Δεν είναι ηλιθιότητα χωρίς όριο, είναι υποτέλεια δίχως πάτο

Σχόλιο του antapocrisis.

Όσο κι αν οι ψηφοφόροι του Μητσοτάκη εκστασιάζονται με φαντασμαγορικές σκηνές Εξαρχείων στον Έβρο, η αλήθεια είναι ότι τα 3 και πλέον εκατομμύρια προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσουν με χημικά και καταστολή.

Ο Ερντογάν επιχειρεί να πιέσει την Ε.Ε. στέλνοντας δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Θεωρεί ότι η ελληνική κυβέρνηση θα μεταφέρει την πίεση στην ΕΕ.

Μάλλον όμως μετρά το μπόι της ελληνικής άρχουσας τάξης από τον ίσκιο της αργά το απόγευμα.

Διότι οι ανθυποδεκανείς του ευρωατλαντισμού που κυβερνούν την Ελλάδα ούτε καν διανοούνται να μεταφέρουν το πρόβλημα στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει το διεθνές πρόβλημα της συριακής κρίσης (και συνεπακόλουθα του τουρκικού εκβιασμού) ζήτημα μονομερούς ανάσχεσης των προσφύγων στον Έβρο και ελληνοτουρκικής διαφοράς.

Η ελληνική άρχουσα τάξη δεν διστάζει να κάνει την Ελλάδα αποθήκη ψυχών (γιατί η εικόνα μαντρόσκυλου στα σύνορα δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ), αρκεί να παραμείνει αρεστή στα υπερατλαντικά και ευρωπαϊκά αφεντικά.

Τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας ο Ερντογάν την έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του προκειμένου να πάρει τη στήριξη που θέλει για την τουρκική επέμβαση στη Βόρεια Συρία. Ήδη παίρνει τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Την ίδια αυτή κουρελιασμένη συμφωνία ο Μητσοτάκης δεν τολμά να αμφισβητήσει βάζοντας βέτο παντού, σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, παρέχοντας ταξιδιωτικά έγγραφα κατά παράβαση του Δουβλίνο ΙΙ, ανοίγοντας τα σύνορα προς τις ευρωπαϊκές χώρες.

Ο Μητσοτάκης παριστάνει ότι με τα ΜΑΤ και τον στρατό θα σταματήσουν οι ροές προς τη χώρα και ο Τσίπρας ψελίζει ευχές για ευρωπαϊκή αναδιαπραγμάτευση.

Η Τουρκία διεθνοποιεί το δικό της πρόβλημα, το δικό της αδιέξοδο στη Συρία, εκβιάζοντας στυγνά μέσω του προσφυγικού.

Και η Ελλάδα εθνικοποιεί το διεθνές πρόβλημα της συριακής κρίσης, του μεταναστευτικού προβλήματος και της ιμπεριαλιστικής ανατίναξης της Μέσης Ανατολής, λειτουργώντας αυτοβούλως είτε ως μαντρόσκυλο, είτε ως χωματερή ανθρώπων.

Δεν είναι ηλιθιότητα χωρίς όριο, είναι υποτέλεια χωρίς πάτο.