Μια αχτίδα φωτός εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης που προκάλεσε ο κορωνοϊός

Η κρίση του COVID-19 έχει φέρει τους Αμερικανούς πολίτες αντιμέτωπους με ακόμα πιο ισχυρές αποδείξεις για την απόλυτη τρέλα και βαρβαρότητα του καπιταλισμού και της κυρίαρχης τάξης γενικότερα. Η πέρα από κάθε λογική σκληρότητα του καθεστώτος της εχόντων, που βασίζεται στην παρασιτική κερδοφορία, καθώς και το προνομιακό καθεστώς πολλών ελίτ, εκτίθεται πολύ παραστατικά.

Είναι εντελώς παράλογο ότι το οικονομικό σύστημα των ΗΠΑ δεν μπορεί να κλείσει και να παραμείνει κλειστό, χωρίς οι φορολογούμενοι να υποχρεωθούν να ξοδέψουν τρισεκατομμύρια δολάρια για να προστατεύσουν την κερδοφορία των μεγάλων εταιριών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων των ολίγων. Μια «σύγχρονη» οικονομική τάξη που αρνείται να ακινητοποιηθεί, όταν η φύση και η δημόσια υγεία το απαιτούν. Ή τουλάχιστον δεν το κάνει αν δεν προχωρήσει σε μαζική δημόσια οικονομική παρέμβαση – διάσωση για τους πλούσιους (και ελάχιστη οικονομική βοήθεια για όλους τους υπόλοιπους). Είναι ένα σύστημα γελοίο, βάρβαρο και επικίνδυνο.

Ένα σύστημα που πετάει εκατομμύρια ανθρώπους εκτός εργασίας και εκτός ασφαλιστικής κάλυψης, όταν η εργασία τους δεν είναι πλέον κερδοφόρα για την εργοδοτική τάξη, είναι σκληρό και παράλογο.

Μια παγκόσμια βιομηχανική υπερδύναμη, μια “δημοκρατία” που (εξαιτίας της τεράστιας δύναμης των επιχειρηματιών) δεν έκανε ποτέ την υγειονομική περίθαλψη καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα, είναι σκληρή και παράλογη. Ο απλός αμερικανικός λαός χρεοκοπεί από τις υπερβολικά υψηλές ιατρικές δαπάνες που προκύπτουν από το COVID-19 (για τις οποίες οι θεραπείες φτάνουν περίπου τα 35.000 δολάρια), πέρα από όλα τα άλλα προβλήματα υγείας.

Μια πανδημία που εξαπλώθηκε σε όλο τον πλανήτη αστραπιαία χάρη στα ανοικτά σύνορα και τις ελεύθερες αγορές και μετακινήσεις του καπιταλισμού, κινδυνεύει να οδηγήσει στην απώλεια της υγειονομικής κάλυψης, την κρίσιμη στιγμή που τη χρειάζονται οι Αμερικανοί πολίτες.

Ο ιός έχει αναγκάσει τους ανθρώπους να παραμείνουν στο σπίτι τους, προκαλώντας ως αποτέλεσμα απολύσεις εργαζομένων από τις επιχειρήσεις. Και όταν σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί έχουν ασφαλιστικό πακέτο υγείας αποκλειστικά μέσω της εργασίας τους, οι απολύσεις συνεπάγονται ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα χάσουν, πέρα από το εισόδημά τους και την ιατρική τους κάλυψη. Δηλαδή, ενώ οι καθημερινές ανάγκες των Αμερικανών για ιατρική περίθαλψη αυξάνονται απότομα, όλο και λιγότεροι έχουν ασφάλιση υγείας ή τα χρήματα να πληρώσουν την περίθαλψή τους. Αυτό είναι σκληρό και παράλογο.

Ένα σύστημα που έχει μειώσει τα νοσοκομεία και τους υγειονομικούς πόρους στο όνομα της κερδοφορίας, ενώ εξαπλώνει θανάσιμους ιούς με τις ελεύθερες και ανοικτές αγορές, στην επιδίωξη (τι άλλο;) του κέρδους, είναι σκληρό, παράλογο και επικίνδυνο.

Ένα σύστημα εθισμένο στην ανάπτυξη, το οποίο περιορίζει το θανατηφόρο ποσοστό των εκπομπών άνθρακα αποκλειστικά και μόνο όταν βρεθεί σε μια σημαντική ύφεση που δημιουργεί φτώχεια, είναι σκληρό και παράλογο.

Ένα σύστημα που προσφέρει πολύ μεγαλύτερα εισοδήματα σε δικηγόρους επιχειρήσεων, λομπίστες και συμβούλους, από ότι σε εκείνους που με τις υπηρεσίες τους σώζουν ζωές, στους εργαζόμενους στην υγεία, την καθαριότητα και την παροχή τροφίμων κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, είναι σκληρό και παράλογο.

Ένα σύστημα που πλήττει τις συντάξεις των ηλικιωμένων πολιτών όντας σε ένα μανιακό κύκλο ακραίων διακυμάνσεων ανόδου και πτώσης των ανεπαρκώς ρυθμιζόμενων χρηματοπιστωτικών και χρηματιστηριακών αγορών, είναι σκληρό και παράλογο.

Ένα σύστημα που διαφοροποιεί την έκθεση και την προστασία από έναν θανατηφόρο ιό, βάσει της ταξικής θέσης του καθένα, είναι σκληρό και παράλογο.

Ένα σύστημα που βάζει τους υγειονομικούς εργαζόμενους της πρώτης γραμμής να εκτελούν καθήκοντα ζωής και θανάτου, χωρίς επαρκή προστατευτικά εργαλεία, ενώ οι ελίτ της ιατρικής βιομηχανίας παραμένουν προστατευμένοι από τον κίνδυνο είναι σκληρό και παράλογο.

Η Scientific American αναφέρει ότι “οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας αντιμετωπίζουν την απειλή πειθαρχικών μέτρων για τη χρήση μάσκας στους διαδρόμους, τους ανελκυστήρες και τις κοινόχρηστες κλινικές και μη κλινικές περιοχές των νοσοκομείων – σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και αν οι μάσκες προέρχονται από προσφορά του εργαζομένου”. Ο Kevin Readel, βετεράνος νοσοκόμος στην Οκλαχόμα, δήλωσε στο περιοδικό ότι ο ίδιος κλήθηκε στο γραφείο Ανθρώπινου Δυναμικού του νοσοκομείου του και απειλήθηκε με άμεση απόλυση, επειδή φορούσε χειρουργική μάσκα ενώ εισήγαγε ενδοφλέβια σε δωμάτιο ασθενούς.

Ορισμένα νοσοκομεία έχουν ξεπεράσει τη φάση της απειλής. Πριν από τέσσερις ημέρες, το Bloomberg News ανέφερε τα εξής:

“Τα νοσοκομεία απειλούν να απολύσουν υγειονομικούς που δημοσιοποιούν πληροφορίες για τις συνθήκες εργασίας τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας κορωνοϊού – και σε μερικές περιπτώσεις έχουν προβεί σε τέτοιες απολύσεις. Ο Ming Lin, ένας γιατρός επειγόντων περιστατικών στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι του είπαν την Παρασκευή πως είναι πλέον εκτός δουλειάς επειδή είχε δώσει συνέντευξη σε μια εφημερίδα σχετικά με μια ανάρτηση στο Facebook που περιγράφει λεπτομερώς τον ανεπαρκή προστατευτικό εξοπλισμό και τα τεστ. Στο Σικάγο, μια νοσοκόμα απολύθηκε λόγω κάποιων emails που έστειλε σε συναδέλφους της, στα οποία ανέφερε ότι θα ήθελε να φορέσει μια πιο ισχυρή προστατευτική μάσκα όταν βρίσκεται σε βάρδια.”

“Τα νοσοκομεία φιμώνουν νοσηλευτές και άλλους υγειονομικούς υπαλλήλους σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν την εικόνα τους”, δήλωσε η Ruth Schubert, εκπρόσωπος της Ένωσης Νοσηλευτών της πολιτείας της Ουάσινγκτον. «Είναι εξωφρενικό».

Άρα, καταλήξαμε στο εξής: απολύσεις σε επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου επειδή λένε την αλήθεια για τα ανεπαρκή μέσα προστασίας, εν μέσω μια επικής κρίσης δημόσιας υγείας και ενώ το εξειδικευμένο ιατρικό εργατικό δυναμικό βρίσκεται σε έλλειψη.

Ας μιλήσουμε για ταξική κυριαρχία. Όπως έγραψε ο Terry Thomas: “Στη μια πλευρά, άνθρωποι που θεραπεύουν τους άρρωστους και προστατεύουν τους αδύναμους, εναντίον της πλευράς μιας χούφτας στελεχών που ανησυχούν για τις δημόσιες σχέσεις. Σε ποια πλευρά είσαι; ”

Ποια πλευρά θα έπαιρνε αυτός ο σπουδαίος, μάλλον μελαμψός αγρότης και ξυλουργός, ο Ιησούς; Με εκείνους που θεράπευσαν και προσέφεραν στέγη στους φτωχούς και τους αδύναμους φυσικά:

“Κανείς δεν μπορεί να εξυπηρετήσει δύο αφέντες. Είτε θα μισείτε τον ένα και θα αγαπήσετε τον άλλον, είτε θα είστε αφοσιωμένοι στον έναν και θα περιφρονείτε τον άλλον. Δεν μπορείτε να υπηρετήσετε και τον Θεό και τα χρήματα” (Ματθαίος 6:12)

“Επειδή δεν αγωνίζομαι ενάντια σε σάρκα και αίμα, αλλά ενάντια στους άρχοντες, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους ηγεμόνες του σκότους αυτού του κόσμου, ενάντια στην πνευματική κακία των υψηλών θέσεων εξουσίας” (Εφεσίους 6:12).

Δεν είμαι θρησκευόμενος, αλλά συμφωνώ με τον Ιησού, αν και όταν λέει τέτοια πράγματα.

(Περιέργως, το CDC, Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων, σκέφτεται τώρα να δηλώσει ότι θα ήταν καλό όλοι οι Αμερικανοί πολίτες να φορούν προστατευτικές μάσκες όταν βρίσκονται έξω από τα σπίτια τους τις προσεχείς εβδομάδες).

Θα μπορούσε να υπάρχει μια θετική νότα μέσα σε αυτή την κρίση; Ναι. Δύο έρχονται στο μυαλό μας: 1) ότι μειώθηκαν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλων μορφών θανατηφόρας ρύπανσης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και 2) ότι η κεφαλαιοκρατική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία, μας διδάσκει ότι χρειαζόμαστε να προχωρήσουμε πέρα από την καπιταλιστική ταξική κυριαρχία, πέρα από το ανήθικο και βλαπτικό σύστημα της βάρβαρης ταξικής ανισότητας, που είναι σκληρή και παράλογη, πέρα από κάθε περιγραφή.

Ο Covid-19 μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι σύντομη, θέτοντας κεντρικά υπαρξιακά και πνευματικά, αν θέλετε, ερωτήματα για το πώς θέλουμε να είναι η συλλογική και η προσωπική μας ζωή (οι δύο όντας αλληλένδετες).

Θέλουμε πραγματικά να ζήσουμε σε έναν βάρβαρο άνισο κόσμο που κυριαρχείται από την ατέρμονη “ανάπτυξη” για την αναζήτηση κέρδους από κακόβουλους και εγωιστές καπιταλιστές και κυβερνώντες, των οποίων η κυρίαρχη τάξη είναι δομικά φτιαγμένη για να ωθήσει τον πλανήτη κάτω από τα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης ακόμη και χωρίς λοιμώδεις πανδημίες;

Ο καπιταλισμός, άρρηκτα συνδεδεμένος με την κυριαρχία του χρήματος, είναι η πολύ σύγχρονη ενσάρκωση της «πνευματικής κακίας στις υψηλές θέσεις εξουσίας».

Πρέπει να επιλέξουμε. Δεν μπορούμε να υπηρετούμε την ανθρωπότητα και τον καπιταλισμό ταυτόχρονα.

Πηγή: Counterpunch

Μετάφραση: antapocrisis