Απηυδισμένοι με τις ισραηλινές εντολές εκκένωσης, οι Παλαιστίνιοι της Γάζας αρνούνται να φύγουν

Πάνω από τα δύο τρίτα της Γάζας βρίσκονται τώρα είτε υπό ισχύουσες εντολές εκτοπισμού είτε εντός απαγορευμένης ζώνης. Χωρίς ασφάλεια ή καταφύγιο αλλού, ορισμένοι Παλαιστίνιοι αρνούνται να φύγουν.

Ο Αντέλ Μουράντ, 43 ετών, καθαρίζει τα χαλάσματα από το σπίτι του στη Shujaiya, στην πόλη της Γάζας. 12 Απριλίου 2025. (Φωτογραφία: Rasha Abu Jalal)

ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ – Στις 11 Απριλίου, ο ισραηλινός στρατός εξέδωσε διαταγές προς δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους στην ανατολική πόλη της Γάζας -συμπεριλαμβανομένων των γειτονιών Σουτζαΐγια, Ζεϊτούν και Τούφα – αναγκάζοντάς τους να μετακινηθούν σε περιοχές στη δυτική πλευρά της πόλης. Οι διαταγές αυτές ήταν η πιο πρόσφατη ομοβροντία μιας στρατιωτικής εκστρατείας καμένης γης που το Ισραήλ επανέλαβε στις 18 Μαρτίου και η οποία έχει σκοτώσει πάνω από 1.600 Παλαιστίνιους, μεταξύ των οποίων πάνω από 500 παιδιά.

Από τις 18 Μαρτίου, το Ισραήλ έχει εκδώσει τουλάχιστον είκοσι τέσσερις διαταγές εκτοπισμού σε πόλεις και κωμοπόλεις σε ολόκληρη τη Γάζα, μεταξύ άλλων στις περιοχές Μπέιτ Χανούν, Μπέιτ Λάχια, Πόλη της Γάζας, Ντέιρ αλ-Μπάλα, αλ-Νουσεϊράτ και Χαν Γιουνίς. Στις 31 Μαρτίου, το Ισραήλ εξέδωσε εντολή εκκένωσης για σχεδόν ολόκληρη τη Ράφα, τη νοτιότερη διοικητική περιφέρεια. Πάνω από 400.000 Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν πρόσφατα σε λιγότερο από ένα μήνα.

Στην παρούσα κατάσταση, πάνω από τα δύο τρίτα της Γάζας βρίσκονται είτε υπό ισχύουσα εντολή εκτοπισμού είτε εντός ζώνης απαγόρευσης – που μερικές φορές αναφέρεται ως ζώνη θανάτου. Ωστόσο, σε ορισμένες γειτονιές που βρίσκονται υπό εντολή εκτοπισμού, ορισμένοι κάτοικοι αρνούνται να φύγουν, επιλέγοντας να παραμείνουν στα σπίτια τους και να αντιμετωπίσουν την επίθεση αντί να εκτοπιστούν ξανά σε περιοχές που δεν διαθέτουν καταφύγιο και οι οποίες ωστόσο συνεχίζουν να αποτελούν στόχο του ισραηλινού στρατού.

Εκείνο το πρωί της 11ης Απριλίου, ο Αντέλ Μουράντ, ένας 43χρονος δάσκαλος δημόσιου σχολείου, εγκατέλειψε τη Σουτζαΐγια μαζί με εννέα μέλη της οικογένειάς του στη δυτική γειτονιά Αλ-Νασρ για να γλιτώσει από τον έντονο αεροπορικό βομβαρδισμό του Ισραήλ. Όμως δεν έμειναν για πολύ- την επόμενη ημέρα, η οικογένεια αποφάσισε να αψηφήσει τις ισραηλινές εντολές και να επιστρέψει στο σπίτι της. Η οικογένεια του Μουράντ πέρασε μέσα από τον καπνό και τα χαλάσματα μέχρι να φτάσει στο σπίτι της στη Σουτζαΐγια και αμέσως άρχισε να καθαρίζει τα συντρίμμια.

«Έχω απηυδήσει με τον εκτοπισμό», δήλωσε ο Μουράντ στο Drop Site από το σπίτι του στις 12 Απριλίου. «Δεν υπάρχει κανένα καταφύγιο, καμία προσωρινή στέγαση. Όλα τα κέντρα εκκένωσης είναι γεμάτα και η μόνη εναλλακτική λύση είναι να κοιμάσαι στους δρόμους χωρίς νερό ή έστω τουαλέτα. Ο εκτοπισμός είναι εξευτελισμός».

Έσκυψε πάνω από τα χαλάσματα. Τα κουρασμένα μάτια του σάρωσαν για οτιδήποτε μπορούσε να διασωθεί από το κατεστραμμένο σπίτι του. Πήρε μια ξύλινη σανίδα, την ξεσκόνισε και κοίταξε τα απομεινάρια του σπιτιού του, υπολογίζοντας αν το ξύλο θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως μέρος ενός νέου τοίχου. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο Μουράντ ανοικοδομούσε το σπίτι του- για πρώτη φορά καταστράφηκε μερικώς τον Φεβρουάριο του 2024.

«Δεν θα εγκαταλείψω το σπίτι μου, ακόμη και αν χρειαστεί να ζήσω ανάμεσα στα ερείπια», δήλωσε ο Μουράντ. «Αυτή είναι η γη μου και δεν θα εκτοπιστώ ξανά».

Ο Μουράντ κατασκεύαζε ένα πρόχειρο καταφύγιο πάνω στα ερείπια του σπιτιού του. Χρησιμοποιώντας πλαστικές μεμβράνες και ξύλα, έστησε υποτυπώδεις τοίχους με τη μία πλευρά ανοιχτή για να μπαίνει αέρας και φως. Στο εσωτερικό, έστρωσε παλιές κουβέρτες στο πάτωμα δίπλα σε μια μικρή σόμπα με καυσόξυλα. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό. Σε μια γωνία έσκαψε μια βαθιά τρύπα, την κάλυψε με ένα μεταλλικό φύλλο και τοποθέτησε από πάνω μια πλαστική λεκάνη για να τη χρησιμοποιήσει ως τουαλέτα.

«Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θέλει να μεταναστεύσουμε, να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, να γίνουμε πρόσφυγες στην έρημο του Σινά ή κάπου αλλού, αλλά εμείς είμαστε εδώ», είπε, ενώ χτυπούσε ένα καρφί σε μια ξύλινη σανίδα για να μπαλώσει μια ρωγμή στον ετοιμόρροπο τσιμεντένιο τοίχο. «Ξαναχτίζουμε ό,τι καταστρέφουν ξανά και ξανά, και θα ζήσουμε εδώ κόντρα στα σχέδιά τους».

Οι αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ είναι αμείλικτες. Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μεταξύ 18 Μαρτίου και 9 Απριλίου, υπήρξαν περίπου 224 περιστατικά ισραηλινών επιθέσεων σε κτίρια κατοικιών και σκηνές για τους εκτοπισμένους. Σε τριάντα έξι από αυτά τα πλήγματα, οι μόνοι νεκροί που καταγράφηκαν ήταν γυναίκες και παιδιά.

“Η ολοένα και αυξανόμενη έκδοση «εντολών εκκένωσης» – που στην πραγματικότητα είναι εντολές εκτοπισμού – από τις ισραηλινές δυνάμεις, έχει ως αποτέλεσμα τη βίαιη μεταφορά των Παλαιστινίων στη Γάζα σε ολοένα και μικρότερους χώρους, όπου έχουν ελάχιστη ή καθόλου πρόσβαση σε υπηρεσίες που σώζουν τη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένου του νερού, της τροφής και του καταφυγίου, και όπου συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις”, ανέφερε η Ραβίνα Σαμντασάνι, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σε δήλωσή της την περασμένη εβδομάδα.

Τα ισραηλινά στρατεύματα έχουν ολοκληρώσει την κατασκευή ενός νέου «διαδρόμου ασφαλείας», ο οποίος αποκόπτει τη Ράφα από την υπόλοιπη Γάζα και αναφέρεται ως Μοράγκ – το όνομα ενός εβραϊκού οικισμού που υπήρχε κάποτε μεταξύ της Ράφα και του Χαν Γιουνίς. Οι ισραηλινές δυνάμεις έχουν επίσης ανακτήσει τον έλεγχο του διαδρόμου Νετσαρίμ που αποκόπτει το βόρειο τρίτο της Γάζας από τον υπόλοιπο θύλακα.

Ο Μαχμούντ Σαρχάν, 48 ετών, δουλεύει μαζί με κατοίκους της περιοχής για να σκάψουν ένα πηγάδι στο Ζεϊτούν, στην πόλη της Γάζας. 12 Απριλίου 2025. (Φωτογραφία: Rasha Abu Jalal)

Ο 48χρονος Μαχμούντ Σαρχάν και τα έξι παιδιά του είναι μεταξύ των δεκάδων οικογενειών στη γειτονιά Ζεϊτούν στην ανατολική πόλη της Γάζας που αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές εκτοπισμού του ισραηλινού στρατού της 11ης Απριλίου.

«Δεν έχουμε άλλη επιλογή», δήλωσε ο Σαρχάν στο Drop Site, προσθέτοντας ότι οι περιοχές στη δυτική Γάζα όπου διατάχθηκαν να εκτοπιστούν είναι υπερπλήρεις και στερούνται στοιχειωδών υπηρεσιών. «Αποφάσισα μαζί με τους γείτονές μου, ότι δεν θα φύγουμε ξανά».

Ο Σαρχάν μίλησε καθώς βοηθούσε άλλους να σκάψουν ένα πηγάδι στο δρόμο για να προσπαθήσουν να αποκτήσουν πρόσβαση σε νερό οι οικογένειες που παρέμειναν. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, οι προμήθειες από την εταιρεία ύδρευσης του Ισραήλ σταμάτησαν να λειτουργούν κατά τη διάρκεια της επίθεσης, ανέφεραν οι δημοτικές αρχές της Γάζας σε ανακοίνωσή τους, διακόπτοντας ουσιαστικά το 50% της συνολικής παροχής νερού στο βόρειο τμήμα του θύλακα.

Η UNICEF εκτιμά ότι η πρόσβαση σε πόσιμο νερό για ένα εκατομμύριο ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 400.000 παιδιών, μειώθηκε από δεκαέξι λίτρα ανά άτομο την ημέρα κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός σε μόλις έξι.

«Σκάβουμε με γυμνά χέρια και πρωτόγονα εργαλεία, αλλά δουλεύουμε μαζί γιατί ξέρουμε ότι κανείς δεν θα έρθει να μας σώσει», είπε ο Σαρχάν.

Το Ισραήλ έχει εμποδίσει την είσοδο κάθε είδους βοήθειας στη Γάζα από τις 2 Μαρτίου, τον μεγαλύτερο αποκλεισμό του 18μηνου πολέμου. Εκτός από την ανθρωπιστική καταστροφή που προκαλείται από τον αποκλεισμό όλων των τροφίμων, του ασφαλούς πόσιμου νερού, των φαρμάκων και άλλων βασικών βοηθημάτων ή προμηθειών, οι προσπάθειες ανοικοδόμησης έχουν καταστεί σχεδόν αδύνατες.

Τα βασικά οικοδομικά υλικά έχουν εκτοξευθεί στα ύψη τις τελευταίες έξι εβδομάδες ως αποτέλεσμα του αποκλεισμού και της επανάληψης του πολέμου. Ο Μοχάμεντ Αμπού Τζαγιάμπ, αρχισυντάκτης της εφημερίδας Al-Eqtesadia (Η Οικονομία) στη Γάζα, δήλωσε στο Drop Site ότι μια σακούλα τσιμέντου βάρους 30 κιλών κοστίζει τώρα 900 σέκελ (250 δολάρια), από 20 σέκελ (5 δολάρια) που κόστιζε πριν από τον πόλεμο. Η τιμή μιας μεμονωμένης πέτρινης πλάκας αυξήθηκε από 1 σέκελ (0,30 δολάρια) σε 20 σέκελ (5 δολάρια), καθιστώντας την ανοικοδόμηση εντελώς απλησίαστη.

Οι κάτοικοι καταφεύγουν σε πλαστικές μεμβράνες και ξύλα για την ανοικοδόμηση. «Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μπαλώνουν τα μερικώς κατεστραμμένα σπίτια τους και να ζουν σε αυτά, παρά την επανέναρξη των μαχών και τον κίνδυνο κατάρρευσης, λόγω της έλλειψης καταφυγίων και της έλλειψης εισαγόμενων σκηνών μετά το κλείσιμο των συνόρων», δήλωσε ο Αμπού Τζαγιάμπ.

Για τον Σαρχάν, η απόφαση να παραμείνει στη γειτονιά του, τη Ζεϊτούν, ήταν απλή. «Ο Τραμπ και ο Νετανιάχου θέλουν να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας, να παραιτηθούμε, να μεταναστεύσουμε. Εμείς όμως θα μείνουμε. Ακόμη και αν το να μείνουμε σημαίνει να σκάβουμε με τα χέρια μας μόνο και μόνο για να βρούμε νερό», είπε. «Η αναζωπύρωση του πολέμου μας βάζει μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον. Αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ζούμε μόνο και μόνο επειδή φοβόμαστε τι μπορεί να συμβεί αύριο».

Πηγή: Drop Site News

Μετάφραση: antapocrisis

Rasha Abu Jalal

Η Rasha Abu Jalal είναι δημοσιογράφος από τη Λωρίδα της Γάζας. Εργάζεται σε διάφορα μέσα ενημέρωσης καλύπτοντας παλαιστινιακά πολιτικά, ανθρωπιστικά και κοινωνικά θέματα.