Η Τουρκία απαιτεί επιστροφή της Κριμαίας, κατάπνιξη της αντίστασης στο Ντονμπάς, ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ

Δύο ημέρες μετά τη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού κατά την επίσκεψη κυβερνητικών στρατευμάτων στην εμπόλεμη ζώνη του Ντονμπάς, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι πέταξε στην Άγκυρα για να συναντήσει τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα πλαίσια του Ουκρανο-Τουρκικού Στρατηγικού Συμβουλίου, το οποίο εξέδωσε δήλωση είκοσι σημείων. Στο έγγραφο αυτό, η Τουρκία υποστηρίζει πλήρως τις θέσεις της Ουκρανίας και των συμμάχων της – ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ – σχετικά με την αναγκαιότητα να επιστραφούν οι δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ στην Ουκρανία, να απομακρυνθεί η Ρωσία από την Κριμαία και να παραχωρηθεί ιδιότητα μέλους του ΝΑΤΟ στο Κίεβο.

Ο ιστότοπος του προέδρου της Ουκρανίας επιβεβαιώνει πως «στη σημερινή συνάντηση (10 Απριλίου) εξετάστηκαν όλες οι πτυχές της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών». Ο Ζελένσκι τόνισε τις δεσμεύσεις των δύο χωρών για συνεργασία στους τομείς της ενέργειας και της κατασκευής όπλων. Ο ενεργειακός παράγοντας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την προοπτική της σύνδεσης της Ουκρανίας με τον αγωγό πετρελαίου Μπακού – Τιφλίδας – Σεϊχάν, μήκους 1.100 μιλίων, και τον αγωγό φυσικού αερίου Μπακού – Τιφλίδας – Ερζουρούμ, ο οποίος περνάει από την περιοχή της Κασπίας. Η μεταφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου από την Τουρκία προς την Ουκρανία και την υπόλοιπη Ευρώπη θα έθετε σε κίνδυνο τον ρόλο της Ρωσίας ως παρόχου ενέργειας στα κράτη της ΕΕ.

Αναφορικά με την ήδη εκτεταμένη συνεργασία των δύο κρατών στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, συζητήθηκε η κοινή παραγωγή στρατιωτικών αεροσκαφών. Ο Ζελένσκι δήλωσε ότι η τουρκοουκρανική αμυντική συνεργασία είναι «η ατμομηχανή της στρατηγικής εταιρικής σχέσης των δύο χωρών». Η Τουρκία φυσικά είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μέλος του ΝΑΤΟ, τόσο σε πληθυσμό όσο και σε ένοπλες δυνάμεις. Η κοινή δήλωση εκφράζει την υποστήριξή των δύο «στην προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ιδίως με την πρόθεση της χώρας να αποκτήσει προενταξιακό σχέδιο στο εγγύς μέλλον και με την επιθυμία της να προωθήσει τη συνεργασία των ενόπλων δυνάμεών της με τις ένοπλες δυνάμεις της Συμμαχίας».

Η συνάντηση Ζελένσκι-Ερντογάν πραγματοποιήθηκε δεκαεπτά ημέρες μετά την τετραμερή συνάντηση της Άγκυρας, κατά την οποία συναντήθηκαν εκπρόσωποι των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας των δύο κρατών για να θεμελιώσουν τη στρατηγική τους συνεργασία στους τομείς της στρατιωτικής και εξωτερικής πολιτικής. Η συνάντηση αυτή ζήτησε επίσης την επιστροφή του Ντονέτσκ, του Λουγκάνσκ και της Κριμαίας στην Ουκρανία, αναφερόμενη στην Κριμαία ως «προσωρινά κατεχόμενη από τη Ρωσική Ομοσπονδία». Συνέστησε επίσης περαιτέρω συνεργασία στον αμυντικό τομέα μεταξύ της γείτονος της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ.

Η προηγούμενη συνάντηση δεσμεύθηκε επίσης ότι τα δύο κράτη θα συνεργαστούν για την «επίλυση συγκρούσεων στις περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, της Ανατολικής Μεσογείου και του Καυκάσου». Το τι ρόλο θα έχει η Ουκρανία σε αυτές τις περιοχές είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό. Η Τουρκία όμως δραστηριοποιείται σε όλες αυτές τις περιοχές και συγκεκρμένα επιδεικνύει επιθετική στρατιωτική πολιτική στη Συρία και πρόσφατα στο Ιράκ, στη Λιβύη, ενάντια στην Ελλάδα στο Αιγαίο και στηρίζοντας το Αζερμπαϊτζάν στον πρόσφατο πόλεμο εναντίον του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στον Καύκασο. Η τετραμερής συνάντηση έλαβε για πρώτη φορά χώρα στις 18 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους.

Η δήλωση που δημοσιεύθηκε κατά τη συνάντηση Ερντογάν-Ζελένσκι στις 10 Απριλίου απηχούσε τα περισσότερα από τα παραπάνω σημεία, ζητώντας τη συνέχιση των διαβουλεύσεων της τρετραμερούς, την απελευθέρωση της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης, καθώς και των εδαφών στις περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ και, όπως είδαμε παραπάνω, την επιτάχυνση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Αυτό που περιγράφεται ως απελευθέρωση της Κριμαίας σημαίνει βασικά το να παρθεί από την Ρωσία και να απελαθεί ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας. Το σημείο 8 της κοινής δήλωσης αναφέρει τα εξής: «Ενίσχυση των κοινών προσπαθειών για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των Ουκρανών πολιτών, ιδίως των Τατάρων της Κριμαίας, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους την Κριμαία, ως αποτέλεσμα της προσωρινής κατοχής».

Προωθώντας κρυφά τον εαυτό του ως νεοοθωμανό σουλτάνο του 21ου αιώνα, ο Ερντογάν πιθανότατα δεν δέχτηκε ποτέ τα αποτελέσματα του πολέμου της Κριμαίας του 1853-1856. Μετά την «απελευθέρωση» της Κριμαίας – τίποτα λιγότερο από έναν πόλεμο με τη Ρωσία θα δεν μπορούσε να επιτύχει αυτόν τον στόχο – δεν προτίθεται απαραίτητα να την επιστρέψει στην Ουκρανία. Ή αν ναι, όχι για πολύ. Οι Τάταροι της Κριμαίας είναι τουρκικοί λαοί και η Τουρκία προσπαθεί να τους εκμεταλλευτεί ενάντια στη Ρωσία, με τον ίδιο τρόπο που τουρκικοί πληθυσμοί στο Ιράκ, τη Συρία και τον Καύκασο θυματοποιούνται για να δικαιολογηθούν στρατιωτικές επεμβάσεις. Με την Τουρκία να υποστηρίζει την Ουκρανία για να «απελευθερωθεί» η Κριμαία, θυμάται κανείς τον μύθο του Αισώπου με τον λύκο και τα πρόβατα, όπου ο λύκος διαβεβαιώνει τα πρόβατα ότι μπορεί να τα βοηθήσει να «απελευθερωθούν» από την καταπίεση του σκύλου.

Επίσης, στις 9 Απριλίου οι Ερντογάν και Πούτιν συζήτησαν για την Ουκρανία. Αναρωτιέται κανείς εάν κουβέντιασαν για την ένταξη της γείτονος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ και την εκδίωξη της Ρωσίας από την Κριμαία. Πιθανώς όχι.

Πηγή: ANTI-BELLUM

Μετάφραση: antapocrisis