Για την υποκειμενική κατάσταση της κοινωνίας και την θεσμική κρίση

Στις σημερινές συνθήκες λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος η βία παίζει ενεργό και καθοριστικό ρόλο σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας. Το δόγμα της εσωτερικής ασφάλειας επιχειρεί να εφαρμόσει την στρατηγική του με μη προβλεπόμενες συνέπειες και μη σεβόμενο την ατομικότητα, την ιδιωτικότητα και την προσωπικότητα των πολιτών.

Ενώ η αστυνόμευση είναι πιο ελλιπής από ποτέ, ο φόβος πολλαπλασιάζεται και το ξέσπασμα των μαζών που λειτουργούν κάτω από αυτές τις συνθήκες πολύ πιθανό να έχει και τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά. Ο φασισμός εισχωρεί δυστυχώς στην κοινωνία ραγδαία. Θα έλεγα πως κάποιος που προσπαθεί να επεξεργαστεί πρωτογενώς την κοινωνική κατάσταση αντιλαμβάνεται τις αλλαγές στη σύσταση και στις αντιλήψεις του ελληνικού λαού, που η πτώση του βιωτικού και του επιστημονικού επιπέδου καθορίζουν τη καθημερινότητα και τον προσανατολισμό του.

Κατά τη γνώμη μου, μιλάμε για ένα λαό δυσυπόστατο που την ίδια στιγμή που θέλει να παραμείνει στην ΕΕ αρνείται την ευρωπαϊκή του ταυτότητα χωρίς αυτό να ορίζεται ως κάτι εξ’ ορισμού θετικό. Η νεολαία από την άλλη σκέφτεται πως θα μεταναστεύσει μη μπορώντας να ενσωματωθεί στις υπάρχουσες συνθήκες.

Στην παρούσα φάση, κρίσιμα είναι κατά τη γνώμη μου τα αντιφασιστικά μέτωπα. Πιστεύω πως είναι λάθος να αφήνει κάποιος πολιτικός οργανισμός τη λύση αυτού του ζητήματος στην τύχη του. Ενώ το κράτος αντιδραστικοποιείται θα γίνεται όλο και πιο επιθετικό στοχοποιώντας την αντίπαλη σκέψη. Το νέο δυστοπικό μοντέλο εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, με το φόβο της τρομοκρατίας και της Αριστεράς τα οποία στη σκέψη των κατασταλτικών μηχανισμών ταυτίζονται.

Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα μπορεί η κυβέρνηση Σύριζα να εμφανίζεται ως εναλλακτική μορφή διακυβέρνησης στα πλαίσια του μνημονίου στην άνοδο της δεξιάς, πάντως τα ξεσπάσματα που πιθανόν να έρθουν ίσως προσανατολιστούν και σε αυτή την κατεύθυνση στρεφόμενα ενάντια σε κάθε μορφή της.

Η ελπίδα ότι η Γαλλική άνοιξη μπορεί να έρθει και στην Ελλάδα είναι ότι πιο ευτυχές μπορεί να σκεφτεί όποιος επιθυμεί την κοινωνική πρόοδο.

Τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα πιο σκληρά, αν θέλουμε να ελπίζουμε στην ανακοπή του κοινωνικού συντηρητισμού και την επάνοδο του κινήματος πρέπει τα επαναστατικά υποκείμενα να ξανασκεφτούν την ιδεολογική τους αντινεοφιλεύθερη συγκρότηση και να είναι σε θέση να απαντήσουν οργανωμένα και αποφασιστικά στη συστημική βία, επανακτώντας το κύρος τους στο δρόμο και την κοινωνία.

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *