Για μία Δίκαιη και Αποτελεσματική απάντηση στον Covid-19: Ανοιχτό γράμμα στον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μάικ Πενς

Το παρακάτω κείμενο είναι επιστολή 796 επιστημόνων, καθηγητών, ερευνητών και 19 φορέων προς τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, η οποία συντάχθηκε σχετικά νωρίς, στις 2 Μαρτίου. Είναι αποκαλυπτική γιατί μέσα από το “τι πρέπει να γίνει”, φανερώνει και αναμετριέται με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η υγειονομική περίθαλψη στις ΗΠΑ και τις αντικειμενικές δυσχέρειες που έχει η εφαρμογή μέτρων πρόληψης, προστασίας, νοσηλείας των ασθενών, δεδομένης της πλήρους απουσίας του κοινωνικού κράτους.

Η έστω περιορισμένη μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο του νέου κορωνοϊού φαίνεται στις ΗΠΑ σήμερα αναπόφευκτη. Η έκταση και ο αντίκτυπος της επιδημίας στις ΗΠΑ είναι δύσκολο να προβλεφθεί και θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο θα αντιδράσουν οι πολιτικοί και οι ηγεσίες.  Θα εξαρτηθεί ιδιαίτερα από το αν η απάντηση θα χρηματοδοτηθεί και στηριχθεί επαρκώς. Αν θα υπάρχει δίκαιη και αποτελεσματική διαχείριση της αυξανόμενης ζήτησης για υγειονομική περίθαλψη· προσεκτικός και στοιχειοθετημένος μετριασμός του δημόσιου φόβου, καθώς και η αναγκαία υποστήριξη για κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό έλεγχο των λοιμώξεων.

Μία επιτυχής αμερικάνικη απάντηση στην πανδημία του Covid-19 οφείλει να προστατεύσει την υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μία απο τις μεγαλύτερες προκλήσεις ενώπιον μας είναι να εξασφαλίσουμε ότι τα βάρη που δημιουργεί ο ιός και τα μέτρα ανταπόκρισης σε αυτόν, δεν θα βαρύνουν δυσανάλογα τους υγειονομικά, οικονομικά και κοινωνικά αδύναμους της κοινωνίας μας.

Γράφουμε αυτές τις γραμμές σαν ειδικοί στην Δημόσια Υγεία, το Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με εμπειρία προηγουμένων απαντήσεων σε πανδημίες, με στόχο να τεθούν καθοδηγητικές αρχές και πρακτικές για την αντιμετώπιση του Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι κομβικό όλοι οι φορείς, του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, να ανταπεξέλθουν στους κατωτέρω κρίσιμους προβληματισμούς μέσα από την εισαγωγή νέας νομοθεσίας, θεσμικών πρωτοβουλιών, οικονομικών ενισχύσεων και καθοδηγητικών κατευθύνσεων.

ΕΠΑΡΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥ

Ομοσπονδιακές, κρατικές και τοπικές αρχές οφείλουν να βρουν άμεσα πόρους για να εξασφαλιστεί τόσο η λήψη των αναγκαίων μέτρων όσο και η συνέχιση της τήρησης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όσο η πανδημία ξεδιπλώνεται. Ο περιορισμός του αντίκτυπου του Covid-19 θα είναι κοστοβόρος. Η άνιση κατανομή των πόρων θα υπονομεύσει τις συλλογικές προσπάθειες ελέγχου της κατάστασης και θα οδηγήσει σε αδικαιολόγητα βάσανα και θανάτους. Πρέπει να παρασχεθεί μία έκτακτη γενική εξουσιοδότηση του Κονγκρέσου, υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο, με ταχύτατη δυνατότητα εκταμίευσης σε κρατικούς και τοπικούς φορείς, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της απάντησης. Επιπροσθέτως, αυτές οι νέες δαπάνες πρέπει να μην διαλύσουν το υπάρχον προστατευτικό δίκτυο προγραμμάτων υγείας και ασφάλειας, ούτε προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προστασίας της δημόσιας υγείας μακροπρόθεσμα.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι περιφερειακές, τοπικές και κρατικές υπηρεσίες πρέπει να ελαχιστοποιήσουν την αποδιοργάνωση των κεντρικών δράσεων σε όλη την διάρκεια της επιδημίας, ώστε να παρέχονται απρόσκοπτα δημόσιες υπηρεσίες σε όσους τις έχουν ανάγκη. Οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν ένα συντονισμένο σχέδιο διατήρησης των βασικών λειτουργιών τους στο ενδεχόμενο εργασιακών αδειών. Προτεραιότητα πρέπει να δίνεται σε θεμελιώδεις υπηρεσίες και παροχές στο κοινωνικό σύνολο, εξασφαλίζοντας για παράδειγμα ότι η κοινωνική ασφάλιση, τα επιδόματα των βετεράνων πολέμου και λοιπών κατηγοριών δεν θα διαταραχθούν.

ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΟΓΚΩΜΕΝΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

  • Το σύστημα υγείας θα αντιμετωπίσει σοβαρές επιβαρύνσεις κάτω από όλα τα πιθανά σενάρα. Τα νοσοκομεία πρέπει να λάβουν άμεση χρηματοδότηση και επαρκή υλικά ώστε να ανταποκριθούν σε αυξημένες ανάγκες, και οι απαιτήσεις της πρώτης γραμμής να είναι διαχειρίσιμες. Ειδική μέριμνα και ενίσχυση πρέπει να κατευθυνθεί σε δομές Πρωτοβάθμιας υγείας και Κέντρα Υγείας, ειδικά για αυτά που αυτή την στιγμή εμφανίζουν ανεπάρκεια πόρων, ακόμα και υπό κανονικές συνθήκες. Αυτά τα σημεία πρώτης γραμμής υγειονομικης φροντίδας, πρέπει να δράσουν ως θυρωροί, ώστε να αποτραπεί η υπερ-επιβάρυνση των τριτοβάθμιων νοσοκομίων και άλλων μονάδων εντατικής φροντίδας και απαιτούν διαρκώς στήριξη, ώστε να είναι εφικτό να εκπληρώνουν αυτόν τον κομβικό ρόλο.
  • Οι υγειονομικοί και λοιποί εργαζόμενοι πρώτης γραμμής, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην απάντηση. Πρέπει να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια τους και την εργασία κάτω από δίκαιες εργασιακές συνθήκες. Οι υγειονομικοί εργαζόμενοι πρέπει, για παράδειγμα, να λαμβάνουν επαρκή προστατευτικό εξοπλισμό, να τους χορηγείται επαρκές διάστημα ανάπαυσης και να προστατευθούν από την στιγματοποίηση που θα προκύψει από την δουλειά με ασθενείς του ιού.
  • Οι δομές υγείας θα πρέπει να αποτελέσουν ζώνες ελεύθερες από την μεταναστευτική αστυνόμευση, ώστε η ιδιότητα του μεταναστάτη να μην εμποδίζει έναν άνθρωπο να αναζητήσει φροντίδα. Η απάντηση στον Covid-19 δεν πρέπει με κανένα τρόπο να συνδεθεί με την αστυνόμευση της μετανάστευσης. Θα υπονομεύσει την ατομική και συλλογική υγεία αν κάθε πρόσωπο δεν νιώθει ασφάλεια στο να κάνει χρήση της παρεχόμενης φροντίδας και να απαντήσει σε ερωτήσεις από υγειονομικούς υπαλλήλους, για παράδειγμα κατά την ανίχνευση των επαφών του ατόμου. Αντίστοιχες ζώνες κατασταλτικά ελεύθερες είχαν διακυρηχθεί σε περιπτώσεις τυφώνων και άλλων εκτάκτων καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτές οι πολιτικές, πρέπει ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, να γίνουν καθαρές στο κοινωνικό σύνολο από τις ομοσπονδιακές, κρατικές και τοπικές αρχές.
  • Το νομοθετικό σώμα πρέπει να έρθει σε απευθείας επαφή με ασφαλιστικές εταιρίες, ώστε να ενθαρρυνθεί ο σεβασμός στις επιταγές της δημόσιας υγείας. Η εξασφάλιση κατανοητής και οικονομικής πρόσβασης στους ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων και των ανασφάλιστων, αποτελεί κρίσιμο ζήτημα για τον νομοθέτη. Οι προσπάθειες ελέγχων θα είναι πολύ λιγότερο αποδοτικές υπάρξει τμήμα του πληθυσμού που δεν αναζητήσει την κατάλληλη διάγνωση ή φροντίδα λόγω του δυσβάσταχτου κόστους για την τσέπη του. Οι ρυθμίσεις για τους εκτός (ασφαλιστικού) δικτύου ή άλλες ασφαλιστικές διατάξεις δεν επιτράπεται να διαταράξουν τον τοπικό σχεδιασμό ταξινόμησης και κατανομής των ασθενών.
  • Αν αναπτυχθούν θεραπευτικές μέθοδοι ή εμβόλια, το νομοθετικό σώμα πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα είναι οικονομικά προσβάσιμα και διαθέσιμα σε όλους.
  • Πολίτες που κατοικούν σε πυκνοκατοικημένες συνοικίες είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στον Covid-19 και θα χρειαστούν ειδική φροντίδα τόσο για τον περιορισμό του κινδύνου διάδοσης του ιού όσο και για την ικανοποίηση των υγειονομικών τους αναγκών στο ενδεχόμενο επιδημίας. Αυτοί οι πληθυσμοί περιλαμβάνουν αυτούς που διαμένουν σε γηροκομεία ή άλλες συναθροιστικές εγκαταστάσεις: φυλακισμένος κόσμος σε φυλακές και άλλα αναμορφωτικά ιδρύματα, μαζί με αστυνομικό και λοιπό προσωπικό, οι άστεγοι που ζούν στους δρόμους ή σε καταφύγια αστέγων.
  • Τα υπόλοιπα κρίσιμα υγειονομικά προγράμματα πρέπει να διατηρηθούν σε λειτουργία κατά την διάρκεια της κρίσης. Άνθρωποι με χρόνια νοσήματα εξαρτούν την διατήρηση της υγείας τους από την απρόσκοπτη συνέχιση της φροντίδας τους. Είτε αυτή είναι αιμοκάθαρση για νεφρική ανεπάρκεια, χημειοθεραπεία για τον καρκίνο, είτε θεραπεία για χρήση οπιούχων. Διακοπές σε αυτά τα προγράμματα μπορεί να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις για τους ασθενείς.

Η ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

  • Τα πορίσματα της επιστήμης πρέπει να ωθούν τα μηνύματα προς τους πολίτες, και κανένας κυβερνητικός αξιωματούχος δεν πρέπει να προβαίνει σε παραπλανητικές ή αβάσιμες δηλώσεις, είτε να πιέζει άλλους προς αυτόν τον σκοπό. Η ειλικρίνεια, η διαφάνεια και επίκαιρη επικοινωνία των εξελίξεων, είναι κομβική για την διατήρηση της εμπιστοσύνης και συνεργασίας των πολιτών. Η απόκρυψη πληροφοριών και οι απόπειρες για την διαστρέβλωση τους κατά την διάρκεια της επιδημίας του SARS στην Κίνα επιδεινώσαν την κρίση. Η καθαρή, συγκροτημένη και χωρίς αντιφάσεις μεταφορά γεγονότων, βασισμένη στα καλύτερα πορίσματα της επιστήμης, θα βελτιώσει την υπακοή των πολιτών και την αποδοτικότητα της εθελοντικής απομόνωσης, και άλλων αντίστοιχων εθελοντικών μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης.
  • Η Κυβέρνηση και οι θεσμοί πρέπει με δραστικά μέτρα να εμποδίσουν τις διακρίσεις και την μετατροπή ατόμων ή ομάδων σε αποδιοπομπαίους τράγους. Στο πλαίσιο του COVID-19, Κινεζο-αμερικάνοι και άλλες Αμερικανο-ασιατικές κοινότητες αντιμετωπίζουν ήδη επιθέσεις σε μέλη τους σχετιζόμενες με τον ιό. Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης ασθενειών έχουν επισημάνει ότι τέτοιοι φόβοι και παρανοήσεις δημιουργούν «περισσότερο φόβο και οργή απέναντι σε καθημερινούς ανθρώπους παρά στην ασθένεια που προκαλεί το πρόβλημα». Οι τοπικοί, κρατικοί και ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι πρέπει να καταδικάζουν την προκατάληψη και τη στιγματοποίηση και να μην αξιοποιούν την επιδημία για την ενίσχυση αισθημάτων ξενοφοβίας απέναντι για παράδειγμα σε ασιάτες Αμερικανούς, άλλες κοινότητες μεταναστών και θρησκευτικές ομάδες.
  • Οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να λειτουργούν αποφασιστικά για να διορθώσουν την παραπληροφόρηση,  ειδικά αυτήν που μπορεί να πυροδοτήσει πανικό και να οδηγήσει στη θησαύριση προμηθειών και προστατευτικού εξοπλισμού. Οι κυβερνήσεις πρέπει εξίσου να παρέχουν κατανοητές συμβουλές στις βέλτιστες πρακτικές κατά τη διάρκεια της επιδημίας συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης προσωπικής υγιεινής και της έλλογης, και όχι υπερβολικής, προμήθειας των αναγκαίων αγαθών, όπως τα προσωπικά φάρμακα.

ΠΑΡΟΧΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΞΑΠΛΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΡΟΥΣΜΑΤΩΝ

  • Η εθελοντική συμμόρφωση του κοινού με τις υγειονομικές συμβουλές σχετικά με την πρόληψη πρέπει να τοποθετηθεί σε ύψιστη προτεραιότητα, παρέχοντας γενναία κοινωνική και οικονομική υποστήριξη και κατανοητή επιμόρφωση. Όπου προτείνονται μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, η κυβέρνηση και οι αντίστοιχοι θεσμοί πρέπει να βοηθούν να εξασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν χωρίς υπέρμετρη ή δυσανάλογη ταλαιπωρία. Για παράδειγμα,
    • Για να επιτρέψουμε στους πολίτες να συνεργαστούν σε μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης ή άλλα, το νομοθετικό σώμα πρέπει να εξασφαλίσει ότι οι πολίτες θα προστατευτούν από την απώλεια θέσεων εργασίας, από τις οικονομικές δυσκολίες και τα υπέρμετρα βάρη. Αν ζητηθεί από τους πολίτες να αποφύγουν τις δημόσιες συγκοινωνίες ή την δουλειά, το νομοθετικό σώμα και οι εργοδότες πρέπει να προσφέρουν ένα συγκεκριμένο κίνητρο για να μείνουν σπίτι, είτε με πληρωμές είτε με αποζημίωση για τους χαμένους μισθούς, όπως έχει γίνει και αλλού. Οι πολίτες δεν θα συνεργαστούν με μέτρα απομόνωσης ή άλλου τύπου κοινωνικής αποστασιοποίησης, αν δεν μπορούν να παρέχουν τα αναγκαία στους ίδιους και τις οικογένειές τους. Για τους χαμηλόμισθους, τους ελαστικά εργαζόμενους και τους εργαζόμενους χωρίς σταθερό μισθό, η άδεια από την εργασία έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομική τους επιβίωση.
    • Οι γηραιότεροι και οι κατάκοιτοι αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο κίνδυνο, όταν η καθημερινότητα και τα συστήματα υποστήριξης τους διαταράσσονται. Πολλοί έχουν περιορισμένους πόρους και βασίζονται σε άλλους για να τους φροντίσουν. Οι νομοθέτες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη αυτές τις ομάδες όταν προχωρούν σε συστάσεις οικιακής απομόνωσης.
  • Οι νομοθέτες πρέπει να βασιστούν σε αποφάσεις γύρω από τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και κλεισίματος επιχειρήσεων, στα καλύτερα εώς τώρα διαθέσιμα πορίσματα της επιστήμης. Εργοδότες, θεσμοί, εκπαιδευτικά ιδρύματα και σχολεία πρέπει προληπτικά να καθορίσουν τρόπους προσαρμογής και αντιμετώπισης του κλεισίματος, (για παράδειγμα μορφές τηλε-επικοινωνίας ή εικονικής εκπαίδευσης). Αυτά τα μέτρα έχουν αποδειχθεί αποδοτικά στον περιορισμό της εξάπλωσης της επιδημίας. Η αφθονία στοιχείων για την επιδημία μπορεί να βοηθήσει στην ενημέρωση των προσπαθειών ελέγχου, αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται οι επιδημιολογικές διαφορές των ασθενών.
  • Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να αποδοθεί στις ανάγκες των ανθρώπων πού βρίσκονται σε συνεχή κατάσταση φροντίδας ή περιορισμού, που και είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι. Άνθρωποι σε γηροκομεία ή σε εγκαταστάσεις διαρκούς φροντίδας, όπως και αυτοί που είναι φυλακισμένοι ή άστεγοι βρίσκονται σε ιδιαίτερο κίνδυνο νόσησης, λαμβάνοντας υπόψιν τις συνθήκες ζωής τους. Ο έλεγχος της μόλυνσης και η τήρηση των προληπτικών μέτρων ασφαλείας αποτελεί πρόκληση για τα πρόσωπα που διαβιούν σε αυτές τις συνθήκες. Η σύλληψη και η βραχυπρόθεσμη φυλάκιση μπορεί να επιτείνει την επιδημία και η γενικότερη προληπτική ποινική καταστολή πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον αντίκτυπο που έχουν οι κατασταλτικές πολιτικές στη δημόσια υγεία.
  • Η υποχρεωτική καραντίνα, τα περιφερειακά κλειδώματα (lockdown) και οι ταξιδιωτικές απαγορεύσεις χρησιμοποιούνται ήδη για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος του ιού στις Ηνωμένες πολιτείες και στο εξωτερικό. Είναι, όμως, δύσκολο να εφαρμοστούν, καθώς μπορούν να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών, έχουν τεράστιο κοινωνικό κόστος και, το σημαντικότερο, επηρεάζουν δυσανάλογα τα πιο ευάλωτα κομμάτια της κοινωνίας μας. Τέτοια μέτρα μπορούν να είναι αποδοτικά μόνο κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες. Όλα τα μέτρα πρέπει να καθοδηγούνται από τα πορίσματα της επιστήμης, με την ανάλογη προστασία των δικαιωμάτων όσων επηρεάζονται. Οι περιορισμοί στα δικαιώματα και τις ελευθερίες πρέπει να είναι αναλογικοί με τον βαθμό του κινδύνου που παρουσιάζεται σε όσους επηρεάζονται, επιστημονικά στέρεοι, με πλήρη διαφάνεια στο κοινωνικό σύνολο, με μέτρα που περιορίζουν όσο το δυνατόν λιγότερο την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά και συνεχώς επανεξετάζονται, ώστε να εξασφαλιστεί ότι παραμένουν αναγκαία όσο η επιδημία εξελίσσεται.
  • Μέτρα εθελοντικής απομόνωσης είναι πιο πιθανό να γεννήσουν τη συνεργασία και να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών, σε σχέση με μέτρα εξωτερικής επιβολής, και είναι περισσότερο ικανά να εμποδίσουν την απομάκρυνση από το σύστημα υγείας.
    Για να είναι αποδοτικά τα μέτρα υποχρεωτικής καραντίνας και επομένως επιστημονικά και νομικά δικαιολογημένα, πρέπει να πληρούνται τρία κριτήρια:

1) η ασθένεια πρέπει να είναι μεταδόσιμη στο προσυμπτωματικό ή στα πρώιμα συμπτωματικά στάδια,

2) αυτοί που έχουν εκτεθεί στον ιό πρέπει να μπορούν να προσδιοριστούν με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα, και

3) αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται με τις συνθήκες της καραντίνας.

Υπάρχουν στοιχεία ότι ο ιός μεταδίδεται στα προσυμπτωματικά ή στα πρώιμα συμπτωματικά στάδια. Ωστόσο, παραμένει άγνωστη η εξατομικευμένη συνεισφορά των ασθενών σε προσυμπτωματικά ή πρώιμα συμπτωματικά στάδια στη συνολική μετάδοση του ιού. Η αποτελεσματική εξατομίκευση όσων εκτίθενται θα αποδειχθεί σταδιακά δυσκολότερη, όσο η μετάδοση του ιού στην κοινότητα επεκτείνεται, καθιστώντας την καραντίνα ένα όλο και λιγότερο εύλογο μέτρο. Η συμμόρφωση των πολιτών θα καθοριστεί από το βαθμό της παρεχόμενης στήριξης, ιδιαίτερα για τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους και τις άλλες ευάλωτες ομάδες. Ενώ η καραντίνα εφαρμόζεται ήδη σε πολλά μέρη, η συνέχιση της ή η για πρώτη φορά εισαγωγή της από τους ομοσπονδιακούς, κρατικούς και τοπικούς φορείς απαιτεί μία συνεχή, ανα πάσα στιγμή αξιολόγηση και εκτίμηση, αν αποτελούν δικαιολογημένο μέτρο, όσο τα επιστημονικά πορίσματα και η επιδημία εξελίσσονται, μέσα από μία διαφανείς διαδικασίες λήψης αποφάσεων και με την συμμετοχή του εξειδικευμένου επιστημονικού και νομικού δυναμικού.

  • Οι υγειονομικές αρχές πρέπει να παρέχουν ασφαλείς και ανθρώπινες συνθήκες στους ανθρώπους που βρίσκονται σε καραντίνα στα σπίτια, σε πάσης φύσεως εγκαταστάσεις ή σε κοινοτικές κατοικίες. Η κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει ότι ο κάθε απομονωμένος ή ευρισκόμενος σε καραντίνα έχει πρόσβαση σε βασικά αγαθά όπως φαγητό, νερό, φάρμακα και είδη υγιεινής. Ειδική μέριμνα πρέπει να καταβάλλεται για άτομα τα οποία βρίσκονται σε ανάγκη καθημερινής αρωγής, ενώ ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στις θρησκευτικές και επικοινωνιακές ανάγκες των πολιτών. Η αποτυχία να συμβεί αυτό θα υπονομεύσει την εμπιστοσύνη, την προσήλωση στις κρατικές υποδείξεις και τη συνολική αποδοτικότητα του μέτρου της καραντίνας. Θα είναι επίσης αναγκαίο να μην επιβληθούν απάνθρωπες συνθήκες ή συνθήκες αποκλεισμού και προκατάληψης, όπως έγινε στην περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου Diamond Princess, όπου οι επιβάτες τέθηκαν σε καραντίνα για να προστατευτεί ο πληθυσμός στην ενδοχώρα αλλά απομονώθηκαν σε συνθήκες υψηλής μεταδοτικότητας. Περαιτέρω, οι ασφαλείς και ανθρώπινες συνθήκες πρέπει να παρέχονται σε όλους τους ανθρώπους που τίθενται σε καραντίνα, και να μην γίνονται διακρίσεις ανάλογα με την κοινωνική ή οικονομική θέση, ή, όπως στην περίπτωση του Diamond Princess, ανάμεσα σε εργαζόμενους και επιβάτες.
  • Όπου χρησιμοποιούνται υποχρεωτικά μέτρα, πρέπει να εξασφαλιστεί η προστασία από την απόλυση, τις οικονομικές δυσκολίες, και τα δυσανάλογα βάρη. Κυβέρνηση και εργοδότες πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι χαμηλόμισθοι, οι ευέλικτα εργαζόμενοι και οι εργαζόμενοι χωρίς μισθό που αδυνατούν να δουλέψουν εξαιτίας της καραντίνας ή των μέτρων που περιορίζουν την μετακίνηση ή λόγω άλλων μορφών διατάραξης της οικονομικής και δημόσιας ζωή, αντιμετωπίζουν ασύλληπτες προκλήσεις. Ίσως καταστεί αδύνατον να ικανοποιήσουν τις βασικές ανάγκες τους, ή των οικογενειών τους.
  • Τα άτομα πρέπει να ενδυναμωθούν να κατανοήσουν και να δράσουν πάνω στα δικαιώματα τους. Οι πληροφορίες για κάθε μορφής υποχρεωτικό περιορισμό πρέπει να παρέχονται, όπως και το πώς και πού να ασκήσει κανείς το δικαίωμα της ένστασης για αυτές. Πρέπει να τους παρέχεται ενδικοφανής διοικητική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης και της καθολικής πρόσβασης σε νομική στήριξη, ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι ισχυρισμοί περί αποκλεισμού ή επικίνδυνων συνθηκών, σχετιζόμενων με τον κατ’οίκον περιορισμό, εξετάζονται ουσιαστικά.
  • Η αποδοτικότητα των περιφερειακών κλειδωμάτων (λοκ ντάουν) και των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων εξαρτάται από πολλές μεταβλητές, και επίσης μειώνεται στα ύστερα στάδια μίας επιδημίας. Αν και τα στοιχεία είναι πρώιμα, μία πρόσφατη έρευνα μοντελοποίησης υποστηρίζει ότι στην Κίνα αυτά τα μέτρα μπορεί να οδήγησαν σε μείωση αλλά όχι στον περιορισμό της διάδοσης του ιού, καθυστερώντας τον τοπικά για λίγες ημέρες, ενώ είχαν ένα περισσότερο εντοπισμένο αποτέλεσμα σε διεθνή κλίμακα, ειδικά χωρίς τον συνδυασμό με μέτρα που να πετυχαίνουν την κατά τουλάχιστον 50% μείωση της μετάδοσης του ιού στην κοινότητα. Οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί εξίσου προκαλούν γνωστά προβλήματα, όπως την διατάραξη των αλυσίδων τροφοδοσίας για βασικά αγαθά. Οι συγγραφείς αυτής της πρόσφατης έρευνας στο θέμα συμπεραίνουν ότι «η αποδοτικότητα των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη» και «όταν εκτιμούμε την ανάγκη, και την εγκυρότητα, του μέτρου της ταξιδιωτικής απαγόρευσης, δεδομένων των περιορισμένων στοιχείων, είναι σημαντικό να ρωτάμε αν αποτελεί το κατά το δυνατόν λιγότερο περιοριστικό προσφορότερο μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας, και ακόμα και αν είναι, να ξανα αναρωτιόμαστε, και συχνά».

Η επιδημία του COVID – 19 αποτελεί ένα γεγονός χωρίς προηγούμενο για την σύγχρονη αμερικάνικη ιστορία, και δεν υπάρχει εγχειρίδιο για επιδημιολογικά γεγονότα τέτοιου μεγέθους και βελληνεκούς. Για να περιορίσουμε τον αντίκτυπο του, πρέπει να δράσουμε με αμεσότητα, δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα. Σας καλούμε να λάβετε σοβαρά υπόψιν αυτές τις προτάσεις και να δράσετε άμεσα, ώστε να είμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα προστατευμένοι, τόσο από την ζημιά που θα προκαλέσει αυτή η πρωτοφανής μικροβιακή απειλή και όσο και από τους πιθανούς κινδύνους μίας απληροφόρητης ή φτωχά σχεδιασμένης απάντησης.

Πηγή (και όλες οι υπογραφές): Yale Law School – Yale University

Μετάφραση: antapocrisis.gr

0 replies

Leave a Reply

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *