μέλλον εξασφαλισμένο από το νηπιαγωγείο, παραδίδουν μαθήματα αξιοκρατίας. Χωρίς συναίσθηση, χωρίς ντροπή, χωρίς μέτρο.

Άνθρωποι που το σκληρότερο πράγμα που έκαναν στη ζωή τους ήταν το λειψό – ως φαίνεται από τα σημερινά τους μαργαριτάρια – διάβασμα στο ακριβοπληρωμένο με γνωριμίες και δωρεές Πανεπιστήμιο, παραδίδουν μαθήματα σκληρής δουλειάς σε μια εργαζόμενη κοινωνία που πρέπει να μάθει να επιβιώνει με 600 ευρώ.

Οι ανορθόγραφοι και ανιστόρητοι υπουργοί είναι η ισχυρότερη απόδειξη ότι η πολυδιαφημισμένη αριστεία τους βρίθει σκοπιμοτήτων. Είναι το μετάλλιο που οι ίδιοι απονέμουν στον εαυτό τους ως απόδειξη ανωτερότητας. Είναι η αυτοεκπληρούμενη προφητεία των γόνων, που έτσι κι αλλιώς θα αποφοιτήσουν από τα καλύτερα σχολεία και Πανεπιστήμια, έτσι κι αλλιώς θα προσληφθούν στις μεγαλύτερες εταιρείες ως υψηλόβαθμα στελέχη προτού καν προλάβουν να πάρουν το πρώτο τους πτυχίο, έτσι κι αλλιώς θα κάνουν μεταπτυχιακό στα Ivy League Πανεπιστήμια, έτσι κι αλλιώς θα κληρονομήσουν την βουλευτική έδρα, την οικογενειακή επιχείρηση, την περιουσία του μπαμπά ή του θείου.

Έτσι κι αλλιώς ο Κωνσταντίνος του Αχιλλέα Καραμανλής θα γινόταν κορυφαίο επενδυτικό στέλεχος στα 26 του, βουλευτής στα 40 του, υπουργός στα 45 του. Και μάλλον άργησε, με τέτοιο επώνυμο.

Έτσι κι αλλιώς ο Κωνσταντίνος του Αχιλλέα Καραμανλής, μαζί και ομοθυμαδόν με τους ομόσταυλούς του, θα κήρυσσε τη «σκληρή δουλειά», την «κοπιαστική μελέτη», την «αριστεία», την «αξιοκρατία».

Τι χρείαν έχει να γνωρίζει τη γενική του Αχελώου ή την ορθογραφία του;