Μια μέρα στη δουλειά… ή μάλλον δύο

Γύρισα σπίτι στις 11.47 πμ σήμερα το πρωί μετά από διήμερη ενεργή εφημερία.

Ήτοι ξεκίνησα να εργάζομαι από την προηγούμενη ημέρα στις 08.00 πμ και είχα συνεχώς με φυσική παρουσία την ευθύνη για τα έκτακτα – τακτικά Ορθοπαιδικά περιστατικά του Νοσοκομείου και φυσικά για τους νοσηλευόμενους στην κλινική ασθενείς μέχρι και σήμερα το πρωί.

Επιστρέφοντας σπίτι, στα διόδια του Ρίου, με σταμάτησε ένας ευγενέστατος κύριος – όργανο της τάξης – και με ρώτησε το λόγο της μετακίνησής μου. Μια ερώτηση που, με τη συχνότητα που γίνονται οι έλεγχοι για μένα που κάνω το δρομολόγιο σχεδόν καθημερινά, προκύπτει, αν δεν χάνω στο μέτρημα, κάθε τρεις μέρες περίπου.

Κάθε φορά μου δημιουργεί ένα περίεργο δυσάρεστο αίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω.

Αυτά όμως σας είναι μάλλον αδιάφορα. Δικαίως ίσως.

Ζητώ συγνώμη αλλά παρόλα αυτά θα συνεχίσω το ψυχογράφημα.

Στη διάρκεια της 48ώρης εφημερίας σε αρκετές περιπτώσεις είχα το χρόνο να περιηγηθώ κάπως άσκοπα στο διαδίκτυο και να διαβάσω λίγο για διάφορα ζητήματα που απασχολούν αυτή τη στιγμή την επικαιρότητα.

Αρχικά πήρε το μάτι μου μια είδηση με τίτλο ‘’όλοι οι Βρετανοί εμβολιασμένοι ή μη θα μπορούν να έρθουν διακοπές στην Ελλάδα’’ δήλωση του κ. Θεοχάρη. Αυτή η είδηση μου φάνηκε κάπως κωμική.

Σκέφτηκα ασυναίσθητα πόσος χρόνος έχει περάσει από την τελευταία μου εκδρομή και δεν μου δημιουργήθηκε καμία περιέργεια να μάθω ούτε ποιος είναι ο κ. Θεοχάρης ούτε να πατήσω κλικ.

Το προσπέρασα.

Στη συνέχεια είδα μια φωτογραφία του κ. Κικίλια μπροστά από μια κορδέλα με μια ομάδα ανθρώπων να συνωστίζεται πίσω του. Είχαν μαζευτεί όλοι για τα εγκαίνια της Καρδιοχειρουργικής του Ρίου και όπως διαπίστωσα ιδίοις όμμασι και τα είκοσι και πλέον άτομα στη φωτογραφία τηρούσαν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα και φορούσαν μάσκα.

Σκέφτηκα απλά ότι τα εγκαίνια γενικώς είναι ωραία, κυρίως για το φαγητό.

Το προσπέρασα.

Ακριβώς από κάτω υπήρχε η είδηση ‘’ Δραματική ομολογία Παπαευαγγέλου: Το lockdown δεν αποδίδει, αναζητούμε έξυπνες λύσεις’’.

Σκέφτηκα ότι είναι περίεργο να μην αποδίδει το lockdown από τη στιγμή που εκτελείται βάσει των οδηγιών της Επιτροπής Ειδικών. Και μπορεί βέβαια ο κόσμος να κυκλοφορεί κανονικά στη δουλειά του το πρωί χωρίς επιδημιολογική επιτήρηση αλλά μετά τις 18.00 κλείνονται όλοι μέσα.

Άλλωστε ειδικά τα σαββατοκύριακα δεν μπορείς να πας πια ούτε για μια βόλτα με το mountainbike στο βουνό ή να μαζευτείς να φας με φίλους σε ένα σπίτι. Οπότε γιατί να μην αποδίδει;

Οι σκέψεις αυτές με κούρασαν, ομολογώ, κατάλαβα ότι μάλλον είναι υψηλές νοητικές ασκήσεις και δεν είμαι σε θέση εν μέσω εφημερίας να τις επεξεργαστώ, οπότε προχώρησα σε άλλη θεματολογία.

Το προσπέρασα.

Πήρε το μάτι μου μια φωτογραφία κάποιου αστυνομικού της ομάδας Δέλτα. Έμαθα ότι είναι ομάδα Δράση λέει τώρα. Στη στολή του πάντως είχε 2 κόκκινες νεκροκεφαλές με κάποιο λατινικό ρητό νομίζω που δεν ήξερα τι σημαίνει. Και επίσης μια άλλη επιγραφή στα αγγλικά και κάτι άλλα σήματα που έμοιαζαν με ελληνικές σημαίες με τρίγωνα επάνω. Από κάτω κάποιοι έγραφαν για ναζιστικά σύμβολα και τη Χρυσή Αυγή. Μου φάνηκε περίεργο. Απόρησα.

Σκέφτηκα ότι η Χρυσή Αυγή είναι στη φυλακή οπότε μάλλον κάτι δεν έχουν καταλάβει καλά όλοι αυτοί.

Κατά τα λοιπά πάντως η στολή ήταν μαύρη αστραφτερή. Φαινόταν πολύ hi-tech με διάφορα εξαρτήματα εξίσου αστραφτερά που έδιναν την εντύπωση πολύ ποιοτικών προϊόντων. Συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό μια άλλη εικόνα προηγούμενων ημερών με κάποιους άλλους υπαλλήλους να σκουπίζουν τα χιόνια μπροστά από τη Βουλή με ψάθινες σκούπες. Αυτές, τις κίτρινες.

Σκέφτηκα ότι τελευταία φορά με μια τέτοια σκούπα έκανε η γιαγιά μου την αυλή στο χωριό.

Μου φάνηκε κάπως αστείο, νοστάλγησα λίγο τη γιαγιά μου, και το προσπέρασα.

Μετά είδα ένα σύντομο βιντεάκι από κάποια στάση του μετρό στην Αθήνα. Ήταν στα σκαλιά πολλοί μαζεμένοι σαν τον από πάνω. Όλοι με τις αστραφτερές τους στολές και αρκετοί με τις πιο μπαναλ παραδοσιακές πράσινες των Ματ οι οποίοι εφορμούσαν προς τα κάτω κάνοντας επίθεση σε κάποιους που ήταν μέσα στη στάση και δεν φαίνονταν. Υπήρχε πολύ συνωστισμός και οι αποστάσεις σίγουρα δεν τηρούνταν, οπότε μου δημιουργήθηκε αυτομάτως μια ανησυχία για πιθανή διάδοση του κορωνοϊού, αλλά καθησυχάστηκα όταν σκέφτηκα ότι τα σώματα ασφαλείας έχουν εμβολιαστεί κατά προτεραιότητα και επομένως ο κίνδυνος είναι περιορισμένος.

Πέρασα σε επόμενη είδηση.

Είπα να αλλάξω κάπως θεματολογία σε πιο lifestyle θέματα να χαλαρώσω και να αποφορτιστώ.

Εκεί είδα ένα screenshot από την εκπομπή της κ. Στεφανίδου με λεζάντα ‘’το τρομαγμένο βλέμμα του Λιγνάδη. Ένα βλέμμα που μιλάει…’’. Ομολογώ δεν ήξερα ότι κάνει ακόμα εκπομπή.

Σκέφτηκα ότι καλό είναι όλοι οι άνθρωποι να έχουν μια δουλειά να βγάζουν τα προς το ζην και το προσπέρασα και αυτό.

Μετά άρχισαν να παρελαύνουν στην οθόνη εικόνες με τον Κούγια, διάφορους ηθοποιούς, παρουσιάστριες lifestyle εκπομπών, τον κ. Μπαμπινιώτη αλλά μου έκαναν κάπως αντιαισθητικά όλα αυτά και δεν ασχολήθηκα παραπάνω.

Τα προσπέρασα γρήγορα.

Άρχισε να καταλαμβάνει την οθόνη η εικόνα του Δ. Κουφοντίνα. Διάβασα ότι πολύ πιθανό να είναι ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στην Ευρώπη τα τελευταία τριάντα χρόνια οπότε ένιωσα λίγο περήφανος γιατί κατάλαβα ότι ζω μια αναμφίβολα σημαντική ιστορική στιγμή και συγκυρία.

Από κάτω διάφοροι σχολίαζαν ότι ο Κουφοντίνας είναι ένας δολοφόνος που του αξίζει να πεθάνει.

Σκέφτηκα ότι η θανατική ποινή στην Ελλάδα και τον πολιτισμένο κόσμο έχει καταργηθεί από χρόνια αλλά μετά ομολογώ αναρωτήθηκα μήπως κάνω λάθος. Αποφάσισα να το ψάξω κάποια στιγμή, να μην είμαι εν αμφιβόλω.

Στο ίδιο θέμα, κάποιες πιο ψύχραιμες φωνές έκαναν λόγο για εξαναγκασμό σε σίτιση ώστε να μείνει ο κρατούμενος ζωντανός… και να σαπίσει στη φυλακή.

Σκέφτηκα ότι σίγουρα είναι καλύτερα για κάποιον να ζήσει ως φυλακισμένος παρά να πεθάνει γιατί και οι φυλακισμένοι έχουν δικαιώματα και μπορούν να κάνουν πράγματα ενώ αν πεθάνει κάποιος δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Μου ήρθε στο μυαλό το παράδειγμα του αρχηγού της Χούντας Γ. Παπαδόπουλου ο οποίος μέσα από τη φυλακή διατηρούσε την πολιτική του δράση αφού ίδρυσε ολόκληρο Κόμμα, την ΕΠΕΝ. Θυμήθηκα μετά ότι στην προεδρία της ΕΠΕΝ τον διαδέχτηκε ο Ν. Μιχαλολιάκος, ένας άλλος σημερινός κατάδικος και αυτόν με τη σειρά του ο κ. Μάκης Βορίδης.

Μου φάνηκε ενδιαφέρον σημειολογικά ότι σήμερα ο κ. Βορίδης είναι Υπουργός Εσωτερικών της Κυβέρνησης Μητσοτάκη αλλά μετά σκέφτηκα ότι Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης εδώ και καιρό είναι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης οπότε αίφνης το ενδιαφέρον μου μετριάστηκε.

Πιο κάτω εμφανίζονταν συνεχώς μεγάλοι τίτλοι με bold γραμματοσειρά. Δηλώσεις εξεχουσών προσωπικοτήτων που έγραφαν ‘’Το Κράτος δεν εκβιάζεται’’ πράγμα που θεώρησα πολύ στιβαρό σαν σλόγκαν και πιασάρικο. Αυτόματα για κάποιο λόγο το μυαλό μου πήγε στους Monty Python και την ταινία And now for something completely different μαζί με άλλα αγαπημένα σενάρια παραλογισμού και μαύρης κωμωδίας.

Όπως και να έχει όταν τελικά έφτασα σπίτι είπα να μην τα σκέφτομαι άλλο, να τα προσπεράσω όλα αυτά και να κοιμηθώ..

Αλλά μετά είδα κάποιους φίλους στο facebook που διαμαρτύρονταν για λογοκρισία.

Τα σχόλιά τους λέει με τη λέξη Κουφοντίνας κόβονταν.

Και κάποιες αναρτήσεις στο προφίλ της ΠτΔ λέει πάλι κόβονταν.

Οπότε σκέφτηκα μήπως σε λίγο καιρό δεν μπορώ να τα πω όλα αυτά που σκέφτομαι.

Οπότε ας μην τα προσπεράσω σκέφτηκα, ας μείνω λίγο άγρυπνος ακόμα, να τα πω τώρα.

Και έκατσα και έγραψα αυτό το κείμενο.