Με αφορμή τον πόλεμο και την εκτίναξη των τιμών: ένα σχόλιο για τη Γερμανική Αριστερά

Το antapocrisis αναδημοσιεύει ένα σχόλιο της Σάρα Βάγκενκνεχτ, κοινοβουλευτικής εκπροσώπου και πρώην συμπροέδρου του Die Linke στο οποίο με αφορμή τη στάση απέναντι στη Ρωσία θέτει διαχωριστικές γραμμές από την κυρίαρχη τάση στο κόμμα της Γερμανικής Αριστεράς. Την προηγούμενη εβδομάδα η Βάγκενκνεχτ μίλησε στη βουλή θέτοντας ζήτημα γενικότερης πολιτικής απέναντι στη Ρωσία, φέρνοντας το κόμμα της στα όρια της διάσπασης. Κατηγόρησε την κυβέρνηση για τις κυρώσεις και τα αποτελέσματά τους, τάχθηκε ανοιχτά ενάντια τους και ζήτησε διαπραγματεύσεις με τη ρωσική κυβέρνηση και πρωτοβουλίες από πλευράς Γερμανίας για να σταματήσει ο εξοπλισμός της Ουκρανίας με όπλα και γενικότερα ο πόλεμος. Η τοποθέτησή της ξεσήκωσε αναμενόμενα αντιδράσείς, αλλά δημιούργησε εξελίξεις και στο ίδιο το κόμμα της Αριστεράς. Η Δεξιά και οι φιλελεύθεροι δικαιωματικοί του κόμματος την κατηγόρησαν για πουτινισμό, διασπαστική τακτική, σύμπλευση με την ακροδεξιά κοκ.
Η δεξιά πτέρυγα έχει ανοίξει εδώ και καιρό αντιπαράθεση με την Σάρα, όταν ο Γκρέγκορ Γκίζι κάποιους μήνες πριν, στη αρχή του πολέμου, είχε δημοσιεύσει κείμενο τοποθέτησης στην ΤΑΖ που απαντούσε στην γραμμή Βάγκενκνεχτ και έθετε το ζήτημα πως δεν είναι αριστερή στάση η μη στήριξη της Ουκρανίας, ζητούσε να εξοπλιστεί η Ουκρανία απένταντι στον φασισμό του Πούτιν, και να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στη Ρωσία κλπ.
Πρόσφατα αποχώρησε και επίσημα ο Φάμπιο Ντε Μάσι από το κόμμα κατηγορώντας το για προδοτική στάση απέναντι στο γερμανικό λαό και στηρίζοντας την τοποθέτηση της Βάγκενκνεχτ. Είχε προηγηθεί και η αποχώρηση Λαφονταίν και η παραίτηση του αριστερού τμήματος της ηγετικής ομάδας.
Η Αριστερά έχει κάνει μια κίνηση το τελευταίο διάστημα να οργανώσει διαδηλώσεις στη Γερμανία για την ακρίβεια και τα καύσιμα, κάνοντας ότι δεν βλέπει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ρίχνει τις ευθύνες για τις αυξήσεις στις τιμές και στα καύσιμα γενικά και αόριστα στο κεφάλαιο και στην κυβέρνηση που δεν παίρνει μέτρα. Ωστόσο, για τα αδιέξοδα της γερμανικής πολιτικής στην Ουκρανία, για το ότι έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο σε ότι αφορά την ενέργεια, και για την τυφλή στήριξη στις ΗΠΑ, δεν λέει και δεν θέλει να πει τίποτα. Στην πράξη, ένα μεγάλο μέρος του κόμματος στηρίζει τους εξοπλισμούς και την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία.

Αυτό που ζητούσαν ήδη από την άνοιξη ένας-δυο τρελοί Πράσινοι αλλά και ο Φρίντριχ Μερτς των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), ο Πούτιν το έκανε τελικά πραγματικότητα: δεν έρχεται πλέον φυσικό αέριο από τη Ρωσία και οι τιμές της ενέργειας είναι τόσο υψηλές, που πολλές επιχειρήσεις βρίσκονται στο όριο και εκατομμύρια άνθρωποι οδηγούνται στην φτώχεια και την απόγνωση. Το νέο πακέτο μέτρων ανακούφισης που έχει σκοπό να κατευνάσει τα πλήθη με μικρές παροχές και αόριστες υποσχέσεις, δεν φέρνει καμία απολύτως βελτίωση.

Η κυβέρνηση συνεργασίας οδηγεί τη χώρα σε κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Μία στις τρεις επιχειρήσεις απειλείται με κλείσιμο, οι διακοπές ρεύματος είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη, και ενώ οι εταιρείες πετρελαίου και εξοπλισμών καταγράφουν ρεκόρ κερδών, οι καταναλωτές στη Γερμανία πρέπει να επωμισθούν την επιπλέον επιβάρυνση στο φυσικό αέριο, όπως ο υπαγορεύει υπουργός οικονομικών Χάμπεκ και το ενεργειακό λόμπι.

Η Ευρώπη και κυρίως η Γερμανία έχουν κακό φύλλο στο πόκερ των κυρώσεων με τη Ρωσία. Θα ήταν τρελό να συνεχίσουμε με αυτήν την πολιτική, μέχρι να μπει στο παιχνίδι και η Κίνα. Και σε τι χρησιμεύει στον λαό της Ουκρανίας το να φτωχαίνουν οι οικογένειες στη Γερμανία και να καταστρέφεται η οικονομία μας; Εκτός αυτού, το να ενθαρρύνουμε την ουκρανική ηγεσία να χρησιμοποιήσει όπλα για να κάψει τον ίδιο της τον πληθυσμό της για μη ρεαλιστικούς πολεμικούς στόχους, όπως η ανακατάληψη της Κριμαίας, δεν έχει καμία σχέση με την αλληλεγγύη.

Ωστόσο, όποιος ζητά τον τερματισμό των κυρώσεων και διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία διατρέχει τον κίνδυνο να δυσφημιστεί ως προπαγανδιστής του Κρεμλίνου και να χαρακτηριστεί ακροδεξιός. Η συζήτηση είναι πραγματικά άρρωστη: βρίσκονται πράγματι αυτοί που υποστηρίζουν την ειρήνη στα δεξιά και αυτοί που υποστηρίζουν τη στρατιωτική βαρβαρότητα στα αριστερά; Και για ποιο λόγο οι αριστεροί καταγγέλλονται ως προσκείμενοι στην Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) όταν απαιτούν την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αλλά όχι ο κ. Μερτς όταν – σε απόλυτη συμφωνία με το νεοφιλελεύθερο AfD – απαιτεί αυστηρότερες οικονομικές κυρώσεις για τους ανέργους;

Η απάντηση στην πολιτική του «Πρώτα η Αμερική (America first)» των Μπέρμποκ, Μέρτς κλπ δεν είναι το «η Γερμανία πάνω απ’ όλα» – και φυσικά δε μπορούμε να υποστηρίξουμε τους Ρώσους εθνικιστές μόνο και μόνο επειδή μισούμε τους φασίστες στην Ουκρανία. Το ίδιο ισχύει και αντίστροφα. Φυσικά, δεν κινητοποιούμαστε μαζί με την ακροδεξιά στο δρόμο. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε όταν οι δεξιοί καλούν στις συγκεντρώσεις μας, όταν μας χειροκροτούν, γνωρίζοντας καλά ότι μας κάνει κακό;

Ένα είναι ξεκάθαρο: δεν πρέπει να αφήσουμε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση στον κ. Μερτς ή την κυρία Βάιντελ (AfD)! Δεν πρέπει να χαρίσουμε καμία μέρα της εβδομάδας και κανένα καλό επιχείρημα στη δεξιά. Όποιος παραιτείται από σωστές και φιλολαϊκές θέσεις μόνο και μόνο επειδή κάποιες από αυτές εκπροσωπούνται και από το AfD, έχει ήδη χάσει τον αγώνα πριν καν ξεκινήσει.