Θεσσαλονίκη

Δήμος Θεσσαλονίκης: Διεκδίκηση, όχι διαχείριση

Εκ των πραγμάτων, η αντιπαράθεση και τα αποτελέσματα στον Δήμο Θεσσαλονίκη, τον δεύτερο μεγαλύτερο Δήμο της χώρας, θα λάβουν κεντρικές πολιτικές διαστάσεις.

Η θέση της Θεσσαλονίκης έχει ιδιαίτερη σημασία : είναι νευραλγικό σημείο για τα επιθετικά σχέδια των αμερικάνων στην περιοχή, αποτελεί εμπορικό κόμβο, συγκεντρώνει μια πλειάδα δημόσιων χώρων και υπηρεσιών προς ιδιωτικοποίηση μέσω ΤΑΙΠΕΔ, επιδιώκεται να μετατραπεί σε πεδίο δοκιμασίας της ακροδεξιάς με βάση το Μακεδονικό. Δεν χρειάζεται καν να προστεθεί ο σωρός από τα ειδικά τοπικά ζητήματα (κυκλοφοριακό, χώροι πρασίνου, δημοτικά τέλη κλπ) για να γίνει φανερή η σημαντικότητα των εκλογών στο Δήμο Θεσσαλονίκης.

Η στάση των πολιτικών κομμάτων είναι ενδεικτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην κατεύθυνση της αντιδεξιάς συσπείρωσης που θα επιχειρήσει και πανελλαδικά, παρά το γεγονός ότι κατήγγειλε τον Μπουτάρη επί 2 τετραετίες, βρίσκεται προς αναζήτηση προσώπου μετά την πρόσφατη απόφαση του τελευταίου να μη θέσει υποψηφιότητα. Η ΝΔ, εν μέσω διαγκωνισμών στελεχών της για την “καρέκλα” και την ατομική προβολή, θα επιχειρήσει να “ανακαταλάβει” τον Δήμο μετά από 8 χρόνια. Ο κοινός παρονομαστής είναι από τη μία η ατομική σταδιοδρομία των υποψήφιων δημάρχων και από την άλλη η εμφάνιση ως ενίσχυση του ενός από τους δύο όμοιους πόλους κεντρικά πολιτικά.

Αντικειμενικά, στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών η Αριστερά θα κατεβει αντιμέτωπη με:

– To “αυτοδιοικητικό σύστημα” ιδιωτικοποίησης, εμπορευματοποίησης υπηρεσιών, περιουσίας, κοινωνικών αναγκών και αγαθών που φέρει το όνομα Κλεισθένης.
– Το καθεστώς λιτότητας και χρεοκρατίας που καταδικάζει τους εργαζόμενους της Θεσσαλονίκης στη φτώχεια και στην ανεργία.
– Τους πολιτικούς και τοπικούς εκπροσώπους του, που θα επιδιώξουν η μάχη της Θεσσαλονίκης να πάρει χαρακτηριστικά επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας της υπάρχουσας ή της εν αναμονή κυβέρνησης – πάντα με την κοροϊδία περί ανεξάρτητης, ακομμάτιστης παρέμβασης.
– Το ΝΑΤΟ, την αμερικανοκρατία και το ρόλο που επιδιώκουν για τη Θεσσαλονίκη στα Βαλκάνια, στα οποία δεν αποκλείονται, αν δεν σχεδιάζονται κιόλας, αναφλέξεις ως και αλλαγές συνόρων.
– Τον χρήσιμο ηλίθιο και προβοκάτορα αυτών των σχεδίων, ο εθνικισμός.

Η απόκρυψη ή ο αυτοπεριορισμός στη διαχείριση των δήθεν μικρών-τοπικών ζητημάτων συνιστά αυτοχειρία, αντιγραφή της αστικής πολιτικής. Στην τελική, ακόμη και το πιο μικρό πρόβλημα, πχ η δωρεάν άθληση για όλα τα παιδιά, δεν μπορεί να λυθεί εντός των περιορισμών του Κλεισθένη και του ευρωσυστήματος της λιτότητας και της υποτέλειας.

Υπό αυτή την έννοια, μια απλή κομματική εκλογική καταγραφή των σχηματισμών της Αριστεράς εξυπηρετεί αποκλειστικά τον μικρομαγαζακισμό. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη καταγραφής της δημοτικής παράταξης του ΚΚΕ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Χρειαζόμαστε ένα δημοτικό σχήμα-παράταξη και κινήματα που θα μετατρέπουν την αυτοδιοίκηση σε μετερίζι αγώνων, κέντρο κοινωνικής αντίστασης και αλληλεγγύης, μοχλό συγκρότησης των σήμερα διαλυμένων αντιστάσεων και κινημάτων. Ένα δημοτικό σχήμα-παράταξη πρότυπο στο δεύτερο δήμο της Ελλάδας. Που θα επιδιώκει να μετατρέψει τη Θεσσαλονίκη σε εργαστήριο ανασυγκρότησης της αντίστασης και της διεκδίκησης, της πεποίθησης ότι η δράση και η αγωνιστική συμμετοχή μπορεί να αλλάζει τη μοίρα μας. Που θα πρωτοστατήσει στο να τεθεί πανελλαδικά ξανά το ερώτημα για το πώς μπορούμε να φτιάξουμε, από την αρχή, την πολιτική δύναμη που έχει ανάγκη το λαϊκό κίνημα, η νεολαία, ο κόσμος της δουλειάς.

Βάσω Αραμπατζή
Κώστας Κωστόπουλος
Δημήτρης Πλιακογιάννης
Μαρίνα Παπαδοπούλου
Μιχάλης Τερζάκης

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *