Μεταξύ της νεοφιλελεύθερης Σκύλλας και της φασιστικής Χάρυβδης η Γαλλία

Μέχρι τότε ωστόσο κανείς δεν θα κοιμάται ήσυχος. Οι δημοσκοπήσεις (αν εξακολουθούν να έχουν κάποια σημασία οι μετρήσεις τους) βγάζουν πρώτη την επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, φασίστρια Μαρίν Λεπέν, στις εκλογές της πρώτης Κυριακής με 26%, ενώ για τη δεύτερη Κυριακή τη δείχνουν σταθερά δεύτερη με το ανώτερο ποσοστό στο 45%. Υπό τον όρο φυσικά ότι η συμμετοχή θα κινηθεί σε φυσιολογικά επίπεδα, γύρω στο 65%, οπότε θεωρείται αδύνατο η Λε Πεν να φτάσει τα 15 εκ. ψήφων που χρειάζεται όταν ποτέ στο παρελθόν δεν έχει ξεπεράσει τα 6 εκ.Ο Μακρόν βλέπει την πλάτη της Λε Πεν την πρώτη Κυριακή με 24%, ενώ τη δεύτερη Κυριακή αναδεικνύεται νικητής με ένα ποσοστό της τάξης του 54%. Μεγαλύτερη ωστόσο σημασία δεν έχουν τα ποσοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Έχει για παράδειγμα η μέτρηση που δείχνει την κόρη του Ζαν Μαρί Λε Πεν να διαθέτει το μεγαλύτερο προβάδισμα έναντι του αντιπάλου της, Εμ. Μακρόν, στους νέους ηλικίας 18 ως 24 ετών: 39% έναντι 21%. Ή, η συντριπτική της υπεροχή στους χειρώνακτες εργάτες όπου προηγείται με 49%. Επίσης, στους απόφοιτους λυκείου όπου προπορεύεται με 36% έναντι 15% που κερδίζει ο πρώην τραπεζίτης.

Η μαζική απόρριψη του Μακρόν από τα κοινωνικά στρώματα που πλήρωσαν πρώτα το λογαριασμό της κρίσης εξηγείται (και μπορούσε εύκολα να προβλεφθεί) εξ αιτίας του πρωταγωνιστικού ρόλου που διαδραμάτισε στην εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Ολάντ. Το όνομά του, για παράδειγμα, φέρει ο νόμος που διεύρυνε το ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, ενώ είναι ηθικός αυτουργός όλων των μέτρων που φιλελευθεροποίησαν την οικονομία έτσι ώστε το 2016 το 86,4%των συνολικών προσλήψεων να είναι προσωρινές θέσεις κι εξ αυτών το 80% να αφορά συμβάσεις διάρκειας μικρότερης του 1 μήνα! Η θαλπωρή που προσέφερε το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική του τραπεζίτη Μακρόν εξηγεί επιπλέον τις αιτίες της ελεύθερης πτώσης του, όπως δείχνουν τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά, της τάξης του 13,5%, που συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις ο εκλεκτός των Σοσιαλιστών, Μπενουά Αμόν, αδυνατώντας έστω και να προσεγγίσει τον ιστορικό του αντίπαλο της κεντροδεξιάς και πανταχόθεν βαλλόμενο Φρανσουά Φιγιόν που φαίνεται να συσπειρώνει ακόμη και τώρα το 19,5% των ψηφοφόρων. Κι αφού μάλιστα οι αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών του έχουν λάβει μορφή επιδημίας, μετά τις αποκαλύψεις για τις χαριστικές μισθοδοσίες στα μέλη της οικογένειάς του. Σκάνδαλα που επέτειναν στο έπακρο καθιστώντας μη αντιστρεπτή τη φθορά του παραδοσιακού δικομματικού πολιτικού συστήματος.

Το στοίχημα επομένως που ανέλαβε η αστική τάξη της Γαλλίας δίνοντας το χρίσμα στον Μακρόν είναι πολύ υψηλού ρίσκου, δεδομένου ότι ο πρώην υπάλληλος των Ρότσιλντ στο δεύτερο γύρο εμφανίζει την μικρότερη δυνατή συσπείρωση μεταξύ όσων βρίσκονται στην Αριστερά κι ενδιαφέρονται για τα κοινωνικά – εργατικά δικαιώματα. Πολύ δικαιολογημένα για παράδειγμα το 45% των ψηφοφόρων του Μελανσόν δε θα ψηφίσει τον Μακρόν τη δεύτερη Κυριακή.

Σε αυτό το πλαίσιο, το κενό μιας Αριστεράς που θα αποκαλύπτει και θα αναδεικνύει το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ φαντάζει όχι απλώς αβυσσαλέο, μα και απειλητικό! Γιατί, σε επίπεδο δημαγωγίας το καλύπτει εδώ και τώρα η ρατσιστική άκρα Δεξιά του Εθνικού Μετώπου μόνο και μόνο για να εκφράσει τα συμφέροντα τμημάτων του γαλλικού κεφαλαίου που συνθλίβονται από τη γερμανική μπότα, χωρίς να μπορεί κανείς να αποκλείσει πως ζητούμενο, τελικά, από την αντι-ΕΕ ρητορεία της Λε Πεν δεν είναι μια καλύτερη συμφωνία προς όφελος των γάλλων τραπεζιτών και βιομηχάνων. Κι έτσι, τα εργατικά συμφέροντα μένουν για μια ακόμη φορά χωρίς εκπροσώπηση…

Πηγή: leonidasvatikiotis.wordpress.com