Με τα μπούνια στο λαθρεμπόριο των ιδεών: Γιατί η άρχουσα τάξη θολώνει τις έννοιες “αριστερά

Από την εποχή της γαλλικής επανάστασης οι όροι ‘αριστερά’ και ‘δεξιά’ όταν χαρακτηρίζουμε πολιτικές απόψεις και κόμματα ήταν λίγο-πολύ οριοθετημένοι και καταλαβαίναμε τι συζητούσαμε. Όχι πιά! Για ποιους λόγους και από ποιους επιχειρείται η σύγχυση αυτής της ορολογίας αιώνων;

H ιδέα ότι ‘κομμουνισταί’ διεισδύουν σε άλλα κόμματα με στόχο να τα διαβρώσουν εκ των έσω δεν είναι καινούργια. Η τελευταία μεγάλη επιχείρηση τρομοκράτησης της Αριστεράς μέσω διώξεων που υποτίθεται ότι αποσκοπούσαν να σταματήσουν την διείσδυση των ‘κομμουνιστών’ στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση (και σε άλλες κρατικές ή μαζικές οργανώσεις) οργανώθηκε στις ΗΠΑ όχι μόνον από τον γερουσιαστή Μακάρθι αλλά και μέσω της επιτροπής «αντι-Αμερικανικών ενεργειών» της Βουλής των ΗΠΑ αμέσως μετά τον Β’ ΠΠ. Με τον τρόπο αυτό, ο Μακάρθι κατάφερε να μείνει, έστω και με εξευτελιστικούς χαρακτηρισμούς, καταγεγραμμένος στα βιβλία της Ιστορίας και ο όρος «μακαρθισμός» να έχει πλέον καθιερωθεί διεθνώς.

Ακόμη και τότε όμως, η υστερία και το κυνήγι αφορούσε αριστερούς και η ορολογία (όπως και οι έννοιες) ‘αριστερά-δεξιά’ δεν αλλοιώνονταν. Αλλά, αυτό επιχειρείται να αλλάξει τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα κατά το τελευταίο διάστημα. Έτσι, συνεχώς εμφανίζονται περισπούδαστες αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες οι ‘κομμουνισταί’ έχουν πλέον καταλάβει το κόμμα των …Δημοκρατικών στις ΗΠΑ (εδώ είναι ένα παράδειγμα) που πλέον άγεται και φέρεται από τους ‘συντρόφους’. Η άποψη αυτή διαδίδεται ευρύτατα από εκπομπές στο YouTube, υποστηρίζεται από συντηρητικούς αναγνώστες (παράδειγμα εδώ) ενώ επίσης μηρυκάζεται και από Έλληνες ακροδεξιούς στα μέσα κοινωνική δικτύωσης.

Ο άσημος γερουσιαστής των ΗΠΑ Joseph Raymond McCarthy απέκτησε ξαφνικά εθνική φήμη τον Φεβρουάριο του 1950, όταν υποστήριξε σε μια ομιλία του ότι είχε έναν κατάλογο «μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος και μελών ενός κατασκοπευτικού κυκλώματος» που εργάζονταν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και καθόριζαν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Προκαλώντας συνεχώς θόρυβο με εμπρηστικές δηλώσεις κατά ‘κομμουνιστών’ και ‘ομοφυλοφίλων’, κατεδίωκε αυτούς που έβαζε στο στόχαστρό του μέσω της ‘διαρκούς (υπο)επιτροπής ερευνών’ της Γερουσίας και όχι—όπως είναι ευρύτατα διαδεδομένο—μέσω της ‘επιτροπής αντι-αμερικανικών ενεργειών’, η οποία είχε ανάλογη δράση αλλά ανήκε στην Βουλή. Πέθανε σε ηλικία 48 ετών από αλκοολισμό. Οι απόψεις όμως περί διείσδυσης και ελέγχου από τους ‘κομμουνιστές’—αυτή τη φορά του ΚΚ Κίνας—Ομοσπονδιακών Υπηρεσιών των ΗΠΑ ζουν και βασιλεύουν στις επιτροπές του Αμερικανικού Κογκρέσου.

Αλλά τα πράγματα δεν περιορίζονται πλέον σε αυτά τα γραφικά πλαίσια καθώς ο ίδιος ο νυν υποψήφιος (και πρώην) πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ έχει υιοθετήσει την άποψη ότι πλέον είναι οι ‘κομμουνισταί’ που ελέγχουν το κόμμα των Δημοκρατικών και την προβάλλει σε κάθε ευκαιρία. Έχει μονιμοποιήσει την απεύθυνση «συντρόφισσα Χάρις» όταν αναφέρεται στην ανθυποψήφιά του παγιώνοντας κάποιες τάσεις που είχε εμφανίσει ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του 2020 όταν περιέγραφε τον εαυτό του ως τον λιμενοβραχίονα ανακοπής της μαρξιστικής επέλασης.

Από την άποψη της καλλιεργούμενης σύγχυσης όσο αφορά τις έννοιες ‘αριστερά’ και ΄δεξιά’, που επεκτείνεται με γρήγορους ρυθμούς τελευταία, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον ο χαρακτηρισμός από τον Τραμπ των επίδοξων δολοφόνων του. Έτσι, σε συνέντευξη που έδωσε στο X (εκπομπή X-spaces) στις 16 Σεπτεμβρίου, μια ημέρα μετά τη δεύτερη απόπειρα, λέει: «Λοιπόν, γίνονται πολλές συζητήσεις αυτή τη στιγμή. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι Δημοκρατικοί, όταν μιλούν για “απειλή για τη δημοκρατία” και όλα αυτά… Και φαίνεται ότι και οι δύο αυτοί άνθρωποι ήταν ριζοσπαστικοί αριστεροί».

Ώστε, ο δεύτερος επίδοξος δολοφόνος του Τραμπ, Ryan Wesley Routh, αποδεδειγμένα φανατικός υποστηρικτής του καθεστώτος του Κιέβου φωτογραφημένος στο Κίεβο να συμμετέχει σε διαδηλώσεις τον Απρίλιο του 2022 για την σωτηρία των μελών του νέο-ναζιστικού συντάγματος Αζόφ λίγο πριν να αναγκαστούν σε παράδοση στη Μαριούπολη, όπου είχαν διαπράξει πάμπολλα εγκλήματα πολέμου, και θορυβώδης στρατολόγος μισθοφόρων για τον πόλεμο στην Ουκρανία, με συνεντεύξεις για το έργο του στο Newsweek (Ιούνιος 2022) και στους New York Times [1] (Μάρτιος 2023), τελικά ήταν ‘ακρο-αριστερός’ κατά τον πρώην πρόεδρο και νυν υποψήφιο.

Μετά τις αποκαλύψεις για το παρελθόν του, τόσο οι αρχές του καθεστώτος του Κιέβου έσπευσαν να διαψεύσουν ότι είχαν οποιαδήποτε επαφή μαζί του—αυτός, λένε, τους έγραφε, αλλά δεν του απαντούσαν—πράγμα που διαψεύδεται από τις σβησμένες πλέον αναρτήσεις του Routh στο F/B αλλά και από έγγραφο που είχε αναρτήσει εκεί (βλ. τη λεζάντα στην επόμενη φωτογραφία). Παρόμοια διάψευση έκαναν και οι νέο-ναζί του Αζόφ κατηγορώντας όποιον αναδεικνύει τη συμμετοχή του Routh στη συγκέντρωση ως συμμέτοχο της ρωσικής προπαγάνδας.

Οι χαρακτηρισμοί από τον Τραμπ των επίδοξων δολοφόνων του ως ‘ριζοσπαστών της αριστεράς’ δεν πρέπει να υποτιμηθούν ως δήθεν ένα ακόμη δείγμα κάποιας περαστικής λόξας που έχει κυριεύσει τους υπερπόντιους μονομάχους για την προεδρία των ΗΠΑ καθώς εκεί όντως ακούγονται και λέγονται πολλά. Πρώτον, ο χαρακτηρισμός επαναλαμβάνεται σταθερά από όλο το φάσμα των Ρεπουμπλικάνων ομιλούντων κεφαλών—του υποψήφιου αντιπροέδρου περιλαμβανομένου—και δεύτερον, μοιάζει να γίνεται—έστω σιωπηρά—αποδεκτός από μεγάλη γκάμα των καθεστωτικών ΜΜΕ, που όντως προωθούν την ιδέα ότι το κόμμα των Δημοκρατικών καλύπτει και την πολιτική αριστερά στις ΗΠΑ, στην οποία πολλοί κατατάσσουν και τον γερο-ξεκούτη, αυτοχαρακτηρισμένο ως «σιωνιστή» Τζο Μπάιντεν—πάντως η Βικτόρια Νούλαντ προς το παρόν έχει γλυτώσει τη ρετσινιά.

Η στιγμή της εμφάνισης σε video από συγκέντρωση στο Κίεβο με σύνθημα «Είμαστε όλοι Ουκρανοί, είμαστε όλοι Αζόφ» και αντικείμενο τη διάσωση των πολιορκημένων στο Αζοφστάλ νέο-ναζί (το νέο Μεσολόγγι κατά τον ξεδιάντροπο Μητσοτάκη) του επίδοξου, ‘ριζοσπάστη της αριστεράς’, δολοφόνου του Τραμπ—εδώ γελάνε και οι κότες—Ryan Wesley Routh. Το βίντεο έχει αναρτηθεί σε λογαριασμό του X που τιτλοφορείται «Σώστε το Azov” την 1η Μαΐου του 2022. O Routh στις αναρτήσεις του στο F/B (που πλέον έχουν σβηστεί—άγνωστο από ποιον—αλλά έχουν διασωθεί σε βίντεο στιγμιοτύπων, περιγράφει τις διαπραγματεύσεις με το καθεστώς του Κιέβου για τη στρατολόγηση Αφγανών πρώην κομάντος που έχουν διαφύγει σε διάφορες χώρες προκειμένου να πάνε για να πολεμήσουν με τη ‘Λεγεώνα των Ξένων’ εκεί. Πέρα από τις λεπτομέρειες που παραθέτει, έχει αναρτήσει και σχετικό έγγραφο. Το υπουργείο εξωτερικών του Κιέβου έσπευσε να διαψεύσει τους δεσμούς λέγοντας ότι ναι μεν ο Routh τους έγραφε, αλλά αυτοί δεν του απαντούσαν—πράγμα, όπως είδαμε, ψευδές.

* * *

Εδώ έχουμε ένα φαινόμενο που διαδίδεται κατά τα τελευταία χρόνια σε όλο το φάσμα της πολιτικής ελίτ του συνόλου των δυτικών χωρών. Επανειλημμένα γραφειοκράτες από την ηγεσία της ΕΕ, αλλά και ιδεολογικοί εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης και του βαθέως κράτους των ΗΠΑ μιλούν για ακροδεξιό Πούτιν, υπαινισσόμενοι ότι οι ίδιοι αυτό-τοποθετούνται με τις δυνάμεις της …αριστεράς και της προόδου ή έστω κάποιου ανύπαρκτου ΄κέντρου’.

Αυτό οδηγεί τις άρχουσες τάξεις στις ΗΠΑ και στην ΕΕ σε γραφικές φαιδρότητες: Έτσι, το γεγονός ότι ο ανισόρροπος επίδοξος δολοφόνος του Τραμπ ήταν οπαδός της λευκής υπεροχής και φανατικός στην προσπάθεια στρατολόγησης μισθοφόρων για το καθεστώς του Κιέβου, που είχε τύχει μεγάλης προβολής από τα καθεστωτικά ΜΜΕ των ΗΠΑ (Newsweek, New York Times) δεν μετρά καθόλου στην προσπάθειά τους να τον παρουσιάσουν ως …ριζοσπάστη αριστερό.

Στην ΕΕ έχουμε δει επανειλημμένα να καλύπτεται το γεγονός των πολιτικών και ιδεολογικών προσανατολισμών του σοσιαλιστικού κόμματος που κυβερνά την Σλοβακία, αλλά αντιτίθεται στις πολιτικές της ευρω-γραφειοκρατίας που τα δίνει όλα για την επικράτηση του ρατσιστικού καθεστώτος του Κιέβου: Κατά την περιφερόμενη γελοιότητα των φαιδρών κονδυλοφόρων, ο Ρόμπερτ Φίτσο είναι …ακροδεξιός ενώ ο Ζελένσκι σε λίγο θα μας πούνε ότι είναι και …αριστερός.

Ο σπινθηροβόλος Μπορέλ των ανοιχτά ρατσιστικών απόψεων που χαρακτηρίζει ως «ζούγκλα» τις χώρες του λεγόμενου ‘Νότου’ και που επιδιώκει να αντλήσει διδάγματα από την εισβολή του Χίτλερ στην ΕΣΣΔ για να νουθετήσει τους τωρινούς στρατηλάτες κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, πλασάρεται ως σοσιαλιστής.

Τα παραδείγματα δεν σταματούν και τα παρακολουθούμε σχεδόν καθημερινά.

Γιατί επιχειρείται ένα τέτοιο χοντροκομμένο μπέρδεμα στον σταθερά συνεχιζόμενο γνωστικό πόλεμο της Δύσης, που έχει ως στόχο κυρίως τους λαούς των χωρών της αλλά όχι μόνον, από όλες τις φατρίες των αρχουσών τάξεων–είτε μιλάμε π.χ. για τους Ρεπουμπλικάνους είτε για τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ και είτε μιλάμε για τους Σοσιαλδημοκράτες είτε για τους Χριστιανοδημοκράτες στην ΕΕ;

Και να παρατηρήσουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Δύση αλλά και στην Ανατολή: Το Russia Today έχει επανειλημμένα φλερτάρει με την ιδέα ότι είναι η παγκόσμια “Αριστερά” που πολεμά την Ρωσία και τον πρόεδρό της, λες και ο δικός τους Ναβάλνι δεν ήταν δηλωμένος ακροδεξιός, ρατσιστής και υπερασπιστής της λευκής υπεροχής ενώ και ο πρόεδρος Πούτιν έχει μιλήσει επανειλημμένα για ‘από-κομμουνιστικοποίηση’ και αποδίδει τα προβλήματα της Ρωσίας με την Ουκρανία στον …Λένιν, ξεχνώντας βολικά ότι ήταν ο Γιέλτσιν που υπέγραψε την ανεξαρτησία του Κιέβου κατά παράβαση του δημοψηφίσματος που είχε διεξαχθεί στην ΕΣΣΔ. Και αυτά όλα την στιγμή που το ΚΚΡΟ πρωτοστατεί στον αγώνα για την ήττα της δυτικής επέμβασης κατά της Ρωσίας—άλλωστε το Ν/Σ με το οποίο η Ρωσία αποδέχτηκε την ανεξαρτησία των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς ήταν δική του πρόταση που με επιμονή επεδίωκε για μεγάλο χρονικό διάστημα την ψήφισή του. Αλλά φαίνεται ότι το ΚΚΡΟ δεν είναι αριστερό κόμμα…

Ποιον εξυπηρετεί λοιπόν η καλλιεργούμενη σύγχυση και πού αποσκοπεί;

* * *

Ο λόγος της εμφάνισης αυτών των καινοφανών προπαγανδιστικών επιχειρήσεων είναι ο φόβος των αρχουσών τάξεων όλων των καπιταλιστικών χωρών για την επαναφορά της αριστεράς στους πολιτικούς αγώνες μετά τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις των τελευταίων πενήντα χρόνων. Διότι το γνωρίζουν καλά ότι αυτό που θρέφει την αριστερά είναι οι ταξικοί αγώνες και αυτοί δεν μπορούν να απαγορευτούν όσο και αν το επιθυμούν. Επομένως, η αναγέννηση της αριστεράς είναι ντετερμινιστικά προδιαγεγραμμένη. Αυτό που δεν είναι καθόλου προδιαγεγραμμένο είναι τα χαρακτηριστικά που τα νέα αριστερά ρεύματα θα αποκτήσουν. Θα μπορέσουν να επανασυνδεθούν με τον επιστημονικό σοσιαλισμό ή θα μπλεχτούν σε ένα κυκεώνα παρανοήσεων και ιδεολογικο-πολιτικών συγχύσεων;

Εκεί αποσκοπεί το λαθρεμπόριο των ιδεών στο οποίο επιδίδεται με μανία η άρχουσα ιδεολογία στις καπιταλιστικές χώρες και οι οργανικοί διανοούμενοι της αστικής τάξης: Να μπερδέψει τις έννοιες και τον τρόπο σκέψης των λαών, να θολώσει τα νερά σε απελπιστικό βαθμό, να κρατήσει άμυνα απέναντι στη νέα, αναπόφευκτη, άνοδο της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών.

Για τις άρχουσες τάξεις οι Μελόνι, οι Λεπέν και οι Φάραζ, το AFD και όλα τα λαϊκιστικά δεξιά κόμματα δεν αποτελούν απειλή. Οι ιδέες τους ενισχύουν την κυριαρχία της άρχουσας τάξης. Άλλωστε ιστορικά η ακροδεξιά—και αυτά τα κόμματα αποτελούν συνονθυλεύματα με στοιχεία ακροδεξιάς—πάντα αποτελούσε την φυσική προέκταση στην πιο ακραία της μορφή της καπιταλιστικής πολιτικής τάξης, την οποία ουδέποτε κανένα από αυτά δεν αμφισβήτησε ενώ ιστορικά πάντα το πρώτο μέλημά τους ήταν η συντριβή της αριστεράς. Τα κόμματα αυτά σταθερά στρέφονταν κατά του λαϊκού κινήματος και στερέωναν την υπερ-εκμετάλλευση των εργαζομένων όπου κι αν πήραν την εξουσία, ακόμη και όταν κάποια από αυτά φορούσαν δήθεν φιλο-λαϊκό προσωπείο.

Επομένως, το θόλωμα των νερών εξυπηρετεί και τις δύο τάσεις των κυρίαρχων πολιτικών ελίτ στις καπιταλιστικές χώρες: Και την νεοφιλελεύθερη/νεοσυντηρητική που τώρα κυριαρχεί μέσω των παραδοσιακών αστικών κομμάτων και την λαϊκιστική δεξιά/ακροδεξιά που επιδιώκει να πάρει την σκυτάλη από αυτά στην εκπροσώπηση της άρχουσας τάξης.

Τα υπόλοιπα είναι απλά φαιδρές γελοιότητες, που όμως χρειάζεται να ανοίξει ιδεολογικό μέτωπο απέναντί τους καθώς μας βομβαρδίζουν με αυτές ασταμάτητα.

Διότι, όπως έλεγε και ο Γκαίμπελς, “πες, πες, πες, κάτι θα μείνει”.

[1] Ο τίτλος του ρεπορτάζ των ΝΥΤ αφορά μη ενεκρινόμενους υποψήφιους μισθοφόρους, αλλά η αναφορά στον Ryan Wesley Routh είναι ουδέτερη, σε αντίθεση με τις αρνητικές αναφορές σε άλλους.