Μπάιντεν προς Ουκρανία: «Αταλάντευτη υποστήριξη προς τις ευρω-ατλαντικές σας επιδιώξεις»

Την περασμένη Παρασκευή ο Joe Biden επικοινώνησε για πρώτη φορά με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky. Αμέσως μετά ο Zelensky δήλωσε ότι «Συζητήσαμε λεπτομερώς για την κατάσταση στο Ντονμπάς. Ο πρόεδρος Biden με διαβεβαίωσε ότι η Ουκρανία δεν θα αφεθεί ποτέ μόνη απέναντι στην ρωσική επιθετικότητα». Σύμφωνα με το δελτίου τύπου του Λευκού Οίκου σχετικά με την επικοινωνία των δύο προέδρων, ο Biden «επιβεβαίωσε την αταλάντευτη υποστήριξη των ΗΠΑ προς την εθνική κυριαρία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, ενόψει της συνεχιζόμενης ρωσικής επιθετικότητας στο Ντονμπάς και την Κριμέα». Εντωμεταξύ, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Lloyd Austin επικοινώνησε με τον ομόλογό του στο Κίεβο. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εξέδωσε το Πεντάγωνο, «ο Υπουργός Austin επιβεβαίωσε την αταλάντευτη υποστήριξη των ΗΠΑ προς την εθνική κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τις ευρω-ατλαντικές επιδιώξεις της Ουκρανίας».

(Αντιπαραβάλετε τα παραπάνω με όσα έλεγε η Victoria Nuland[1], που παρουσίαζε την επένδυση εκ μέρους των ΗΠΑ 5 δις δολαρίων στην αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία το 2014 ως εκπλήρωση των «ευρωπαϊκών επιδιώξεων» της χώρας. Ο όρος «επιδιώξεις» χρησιμοποιείται επικοινωνιακά μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, κανείς δεν αναφέρεται στην επιδίωξη του Πενταγώνου να στραγγαλίσει την Ρωσία).

Οι «ευρω-ατλαντικές επιδιώξεις» συνεπάγονται την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. (με αυτήν την σειρά γίνεται συνήθως), την επέκταση των συνόρων Ρωσίας – ΝΑΤΟ κατά 1.400 μίλια και την εικονική περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά με ένα τόσο ευγενές σχέδιο;

Το σχέδιο του ΝΑΤΟ να εντάξει στις δυνάμεις του τόσο την Ουκρανία όσο και την Γεωργία (που μοιράζεται 550 μίλια συνόρων με την Ρωσία) ανακοινώθηκε το 2008, το ίδιο έτος που οι ΗΠΑ αναγνώρισαν ως ανεξάρτητο κράτος το Κόσοβο (που αποσχίστηκε από την Σερβία μετά τις νατοϊκές επιθέσεις του 1999 και μετατράπηκε σε μία απέραντη αμερικανική στρατιωτική βάση). Την ίδια χρονιά, η Ρωσία εισέβαλε στην Γεωργία και αναγνώρισε τις αποσχισθείσες δημοκρατίες της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας ως ανεξάρτητα κράτη.

Η εισβολή στην Γεωργία έστελνε στις ΗΠΑ το μήνυμα ότι δεν θα μπορούσαν να περάσουν όπως-όπως μια θηλιά στο λαιμό της Ρωσίας επικαλούμενες την διατήρηση της «ειρήνης και της σταθερότητας στην Ευρώπη». Το μήνυμα, ωστόσο, δεν εισακούστηκε. Κατά την θητεία της στο αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών η Victoria Nuland (η οποία επέστρεψε σε θέση εξουσίας στη νέα κυβέρνηση του Biden), ηγήθηκε του σχεδίου αλλαγής καθεστώτος στην Ουκρανία, όπου ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος ήταν αντίθετος στην ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου του 2014 στο Κίεβο έφερε τις φιλονατοϊκές δυνάμεις στην εξουσία, παρείχε άμεση και επικερδή απασχόληση στον υιό του αντιπροέδρου των ΗΠΑ[2] και φυσικά οδήγησε στην άμεση απώλεια της Κριμέας.

Η Κριμέα ανήκε στην Ρωσία από το 1774 έως το 1954, όταν τροποιήθηκαν τα διοικητικά όρια μεταξύ της Ρωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας και της Ουκρανικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, που τότε ανήκαν στο ίδιο κράτος, την ΕΣΣΔ. Όταν η ΕΣΣΔ κατέρρευσε, οι ανεξάρτητες πλέον Ουκρανία και Ρωσία υπέγραψαν μία μακροπρόθεσμη συμφωνία σχετικά με την στρατιωτική διαχείριση της χερσονήσου της Κριμέας από την Ρωσία. Βασικός στόχος των ΗΠΑ είναι να μετατρέψουν την Μαύρη Θάλασσα σε νατοϊκή λίμνη και να χρησιμοποιήσουν την Κριμέα ως νατοϊκή βάση. Έτσι, μετά τον Φεβρουάριο του 2014, η Ρωσία επανεγκαθίδρυσε εν ολίγοις την κυριαρχία της επί της Κριμέας. (Αν θέλετε να το υπολογίσετε, σκεφτείτε ότι η Κριμέα ανήκει στην Ρωσία το 76% του χρόνου που έχει παρέλθει τα τελευταία 250 χρόνια).

Κοιτάξτε τον χάρτη. Παρατηρείστε πως μία τεράστια χώρα όπως η Ρωσία έχει λίγα μόνο λιμάνια που δεν παγώνουν τον χειμώνα. Διαθέτει μία ενεργή ναυτική βάση εκτός της επικράτειάς της, στην Λαττάκεια της Συρίας, από τη δεκαετία του ’70. (Η αμερικανική πολιτική στην Συρία συνοψίζεται στην αξίωση των ΗΠΑ να επιτύχουν μια αλλαγή του καθεστώτος στη χώρα, στην καταγγελία της ρωσικής «παρέμβασης» στα σχέδια της Ουάσινγκτον και στην συμμαχία με τους τρομοκράτες που πολεμούν με τις πιστές στο καθεστώς δυνάμεις). Μέσα στην αλαζονία και την ύβρη τους, οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι μπορούν να στερήσουν από την Ρωσία της βάση της στην Κριμέα, παρουσιάζοντας ευατόν ως ενάρετο υπερασπιστή των δικαιωμάτων της Ουκρανίας. Πιστεύουν ότι μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την Σεβαστούπολη, που ιδρύθηκε πριν ακόμη την Αμερικανική Επανάσταση. Ή τουλάχιστον αυτό φαντάζεται ο Biden. Δεν κατανοεί ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και ότι δεν μπορεί να προκαλεί την Ρωσία με τον τρόπο που το έκανε ο Κλίντον ή ο Μπους ή ο Ομπάμα;

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις υπερδυνάμεις ΗΠΑ και ΕΣΣΔ και ο κίνδυνος ενός παγκοσμίου πολέμου ελαττώθηκε κατά την δεκαετία του ’80 και εξέλειψε πλήρως ανάμεσα στα έτη 1989 και 1991. To Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε το 1991 μαζί με την ίδια την ΕΣΣΔ. Ακολούθησε μία δεκαετία ρωσικής υποταγής στον θριαμβευτή αμερικανικό ιμπεριαλισμό υπό την ηγεσία του Boris Yeltsin. Δεν υπήρχε «νέος Ψυχρός Πόλεμος». Αυτός προέκυψε μετά το 1999, όταν ο Bill Clinton διεύρυνε περαιτέρω το ΝΑΤΟ παραβιάζοντας την υπόσχεση που είχε δώσει ο George Bush ο πρεσβύτερος στον Mikhail Gorbachev ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν «ούτε κατά μία ίνστα περισσότερο» μετά το 1989.

Μιλάμε για τα χοντρά ψέματα της απεχθούς διακυβέρνησης του Trump. Αντίστοιχα όμως χοντρά ψέματα υπήρχαν και πίσω από την καταστρφή της Λιβύης από τον Obama, από τον πόλεμο των Bush και Cheney σε βάρος του Ιράκ, από τον πόλεμο του Lyndon Johnson στο Βιετνάμ, από τον Ισπανο-Αμερικανικό Πόλεμο. Η υπόσχεση του Bush ήταν ένα ακόμη μεγάλο ψέμα προς τους Ρώσους αυτή τη φορά, ωστόσο οι αμερικανοί πολίτες θα πρέπει να το αποδοκιμάζουν από κοινού με τον υπόλοιπο πλανήτη.

Ο Ψυχρός Πόλεμος τερματίστηκε επειδή οι Σοβιετικοί συμφώνησαν το 1989 στην επανένωση της Γερμανίας με αντάλλαγμα την υπόσχεση ότι μετά την ένταξη της Ανατολικής Γερμανίας στο ΝΑΤΟ η συμμαχία δεν θα επεκτεινόταν περαιτέρω προς ανατολάς. Όμως ενώ το ΝΑΤΟ επεκτείνεται ασταμάτητα, περικυκλώνοντας την Ρωσία, τα αμερικανικά ΜΜΕ αγνοούν το συγκεκριμένο θέμα, δεν εντοπίζουν κανένα πρόβλημα με αυτό και εντέλει δεν αναγνωρίζουν το αυτονόητο: η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι στην πραγματικότητα το μοναδικό πραγματικά σοβαρό ζήτημα ανάμεσα στις δύο χώρες. Αντιθέτως, τα ΜΜΕ αναπαράγουν την επικοινωνιακή γραμμή του State Department σχετικά με τα φερόμενα ως εγκλήματα και την διαφθορά του Putin, τους Ρώσους χάκερς, τις επικυρήξεις Αφγανών τρομοκρατών κ.λ.π., δηλαδή ένα μείγμα υποκρισίας, άσχετων και απίστευτων πραγμάτων. Ποτέ όμως δεν δίνεται η εντύπωση ότι οι Ρώσοι δικαιολογημένα ανησυχούν μπροστά στην προοπτική του εθνικού στραγγαλισμού τους.

Η «αταλάντευτη υποστήριξη προς την Ουκρανία» εκ μέρους του Biden είναι στην πραγματικότητα αταλάντευτη στήριξη προς τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και την στρατηγική, πραγκόσμια συμμαχία του, την πιο τρομακτική στρατιωτική συμμαχία στην παγκόσμια ιστορία. Θα ήλπιζε κανείς ότι το συγκρότημα AOL[3] θα έλεγε τουλάχιστον κάτι επί του θέματος και θα υποστήριζε ότι θα πρέπει να σταματήσουμε με αυτές τις μαλακίες.

Φοβούμαι ωστόσο ότι αυτοί που σήμερα αποκαλούνται «προοδευτικοί» θα αποδειχθούν ανεπαρκείς ως αντι-ιμπεριαλιστές σε αυτές τις ελαφρώς καινούριες εποχές και ότι η ψυχροπολεμική Ρωσοφοβία που ευδοκίμησε την εποχή του Trump (μεταξύ των επικριτών του), θα ανθίσει ακόμη περισσότερο την περίοδο διακυβέρνησης του Biden. Η επιδίωξη είναι η εξής: μια γρήγορη νίκη χωρίς ανταλλαγή πληγμάτων με πυρηνικά όπλα ή έστω με περιορισμένη χρήση τους, περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ, καταστροφή της Ρωσίας ως ενός ικανού ανταγωνιστή, μεγαλύτερη στρατιωτική ηγεμονία στην Ευρώπη, ενίσχυση για την παρακμάζουσα αμερικανική οικονομία.

Ο παραπάνω στόχος πιθανώς να μην μπορεί να επιτευχθεί στην θητεία του Biden. Οι πόλεμοι απαιτούν ορισμένο χρόνο προετοιμασίας, καθώς οι «μυστικές πληροφορίες» διαλέγονται προσεκτικά και συσκευάζονται με το κατάλληλο περιτύλιγμα για να δηλητηριάσουν την κοινή γνώμη.

Πιθανώς να πέσει στην Kamala Harris, την κόρη ενός μαρξιστή καθηγητή, ο κλήρος να μετατρέψει την επιδίωξη σε πραγματικότητα. Εκτός φυσικά εάν η Πρόεδρος Harris ανακοινώσει κάποια στιγμή ότι οι ΗΠΑ αποφασίζουν να αποσυρθούν από το ΝΑΤΟ και να υποστηρίξουν την διάλυση της συμφωνίας του 1949 ως αναχρονιστικής, ασήμαντης, κοστοβόρας και επικίνδυνης.

***

Σύμφωνα με την ανταπόκριση του Rick Rozoff από το site Anti-Bellum:

«Στις 8 Φεβρουαρίου ο Πρόεδρος Zelensky ενέκρινε ένα σχέδιο υποδοχής ξένων στρατευμάτων στην Ουκρανία εντός του 2021. Τα στρατεύματα θα πάρουν μέρος σε πλήθος πολυεθνικών στρατιωτικών ασκήσεων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένων των υπό αμερικανική ηγεσία ασκήσεων “Rapid Trident 2021” και “Sea Breeze 2021”, των βρετανο-ουκρανικών ασκήσεων “Cossack Mace 2021” και “Warrior Watcher 2021”, της ρουμανο-ουκρανικής άσκησης “Riverine 2021” και των πολωνο-ουκρανικών ασκήσεων “Three Swords 2021” και “Silver Sabre 2021”. Ο Zelenksy ενέκρινε πρόσφατα και την  νέα στρατιωτική στρατηγική της Ουκρανίας, η οποία φυσικά δίνει έμφαση στην καθυπόταξη του Donetsk και του Lugansk, ακόμη και της Κριμέας. Οι ευθείες επιθέσεις εναντία στις πρώτες δύο περιοχές θα προκαλούσαν πιθανότατα έναν πόλεμο με την Ρωσία, ενώ μία επίθεση στην Κριμέα θα τον καθιστούσε αναπόφευκτο.

«Το ΝΑΤΟ αναφέρεται 19 φορές στο σχετικό έγγραφο, που μιλάει ανοιχτά για έναν επικείμενο πόλεμο με το Donetsk και το Lugansk (και κατ’ επέκταση με την Ρωσία) στον οποίο η Ουκρανία θα λάβει “την βοήθεια της διεθνούς κοινότητας με όρους ευνοϊκούς για την ίδια”. […] Η νέα στρατιωτική στρατηγική αναφέρεται επίσης και στην εμπλοκή της Ουκρανίας σε έναν πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, στον οποίο η Ουκρανία “θα συρθεί στο επίκεντρο μία διεθνούς ένοπλης σύρραξης, στην οποία μάλλον θα λαμβάνουν μέρος κράτη με πυρηνικό οπλοστάσιο”. […] Η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στον ευρω-ατλαντικό άξονα, που υποστηρίζεται από τους Biden και Austin, θα καθιστούσε αναπόφευκτη την εμπλοκή της Ουκρανίας σε έναν πόλεμο ανάμεσα στις δύο πιο ισχυρές πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη. Μπορεί μάλιστα να καταστήσει την Ουκρανία το κύριο θέρετρο των εχθροπραξιών ενός τέτοιου πολέμου». Εξαιρετικά καθησυχαστική εκτίμηση…

***

Καλώς ήρθατε λοιπόν πίσω στην κανονικότητα, φίλοι μου, μετά την ανώμαλη περίοδο διακυβέρνησης του Trump. Καλώς ορίσατε στην επιδίωξη των στόχων του Bill Clinton, της Hillary Clinton, του George W. Bush και του Barack Obama: την διεύρυνση του ΝΑΤΟ για την καταστροφή της Ρωσίας και την διασφάλιση ότι η καθολική κυριαρχία των ΗΠΑ δεν θα τερματιστεί στην διάρκεια της θητείας του «αξιοπρεπούς» και «συμπονετικού» Joe Biden.

Παρατηρείστε πως θεωρείται πλέον αναμενόμενο οι παρουσιαστές ειδήσεων των συστημικών ΜΜΕ, όπως οι Chris Cuomo, Joe Scarborough, Mika Brzezinsky, Brooke Baldwin, Nicolle Wallace, Brian William κ.ά., να αναγνωρίζουν την πραγματικότητα του «δομικού ρατσισμού» (ας μην αναρωτηθούμε προς το παρόν γιατί χρειάστηκε τόσος καιρός για να δοθεί αυτή η εντολή για αλλαγή γραμμής από τον εκάστοτε διευθυντή ειδήσεων) την ίδια στιγμή που διατηρείται στο ακέραιο η κρατική-θρησκευτική εμμονή με τον ηρωισμό των στρατευμάτων μας.

Είναι εύκολο να παραδεχθείς το προφανές όταν ο «εχθρός» είναι προ των πυλών. Ο λαός αυτής της χώρας κινητοποιείται ενάντια στον θεσμικό-δομικό, βαθιά ριζωμένο στην ιστορία μας ρατσισμό και στην κρατική καταπίεση όσο ποτέ στο παρελθόν. Η καπιταλιστική άρχουσα τάξη θα πρέπει να κάνει παραχωρήσεις προς τα κινήματα για την φυλετική ισότητα, υπολογίζοντας παράλληλα ότι, ενώ υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στην υποδαύλιση της αντιπαλότητας μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων (βλ. το παράδειγμα της βιομηχανίας παραγωγής ζάχαρης στη Χαβάη την περίοδο 1850-1955[4]), υπάρχουν και πολλά πλεονεκτήματα σε πράγματα όπως η επιχειρηματική «θετική δράση»[5]. Σε κάθε περίπτωση, είναι δυνατό για τον καπιταλισμό να προσαρμοστεί σταδιακά σε ένα μοντέλο μεγαλύτερης φυλετικής ισότητας. Είναι όμως αδύνατο για την Wall Street να αθετήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα για τους πολέμους του μέλλοντος.

Ο Biden μπορεί να διαβάζει από ένα οτοκιού καλογραμμένες δηλώσεις περί φυλετικής ισότητας και ποικιλομορφίας. Δεν μπορεί όμως να αποκηρύξει τον ιμπεριαλισμό επειδή αυτός είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, τον οποίο στηρίζει με θέρμη και του οποίου άλλωστε είναι και ο ίδιος κατασκεύασμα. Δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι ο πόλεμος στο Ιράκ, στον οποίο πολέμησε και ο αγιοποιημένος γιος του ο Beau, ήταν στην πραγματικότητα ένας εγκληματικός πόλεμος στηριγμένος σε ψέματα (ψέματα μάλιστα για τα οποία ήταν και ο ίδιος ένοχος).

Κάθε παραδοσιακός, εκμαυλισμένος πολιτικός που υποστηρίζει από την μία το Black Lives Matter και ταυτόχρονα μιλάει για την θεϊκή ευλογία των «δικών μας» ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων είναι εξίσου επικίνδυνος με όσους κατηγορούν το BLM  ως κομμουνιστικό. Ο πόλεμος για την «φυλετική» ισότητα αναπτύσσεται για πολλούς λόγους, περιλαμβανομένης της δημογραφικής αλλαγής και της εξέλιξης της κουλτούρας της πολυεθνικής μας νεολαίας. Πάντως δεν αναπτύσσεται σίγουρα χάρις στον Biden.

Ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και υπέρ μίας μη ρατσιστικής αντίληψης γι’ αυτό που αποκαλείται «αμερικανική εξωτερική πολιτική» δεν αναπτύσσεται το ίδιο αποτελεσματικά. Τα βασικά σημεία της κριτικής μας θα πρέπει να είναι: η καταγγελία της αδιάκοπης επέκτασης του ΝΑΤΟ χωρίς κανέναν απολύτως λόγο˙ η λογική της αμυντικής στάσης της Ρωσίας ενόψει της περικύκλωσής της˙ η απόλυτη ανυπαρξία οποιασδήποτε ηθικής ανωτερότητας των ΗΠΑ που να τους επιτρέπει να επιβάλλουν δήθεν την «δημοκρατία» σε οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο˙ η καπιταλιστική-ανταγωνιστική φύση της σινο-αμερικανικής αντιπαλότητας (η οποία δεν έχει καθόλου να κάνει με «αξίες» ή «ανθρώπινα δικαιώματα») ˙ η μακρά ιστορία δολοφονικών επεμβάσεων ανά τον πλανήτη, η οποία είναι ακόμη πιο ειδεχθής –αν μπορεί να το φανταστεί κανείς αυτό- κι από το προηγούμενο ρεκόρ του εκτοπισμού των ιθαγενών και της δουλείας σε αυτή τη χώρα.

Ο Biden, που αναγκάστηκε να στραφεί ελαφρώς προς τα αριστερά για να διασφαλίσει την ψήφο των Αφρο-αμερικανών και την ενεργό στήριξη του προοδευτικού στρατοπέδου, δεν είναι ούτε καν κοντά στο να αμφισβητήσει το σύστημα που τον έφτιαξε. Είναι ένας ιμπεριαλιστής ίδιας κοπής με την Hilary, επικεντρωμένος στο θέμα της Ουκρανίας, που ελπίζει να φέρει με το μέρος του τους υποστηρικτές στην θεάρεστη αποστολή του στο Donetsk.

Όχι, πώς είναι δυνατόν, με ρωτάτε; Είναι δυνατό να μην πήραν το μάθημά τους; Όχι, δεν το πήραν σας απαντώ. Γι’ αυτό ακριβώς επέλεξαν τον μη σοσιαλιστή, ξεκάθαρα καπιταλιστή Biden για να συνεχίσει την προώθηση των αμερικανικών επιδιώξεων – από την Νότια μέχρι την Ανατολική Κίνα κι από την Βαλτική ως την Μαύρη Θάλασσα.

*Ο Gary Leupp είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Tufts, καθώς και στο Τμήμα Θεολογικής. Έχει συγγράψει τα βιβλία «Servants, Shophands and Laborers in in the Cities of Tokugawa Japan»,  «Male Colors: The Construction of Homosexuality in Tokugawa Japan” και «Interracial Intimacy in Japan: Western Men and Japanese Women, 1543-1900». Έχει συμμετάσχει επίσης στο συλλογικό έργο  «Hopeless: Barack Obama and the Politics of Illusion».

Πηγή: Counterpunch

Μετάφραση: antapocrisis.gr

[1] Σ.τ.Μ: Η Victoria Nuland είναι ανώτερο διπλωματικό στέλεχος των ΗΠΑ. Από το 2013 έως το 2017 διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και Ευρασιαστικές Υποθέσεις. Είχε καθοριστικό ρόλο στην προώθηση της αμερικανικής πολιτικής στην Ουκρανία από το 2014 και μετά. Τον Ιανουάριο του 2014 διέρρευσε στο Youtube τηλεφωνική συνομιλία της με τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία, Geoffry Pyatt (εν ενεργεία Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα σήμερα), στην οποία φέρονται να σχεδιάζουν την σύνθεση της μελλοντικής κυβέρνησης της Ουκρανίας και να αναφέρουν ως εκλεκτό των ΗΠΑ πρωθυπουργό τον Arseniy Yatsenyuk, που πράγματι ανέλαβε καθήκοντα λίγες μέρες αργότερα. Τα αμερικανικά ΜΜΕ σχολίασαν αρνητικά την φράση “Γάμα την Ευρωπαϊκή Ένωση» που ακόυγεται στο ηχητικό απόσπασμα να λέει η Nuland, ωστόσο πολύ λιγότερο σχολιάστηκε το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας κατασκευαζόταν κυριολεκτικά από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.

[2] Σ.τ.Μ: Αναφέρεται στον γιο του τότε αντιπροέδρου και σημερινού προέδρου Hunter Biden, που μετά την αλλαγή καθεστώτος διορίστηκε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας παραγωγής φυσικού αερίου Burisma Holdings Limited, με πραγματική έδρα το Κίεβο και καταστατική έδρα την Κύπρο.

[3] Σ.τ.Μ: Το AOL ή America Online είναι μια μεγάλη διαδικτυακή πλατφόρμα ενημέρωσης καθώς και συγκρότημα επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της διαδικτυακής ενημέρωσης και της παροχής ψηφιακών υπηρεσιών. Οι πολιτικές θέσεις που εκφράζει απηχούν φιλελεύθερες απόψεις (liberal).

[4] Σ.τ.Μ: Από το 1850 και μετά οι ισχυρές εταιρίες που διαχειρίζονταν τις επικερδείς φυτείες ζάχαρης της Χαβάης εισήγαγαν εργαζόμενους από πλήθος χωρών (κυρίως της ανατολικής Ασίας), οι οποίοι δούλευαν υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς «συμβατικής δουλείας», καθώς συμφωνούσαν να εργάζονται για μια προκαθορισμένη περίοδο κάποιων χρόνων χωρίς μισθό ή άλλες παροχές, σε αντάλλαγμα με την μεταφορά τους στις ΗΠΑ από την ιδιοκτήτρια εταιρία της φυτείας.  Προκειμένου να εμποδιστεί η οργάνωση των εργαζομένων στις φυτείες, οι ιδιοκτήτες προσλάμβαναν άτομα πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων και εφάρμοζαν πολιτικές αυστηρής ιεραρχίας στηριζόμενης επί τη βάσει «καστών», ενώ διαφοροποιούσαν τον χώρο εργασίας και κατοικίας των διαφόρων εθνοτήτων, εντείνοντας την απομόνωσή τους και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

[5] Σ.τ.Μ.: Ο όρος «θετική δράση» (affirmative action) χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα σύνολο πολιτικών και μέτρων που στοχεύουν στην άμβλυνση των ανισοτήτων και την βελτίωση της θέσης μειονοτήτων που υφίστανται διακρίσεις με βάση την φυλή, το φύλο, το θρήσκευμα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ά. Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα εντοπίζονται συνήθως στους τομείς της εργασίας και της εκπαίδευσης.

Gary Leupp

Ο Gary Leupp είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Tufts, καθώς και στο Τμήμα Θεολογικής. Έχει συγγράψει τα βιβλία «Servants, Shophands and Laborers in in the Cities of Tokugawa Japan»,  «Male Colors: The Construction of Homosexuality in Tokugawa Japan” και «Interracial Intimacy in Japan: Western Men and Japanese Women, 1543-1900». Έχει συμμετάσχει επίσης στο συλλογικό έργο  «Hopeless: Barack Obama and the Politics of Illusion».