Η μαζική εξαπάτηση και το πρελούδιο του παγκόσμιου πολέμου

Στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε ένα μονοπάτι προς την Τρίπολη για να βοηθήσει τις πληρεξούσιες δυνάμεις του στο έδαφος να απομακρύνουν τον Καντάφι. Δεκάδες χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους και ο κοινωνικός ιστός και η υποδομή της χώρας είναι τώρα ερείπια. Ο Καντάφι δολοφονήθηκε και τα σχέδιά του για τη διεκδίκηση της αφρικανικής ανεξαρτησίας και για την υπονόμευση της ηγεμονίας της Δύσης (κυρίως της Γαλλίας) στην εν λόγω ήπειρο είναι απλά ιστορία.

Στη Συρία, οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Γαλλία, η Βρετανία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ συμβάλλουν στον εξοπλισμό των τζιχαντιστών. Το άρθρο της Daily Telegraph το Μάρτιο του 2013 «Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη σε μεγάλες αερομεταφορές όπλων σε Σύριους αντάρτες μέσω του Ζάγκρεμπ» ανέφερε ότι 3.000 τόνοι όπλων που χρονολογούνται από τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία είχαν σταλεί με 75 αεροπλάνα από το αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ στους αντάρτες. Το άρθρο των New York Times, το Μάρτιο του 2013, «Η μεταφορά όπλων προς τους εξεγερμένους της Συρίας επεκτείνεται, με τη βοήθεια της CIA» ανέφερε ότι οι αραβικές κυβερνήσεις και η Τουρκία αύξησαν κατακόρυφα τη στρατιωτική τους βοήθεια στους μαχητές της αντιπολίτευσης της Συρίας. Αυτή η βοήθεια περιλάμβανε περισσότερες από 160 πτήσεις στρατιωτικών φορτίων.

Αν και πουλιέται η αντίληψη μιας αυθόρμητης δημοκρατικής εξέγερσης εναντίον ενός τυραννικού πολιτικού ηγέτη, η Συρία δεν είναι παρά ένας παράνομος πόλεμος για λογαριασμό του κεφαλαίου, της εξουσίας και της ενέργειας. Η Δύση και οι σύμμαχοί της έχουν συμβάλει στην κλιμάκωση του πολέμου, σύμφωνα με την επεξεργασία του Tim Anderson στο βιβλίο του «Ο βρώμικος πόλεμος στη Συρία». Τα τελευταία 15 περίπου χρόνια, οι πολιτικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χειραγωγούν το λαϊκό συναίσθημα για να αποκτήσουν ένα κοινό στη Δύση που καθώς είναι κουρασμένο από προηγούμενους πολέμους, πρέπει να είναι έτοιμο να υποστηρίξει τους επόμενους πολέμους υπό τη σημαία της προστασίας των αμάχων ή ενός κίβδηλου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Στήνουν μια ιστορία γύρω από την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών ή έναν πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν, ανατρέποντας τους δικτάτορες από την εξουσία στο Ιράκ, τη Λιβύη ή τη Συρία, ή προστατεύοντας την ανθρώπινη ζωή, ενώ στη συνέχεια προχωρούν σε επίθεση ή βοηθούν στην αποσταθεροποίηση των χωρών, με απώλειες εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών.

Η σκανδαλιστική γλώσσα που έχει σχεδιαστεί για να ενσταλάξει το φόβο για πιθανές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, ή μύθοι σχετικά με την ανθρωπιστική επέμβαση, χρησιμεύουν ως πρόσχημα για τη διεξαγωγή ιμπεριαλιστικών πολέμων σε χώρες με ορυκτό πλούτο και σε γεωστρατηγικά σημαντικές περιοχές.

Μέρος της μάχης για τις καρδιές και το μυαλό του κοινού είναι να κρατάει τους ανθρώπους μπερδεμένους. Πρέπει να είναι πεπεισμένοι ότι οι άνθρωποι θεωρούν αυτούς τους πολέμους και τις συγκρούσεις ως μια αποσυνδεδεμένη σειρά γεγονότων και όχι ως τις προγραμματισμένες μηχανορραφίες της αυτοκρατορίας. Η τρέχουσα παραπληροφορητική αφήγηση σχετικά με τη ρωσική επιθετικότητα αποτελεί μέρος της στρατηγικής. Τελικά, η Ρωσία (και η Κίνα) είναι ο πραγματικός και όλο και πιο επαπειλούμενος στόχος: η Μόσχα έχει σταματήσει τα σχέδια της Δύσης στη Συρία και τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα υπονομεύουν το ρόλο του δολαρίου στο διεθνές εμπόριο, ενός κεντρικού μοχλού της δύναμης των ΗΠΑ.

Οι χώρες της Δύσης κατευθύνονται ουσιαστικά για πόλεμο με τη Ρωσία, αλλά σχετικά λίγοι από το κοινό φαίνεται να το γνωρίζουν ή και να νοιάζονται. Πολλοί αγνοούν τη σφαγή που έχει ήδη επέλθει σε λαούς με τη βοήθεια των φόρων τους και των κυβερνήσεών τους σε χώρες μακρινές. Με τον απερίσκεπτο νεοσυντηρητικό πολεμοκάπηλο John Bolton, τώρα μέλος της κυβέρνησης Trump, φαίνεται ότι μπορεί να βαδίζουμε προς ένα μεγάλο πόλεμο πολύ πιο γρήγορα από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως.

Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού παραμένει μακάρια αδαές απέναντι στις ‘ψυχολογικές επιχειρήσεις’ που απευθύνονται σ ‘αυτούς μέσω των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Λαμβάνοντας υπόψη τα πρόσφατα γεγονότα στο Ηνωμένο Βασίλειο και την επιδείνωση της αντι-Ρωσικής ρητορικής, εάν οι απλοί πολίτες θεωρούν ότι η Theresa May ή ο Boris Johnson καθοδηγούνται από το κοινό καλό, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν. Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες με έδρα τη Wall Street και την πόλη του Λονδίνου είναι εκείνες που καθορίζουν τις ατζέντες της αγγλο-αμερικανικής πολιτικής, συχνά μέσω του Ινστιτούτου Brookings, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, του International Crisis Group, του Chatham House κλπ.

Οι ιδιοκτήτες αυτών των εταιρειών, η καπιταλιστική τάξη, έχουν περάσει σε off-shore εκατομμύρια θέσεις εργασίας καθώς και τις προσωπικές και εταιρικές φορολογικές υποχρεώσεις τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους και έχουν χρεωκοπήσει οικονομίες. Βλέπουμε τα αποτελέσματα όσον αφορά τη λιτότητα, την ανεργία, την αστάθεια, την ιδιωτικοποίηση, την απορρύθμιση, τον έλεγχο των οικονομιών από τις τράπεζες, τον έλεγχο των τροφίμων και των σπόρων από τις μεγάλες επιχειρήσεις, την αφαίρεση πολιτικών ελευθεριών, την αυξημένη μαζική επιτήρηση και τους πολέμους για την αρπαγή των ορυκτών πόρων και την εξασφάλιση της ηγεμονίας του αμερικανικού δολαρίου. Αυτά είναι τα συμφέροντα που υπηρετούν οι πολιτικοί.

Είναι η δυνατότητα μεγιστοποίησης του κέρδους με τη μετατόπιση κεφαλαίων σε όλο τον κόσμο, που έχει σημασία για αυτή την τάξη, είτε πίσω από στρεβλές συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, οι οποίες ανοίγουν τις πύλες για λεηλασία, είτε με εξαναγκασμό και στρατιωτική ισχύ.

Είτε πρόκειται για τη δομική βία των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών είτε για την πραγματική στρατιωτική βία, η ευημερία του απλού λαού σε όλο τον κόσμο δεν αποτελεί μέρος της εξίσωσης. Στο εκμεταλλευτικό, διψασμένο για πετρέλαιο και για πόλεμο σύστημα του παγκοσμοποιημένου καπιταλισμού και της υπερκατανάλωσης, που είναι εντελώς παρασιτικό και απομυζά τον πλανήτη, το κατώτατο σημείο είναι οι απλοί λαοί – είτε οι εργαζόμενοι στη Δύση, είτε οι αγρότες στην Ινδία, είτε οι άμαχοι μαζικά εκτοπισμένοι πληθυσμοί στις ζώνες πολέμου όπως η Συρία – οι οποίοι πρέπει να καμφθούν σύμφωνα με τη βούληση των δυτικών μητροπόλεων.

Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε από τις φτιαγμένες-για-τα-μίντια εκρήξεις ηθικής για το καλό και το κακό, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν φόβο, οργή και υποστήριξη για περισσότερο μιλιταρισμό και πόλεμους αρπαγής πόρων. Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης είναι μια βιομηχανία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Πάρτε για παράδειγμα τη μαζική χρήση δεδομένων του Facebook από την Cambridge Analytica για τη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων των εκλογών στις ΗΠΑ και την εκστρατεία του Brexit. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Liam O’Hare, η μητρική εταιρεία Strategic Communications Laboratories (SCL) έχει πραγματοποιήσει προγράμματα «αλλαγής συμπεριφοράς» σε περισσότερες από 60 χώρες και στους πελάτες της συμπεριλαμβάνονται η Βρετανική Στρατιωτική Άμυνα, το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών και το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τον O’Hare, η χρήση των μέσων ενημέρωσης για να ξεγελάσουν το κοινό είναι ένα από τα βασικά σημεία επιτυχίας της SCL.

Μεταξύ των δραστηριοτήτων της στην Ευρώπη υπήρξαν εκστρατείες με στόχο τη Ρωσία. Η εταιρεία έχει «ισχυρές διασυνδέσεις» με τα αγγλοαμερικανικά πολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα συμφέροντα του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος και των στρατιωτικών-μυστικών φορέων συγκεντρώνονται μέσω SCL: τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου περιλαμβάνουν “μια σειρά Λόρδων, Τόρηδων δωρητών (σ. μτφρ. Συντηρητικό Κόμμα), πρώην αξιωματικών του βρετανικού στρατού και εργολάβων στρατιωτικών συμβολαίων”.

Ο O’Hare λέει ότι είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι δραστηριότητες του SCL συνδέονται άρρηκτα με το βραχίονα του Cambridge Analytica. Δηλώνει: “Η διεθνής εξαπάτηση και ανάμιξη είναι το όνομα του παιχνιδιού για το SCL. Έχουμε τελικά τα πιο συγκεκριμένα στοιχεία από τους παίκτες που μένουν στη σκιά και χρησιμοποιούν βρώμικα κόλπα για να νοθεύουν εκλογές. Αλλά αυτοί οι δολοπλόκοι δεν δρουν από τη Μόσχα… είναι Βρετανοί, εκπαιδευμένοι στο Eton, με έδρα το Λονδίνο και έχουν στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλειότητας”.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε για την τρέχουσα αντι-Ρωσική προπαγάνδα που βλέπουμε σχετικά με το περιστατικό στο Salisbury που δημιούργησε νευρικότητα και την αποτυχία της βρετανικής κυβέρνησης να παράσχει αποδεικτικά στοιχεία για να καταδείξει τη ρωσική υπαιτιότητα; Οι αδιάκοπες κατηγορίες από την Theresa May και τον Boris Johnson που παπαγαλίζονται στα συστημικά μέσα ενημέρωσης στη Δύση δείχνουν ότι η χειραγώγηση της δημόσιας αντίληψης είναι τα πάντα, ενώ τα γεγονότα μετράνε ελάχιστα. Είναι ανησυχητικό αυτό, δεδομένου του γεγονότος που διακυβεύεται – η κλιμάκωση των συγκρούσεων μεταξύ της Δύσης και μιας μεγάλης πυρηνικής δύναμης.

Καλώς ήλθατε στον κόσμο της μαζικής απάτης à la Edward Bernays και Josef Goebbels.

Ο Αμερικανός κοινωνικός σχολιαστής Walter Lippmann είπε κάποτε ότι οι «υπεύθυνοι άντρες» λαμβάνουν αποφάσεις και πρέπει να προστατεύονται από το «μπερδεμένο κοπάδι» – το κοινό. Προσέθεσε ότι το κοινό πρέπει να είναι υποτονικό, υπάκουο και απομονωμένο από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Φωνάζοντας πατριωτικά συνθήματα και φοβούμενοι για τη ζωή τους, θα πρέπει να θαυμάζουν τους ηγέτες τους, που τους σώζουν από την καταστροφή.

Αν και οι πολιτικοί ηγέτες της Δύσης χειραγωγούν, υποτάσσουν και αποσπούν την προσοχή του κοινού σε πραγματικό Lippmannesque στιλ, δεν «σώζουν» κανέναν από τίποτα: οι απερίσκεπτες ενέργειές τους προς τη Ρωσία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να εξαλείψει κάθε ζωή στον πλανήτη.


Ο Colin Todhunter είναι ανεξάρτητος συγγραφέας και πρώην ερευνητής κοινωνικής πολιτικής με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ινδία.

Πηγή: CounterPunch

Μετάφραση: Μαρίνα Παπαδοπούλου

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *