Η Ευρώπη παρέδωσε στη Ρωσία ένα υπερόπλο κατά του εαυτού της

Το antapocrisis αναδημοσιεύει το άρθρο του σχολιαστή του RIA Novosti Sergey Savchuk σχετικά με την ενεργειακή κρίση την οποία η ίδια η ΕΕ προκάλεσε στις χώρες – μέλη της. Το άρθρο προφανώς απηχεί την οπτική της κυβέρνησης της Μόσχας, ωστόσο αποτυπώνει πλήρως την θλιβερή πραγματικότητα για την ηγεσία της Ευρώπης. Η αντιρωσική υστερία των ευρωπαϊκών ηγεσιών είναι απολύτως αυτοκαταστροφική για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και οικονομίες στο βαθμό που δεν μπορεί να βρεθεί άμεσα υποκατάστατο των ρωσικών ροών ενέργειας.

Η ευρωπαϊκή φρενίτιδα για το φυσικό αέριο που παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες μπορεί δικαίως να θεωρηθεί το υπ’ αριθμόν ένα από τα ενεργειακά θέματα. Με δεδομένη την ένταση της ενημερωτικής και πολιτικής υστερίας που συνοδεύει τις προσπάθειες εγκατάλειψης του ρωσικού φυσικού αερίου ή τουλάχιστον μείωσης της εξάρτησης από αυτό, τώρα, ακόμα και αν μια αντιπροσωπεία εξωγήινων προσγειωνόταν στο Ανόβερο, κανείς δεν θα τους έδινε ιδιαίτερη σημασία.

Ωστόσο, αυτό είναι απολύτως κατανοητό.

Η χθεσινή ημέρα ξεκίνησε από τα 2.100 δολάρια, όσο ακριβώς κοστίζουν χίλια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στο ευρωπαϊκό χρηματιστήριο φυσικού αερίου TTF. Το ποσό αυτό καθαυτό, αν και εξαιρετικά επώδυνο για κάθε κρατικό προϋπολογισμό, δεν αποτελούσε ρεκόρ. Ωστόσο κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι με τη δύση του ηλίου η ίδια ποσότητα καυσίμου θα κόστιζε ήδη 2.500 δολάρια.

Η τιμή εκτοξεύθηκε σαν αστραπή μετά τη δήλωση της Gazprom ότι η άντληση αερίου μέσω του Nord Stream είχε μειωθεί στο 20% της σχεδιαστικής ικανότητας του αγωγού φυσικού αερίου. Ο δυτικός Τύπος, σε πλήρη κατάσταση παραφροσύνης, επιτέθηκε και πάλι στη Ρωσία με κατηγορίες ότι χρησιμοποιεί τους ενεργειακούς μεταφορείς ως υβριδικό όπλο, μοχλό για να προωθήσει τα συμφέροντα της εξωτερικής της πολιτικής και λοστό για να διασπάσει την ευρωπαϊκή ενότητα.

Οι δηλώσεις αυτές είναι τόσο συνηθισμένες όσο και ψευδείς.

Η άντληση φυσικού αερίου μέσω του κεντρικού αγωγού στον πυθμένα της Βαλτικής Θάλασσας μειώθηκε όχι ως μέρος του ύπουλου σχεδίου του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, αλλά επειδή μια άλλη μονάδα άντλησης φυσικού αερίου βγήκε εκτός λειτουργίας για προγραμματισμένη συντήρηση. Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν υπάρχουν πια ενδιάμεσοι σταθμοί συμπίεσης σε όλη τη διαδρομή προς τις ακτές της Γερμανίας, είναι καθαρά θέμα Φυσικής ότι η άντληση από τα συνήθη 164 εκατομμύρια κυβικά μέτρα την ημέρα θα πέσει το πολύ στα 30.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτό είναι το δεύτερο επεισόδιο στη σειρά μιας τραγικοκωμωδίας που εκτυλίσσεται δυτικά του Σμολένσκ .

Τον τελευταίο μήνα, όλη η Ευρώπη παρακολουθεί από κοντά τις περιπέτειες της πρώτης τουρμπίνας, την οποία η Siemens Energy (μετά από σύσταση της Rostekhnadzor, με την οποία συμφώνησε πλήρως) απενεργοποίησε, αποσυναρμολόγησε και έστειλε για επισκευή στον Καναδά. Η Οτάβα , κατόπιν αιτήματος της Ουάσιγκτον, κατακράτησε τη μονάδα, επικαλούμενη την αντιρωσική πολιτική κυρώσεων, και αρνήθηκε να την επιστρέψει μέχρις ότου η κατάσταση στην αγορά φυσικού αερίου, στη Γερμανία ειδικότερα και στην Ευρώπη συνολικά, να καταρρεύσει έως τον πάτο της απελπισίας. Το Βερολίνο, μετά από πολυάριθμες και μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, κατάφερε να ξαναγυρίσει την περιουσία του πίσω και μπορεί κανείς να μαντέψει σε τι ταπεινώσεις έπρεπε να υποβληθούν οι Γερμανοί.

Ωστόσο, η άτυχη τουρμπίνα δεν έφτασε ποτέ στο σταθμό συμπίεσης φυσικού αερίου Portovaya, κολλημένη σε ένα πλέγμα πολιτικών ίντριγκας και διπροσωπίας. Η Γερμανία κατηγόρησε για άλλη μια φορά τη Ρωσία ότι δεν θέλει να πάρει την τουρμπίνα και, για το λόγο αυτό, καθυστερεί την εκτέλεση των τελωνειακών εγγράφων. Απαντώντας, η Gazprom, πολύ λογικά, εξήγησε ότι δεν έχει επεξηγηθεί η τρέχουσα κατάσταση της [θεωρητικά επισκευασμένης] μονάδας ούτε οι πιθανοί περαιτέρω περιορισμοί που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του αγωγού φυσικού αερίου και της συντήρησης της υποδομής του.

Με απλά λόγια, πώς θα συμπεριφερθεί η [υποτίθεται] φιλική δυτική ομάδα.

Για παράδειγμα, είναι ακόμη εντελώς ασαφές αν ο Καναδάς θα επιτρέψει την εισαγωγή, επισκευή και επιστροφή των υπόλοιπων στροβίλων της Siemens χωρίς εμπόδια ή αν κάθε μονάδα θα πρέπει να επιστραφεί σχεδόν δίνοντας μάχη και με απροσδιόριστη χρονική καθυστέρηση. Επιπλέον, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του τεχνικού εμπειρογνώμονα που αναγνωρίζει η γερμανική πλευρά, τους επόμενους μήνες θα πρέπει να επισκευαστούν οι υπόλοιπες μονάδες συμπιεστών αερίου. Τα ερωτήματα της Gazprom είναι απολύτως λογικά: η εταιρεία πρέπει να πληροφορηθεί τον ορίζοντα παραγωγής και άντλησης, διότι το φυσικό αέριο δεν είναι άνθρακας, δεν μπορεί να στοιβάζεται στο λιμάνι αναχώρησης και να περιμένει την άδεια εξαγωγής. Παράγεται και μεταφέρεται αυστηρά σε συμβατικές ποσότητες, γνωστές από πολύ νωρίτερα.

Όλο αυτό το γαϊτανάκι των τουρμπινών λαμβάνει χώρα με φόντο τα απελπισμένα καραγκιοζιλίκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προσπαθεί να ξεπεράσει τους νόμους του σύμπαντος.

Όλος ο προηγούμενος μήνας πέρασε υπό το σήμα των τελεσίδικων απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , η οποία ουσιαστικά εκβίαζε τις χώρες μέλη της συμμαχίας να μειώσουν την κατανάλωση φυσικού αερίου κατά 15%. Με δεδομένο ότι ολόκληρη η ευρωζώνη καταναλώνει 396,6 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα μπλε καυσίμου ετησίως, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει να βρουν τρόπο να αφαιρέσουν σχεδόν 60 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα από την κατανάλωση χωρίς να σκοτώσουν τη βιομηχανία της κάθε χώρας ξεχωριστά. Για λόγους κατανόησης, ας προσθέσουμε ότι αυτό είναι μόνο λίγο λιγότερο από ό,τι καταναλώνει ολόκληρη η βιομηχανία και ο πληθυσμός της Γερμανίας μαζί.

Για να καταλάβουμε πόσο κρίσιμη είναι η σημερινή κατάσταση, αρκεί να πούμε ότι το σχέδιο τορπιλίστηκε σχεδόν αμέσως από μια σειρά χωρών, οι κυβερνήσεις των οποίων δεν μπορούσαν να βρουν μια αποδεκτή απάντηση στα νέα ενεργειακά μαθηματικά. Αυτή τη φορά, δεν ήταν η Ουγγαρία, αυτή η αιώνια υπονομεύτρια της Ευρώπης, που αντιτάχθηκε στην απαίτηση ως σαμποτέρ, αλλά η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα, οι οποίες πάντα ενεργούσαν ως ενιαίο μέτωπο συναίνεσης . Οι ντόπιοι πιστωτές και οι μηχανικοί ενέργειας δεν έχουν βρει πώς να περάσουν το χειμώνα χωρίς ρωσικό αέριο, αν είναι να μη παγώσουν μέρος του πληθυσμού και να μη διαλύσουν μέρος των επιχειρήσεών τους στην πορεία. Οι διαμάχες διήρκεσαν τόσο πολύ και χωρίς επιτυχία που, ως αποτέλεσμα, το Συμβούλιο απέφυγε να επικυρώσει το σχέδιο και αποφάσισε ότι οι χώρες θα πρέπει να αναλάβουν τέτοιες υποχρεώσεις μεμονωμένα και όχι με απόφαση της πλειοψηφίας των Βρυξελλών. Στην πραγματικότητα, τώρα γινόμαστε μάρτυρες της κατάρρευσης της περιβόητης ευρωπαϊκής ενότητας, που σκίστηκε στις ραφές στην πρώτη απειλή για τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα.

Η Ευρώπη είναι όμηρος της δικής της εντελώς υποτελούς πολιτικής απέναντι στις ΗΠΑ . Από τη μία πλευρά, τα μέλη της δυτικής συμμαχίας θέλουν πραγματικά να τιμωρήσουν τους πεισματάρηδες και ανυποχώρητους Ρώσους. Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση επιδεινώνεται τόσο ραγδαία που αν, ας πούμε, η Αυστρία επιδείκνυε αύριο ανεξαρτησία και προσπαθούσε να διαπραγματευτεί ξεχωριστά με τη Μόσχα για τον ενεργειακό εφοδιασμό, θα ανακηρυσσόταν αμέσως προδότης, θα στιγματιζόταν για ατιμία και θα έσπευδε αμέσως να ευθυγραμμιστεί. Φαίνεται ότι, έτσι που γίνεται τώρα, δεν είναι και τόσο ντροπιαστικό.

Η έλλειψη φυσικού αερίου, σαν σκουριασμένος λεκές στην επιφάνεια μετάλλου, εξαπλώνεται πέρα από την ευρωζώνη. Μόλις τις προάλλες υπήρξαν εκκλήσεις από το Κίεβο προς την Αμερική να οργανώσει ένα είδος “δανεισμού φυσικού αερίου” (lend and lease) για τη νεαρή δημοκρατία. Σύμφωνα με υπολογισμούς ντόπιων ειδικών, η Ουκρανία χρειάζεται αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο αξίας δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων για να επιβιώσει και να περάσει την περίοδο φθινόπωρου-χειμώνα. Με όλους τους τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου στις ΗΠΑ να λειτουργούν στα όριά τους και τα περιθώρια οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία να περιορίζονται επίμονα, η επιθυμία του Κιέβου, το οποίο δεν διαθέτει ούτε έναν τερματικό σταθμό επαναεριοποίησης, είναι συγκρίσιμη με το όνειρο να περπατήσει κανείς στην επιφάνεια του Άρη χωρίς διαστημική στολή. [ΣΗΜ. Έχει αποκαλυφθεί όμως από την πρώην πρωθυπουργό της Ουκρανίας, Γιούλια Τιμοσένκο, ότι η Ουκρανία στην πραγματικότητα είναι αυτάρκης και ότι η όλη προσπάθεια αποτελεί ένα ακόμη κόλπο της Ουκρανικής ελίτ για να αποσπάσει χρήματα—μάλιστα αποκαλεί το σχέδιο αυτό ως τη «μεγαλύτερη απάτη του αιώνα».]

Η ευκολότερη λύση θα ήταν η εκκίνηση του Nord Stream 2, του οποίου η χωρητικότητα των 55 δισ. κυβικών μέτρων, αν δεν λύσει όλα τα προβλήματα, θα μείωνε σημαντικά την κρίση, αλλά ακόμη και εδώ το πρώτο βιολί δεν είναι η λογική, αλλά η πολιτική. Τις προάλλες στις Βρυξέλλες, ο Robert Habek, αντικαγκελάριος της Γερμανίας και υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων και Προστασίας του Κλίματος, δήλωσε ότι η ενεργοποίηση του δεύτερου αγωγού θα αποτελέσει συνθηκολόγηση της Ευρώπης και κατάρρευση της πολιτικής των κυρώσεων. Ακούστηκε πολύ ωραίο, αν και οι ενδιαφερόμενοι δεν πληροφορήθηκαν ποτέ τη συνταγή με την οποία θα αντικατασταθεί η ρωσική παροχή καυσίμων.

Είμαστε μάρτυρες ενός μοναδικού ιστορικού θεάματος. Αυτό που βλέπουμε είναι μια φάρσα σε πλήρη ανάπτυξη, στην οποία ρωσόφοβοι πολιτικοί απαιτούν από τους ίδιους τους πολίτες τους να πλένονται λιγότερο, να κλείνουν τα κλιματιστικά στο αποκορύφωμα του καύσωνα του Ιουλίου, να επιλέγουν τη μετακίνηση με ποδήλατα αντί για αυτοκίνητα και, τέλος πάντων, να βλάπτουν με κάθε τρόπο τη Ρωσία. Η ανεπίλυτη αντίφαση μεταξύ ευσεβών πόθων και πραγματικότητας βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο της ρωσικής ενέργειας. Καμία περιοχή ή χώρα δεν συμφώνησε ποτέ να αντικαταστήσει έστω και το ήμισυ των ρωσικών εξαγωγών και χώρες όπως η Σαουδική Αραβία έφτασαν ακόμη και να προτείνουν στους πετρελαιοπαραγωγούς μας να συντονίσουν τις προσπάθειες και τον όγκο παραγωγής τους. Η Ευρώπη, ευσεβώς πεπεισμένη ότι είναι μια υπερεθνική οντότητα ικανή να υπαγορεύει τη θέλησή της σε χώρες και ολόκληρες ηπείρους, σπαρταρά, καταπίνει τις τελευταίες γουλιές αερίου σωτηρίας – και αυτό δεν είναι βέβαια οξυγόνο.

Η χώρα μας κατηγορείται επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ότι χρησιμοποιεί το φυσικό αέριο ως όπλο, ώστε αυτός ο υποβόσκων φόβος έχει πάρει πραγματικές διαστάσεις. Το αστείο είναι ότι η Ρωσία δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα γι’ αυτό.

Πηγή: RIA Novosti

Μετάφραση: Κωστής Μηλολιδάκης

Ο Ζελένσκι με ευχαρίστησε αυτοπροσώπως σαράντα φορές που ήρθα να πολεμήσω

Ο JLC με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βλ. Ζελένσκι, που τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο. Κατά τον JLC, την φωτογραφία τράβηξε αυτοπροσώπως ο Ζελένσκι, ο οποίος τον ευχαρίστησε «σαράντα φορές» για τις υπηρεσίες του και του υποσχέθηκε ότι, αν χρειαστεί, θα έρθει ο ίδιος για να του παραδώσει το μετάλλιό του.

Το κείμενο που ακολουθεί παραθέτει αποσπάσματα από δύο αποκαλυπτικά ρεπορτάζ της Ισπανικής εφημερίδας La Razón, το πρώτο από τις 10 Απριλίου και το δεύτερο από τις 29 Ιουλίου. Τα ρεπορτάζ αφορούν την ιστορία ενός Ισπανού μισθοφόρου στην Ουκρανία, του οποίου η εφημερίδα παραθέτει μόνο τα αρχικά, JLC, ο οποίος σακατεύτηκε πρόσφατα.

Τι ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι ρήσεις και τα κατορθώματα ενός μισθοφόρου, που, όπως ο ίδιος λέει, πληρώνεται ως έξτρα μπόνους επιπλέον 300 δολάρια για κάθε Ρώσο στρατιώτη που εξακριβωμένα σκοτώνει;

Το πρώτο ενδιαφέρον σημείο είναι η απροκάλυπτη παραδοχή ότι οι ιδιωτικές εταιρείες εμπλέκονται μαζικά στη σύγκρουση—«δεν έχω δει ένοπλες πολιτοφυλακές εδώ, αυτό που έχουμε είναι στρατιωτικές εταιρείες από πολλές χώρες», λέει ο JLC.

Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι η διοίκηση των σχηματισμών των μισθοφόρων έχει αναληφθεί από Αμερικανούς—αυτοί, όπως αποτελεί κοινό μυστικό, είναι εν ενεργεία στρατιωτικοί ή μέλη κυβερνητικών υπηρεσιών—οι οποίοι έχουν αναλάβει τη διοίκηση αλλά και τον χειρισμό των νέων περίπλοκων οπλικών συστημάτων που υποτίθεται ότι παραδίδονται στους Ουκρανούς.

Το τρίτο ενδιαφέρον σημείο είναι η παραδοχή ότι οι μισθοφόροι («όλοι το κάνουν αυτό» λέει ο JLC για να δικαιολογηθεί) συμπεριφέρονται βάναυσα προς τους αμάχους. Ενδιαφέρον σημείο στη διήγηση του αποτελεί η ιστορία σύμφωνα με την οποία κυνηγήθηκε από τη μονάδα του επειδή προσέφερε μια σοκολάτα σε ένα «όμορφο ξανθό κορίτσι τριών ή τεσσάρων ετών». Γιατί άραγε;

Το τέταρτο ενδιαφέρον σημείο είναι η περιγραφή της μεταφοράς κοκαΐνης μέσω του φορτηγού που τον μετέφερε από την Ισπανία. Το φορτηγό μετέφερε «ανθρωπιστική βοήθεια» και ως εκ τούτου περνούσε όλα τα σύνορα χωρίς κανέναν έλεγχο.

Το πέμπτο σημείο είναι η παρατήρηση ότι δεν ξέρει ποια είναι η κατάληξη των Ρώσων αιχμαλώτων και ούτε θέλει να μάθει.

Το έκτο σημείο είναι η παρατήρηση ότι οι μισθοφόροι είναι εκείνοι που βγάζουν τη «βρώμικη δουλειά», είναι η «εργατική δύναμη» του πολέμου. Ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το λέει περιγράφοντας μια επιχείρηση αγοραπωλησίας όπλων—αλλά γιατί να γίνεται αυτή με τόση μυστικότητα όση περιγράφει και γιατί να την θεωρεί «βρώμικη δουλειά», αν πρόκειται για νόμιμη δραστηριότητα; Και πιο κάτω μιλά για μια «μαύρη επιχείρηση, μια επιχείρηση χωρίς σημαία που θα εκτελέσει με τρεις συναδέλφους του υπό Αμερικανική διοίκηση».

Αλλά το βασικότερο σημείο είναι η περιγραφή της επίσκεψης του προέδρου Ζελένσκι, ο οποίος μάλιστα παρασημοφόρησε—αυτό το παρέλειψα από τα αποσπάσματα—τον JLC, στο νοσοκομείο όπου τώρα νοσηλεύεται σακατεμένος. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η Ουκρανική διοίκηση νοιάζεται πολύ περισσότερο για τους μισθοφόρους παρά για τους δικούς της ανθρώπους. Και φυσικά, η μόνη εξήγηση είναι το ποντάρισμα της Ουκρανικής ελίτ στην εικόνα που θα μεταδώσουν οι μισθοφόροι στο εξωτερικό, προκειμένου να συνεχίσουν οι Δυτικοί να στέλνουν χρήματα και όπλα. Αλλά όχι μόνον αυτό. Αν διαβάσετε τα ρεπορτάζ, θα δείτε ότι η δράση ενός “στρατιώτη της τύχης”, που επιπλέον σακατεύτηκε, αγιοποιείται και παρουσιάζεται—έμμεσα—ως άξια μίμησης, έστω για ένα κοινό που θα καταπιεί αμάσητες τις σάλτσες που εγώ παρέλειψα από τα δύο ρεπορτάζ.

Διότι είναι γεγονός ότι και τα δύο ρεπορτάζ σερβίρονται με μπόλικες σάλτσες περί των δήθεν βαθύτατα ανθρωπιστικών κινήτρων του JLC, με στόχο να στηρίξουν τους ισχυρισμούς του ότι αυτά όλα τα κάνει όχι για τα λεφτά, αλλά για να βοηθήσει τους Ουκρανούς πολίτες. Φυσικά, και μόνο όσα λέει σε άλλα σημεία των δύο ρεπορτάζ αρκούν για να αναιρεθούν οι ισχυρισμοί περί ανθρωπιστικών κινήτρων και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τόσο αυτός όσο και η εφημερίδα αντιμετωπίζουν το ακροατήριό τους ως αφελείς.

Ακολουθούν τα αποσπάσματα από τα δύο ρεπορτάζ.

*          *          *

Στις 18 Ιουλίου, το ρωσικό πυροβολικό έπληξε το τάγμα που διοικούσε ένας πρώην Ισπανός λεγεωνάριος στην περιοχή της Χερσώνας. Δύο από τους άνδρες του σκοτώθηκαν και ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά. Πέρασε πέντε ημέρες στη ΜΕΘ ενός ουκρανικού στρατιωτικού νοσοκομείου, όπου τώρα αναρρώνει από τα επακόλουθα και όπου χθες (28 Ιουλίου) δέχθηκε μια απροσδόκητη επίσκεψη από τον Ουκρανό πρόεδρο, Volodimir Zelenski: «Με ευχαρίστησε σαράντα φορές που ήρθα να πολεμήσω για τη χώρα του», λέει.

Μιλώντας στο LA RAZÓN, ο Ισπανός σκοπευτής εξηγεί πώς ήταν η επίθεση. «Βρισκόμασταν σε ένα εγκαταλελειμμένο σχολείο που βρισκόταν δίπλα σε ένα ποτάμι…η τρίτη οβίδα πέρασε μέσα από ένα από τα παράθυρα- χτύπησε περίπου 20 μέτρα μακριά από μένα. Τα είδα όλα σε αργή κίνηση. Ήμουν περικυκλωμένος από ένα σύννεφο κόκκινου και μαύρου καπνού και μύριζα πολύ μπαρούτι. Ένιωθα σαν να ήμουν στην κόλαση. Κοίταξα το δεξί μου χέρι και ήταν σπασμένο και μου έλειπε το μισό δεξί μου πόδι. Έχω χάσει αρκετές φάλαγγες τριών δακτύλων του δεξιού μου χεριού, ολόκληρο τον αντίχειρα και μέρος του μηρού του δεξιού μου ποδιού. Έχω τρία σπασμένα πλευρά, ένα κατεστραμμένο συκώτι και νεφρό, ένα σώμα γεμάτο τρύπες από θραύσματα…. Αλλά είμαι ακόμα ζωντανός.»

Στις 10 Απριλίου, η LA RAZÓN είχε δημοσιεύσει μια συνομιλία με αυτόν τον επίλεκτο Ισπανό σκοπευτή, όταν ήδη βρισκόταν σε ουκρανικό έδαφος για μόλις ένα μήνα. Ο Χουάν, που δέχεται να αναφερθούν τα αρχικά του, J.L.C., υπολόγιζε ήδη τότε ότι η πιθανότητα να σκοτωθεί στη μάχη ήταν “περίπου 50%”. Αυτός ο πρώην λεγεωνάριος του Tercio Gran Capitán είπε τότε ότι πολεμά τους Ρώσους για περισσότερες από δύο εβδομάδες και ότι για κάθε “άνθρωπο που σκοτώνεται” λαμβάνει 300 δολάρια από μια αμερικανική εταιρεία ασφαλείας.

Το κτίσμα στο οποίο βρισκόταν ο JLC μετά την προσβολή του από το Ρωσικό πυροβολικό.

Σύμφωνα με όσα είχε πει τον Απρίλιο, η τελευταία αποστολή του ήταν στο Irpin. Ήταν μια γρήγορη επιχείρηση που διήρκεσε μόνο λίγες ώρες και συμμετείχε σε μια ομάδα με άλλους πέντε πρώην στρατιωτικούς. Επαγγελματίες στρατιώτες που προσλαμβάνονται από ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας, οι οποίοι, σύμφωνα με τον 42χρονο πρώην λεγεωνάριο, παίζουν βασικό ρόλο σε ένα μέρος των πολεμικών επιχειρήσεων και, παρεμπιπτόντως, κάνουν και άλλες δουλειές.

Πρώην δεκανέας του Tercio Gran Capitán de la Legión, όπου υπηρέτησε επί δεκατρία χρόνια ως ελεύθερος σκοπευτής, ζητά να μην εμφανίζεται το πρόσωπό του και να τον αναφέρουμε μόνο με τα αρχικά του.

Εκτός από τη σκληρότητα μιας σύγκρουσης στην οποία “όλοι ενεργούν με απάνθρωπο τρόπο απέναντι στους αμάχους”, ο επίλεκτος σκοπευτής από τη Μαδρίτη εξεπλάγη από την παρουσία τόσων πολλών ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας στο Κίεβο. «Δεν έχω δει ένοπλες πολιτοφυλακές εδώ. Αυτό που έχουμε είναι στρατιωτικές εταιρείες από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας. Σας παίρνει συνέντευξη ένας διοικητής, σας γνωρίζει, σας φωτογραφίζει. Βλέπουν όλα όσα είστε και υπήρξατε. Υπάρχουν Πολωνοί, Σουηδοί, Δανοί και, κυρίως, Αμερικανοί. Συγκροτούν ομάδες των έξι ατόμων και, αν είστε το χαρτί που τους λείπει από την τράπουλα, σας προσλαμβάνουν. Καταλαβαίνω ότι το νούμερο τέσσερα του Ζελένσκι είναι υπεύθυνο για το συντονισμό των επιχειρήσεων με τους διοικητές, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Αμερικανοί. Είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο.»

Ο JLC με πλήρη εξάρτηση ποζάρει υπερήφανα για την La Razón στο ρεπορτάζ της 10ης Απριλίου, όταν ακόμη είχε το ποδαράκι του, το συκώτι και το νεφρό του και το σώμα του δεν ήταν «γεμάτο τρύπες».

Ο J.L.C. έφτασε με τη σκέψη να ενταχθεί στη Λεγεώνα των Ξένων που δημιούργησε ο Ουκρανός πρόεδρος για να ενσωματώσει μαχητές από άλλες χώρες. Δεν είχε καμία πρόθεση να “πληρωθεί ούτε δεκάρα” αλλά κατέληξε να υπογράψει συμβόλαιο με αμερικανική εταιρεία επειδή «έτσι λειτουργούν τα πράγματα». Τον εξέπληξε επίσης το ταξίδι έως την Πολωνία, το οποίο πραγματοποίησε με ένα τροχόσπιτο που μετέφερε ανθρωπιστικό υλικό: εκτός από είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα και φάρμακα, μετέφεραν και τέσσερα μαύρα πακέτα που άφησαν πίσω τους στη Γερμανία. «Φαντάζομαι ότι ήταν κοκαΐνη, και δεν είναι όλα τόσο όμορφα όσο τα παρουσιάζουν. Τουλάχιστον, ο συγκεκριμένος οδηγός εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι αυτά τα φορτηγά δεν σταματούν ούτε ερευνώνται από κανέναν, ούτε στα σύνορα ούτε στο τελωνείο, για να βγάλει ένα μπόνους», επισημαίνει.

Ο μισθοφόρος JLC παρουσιάζει εδώ με υπερηφάνεια την εξάρτησή του, Αν δεν κάνω λάθος, το καπελάκι με τη φούντα δεν έχει σχέση με την Ουκρανία, αλλά με το Φρανκικό παρελθόν της Ισπανίας.

Ο Χουάν δεν θέλει να πει το όνομα του εργοδότη του, ούτε τον μισθό που του καταβάλλεται σε έναν ουκρανικό λογαριασμό κάθε δεκαπενθήμερο. Διευκρινίζει ότι το ποσό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα προσόντα και την εργασία, «δεν πληρώνουν το ίδιο έναν παραϊατρικό με έναν ελεύθερο σκοπευτή. Ή ένα χειριστή μη επανδρωμένου αεροσκάφους με έναν ελεύθερο σκοπευτή ή έναν πυροτεχνουργό.»

Στη συνέχεια όμως, εκτός από τον μισθό, υπάρχουν και τα “μπόνους”. «Στην περίπτωσή μου, είναι 300 δολάρια για κάθε άνθρωπο που σκοτώνω. Και όχι, δεν πρόκειται να σας πω πόσα μπόνους έχω ήδη λάβει, απλά ότι εσείς [οι μισθοφόροι] δεν πληρώνετε από την τσέπη σας για να είστε εδώ και για αυτό που κάνετε. Και ούτε έχει σημασία πόσα χρήματα σας πληρώνουν. Κυρίως επειδή πρέπει να στέκεσαι πολύ καλά ψυχολογικά για να κάνεις αυτή τη δουλειά και να βλέπεις αυτά που βλέπεις». [ΣΗΜ. Μάλλον το αντίθετο ισχύει, αλλά η λογική είναι το πρώτο θύμα σε αυτή την ιστορία].

Αυτός ο πρώην λεγεωνάριος δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιεί τον όρο “μισθοφόρος” για τον εαυτό του και τους 200 άνδρες με τους οποίους μοιράζεται μια βάση επιχειρήσεων στην περιοχή του Κιέβου. «Αυτοί σαν κι εμένα, όσο άσχημο κι αν ακούγεται, είναι μισθοφόροι. Καθαροί μισθοφόροι που μπορούν να συμμετάσχουν στην εξαγωγή σημαντικών ατόμων από ένα κτίριο ή στην αγορά νόμιμων όπλων. Έχω κάνει δύο. Δύο πολίτες πηγαίνουν ως δόλωμα οδηγώντας δύο φορτηγά σε ένα σημείο, αγοράζουμε τα όπλα μαζί με έναν μεσάζοντα και τα μεταφέρουμε στον προορισμό. Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν μισθοφόροι, ώστε οι άλλοι να μην χρειάζεται να λερώσουν τα χέρια τους. Εμείς οι στρατιώτες είμαστε η εργατική δύναμη, οι άλλοι έρχονται μετά και βγάζουν χρήματα και αυτό με θυμώνει, ναι.»

Και άλλος εξοπλισμός του μισθοφόρου—η εφημερίδα λέει ότι η φωτογραφία τραβήχτηκε στο δωμάτιό του στο Κίεβο. Η ορθοπεδική ζώνη μάλλον προσθέτει μια κωμική νότα.

Ζουν σε ένα κτίριο από το οποίο δεν μπορούν να φύγουν, παρά μόνο μέχρι την πόρτα για να καπνίσουν ένα τσιγάρο. Και τρώνε σιωπηλά: «Δεν αλληλοεπιδρούμε καθόλου μεταξύ μας ή με τους Ουκρανούς. Δεν μιλάμε στην τραπεζαρία, υπάρχει απόλυτη μυστικότητα. Δεν υπάρχει συντροφικότητα, φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη να μιλήσουν μετά από όλα όσα έχουν δει. Κάθεσαι, τρως, σηκώνεσαι και φεύγεις. Όποιος μιλάει, ανοίγει παρτίδες.»

Μετά από μια συγκεκριμένη επιχείρηση μπορεί να περάσουν τρεις ή τέσσερις ημέρες χωρίς καθόλου δράση. Ξεκουράζονται, πηγαίνουν στο γυμναστήριο και είναι γενικά ανυπόμονοι. Συχνά τους δίνουν μόλις πέντε λεπτά προειδοποίησης και πρέπει να τρέξουν αμέσως για την αποστολή τους. «Κανονικά, είμαι μπροστά από την ομάδα μου, υποτίθεται ότι είμαι τα μάτια της. Καλύπτομαι, βρίσκω μια θέση που προσπαθώ, αν είναι δυνατόν, να είναι ψηλά. Πρώτα πρέπει να δω πού βρίσκεται ο εχθρός κάτω από κάποιους χάρτες, κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Παίρνω θέση και δεν μπορώ να κουνηθώ. [ΣΗΜ. Θυμίζουμε ότι ο JLC αρχικά προσλήφθηκε ως ελεύθερος σκοπευτής]. Από εκεί συντονίζομαι με τους άλλους, οι οποίοι μπορεί να καθαρίζουν νάρκες από το δρόμο ή να καθαρίζουν ύποπτα οχήματα και εγώ πρέπει απλώς να τους καλύπτω. Αν δω κίνηση, πυροβολώ.»

Μερικές φορές, λέει, πρέπει να μείνει πίσω και να επιστρέψει μόνος του λόγω της φύσης της επιχείρησης. «Μερικές φορές πέρασα ολόκληρη τη μέρα χωρίς να μετακινηθώ από τη θέση μου, επειδή ο εχθρός ήταν ακριβώς δίπλα μου. Και αν κουνηθείς, σε σκοτώνουν. Κατουριέσαι πάνω σου, δεν τρως, είσαι σχεδόν νεκρός. Και περιμένεις να φύγουν. Τι σκέφτομαι τις νεκρές ώρες; Αν σας έλεγα ότι είμαι πάντα κυρίαρχος του παιχνιδιού, θα σας έλεγα ψέματα. Δεν είμαι ο Ράμπο, αυτό είναι ψέμα. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι τίποτα και καταλήγω να σκέφτομαι τα πάντα. Από εκείνη την κοπέλα που έχασα επειδή ήταν ηλίθια μέχρι το πώς θα είναι το ποδήλατό μου, το οποίο έπρεπε να βάλω στην άκρη. Τα πάντα περνούν από το κεφάλι σας, παράλογα θέματα, χωρίς λογική ή αιτία. Έτσι σκοτώνεις την ώρα σου. Και όποιος σας λέει το αντίθετο είναι είτε υποκινούμενος είτε φρικιό.»

Αυτός ο επίλεκτος σκοπευτής διαβεβαιώνει ότι στην Ουκρανία έχει νιώσει τον κίνδυνο περισσότερο από ό,τι σε άλλες συγκρούσεις και ότι μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες κοιτάζεται στον καθρέφτη και βλέπει τον εαυτό του πιο γεραμένο, πιο αδύνατο και με περισσότερα γκρίζα μαλλιά: «Φυσικά, πάντα φοβάσαι, από την πρώτη μέρα που φτάνεις. Διακινδυνεύεις τη ζωή σου. Εξάλλου, είμαι μόνος εδώ, με συναδέλφους που δεν γνωρίζω και που δεν μιλούν τη γλώσσα μου. Αισθάνεστε ανασφάλεια στο 100 τοις εκατό του χρόνου. Υπολογίζω ότι οι πιθανότητες να βγω ζωντανός από εδώ είναι 50%.»

Ομολογεί ότι κάποια στιγμή του έβαλαν τις φωνές «επειδή παραμέλησα την προστασία μου, την ασφάλειά μου». Υπήρξε μια μέρα που άφησε την άμυνά του πιο χαλαρή απ’ ό,τι έπρεπε: «Βγήκε από την ψυχή μου, πλησίασα ένα ξανθό κορίτσι, τριών ή τεσσάρων ετών, που ήταν με τη μητέρα της. Ήταν όμορφη. Έβγαλα μια σοκολάτα Nestlé από το σακίδιό μου – έφερα πολλές μαζί μου – και της έδωσα μία. Οι συνάδελφοί μου επέστησαν την προσοχή για αυτή τη χειρονομία. Είμαι υπέρ αυτού που είμαι, αλλά αυτό βγαίνει από μέσα μου. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, παρόλο που είχαν δίκιο. Ίσως είναι ένα ένστικτο που πηγάζει από το γεγονός ότι δεν υπήρξα πατέρας, κάτι που θα ήθελα».

Ούτε τους επιτρέπεται να επικοινωνούν με τους Ρώσους: «Δεν με αφήνουν να τους μιλήσω, οι περισσότεροι από εμάς δεν επιτρέπεται να το κάνουν. Ούτε και οι Ουκρανοί. Τους δένουμε, τους αφαιρούμε τα όπλα τους, ελέγχουμε ότι δεν έχουν συσκευές στο σώμα τους και τους απομακρύνουμε. Υποθέτω ότι θα τους ανακρίνουν και θα τους ανταλλάξουν αργότερα. Δεν ξέρω περισσότερα και δεν θέλω να μάθω περισσότερα.»

Ο Χουάν [πάντα παραμένουμε στο ρεπορτάζ του Απριλίου] είναι σίγουρος ότι θα μείνει μέχρι να τελειώσουν όλα. Ένα τέλος που δεν το βλέπει πολύ κοντά, παρά το γεγονός ότι ανακτούν πόλεις και η θριαμβολογία εξαπλώνεται στις τάξεις των Ουκρανών: «Αυτό θα συνεχιστεί για πολύ καιρό και θα γίνει ακόμη χειρότερο. Αυτό που κάνουν τα ρωσικά στρατεύματα είναι να υποχωρούν για να ανασυνταχθούν και να ανασυγκροτηθούν και να ξαναγίνουν σημαντικός αριθμός για να επιτεθούν ξανά. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα με πιάσει εδώ. Δεν ξέρω. Βλέπω 75% πιθανότητα να μεγαλώσει.»

Η επόμενη αποστολή για την οποία έχει μόλις προσληφθεί θα είναι μια “μαύρη επιχείρηση”, μια επιχείρηση χωρίς σημαία, την οποία θα εκτελέσει με τρεις συναδέλφους του υπό αμερικανική διοίκηση. Αν συλληφθούν, κανείς δεν θα τους υποστηρίξει. «Είναι μια αποστολή κάτω από το ραντάρ. Επίσημα, ας πούμε ότι δεν υπάρχει. Δεν ξέρω πότε θα πραγματοποιηθεί.»

Παρόλο που τίποτα δεν εξελίχθηκε όπως ήλπιζε, θα ερχόταν ξανά στο κάλεσμα του Ζελένσκι: «Δεν μετανιώνω που ήρθα εδώ, η ζωή μου είναι γεμάτη λάθη όπως και του καθενός. Είμαι εδώ από τότε που γεννήθηκα. Από τότε που γεννήθηκα. Αυτό είναι ένα ακόμη σημάδι. Μια άλλη εμπειρία.»

Πάει κι άλλος. Ευρωπαίοι ηγέτες παραμερίζονται εν μέσω κρίσης

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι υποσχέθηκε στους συναδέλφους του ότι θα παραιτηθεί, γεγονός που απειλεί τη χώρα του με βαριά πολιτική κρίση. Το ίδιο συμβαίνει τώρα σε πολλές χώρες της ΕΕ, όπου υψηλόβαθμοι ηγέτες αρχίζουν να πληρώνουν για την κρίση με την καριέρα τους.

Η παραίτηση του Ντράγκι δεν έχει εγκριθεί ακόμη από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας επειδή χαίρει υποστήριξης στην ιταλική Γερουσία. Ωστόσο, το λαϊκό πολιτικό «Κίνημα Πέντε Αστέρων», που είναι μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού, αρνήθηκε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, υπονομεύοντας τη θέση του αφού τον ανάγκασε να κάνει λόγο για πιθανές πρόωρες εκλογές.

Ο Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να αποχωρήσει νωρίς από τη συνεδρίαση της G7 επειδή οι «πεντάστεροι», με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε, υποσχέθηκαν ότι θα περάσουν στην αντιπολίτευση – εφόσον ο Ντράγκι θα συνεχίσει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία και δεν μπορέσει να διατηρήσει τον ρωσικό εφοδιασμό με φυσικό αέριο. Επειδή, αυτή η κατάσταση θα οδηγήσει την Ιταλία σε μια σοβαρή κοινωνική κρίση.

Ο Μάριο Ντράγκι υπόσχεται ότι θα αντικαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο με προμήθειες από άλλες χώρες, αλλά αυτά τα σχέδια εξακολουθούν να στερούνται πραγματικής βάσης, λόγω των υψηλών τιμών στην παγκόσμια αγορά φυσικού αερίου. Στην παρούσα κατάσταση, ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν προσφέρει τίποτα στους συμπολίτες του εκτός από εκκλήσεις για εξοικονόμηση στην κατανάλωση καυσίμων, ενώ ήδη η χώρα αντιμετωπίζει τη λήψη έκτακτων μέτρων.

«Μέχρι στιγμής η Ιταλία βρίσκεται στο πρώτο από τα τρία επίπεδα κρίσης. Ωστόσο, εάν η Ρωσία διακόψει εντελώς την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη – πέρυσι η Μόσχα παρείχε το 44% των αναγκών της περιοχής – η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το σχέδιο που εκπονήθηκε περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων που κυμαίνονται από την εισαγωγή κατανάλωσης βάσει δελτίου στις μονάδες έντασης ενέργειας έως τη μεγαλύτερη χρήση σταθμών που χρησιμοποιούν κάρβουνο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Υπάρχει επίσης μια πολιτική αυστηρών περιορισμών στην κατανάλωση: εξοικονόμηση στη θέρμανση και στον φωτισμό των  δρόμων. Τα μέτρα θα ισχύουν έως ότου το ρωσικό αέριο αντικατασταθεί από προμήθειες από άλλες χώρες παραγωγής», γράφει ο δημοσιογράφος Luca Pagni γι’ αυτά τα σχέδια στη La Repubblica.

Μια τέτοια στρατηγική έχει χάσει εδώ και καιρό την υποστήριξη των περισσότερων Ιταλών, επειδή ήδη δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους για την οικιακή κατανάλωση. Οι νέοι σκληροί περιορισμοί για τους οποίους μιλάει τώρα ο Πρωθυπουργός Ντράγκι δεν προκαλούν ενθουσιασμό και ο εκνευρισμός στην κοινωνία, αντίθετα, μεγαλώνει, βρίσκοντας διέξοδο σε πολυάριθμες διαδηλώσεις στους δρόμους. Πολύ περισσότερο που τέτοιες καταστροφικές πολιτικές εμποδίζουν την ανάκαμψη της οικονομίας, η οποία έχει πληγεί από την πανδημία του κορωνοϊού.

Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της Euromedia, το 54,8% των Ιταλών ερωτηθέντων αντιτίθεται στην παροχή βαρέων όπλων στην ουκρανική κυβέρνηση. Οι κάτοικοι της χερσονήσου των Απεννίνων δεν θέλουν να μείνουν χωρίς ρωσικές προμήθειες φυσικού αερίου –  ειδικά την κρύα περίοδο του χειμώνα – έχοντας ανταλλάξει μια κανονική ζωή με την υποστήριξη του Πρόεδρου Βλαντιμίρ Ζελένσκι. Και η άμεση σχέση μεταξύ της κρίσης των καυσίμων και των γεγονότων στην Ανατολική Ευρώπη είναι σαφής σε όλους σήμερα.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι συμμετέχοντες στη δημοσκόπηση φοβούνται μια περαιτέρω επέκταση της ουκρανικής στρατιωτικής σύγκρουσης, από την οποία ενδέχεται να υποφέρουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Άλλωστε, υπάρχουν δυνάμεις κρούσης του ΝΑΤΟ σταθμευμένες σε ιταλικό έδαφος και πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ – βόμβες B61, οι οποίες, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες αναφορές, βρίσκονται στη στρατιωτική αεροπορική βάση Gedi, στα περίχωρα της αρχαίας πόλης Μπρέσια. Και αυτά τα συναισθήματα του κοινού έχουν πράγματι τη δυνατότητα να οδηγήσουν στην πτώση της Ιταλικής κυβέρνησης.

«Η αποδυνάμωση της πολιτικής συνοχής και η αδυναμία σχηματισμού σταθερής κυβερνητικής πλειοψηφίας συνδέεται με την αύξηση των τιμών της ενέργειας και τον πληθωρισμό», έγραψε η Wall Street Journal για την Ιταλία, προβλέποντας ένα «κύμα παραιτήσεων» για τις ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ.

Πράγματι, παρόμοιες διαδικασίες παρατηρούνται τώρα σε πολλές χώρες της ΕΕ. Οι καρέκλες κορυφαίων Ευρωπαίων ηγετών αρχίζουν να τρίζουν από την κρίση και αυτό έχει ήδη οδηγήσει στην παραίτηση του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος θα αναγκαστεί να αφήσει τη θέση του σε διάδοχο από το Συντηρητικό κόμμα. Η ενεργή υποστήριξη προς την Ουκρανία υποτίθεται ότι θα του εξασφάλιζε μια εντολή πολιτικής εμπιστοσύνης, αλλά δεν ήταν αυτή η περίπτωση, και η κοινωνία, κουρασμένη από την κρίση, έδειξε στον Μπόρις στην πόρτα πριν την ώρα του.

Παρόμοια προβλήματα έχει σήμερα και ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς. Η βρετανική εφημερίδα Telegraph αναφέρει ευθέως ότι ο Γερμανός καγκελάριος κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του λόγω της ενεργειακής κρίσης. Διότι ούτε οι Γερμανοί είναι ευχαριστημένοι με τα περιοριστικά μέτρα που τους έχουν επιβληθεί και με τις εκκλήσεις για λιγότερο πλύσιμο ώστε να την σπάσουν στον Βλαντιμίρ Πούτιν ή να περπατούν στο διαμέρισμα τους με πανωφόρια, πράγματα που ακούγονται από πολιτικούς σχεδόν καθημερινά.

«Ο συμπρόεδρος του Κόμματος των Πρασίνων, Ρόμπερτ Χάμπεκ, προτρέπει τις οικογένειες να εξοικονομήσουν χρήματα. «Δεν έχω κάνει ποτέ ντους για περισσότερα από πέντε λεπτά στη ζωή μου», λέει. Ο υπουργός Ενέργειας καυχιέται ότι κλείνει τη θέρμανση όλη μέρα τον χειμώνα γιατί δεν είναι ποτέ σπίτι. Αυτό δεν μοιάζει να παρηγορεί οικογένειες και ηλικιωμένους που δεν έχουν ζεστά υπουργικά γραφεία για να περάσουν τη μέρα τους. Ορισμένοι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων απειλούν ήδη ότι θα κλείσουν τη θέρμανση στις πολυκατοικίες και οι τοπικές αρχές σβήνουν ακόμη και τα φώτα των δρόμων». [ΣΗΜ. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες η θέρμανση παρέχεται από τον ιδιοκτήτη σε ενοικιασμένα διαμερίσματα].

Δεν είναι μόνο το γερμανικό κοινό που πανικοβάλλεται, αλλά και η κυβέρνησή του, που αναρωτιέται τι θα γίνει στη συνέχεια. Το αέριο αποθηκεύεται σε τεράστιες υπόγειες δεξαμενές, αλλά αν δεν μειωθεί δραστικά η κατανάλωσή του, μπορεί να εξαντληθεί μέχρι τον Ιανουάριο.

Εάν αυτό συμβεί, η Γερμανία θα υποστεί τη χειρότερη οικονομική ύφεση από τη δεκαετία του 1940. Η οικονομία της θα συρρικνωθεί περισσότερο από 12 τοις εκατό, η παραγωγή μηχανών στη ναυαρχίδα της βιομηχανίας της, την αυτοκινητοβιομηχανία, θα μειωθεί κατά 17 τοις εκατό και έως και έξι εκατομμύρια θέσεις εργασίας θα κινδυνεύσουν. Οι λογαριασμοί καυσίμων των γερμανικών νοικοκυριών αναμένεται ήδη να αυξηθούν κατά 2.000 ευρώ ετησίως και η κυβέρνηση έχει εκπονήσει σχέδια για να φιλοξενήσει άτομα που δεν μπορούν να θερμάνουν τα σπίτια τους στα δημαρχεία.

Η προοπτική του δελτίου έχει ήδη οδηγήσει σε μείωση της δημόσιας υποστήριξης προς την Ουκρανία. Οι τιμές των τροφίμων και της ενέργειας συνεχίζουν να αυξάνονται, και σε αυτό το πλαίσιο, το 38 τοις εκατό των Γερμανών λέει ότι η τιμωρία κατά της Ρωσίας δεν είναι απαραίτητη. Την περασμένη εβδομάδα, ο Scholz και οι συνεργάτες του επευφημούσαν την κατάρρευση του Boris Johnson. Αλλά ο Γερμανός καγκελάριος μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπίσει το ίδιο εφιαλτικό σενάριο και η ικανοποίησή του μπορεί να είναι βραχύβια», λέει ο δημοσιογράφος Ντάνιελ Τζόνσον για τη γερμανική κρίση.

«Συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη», παραδέχεται προς τους δημοσιογράφους η Olga Hakova, ειδικός στην ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια. Υπενθυμίζει την ενεργειακή κρίση στη Γαλλία, όπου η κυβέρνηση προχώρησε στην εθνικοποίηση της ενεργειακής εταιρείας EDF, η οποία υφίσταται όλο και πιο σοβαρές οικονομικές απώλειες. Η οικονομική κρίση και η άνευ όρων υποστήριξη στον πόλεμο της Ουκρανίας έχουν ήδη πλήξει πολιτικά τον Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος έχει χάσει τον έλεγχο του γαλλικού κοινοβουλίου. Όμως η κατάσταση γίνεται πιο δύσκολη και οι παρατηρητές αναμένουν ένα νέο κύμα διαμαρτυριών από τους Γάλλους, όπως αυτές που έχουν ήδη ξεσπάσει στην πρωτεύουσα του γειτονικού Βελγίου και σε πόλεις της Ολλανδίας.

Παραιτήσεις μελών κυβερνήσεων παρατηρούνται πλέον και στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, από την Εσθονία έως τη Βουλγαρία. Αυτό βέβαια δεν θα οδηγήσει σε κάποια σοβαρή αλλαγή στην πορεία τους, γιατί τα γεράκια του ΝΑΤΟ θα αντικατασταθούν από τα ίδια σκυλιά του πολέμου. Αλλά αυτό που συμβαίνει σίγουρα δείχνει μια σταδιακά αυξανόμενη δυσαρέσκεια για τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία το ευρωατλαντικό κατεστημένο έχει εμπλέξει την Ευρώπη.

«Ένας δύσκολος χειμώνας ορθώνεται απειλητικά πάνω από την Ευρώπη, ίσως ο πιο δύσκολος χειμώνας εδώ και 40-50-60 χρόνια, και αυτό ισχύει για ολόκληρη την Ευρώπη. Μπορούμε να καλύψουμε περίπου το 80% των αναγκών της Ρουμανίας στην αγορά φυσικού αερίου, αλλά θα πρέπει να αγοράσουμε επιπλέον περίπου 2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα από την αγορά, και αν δεν το κάνουμε, προφανώς τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο πρόβλημα. Εμείς, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πληρώσουμε πρώτα απ’ όλα για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας… Πρέπει να το πούμε ανοιχτά: όλοι θα πληρώσουμε το τίμημα αυτόν τον χειμώνα», ο αντιπρόεδρος της Ρουμανίας, Χουνόρ Κέλεμεν, παραδέχτηκε με ειλικρίνεια.

Και έχει δίκιο – ανάμεσα σε αυτούς που θα πληρώσουν για την αυξανόμενη κρίση είναι και υψηλόβαθμοι πολιτικοί.

Πηγή: ukraina.ru

Μετάφραση: Κωστής Μηλολιδάκης

Η δικαιοσύνη στον κατήφορο – η κοινωνία θα αντιδράσει;

Μία αδιάκοπη σειρά περίεργων αποφυλακίσεων, κατηγορουμένων όμως συγκεκριμένου ταξικού και κοινωνικού φάσματος, θέτει άλλη μία φορά το ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας μέρους της δικαστικής εξουσίας και δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για την μονομέρειά της και την ταύτισή της με τον τρόπο που η οικονομικοκοινωνική ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας αντιλαμβάνεται την λειτουργίας της τόσο ως μηχανισμού επιλεκτικής καταστολής, όσο και ως μηχανισμού επιλεκτικής έννομης προστασίας ιδιαίτερων κατηγοριών κατηγορουμένων και διαδίκων.

1) Πασίγνωστος ηθοποιός κατηγορούμενος για βιασμούς και παρενοχλήσεις εξαρτώμενων από αυτών νεότερων γυναικών υποψήφιων ηθοποιών και συναδέλφων του, προφυλακισμένος εδώ και ένα χρόνο περίπου, αποφυλακίζεται στις 1.7.2022, μεσούσης της πολύμηνης δίκης του και ενώ εξελίσσεται η αποδεικτική διαδικασία και επίκειται η έκδοση της απόφασης με το σκεπτικό (όπως διαρρέει από τα δημοσιεύματα) όχι την οποιαδήποτε βλάβη της υγείας του, αλλά την διαπίστωση για έλλειψη επικινδυνότητάς του για τέλεση νέων πράξεων, αφού η δημοσιοποίηση αυτών για τα οποία δικάζεται αποκλείει την πιθανότητα μετάβασης του στο θέατρο για εργασία ή άλλο λόγο, κάτι που πάντως δεν περιλαμβάνεται στους περιοριστικούς όρους που του τίθενται με την απόφαση.

«Είναι ηθοποιός που δραστηριοποιήθηκε στο θέατρο και την τηλεόραση μέχρι την προσωρινή κράτησή του. Όλες οι επιθέσεις είχαν κοινό τόπο το θέατρο και την τηλεόραση. Ο κατηγορούμενος δεν είναι ευπρόσδεκτος σε αυτό το χώρο. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι καταγγελλόμενες πράξεις έλαβαν χώρα πριν πολλά χρόνια και δεν έχουν περιέλθει σε γνώση του δικαστηρίου σας ίδιες συμπεριφορές. Είναι επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ; Η προσωρινή κράτηση έχει προληπτικό σκοπό. Στο παρόν στάδιο κρίνεται ότι η επιβολή περιοριστικών όρων είναι επαρκής και ικανή για να το αποτρέψει από ίδιες πράξεις και να εξασφαλίσει την παρουσία του στο δικαστήριο». 

Αυτά σύμφωνα με τα δημοσιεύματα υποστήριξε ο εισαγγελέας και υιοθέτησε το δικαστήριο. Αφού δεν είναι ευπρόσδεκτος λοιπόν εκεί που φέρεται ότι διέπραξε όσα κατηγορείται, δεν θα τα ξαναδιαπράξει. Αφού δεν μπορεί να ξαναπάει στον «τόπο του εγκλήματος», δεν είναι επικίνδυνος. Προφανώς σε άλλον τόπο δεν μπορεί να «εγκληματίσει»

Αυτό είναι το κριτήριο ! Νέες διαστάσεις στη δικονομία.

Σημαίνει, λοιπόν, ότι ενώ αναμένεται σύντομα η έκδοση οριστικής απαλλακτικής ή καταδικαστικής απόφασης μία παρεμπίπτουσα απόφαση ουσιαστικά δημιουργεί πρόκριμα για την έκδοσή της (ιδίως για την κρίση περί ανασταλτικού αποτελέσματος σε περίπτωση καταδίκης) και βέβαια να σημειωθεί ότι είναι κάτι το οποίο ουδέποτε έχει συμβεί στα χρονικά, ιδίως όταν ο κατηγορούμενος δεν ανήκει στον χώρο των επωνύμων.

2) Λίγες μέρες πριν, το  Μικτό Ορκωτό Εφετείο Λαμίας αναγνωρίζει το ελαφρυντικό του συννόμου βίου στον δολοφόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τον αποφυλακίζει στις 28.6.2022 με ποινή κάθειρξης 13 χρόνια παραβιάζοντας το σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου 2/2022 που αναίρεσε την προηγούμενη παρόμοια απόφαση λόγω ελλιπούς και αντιφατικής αιτιολογίας. Η απόφαση του Μ.Ο.Ε. φέρεται να έχει εκδοθεί κατά πλειοψηφία με τις ψήφους των ενόρκων 4 και μειοψηφούντες τους τακτικούς δικαστές, αλλά οι συνήγοροι παράστασης κατηγορίας καταγγέλλουν άλλα. Ανάμεσα σε όσα και το γεγονός ότι η μετ’ αναίρεση δίκη προγραμματίστηκε και οργανώθηκε στις 11.5.2022 χωρίς να κλητευθεί η παριστάμενη προς υποστήριξη της κατηγορίας μητέρα του Γρηγορόπουλου και οι συνήγοροι της στην δίκη, πράγμα που ήταν υποχρεωτικό δικονομικά, έστω και αν δεν είχαν δικαίωμα λόγου για τα ελαφρυντικά και για τις ποινές, πράγμα το οποίο αντιλήφθηκαν ιδιωτικά, μετέβησαν στο δικαστήριο, το κατήγγειλαν και έτσι διακόπηκε η δίκη, προκειμένου να αποκατασταθεί η κλήτευση και η παρουσία τους.

Αντί οποιασδήποτε θεσμικής φωνής συμπαράστασης προς αυτούς, ο Δικηγορικός Σύλλογος Λαμίας εκδήλωσε απροκάλυπτη εχθρότητα από το γεγονός ότι η αναταραχή της δίκης χάλασε την ησυχία της λειτουργίας των δικαστηρίων της πόλης και κήρυξε αποχή στις 9.6.2022, δημιουργώντας απαράδεκτα ένα πολιτικό κλίμα σε βάρος των παρισταμένων προς υποστήριξη της κατηγορίας σε αυτήν την πόλη, στην οποία ζουν και εργάζονται και οι ένορκοι της δίκης.

«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Λαμίας με δεδομένη την εξέλιξη της διαδικασίας και τις μεγάλες καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν στην εκδίκαση της υπόθεσης λόγω δημιουργηθεισών εντάσεων, προς αποφυγή περαιτέρω ταλαιπωρίας συνηγόρων και πολιτών που μετέχουν στις υπόλοιπες υποθέσεις αποφάσισε ομόφωνα την αποχή των μελών του από αυτές κατά τη σημερινή διαδικασία».

Αυτή ήταν η υποδοχή μιας απροκάλυπτης δικονομικής αυθαιρεσίας από τον θεσμικό φορέα των δικηγόρων της πόλης. Και δυστυχώς κανείς δεν αντέδρασε.

Όπως καταγγέλλουν και οι συνήγοροι, η απόφαση στις 28.6.2022 εκδόθηκε ύστερα από διάσκεψη μιάμισης ώρας, στο μεγαλύτερο διάστημα της οποίας η δικογραφία με τα χιλιάδες έγγραφα ήταν αφημένα στην έδρα και οι τακτικοί δικαστές που κληρώθηκαν για πρώτη φορά στην μετ’ αναίρεση δίκη, δεν είχαν την δυνατότητα να τα διαβάσουν, ούτε άλλωστε να παρακολουθήσουν ακροαματική διαδικασία και οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματολογία, εκτός από αυτήν των συνηγόρων των κατηγορουμένων.

Όλα αυτά καταγγέλθηκαν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και ο απελθών Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου χρέωσε την αίτηση των συνηγόρων σε εισαγγελέα με ερώτημα εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις άσκησης αναίρεσης, η οποία και αναμένεται.

3) Ακολουθεί στις 4.7.2022 άλλη μία προκλητική αποφυλάκιση, του ακροδεξιού μεσίτη που καταδικάστηκε για την κακουργηματική  θανατηφόρα σωματική βλάβη σε βάρος του Ζακ Κωστόπουλου απόφαση του Μ.Ο.Δ. Αθηνών, η οποία εκδόθηκε μόλις πριν από δύο μήνες (3.5.2022), τον έκρινε ένοχο και του επέβαλε ομόφωνα ποινή κάθειρξης 10 ετών χωρίς ελαφρυντικό. Ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος δεν είχε προφυλακιστεί καθ όλο το χρονικό διάστημα της υποδικίας και οδηγήθηκε στις φυλακές μετά την έκδοση της απόφασης. Δύο μήνες αργότερα και ενώ η απόφαση δεν έχει καν καθαρογραφεί, η τριμελής αμιγής σύνθεση δικαστών του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, εντελώς αιφνιδιαστικά αποφάσισε την αποφυλάκιση του, καταργώντας στην πράξη την απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών και περιφρονώντας την πολύμηνη διαδικασία (έναρξη 20.10.2021 και 17 συνεδριάσεις μέχρι τη λήξη), της οποίας η απόφαση υπήρξε εποικοδόμημα. Μία ολιγόλεπτης και μονομερούς διαδικασίας απόφαση χλευάζει επιδεικτικά στην πράξη την πολύμηνη διαδικασία και απόφαση δικαστών και ενόρκων πριν “στεγνώσει το μελάνι της” αφού ανατρέπει την κρίση τους χωρίς να μπεί στον κόπο να περιμένει να τη διαβάσει.

Παρά τον θόρυβο και την κατακραυγή δεν έχει εκδηλωθεί πρωτοβουλία από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου (που στο μεταξύ απέκτησε νέα ηγεσία από 1.7.2022) για να ελεγχθεί αναιρετικά η απόφαση, όπως είχε συμβεί με τις προηγούμενες αποφυλακίσεις Κορκονέα και Πατέλη που αναιρέθηκαν.

4) Στο τέλος της ίδιας εβδομάδας (8.7.2022) αποφασίστηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Χαλκίδας, που έκανε δεκτή την προσφυγή τους παρά την απορριπτική εισαγγελική πρόταση, η αποφυλάκιση των κατηγορουμένων για τη δολοφονία του εμβληματικού αντιδικτατορικού αγωνιστή Σήφη Βαλυράκη που είχαν μόλις πριν από ένα μήνα (3.6.2022) προφυλακιστεί με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα και έτσι είναι ελεύθεροι και πάλι να κουμαντάρουν τις θάλασσες της Ερέτριας, όπως και πριν. Το κριτήριο της «δυνατότητας πρόσβασης στον τόπο του εγκλήματος» δεν ίσχυσε για αυτούς. Παρά το γεγονός ότι το σχετικό βούλευμα αναφέρει ότι δεν αμφισβητεί την κρίση ότι υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ενοχής εναντίον τους για το αδίκημα που κατηγορούνται (τους είδε αυτόπτης μάρτυρας να χτυπούν το θύμα), τους έκρινε με επιείκεια επειδή δεν είναι ύποπτοι φυγής.

5) Μόλις στις 13.7.2022 ένας άλλος επώνυμος κατηγορούμενος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, καταδικάστηκε στο Μ.Ο.Δ. Αθηνών για δύο βιασμούς ανηλίκων που τελέστηκαν το 2015. Παρά το γεγονός ότι δεν του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, έλαβε για τους δύο αυτούς βιασμούς ποινή 12 ετών (ενώ για κάθε βιασμό ανηλίκου προβλέπεται η ποινή ισόβιας κάθειρξης) και γεννάται το ερώτημα ποια ποινή θα του είχε επιβληθεί εάν του είχε καταγνωστεί η οποιαδήποτε των ελαφρυντικών περιστάσεων που ζήτησε. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι αποφυλακίστηκε και αυτός, αφού, έστω και οριακά, με ψήφους 4 προς 3, έγινε δεκτό το αίτημα του για χορήγηση ανασταλτικής δύναμης της έφεσης με περιοριστικούς όρους. όπως σημειώνει σε δηλώσεις του ο Συνήγορος του, «Οι τακτικοί δικαστές τον έκριναν αθώο». Και φαίνεται αυτό να επιβεβαιώνεται από τα δημοσιεύματα που αναφέρουν τα πρόσωπα τα οποία πλειοψήφησαν και μειοψήφησαν σε κάθε απόφαση. Ξέσπασε και πάλι ο γνωστός καυγάς αν φταίει (που δεν φταίει) για αυτό ο νέος Ποινικός Κώδικας, έτσι για αποπροσανατολισμό και μικροκομματική εκμετάλλευση.

Ευτυχώς εδώ εκδηλώθηκε άμεσα το ενδιαφέρον της Προϊσταμένης της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, που ζήτησε τη δικογραφία για να ερευνηθεί το ενδεχόμενο εισαγγελικών εφέσεων.

6) Λίγους μήνες πριν, ξεκίνησε από τις 13.10.2021 να διεξάγεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών η δίκη για την υπόθεση Σεπολίων, με κατηγορούμενους συλληφθέντες στις 17.11.2020 στα πλαίσια της απαγόρευσης των συναθροίσεων για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Οι συλληφθέντες είχαν ξυλοκοπηθεί, είχαν βασανιστεί, είχαν κρατηθεί αυθαίρετα και επιπλέον τους φόρτωσαν τον μισό Ποινικό Κώδικα. Μέσα από μία δίκη πολλών δικασίμων, αναδείχθηκαν οι αντιφάσεις των καταθέσεων των αστυνομικών και η έλλειψη βασιμότητας του υλικού της δικογραφίας. Στις 17.05.2022 οι κατηγορούμενοι και οι συνήγοροι τους πήγαν στο δικαστήριο για να πληροφορηθούν την δικαστική απόφαση. Αντί αυτού, πληροφορήθηκαν ότι η Πρόεδρος του δικαστηρίου μεταξύ και άλλων δικαστών παύθηκε λίγες μέρες πριν, ύστερα από διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου εξαιτίας καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων, και ότι η δίκη η οποία διεξήχθη δεν θα τελειώσει, αλλά θα ξαναγίνει από την αρχή (προσδιορίστηκε ήδη για τον Δεκέμβριο 2022 με άλλη σύνθεση). Οι μάρτυρες κατηγορίας (που είχαν την υποστήριξη ένστολων και μη συναδέλφων τους με πληθωρική παρουσία στο ακροατήριο της δίκης και ενεργή πρόκληση προς τα θύματα) θα έχουν την ευκαιρία να επανεξετάσουν τις καταθέσεις τους και να αποφύγουν νέες αντιφάσεις, ενώ οι κατηγορούμενοι θα δικαστούν ξανά από την αρχή, αφού η πολύμηνη βασανιστική διαδικασία «εξαφανίστηκε».

Για την σωρεία των ερωτηματικών που προκύπτουν σχετικά με τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής από την πλευρά των αρμόδιων θεσμικών αρχών, καμία από αυτές δεν είχε την τσίπα να δώσει εξηγήσεις και να βγει να απαντήσει στην κοινωνία και στα δημοσιεύματα.

7) Λίγους μήνες πριν, στις 22.10.2021, αστυνομικοί πυροβόλησαν επανειλημμένα μετά από ένοπλη καταδίωξη τους εποχούμενους σε κλεμμένο ΙΧ δράστες κλοπών, και αποτέλεσμα των πυροβολισμών αυτών ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του συνοδηγού 18χρονου Νίκου Σαμπάνη. Ανάμεσα στους πρώτους που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους αστυνομικούς ήταν ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, η δε απολογία τους στον Ανακριτή έγινε εν μέσω προστατευτικού κλοιού από αστυνομικούς, ενώ συνδικαλιστές εκπρόσωποι του κλάδου είχαν γεμίσει τους διαδρόμους του Πρωτοδικείου Πειραιά, και φυσικά οι δράστες δεν προφυλακίστηκαν.

8) Ένας αναρχικός κρατούμενος, ο Γιάννης Μιχαηλίδης, έχοντας εκτίσει 8,5 κάθειρξης, ζητά την αποφυλάκιση του με τα 3/5, όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία. Βρίσκεται σε απεργία πείνας από 23/05/2022, ενώ η αίτηση του έχει απορριφθεί από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας (20.6.2022), μετά και απορριπτική πρόταση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λαμίας με το σκεπτικό ότι λόγω της αναρχικής ιδεολογίας του είναι επικίνδυνος για την τέλεση νέων αδικημάτων. Λες και δεν φτάνει που αυτή η ιδεολογία του απετέλεσε αιτία βασανισμών, απόδοσης πλειάδας αβάσιμων κατηγοριών από τις οποίες αθωώθηκε και μεροληπτικής αντιμετώπισης στις φυλακές. Τώρα πρέπει να αποτελέσει και την αιτία της απόρριψης του αιτήματός του. Το σκεπτικό αυτό επαναλαμβάνει εμπλουτισμένα η πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών Λαμίας (6.7.2022), ενώ το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας, που είναι αρμόδιο να αποφασίσει, με πολύ μεγάλη ραθυμία όρισε δικάσιμο στις 25.07.2022, ενώ έφεση έχει ασκηθεί από 20.6.2022, όταν δηλαδή θα έχει συμπληρώσει 63 ημέρες απεργίας πείνας και η ζωή του θα βρίσκεται σε τεράστιο κίνδυνο. Γενικά παρατίθενται όλες οι σχετικές ημερομηνίες για να διαπιστωθεί με πόση αδιαφορία και έλλειψη αίσθησης επείγοντος, πέραν όλων των άλλων, «λειτουργούν» οι αρμόδιες δικαστικές αρχές. Είναι αυτό που έλεγε ένα παλιό σλόγκαν «Πρόχειρα ναι, γρήγορα όχι».

9) Ένας καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και έγκλειστος στις φυλακές Δομοκού για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος, νόσησε τους προηγούμενους μήνες από κορωνοϊό και μεταφέρθηκε αμέσως στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. Παρέμεινε εκεί για όσο χρόνο χρειάσθηκε να νοσηλευθεί, και στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο καλύτερο κέντρο αποκατάστασης της χώρας, όπου και παραμένει μέχρι να ανακάμψει.

Ένας άλλος κρατούμενος των ίδιων φυλακών, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μετά από εξαντλητική απεργία πείνας 66 ημερών τους πρώτους μήνες 2021, η οποία, σύμφωνα με τους γιατρούς, προκάλεσε σοβαρά μυοσκελετικά και νευρολογικά προβλήματα, δεν μεταφέρθηκε ποτέ πουθενά εκτός από το περιορισμένων δυνατοτήτων Νοσοκομείο της Λαμίας, και δεν μεταφέρθηκε ποτέ μετά τη νοσηλεία σε κέντρο αποκατάστασης, παρά την ρητή εκφρασμένη ανάγκη προς τούτο των θεραπόντων ιατρών του. Εκτός αυτού, και ενώ προβλέφθηκε να παραμείνει στις φυλακές  Δομοκού, δεν του δόθηκε ατομικό κελί – αναρρωτήριο, ώστε να προστατευτεί τουλάχιστον από την μετάδοση του κοροναϊού, αλλά εγκλείστηκε με άλλους δύο κρατούμενους και, όπως ήταν φυσικό, νόσησε. Δεν μεταφέρθηκε σε κανένα νοσοκομείο για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, παρά τα υποκείμενα νοσήματα και την ευαλωτότητα του, αλλά παρέμεινε στις φυλακές Δομοκού, όπου και ευτυχώς την γλύτωσε.

Σαν πολλά δεν μαζεύονται ; Τι άλλο θα δούμε ;

Τα παραπάνω είναι καταλυτικά κάθε έννοιας ισονομίας και δικαιοσύνης, και δείχνουν ότι η δικαιοσύνη «του άλλου άκρου», εκείνη η δικαστική εξουσία που γνωρίσαμε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες σε αυτήν την χώρα, με την μονομέρεια της, με την απροκάλυπτη εύνοια σε όσους υπηρέτες του συστήματος και της άρχουσας τάξης περνούν από το εδώλιο του κατηγορουμένου και με την αμείλικτη εκδικητικότητα της σε όσους φέρονται σαν εχθροί του κατεστημένου, φαίνεται να επανέρχεται και να διεκδικεί δυναμικά το παρόν στην πρώτη γραμμή του μετώπου εξουσίας. Ούτως ή άλλως, τα δικαστήρια έχουν παύσει προ πολλού να λειτουργούν ως μηχανισμός έννομης και δικαστικής προστασίας, αφού η αύξηση του κόστους, η γραφειοκρατικοποίηση και η καθυστέρηση στην έκδοση των αποφάσεων αποτρέπουν οποιαδήποτε μικρή και μέση υπόθεση από την καταφυγή της στα δικαστήρια.

Ως μηχανισμός επιλεκτικής καταστολής όμως πρωτοπορεί, αποφυλακίζει βιαστές και δολοφόνους και κρατά στη φυλακή ανθρώπους που έχουν όλες τις προϋποθέσεις να αποφυλακιστούν, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους. Τα μηνύματα που παίρνει από την κυβέρνηση, της οποίας η αλαζονεία και η έπαρση επαυξάνεται όσο αισθάνεται πραγματικά ότι παίζει σε γήπεδο χωρίς αντίπαλο, σε συνδυασμό και με τα μηνύματα της πρόσφατης εναλλαγής των συσχετισμών των συνδικαλιστικών δυνάμεων στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλά και την απραξία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και άλλων σχετικών φορέων είναι προφανή. Βρήκαν τελευταία έναν νέο εχθρό, τις «τηλεδίκες», συνυπέγραψαν μια αόριστη διακήρυξη και εξήγγειλαν διώξεις. Λίγες μέρες μετά τους είδαμε να επιβραβεύουν βασικούς πρωταγωνιστές των τηλεδικών της περιόδου με την παρουσία τους σε συνέδριο ποινικολόγων. Και η επιβράβευση παρήγαγε τη δυναμική της.

Μερικών ανθρώπων η ζωή είναι πολύ φτηνή στη χώρα μας, ιδίως αν είναι θύματα αστυνομικών επιθέσεων, πρόσφυγες, θύματα εργατικών ατυχημάτων. Ελπίζουμε όχι και απεργοί πείνας.

Μερικών βιαστών και δολοφόνων η αντιμετώπιση είναι ένα χάδι. Αρκεί να είναι «στη σωστή πλευρά της ιστορίας».

Και μερικών άλλων κρατουμένων η θέση τους είναι πάντα έξω από  την υφ όρον απόλυση, έξω από την απαιτούμενη υγειονομική περίθαλψη, έξω ακόμα και από την εφαρμογή φωτογραφικών νόμων που έγιναν για αυτούς, όταν η εξουσία αλλάξει τακτική. Αρκεί να είναι πάντα στην απέναντι πλευρά.

Στους λίγους αυτούς μήνες έχει διαμορφωθεί ένα δικαστικό σκηνικό το οποίο κινδυνεύει να ανατρέψει τον σεβασμό στις ελευθερίες και στα δημοκρατικά δικαιώματα, που κατακτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια με αγώνες στα δικαστήρια, και οδήγησε στην έκβαση πολύ σημαντικών αποφάσεων, αντίθετων στα νεύματα των φορέων των άλλων εξουσιών. Η υποκρισία της τακτικής «Πρώτα μας λέτε σπάστε την σιωπή και ύστερα καλύπτετε τον κακοποιητή», που δίκαιο καταγγέλλεται από φεμινιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες είναι απροκάλυπτη. Η δικαιοσύνη «του άλλου άκρου» δείχνει να διεκδικεί την δυναμική της επάνοδο. Ας μην το επιτρέψουμε.

Η εξέλιξη αυτή εκθέτει και προκαλεί βάναυσα όσους αγωνιζόμαστε μέσα από το θεσμό των δικαστηρίων για να απαιτήσουμε κοινωνική δικαιοσύνη. Τα μηνύματα από τη μία ατιμωρησίας και ενθάρρυνσης στην ρατσιστική βία και τα αντίστοιχα εγκλήματα και από την άλλη ρεβανσισμού και εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων είναι πολλαπλά και ογκούμενα.

Η κοινωνία οφείλει να αντιδράσει άμεσα και να αποβάλει αυτή τη «δικαιοσύνη» σαν έναν κακοήθη όγκο από τον οργανισμό της. Να επιβάλει την ανατροπή της ατιμωρησίας, την ισονομία, την προστασία από δολοφόνους και βιαστές, την λήξη των φρονηματικών αντιμετωπίσεων. Γιατί η δικαιοσύνη δεν χαρίζεται, κατακτιέται. Και δεν την χρωστάμε σε κανέναν.

Η Ουκρανία εξαπέλυσε μια αντεπίθεση. Ένα άρθρο της Irina Alksnis και κάποιες σκέψεις που γεννιούνται από αυτό

Τελικά θα γίνει η προαναγγελλόμενη από όλα τα διεθνή ΜΜΕ “μεγάλη Ουκρανική αντεπίθεση” στο Νότο που προετοιμάζεται με εντολή Ζελένσκι; Γιατί διαφημίζεται με τέτοια ένταση και ποιοι θα είναι οι στόχοι της; Ποια η σχέση της με τις φυγόκεντρες τάσεις που αρχίζουν να εμφανίζονται στο Δυτικό στρατόπεδο και το διαφαινόμενο ξέσπασμα κοινωνικών διαμαρτυριών και εξεγέρσεων στην ΕΕ και στις ΗΠΑ;

Ουκρανοί στρατιώτες βάλλουν με ένα Αμερικανικό howitzer M777 στο Ντονμπάς

Μεταφράζω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με πολιτικές εκτιμήσεις για την μετά πολλών σαλπισμάτων προαναγγελθείσα Ουκρανική αντεπίθεση στο Νότο (Χερσώνα) της Ρωσίδας σχολιάστριας Irina Alksnis προσθέτοντας κάποια δικά μου σχόλια.

Πριν καν συζητήσουμε επί της ουσίας όμως, μια εύλογη ερώτηση είναι γιατί να προαναγγείλουν τη μεγάλη αντεπίθεσή τους οι Ουκρανοί, αφού έτσι χάνουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού; Και ειδικότερα, δεδομένου ότι κάθε τόσο προαναγγέλλουν μεγάλες αντεπιθέσεις που δεν πραγματοποιούνται, μήπως έτσι καίνε και άλλο ένα χαρτί από όση αξιοπιστία τους έχει απομείνει;

Στην ερώτηση αυτή υπάρχουν πολλές απαντήσεις, που ενδεχομένως να ισχύουν όλες μαζί. Τις καταγράφω κατά τη σειρά που νομίζω ότι αυτές βαρύνουν: (α) Προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή των Ρώσων από τις μάχες στο Ντονμπάς και να τους αναγκάσουν να μετακινήσουν δυνάμεις προς την Χερσώνα, (β) Προκειμένου να τρομοκρατήσουν τον τοπικό πληθυσμό που αν και Ρωσόφωνος, φοβάται ενδεχόμενη επιστροφή των Ουκρανών. Αυτό έχει σημασία, επειδή πρόκειται να διεξαχθούν δημοψηφίσματα που θα καθορίσουν το μέλλον αυτών των περιοχών και είναι ζωτική ανάγκη για τη Ρωσία να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων, (γ) Τελευταία έχουν ενταθεί σε μέγιστο βαθμό οι πιέσεις των Ουκρανών προς τις ΗΠΑ, την ΕΕ κ.λπ. για χρήματα και όπλα. Από 5 δις ευρώ τον μήνα, τώρα ανέβηκαν στα 9 δις ευρώ το μήνα ενώ ταυτόχρονα ζητάνε και όλα τα πυραυλικά συστήματα HIMARS που διαθέτει ο Αμερικανικός στρατός. Επομένως, είναι υποχρεωμένοι να παρουσιάσουν κάποια κινητικότητα που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υποστηρικτικό επιχείρημα των απαιτήσεών τους προς τη Δύση.

Όσο για τις αιτιάσεις ότι αν δεν κάνουν τη μεγάλη αντεπίθεση θα χάσουν την αξιοπιστία τους, να υπενθυμίσουμε ότι, κατά την αφήγηση των Δυτικών ΜΜΕ, οι Ουκρανοί κερδίζουν τον πόλεμο και ήδη έχουν πραγματοποιήσει μια πολύ μεγάλη και επιτυχημένη αντεπίθεση που έδιωξε τους Ρώσους από το Κίεβο. Η αφήγηση αυτή έχει αρχίσει να τροποποιείται ελαφρά τον τελευταίο καιρό, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση του άρθρου της συντακτικής επιτροπής των New York Times στις 19 Μαΐου, που προσπάθησε να βάλει φρένο στις Αμερικανικές εξαλλοσύνες. Το άρθρο εκείνο, αν και μιλούσε για εκπληκτικές επιτυχίες του Ουκρανικού στρατού, υπογράμμιζε ότι οι διακινούμενες απόψεις για ανακατάληψη των Ουκρανικών εδαφών και νίκη της Ουκρανίας αποτελούν «επικίνδυνη εικασία» για τις ΗΠΑ. Παρόλ’ αυτά, η αφήγηση περί επιτυχών Ουκρανικών αντεπιθέσεων στο πεδίο της μάχης παραμένει η κυρίαρχη στα Δυτικά ΜΜΕ.

Το γεγονός ότι οι Ρώσοι αποχώρησαν με δική τους πρωτοβουλία από τον Ουκρανικό βορρά και ότι αυτή η αντεπίθεση ανήκει στον χώρο της ονειροφαντασίας είναι άγνωστο σε όποιον ενημερώνεται αποκλειστικά από τα Δυτικά ΜΜΕ. Ομοίως, το ίδιο ακροατήριο αγνοεί ότι η Ουκρανική αντεπίθεση στο Χάρκοβο (που πράγματι συνέβη) κατέληξε σε μεγάλες απώλειες του Ουκρανικού στρατού, ο οποίος ακολούθησε τους Ρώσους στη συντεταγμένη τακτική υποχώρησή τους με αποτέλεσμα να βρεθεί στο ανοικτό πεδίο κάτω από τις βολές του Ρωσικού πυροβολικού ενώ πλέον οι Ρώσοι ουσιαστικά έχουν επιστρέψει πίσω στα εδάφη από τα οποία είχαν αποχωρήσει εκεί.

Δηλαδή, αν και όντως οι Δυτικοί αναλυτές γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση νίκης της Ουκρανίας, εν τούτοις η αφήγηση που διακινούνταν μέχρι πολύ πρόσφατα λέει άλλα και επομένως, προς το παρόν τουλάχιστον, η αξιοπιστία της δεν αμφισβητείται από το πλατύ κοινό παρόλους τους ορατούς τριγμούς.

Οι αναλυτές είναι διχασμένοι για το αν ποτέ θα πραγματοποιηθεί η «μεγάλη Ουκρανική αντεπίθεση» στο νότο. Προσωπικά συντάσσομαι με την άποψη ότι αυτή όντως θα πραγματοποιηθεί προκειμένου να αιτιολογηθούν οι χρηματικές απαιτήσεις της Ουκρανικής ελίτ. Ας δούμε το ζήτημα αναλυτικά.

Πριν λίγες μέρες ο υπουργός στρατιωτικών της Ουκρανίας, Alexey Reznikov, που η μεγάλη του αδυναμία είναι να παίρνει «στρατιωτικές πόζες» μπροστά στον φακό αν και δικηγόρος κατ’ επάγγελμα, αφού ισχυρίστηκε ότι έχουν ετοιμάσει στρατό ενός εκατομμυρίου ανδρών για να ανακαταλάβουν τον Ουκρανικό νότο με εντολή Ζελένσκι, είπε στους Times του Λονδίνου: ««Οι εταίροι μας στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον και σε άλλες πρωτεύουσες, έχουν επενδύσει σε εμάς, όχι μόνο χρήματα αλλά και προσδοκίες ότι πρέπει να κάνουμε το Κρεμλίνο να χάσει. Πρέπει να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο μαζί».

Για να “πετύχει” η Ουκρανική αντεπίθεση, δηλαδή για να πείσει του Δυτικούς να στείλουν την επόμενη δόση από φρεσκοτυπωμένα δολάρια, δεν χρειάζεται να υπάρξουν πραγματικά στρατιωτικά αποτελέσματα επί του πεδίου. Αρκεί να προξενήσουν όσο μεγαλύτερη ζημιά μπορούν στα Ρωσικά στρατεύματα, στις πολιτοφυλακές των Λαϊκών Δημοκρατιών και στους άμαχους Ρωσόφωνους κατοίκους. Και αυτός ο ισχυρισμός απαιτεί αιτιολόγηση, την οποία θα παρουσιάσουμε παρακάτω.

Ότι οι Ρώσοι δεν υποτιμούν τον κίνδυνο υλοποίησης μιας Ουκρανικής αντεπίθεσης στο νότο φαίνεται από τη μεγάλη αύξηση της ποσότητας και της έντασης των βομβαρδισμών Ουκρανικών σχηματισμών στην ευρύτερη περιοχή του Νικολάγιεβ από το Ρωσικό πυροβολικό και την αεροπορία κατά τις τελευταίες μέρες.

Ο πολεμοχαρής Ουκρανός υπουργός άμυνας σε φωτογραφία που είχε ανεβάσει ο ίδιος στο F/B
τον Μάρτιο φέτος για να επιδείξει τις πολεμικές αρετές του.

Αλλά, ας περάσουμε στο άρθρο της Irina Alksnis, σχολιάστριας του Ρωσικού RIA-Novosti[1].

Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΞΑΠΕΛΥΣΕ ΜΙΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

της Irina Alksnis

Το Κίεβο εξαπέλυσε μια αντεπίθεση – μέχρι στιγμής στο μέτωπο της πληροφόρησης, αλλά έχει ήδη προκαλέσει μεγάλο θόρυβο. Αμέσως δημοσιεύτηκαν συνεντεύξεις του υπουργού άμυνας της Ουκρανίας Oleksiy Reznikov στην αμερικανική The Wall Street Journal και στους βρετανικούς The Times.

Στην πρώτη συνέντευξη, ο Reznikov, αναγνωρίζοντας τις μεγάλες απώλειες και την εξάντληση των πόρων των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, τόνισε την ανάγκη για την παροχή νέων προμηθειών όπλων από τη Δύση. Αλλά ήταν στη δεύτερη συνέντευξη όπου μια δήλωσή του έγινε αποδεκτή με την πιο πλατιά ανταπόκριση. Σύμφωνα με τον υπουργό, ο Ουκρανικός στρατός σχηματίζει «μια δύναμη ενός εκατομμυρίου μαχητών εξοπλισμένων με δυτικά όπλα» για να εκπληρώσει την εντολή του Volodymyr Zelensky να «απελευθερώσει» τις νότιες παράκτιες περιοχές, «ζωτικής σημασίας για την οικονομία της χώρας». Διευκρίνισε από πού προήλθε ο αριθμός του ενός εκατομμυρίου στρατιωτικού προσωπικού: ο αριθμός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας φτάνει τις 700 χιλιάδες άτομα, συν την Εθνική Φρουρά, την αστυνομία και τη συνοριακή υπηρεσία, η οποία μπορεί επίσης να εμπλακεί σε εχθροπραξίες.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τη συνέντευξη του Reznikov, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ουκρανίας Irina Vereshchuk απευθύνθηκε προς τους κατοίκους των νότιων, ελεγχόμενων από τη Ρωσία εδαφών με έκκληση να τα εγκαταλείψουν επειγόντως λόγω της αντεπίθεσης που σχεδιάζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας. Είναι αλήθεια ότι δεν διευκρίνισε το χρονοδιάγραμμα αυτού του γεγονότος, αλλά δημιούργησε την εντύπωση ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο πολύ εγγύς μέλλον.

Στη Ρωσία, συνηθίζεται να κοροϊδεύουν τις ουκρανικές ελίτ – και αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό [και στην παρούσα περίπτωση]. Από πολλές απόψεις, αλλά όχι από όλες. Σε αυτό που δεν μπορεί να υποτιμήσει κανένας το Κίεβο είναι η επιδέξια εργασία στον τομέα των πληροφοριών. Από μία άποψη, είναι λογικό ότι ένας επιτυχημένος σόουμαν και κωμικός κατέληξε επικεφαλής της Ουκρανίας, δηλαδή ένας άνθρωπος που δουλεύει επαγγελματικά με το κοινό και ξέρει πώς να το χειρίζεται.

Και υπάρχει ένα ακόμη σημείο σε σχέση με το οποίο οι αρχές του Κιέβου συχνά υποτιμώνται. Συνήθως θεωρούνται ως απόλυτες μαριονέτες της Δύσης (κυρίως της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου), πλήρως αποστερημένες από δική τους θέληση, που πειθήνια εκπληρώνουν τις οδηγίες που έρχονται από εκεί.

Αυτό είναι λάθος—και μεγάλο.

Στην πραγματικότητα, οι ουκρανικές ελίτ, αν και όχι εντελώς, κυριαρχούνται σε μεγάλο βαθμό από υποκειμενισμό και πάντα καθοδηγούνται από προσωπικά συμφέροντα πάνω από όλα. Ταυτόχρονα, όντας—για να μιλήσουμε ειλικρινά—στενόμυαλοι και απαίδευτοι ως πολιτικές προσωπικότητες (πράγμα που οδήγησε το ουκρανικό κράτος σε θλιβερές συνέπειες), αντισταθμίζουν αυτό το μειονέκτημα με την πανουργία και την ακραία επιμονή στην υπεράσπιση των δικών τους [συμφερόντων]. Γι’ αυτό η Δύση αναγκάστηκε το 2014 να οικοδομήσει ένα σύνθετο σύστημα για τη διαχείριση των νεοαποκτηθέντων υποτακτικών την Ουκρανικής πλευράς, αφού εκείνοι πετύχαιναν να τορπιλίζουν τις όποιες πρωτοβουλίες των επικυρίαρχων αντέβαιναν τα συμφέροντά τους. Αυτό αφορούσε κυρίως τις περικοπές προϋπολογισμών καθώς και τις κλοπές περιουσιακών στοιχείων και πολύτιμων πόρων.

Έτσι, το κύριο τρέχον ενδιαφέρον των ουκρανικών ελίτ είναι η συνέχιση του πολέμου. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή το Κίεβο προχώρησε σε μια ισχυρή ομοβροντία στον πόλεμο των πληροφοριών, ταυτόχρονα και προς όλες τις κατευθύνσεις: τόσο προς το Δυτικό κοινό, όσο και προς το Ουκρανικό, καθώς και προς το ρωσικό όπως και προς τους ανθρώπους που ζουν στα απελευθερωμένα εδάφη .

Η αιτία βρίσκεται στη σταθερή επιδείνωση των Ουκρανικών ζητημάτων.

Η αναταραχή και οι ταλαντεύσεις έχουν ξεκινήσει στο δυτικό Κατεστημένο και γίνονται ολοένα και πιο φανερές, ορατές ακόμη και με γυμνό μάτι. Αν στις 24 Φεβρουαρίου όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκεί [στη Δύση] στοιχήθηκαν κάτω από την αντιρωσική μανία, τώρα ο ρωσοφοβικός ενθουσιασμός φθίνει μέρα με τη μέρα.

Η Δυτική Ευρώπη, που χτύπησε το στήθος της και ορκίστηκε ότι όπου νάναι θα εγκαταλείψει το ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, τώρα καταλαμβάνεται από υστερία στην προοπτική ότι αυτό μπορεί πράγματι να συμβεί—και προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί προσεκτικά από τα πλέον ριζοσπαστικά αντιρωσικά βήματα. Η γνώμη της Ανατολικής Ευρώπης, φυσικά, δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Οι Βρετανοί, με επικεφαλής τον ξέφρενο Μπόρις, ήταν το στήριγμα της Ουκρανίας στον Παλαιό Κόσμο. Όμως ο Τζόνσον “έφυγε” και υπάρχουν ανησυχητικές φήμες ότι οι Βρετανοί, που παρασύρονται από την κοινωνικο-οικονομική καταιγίδα, μπορεί τώρα να προτιμούν μια λιγότερο «γερακίσια» φιγούρα στην πρωθυπουργική καρέκλα, που θα ασχολείται κυρίως με τα εσωτερικά προβλήματα.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι δυσκολίες απειλούν μια παταγώδη αποτυχία του Δημοκρατικού Κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου. Και η πορεία της [Αμερικανικής] εκστρατείας στην Ουκρανία δεν βοηθά με κανέναν τρόπο στην επίλυση των προβλημάτων, αλλά αντίθετα, απειλεί να γίνει άλλο ένα βαρίδι μέχρι το Φθινόπωρο, που θα πνίξει τους κομματικούς συντρόφους του Μπάιντεν.

Την ίδια ώρα, ολόκληρο το κυρίαρχο ρεύμα των μέσων ενημέρωσης στη Δύση ήδη δηλώνει εν χορώ ότι η Ουκρανία όχι μόνο χάνει στο μέτωπο, αλλά, κατ’ αρχήν, δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει.

Βεβαίως, υπάρχουν δυνάμεις στη Δύση—και με μεγάλη επιρροή—που εξακολουθούν να υπολογίζουν στη συνέχιση των εχθροπραξιών και στη στρατιωτική νίκη της Ουκρανίας, αλλά η αντιρωσική συναίνεση της Δύσης καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Επιπλέον, δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μαντικές ικανότητες για να προβλέψει ότι η κατάσταση θα χειροτερεύει κατ’ αυτή την έννοια από βδομάδα σε βδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι στο Κίεβο θα λαμβάνουν ολοένα και λιγότερη βοήθεια –και γι’ αυτούς μια τέτοια εξέλιξη θα είναι σκέτη καταστροφή.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δήλωση του Reznikov ότι η Ουκρανία συγκεντρώνει μια στρατιωτική γροθιά ενός εκατομμυρίου ανδρών, και μάλιστα εξοπλισμένη με δυτικά όπλα, εμφανίστηκε αυτή τη στιγμή. Αποσκοπεί στην ανάσχεση των διαδικασιών αποσύνθεσης του αντιρωσικού συνασπισμού και στην ώθηση των αμφιταλαντευόμενων κυβερνήσεων σε ένα νέο κύμα βοήθειας προς το Κίεβο, τόσο στρατιωτικής όσο και οικονομικής.

Δεν είναι τυχαία η έμφαση στην επιλογή των νότιων παρακτίων εδαφών ως στόχου της επερχόμενης αντεπίθεσης, επειδή αυτά είναι ζωτικής σημασίας για την ουκρανική οικονομία. Κατά τη διάρκεια των μηνών της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Δύση κατάφερε να αντιληφθεί πόσο βαριά θα ήταν μια βαλίτσα χωρίς χερούλι, όπως θα είναι η Ουκρανία αν αποστερηθεί τις πιο σημαντικές περιοχές της από οικονομική άποψη. Στο κάτω κάτω, αυτό που αποτελούσε πλεονέκτημα [για τη Δύση] στην μετά το Μαϊντάν περίοδο—ότι δηλαδή χάρη στη γεωγραφική της θέση και τη σοβιετική κληρονομιά η Ουκρανία όχι μόνο μπορούσε να συντηρεί τον εαυτό της, αλλά επίσης είχε μεταβληθεί σε ένα Klondike [ΣΗΜ. Σημείο συρροής χρυσοθήρων] για λεηλασία από το Δυτικό Κατεστημένο, [πλέον έχει ανατραπεί]. Τώρα, για να συνεχίσει το Κίεβο να λειτουργεί ως όπλο ενάντια στη Ρωσία, η Δύση πρέπει να δώσει χρήματα. Και το γεγονός ότι από τυπική άποψη αυτά είναι δανεικά δεν παρηγορεί κανέναν—είναι σαφές ότι αυτά τα χρέη είναι μη ανακτήσιμα.

Έτσι λοιπόν, ο κύριος στόχος της τρέχουσας πληροφοριακής επίθεσης είναι η Δύση, ή καλύτερα, οι δυτικές ελίτ που έχουν αρχίσει να αμφιταλαντεύονται. Μπροστά τους, η Ουκρανία κρέμασε ένα καρότο: εδώ έχουμε έναν στρατό ενός εκατομμυρίου σχεδόν έτοιμο, που θα απελευθερώσει τη Χερσώνα και τη Μαριούπολη, απλά δώστε μας περισσότερα χρήματα και όπλα.

Ωστόσο, αν και είναι ο κύριος, η Δύση δεν είναι ο μόνος στόχος του Κιέβου. Παράλληλα, προσπαθεί να σκοτώσει μερικά ακόμα πουλιά με μια πέτρα.

Οι επιδεικτικές δηλώσεις θάρρους σχετικά με την επερχόμενη αντεπίθεση λειτουργούν επίσης υποστηρικτικά για της δημόσια κινητοποίηση [επιστράτευση] μέσα στην Ουκρανία. Αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο επίκαιρο καθώς διαρρέουν πληροφορίες για τις καταστροφές στο μέτωπο και τις τεράστιες απώλειες των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, παρά τη βαριά λογοκρισία και τη λειτουργία της ουκρανικής μηχανής πλύσης εγκεφάλου σε πλήρη ισχύ.

Επιπλέον, πρόκειται για μια προσπάθεια να ρίξουν το ηθικό της ρωσικής κοινωνίας και—ιδιαίτερα—των ανθρώπων στα απελευθερωμένα εδάφη, να σπείρουν σε αυτούς ανησυχία και αβεβαιότητα. Γίνονται τακτικές τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον αξιωματούχων που εργάζονται στις νέες διοικήσεις [των απελευθερωμένων περιοχών]. Να προσθέσουμε ακόμη ότι διαδίδουν φήμες πως η Ρωσία θα φύγει από εκεί, και το Κίεβο θα επιστρέψει και θα σφαγιάσει όλους όσους με κάποιο τρόπο συνεργάστηκαν και ήρθαν σε επαφή με τους Ρώσους.

Με αυτή την έννοια, αυτά που λένε οι Reznikov και Vereshchuk αποτελούν ένα αξιόλογο σαμποτάζ [που εντάσσεται] στον πόλεμο της πληροφόρησης, το οποίο δεν πρέπει να υποτιμάται. Τέτοιες ενέργειες του Κιέβου πρέπει να αποκρουστούν με τρόπο ισχυρό και επαρκή.

Σε ό,τι τώρα αφορά το πόσο πραγματοποιήσιμα είναι τα σχέδια του Κιέβου για την “ανακατάληψη” των νότιων περιοχών, αξίζει τον κόπο να τους  πει κάποιος να μη λένε «χοπ» προτού πραγματοποιήσουν το άλμα.

*                            *                            *

Αυτό ήταν το άρθρο της Irina Alksnis. Ακολουθούν κάποια σχόλια.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

(Α) Πιστεύουν πραγματικά στην Ουκρανική “νίκη” οι Δυτικοί;

Είναι γεγονός ότι παρόλη την προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων (Ρωσικές και πολιτοφυλακές των Λαϊκών Δημοκρατιών), το Κίεβο και οι «εταίροι» επιμένουν, αν όχι στην ολοκληρωτική νίκη και στην συνθηκολόγηση άνευ όρων της Ρωσίας—όπως μέχρι πρόσφατα επέμεναν—τουλάχιστον στην επιστροφή των εδαφών που κάποτε ανήκαν στην Ουκρανία (της Κριμαίας συμπεριλαμβανομένης).

Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, οι συμμετέχοντες απευθυνόμενοι προς τους Ουκρανούς τους ζήτησαν να μην αρκεστούν σε τίποτα λιγότερο από την στρατιωτική επίλυση της σύγκρουσης. Ο πρωθυπουργός του Βελγίου, συνοψίζοντας είπε: «Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε να μιλάμε με τον πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι τονίζοντας ότι ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί μόνο στο πεδίο της μάχης, και οφείλουμε να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον πρόεδρο Ζελένσκι και τον λαό της Ουκρανίας έτσι ώστε να νικήσουν στο πεδίο της μάχης».

Ο πρωθυπουργός του Βελγίου, Alexander de Croo, ο οποίος ανέλαβε να μεταφέρει στον Ζελένσκι την άποψη της τελευταίας ΝΑΤΟικής συνάντησης κορυφής ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία οφείλει να επιλυθεί «αποκλειστικά με στρατιωτικά μέσα».

Αντίθετα, ο Χένρι Κίσινγκερ, που στο Νταβός υποστήριξε τις διαπραγματεύσεις με στόχο την επιστροφή στην κατάσταση προ της 24ης Φεβρουαρίου φέτος—θέση οπωσδήποτε μη ρεαλιστική, αλλά πάντως διαφορετική από τις ΝΑΤΟικές ανοησίες—κατατάχθηκε στη λίστα Myrotvorets των εχθρών της Ουκρανίας.

Η πολιτική αυτή προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Είναι δυνατόν τόσοι και τόσοι έμπειροι διπλωμάτες και πολιτικοί να έχουν τυφλωθεί; Διερωτάται κανένας αν αυτές οι διακηρύξεις περί Ουκρανικής “νίκης” είναι πιστευτές από τους ίδιους που τις εκφωνούν.

Σε ένα πολύ πρόσφατο άρθρο του στο Foreign Affairs με τίτλο «Οι απίθανες θεωρίες νίκης της Ουκρανίας» και υπότιτλο «Η φαντασίωση περί Ρωσικής ήττας και η υπόθεση της διπλωματίας», ο Barry R. Posen (Ford International Professor of Political Science at MIT) εξετάζει εξαντλητικά τις θεωρίες περί νίκης της Ουκρανίας χαρακτηρίζοντας «ετοιμόρροπες θεμελιώσεις» τις λογικές τους αφετηρίες. Γράφει στην σύνοψη/συμπεράσματα του άρθρου του: «Οι ηγέτες της Ουκρανίας και οι υποστηρικτές τους μιλούν λες και η νίκη είναι ακριβώς πίσω από τη γωνία. Αλλά όλο και περισσότερο, αυτή η άποψη μοιάζει να είναι μία φαντασίωση. Η Ουκρανία και η Δύση πρέπει επομένως να αναθεωρήσουν τις φιλοδοξίες τους και να μετακινηθούν από μία στρατηγική που αποσκοπεί στη νίκη στον πόλεμο προς μία πιο ρεαλιστική προσέγγιση: την εύρεση ενός διπλωματικού συμβιβασμού που θα λήξει τις εχθροπραξίες.» Και μόνο το γεγονός της εμφάνισης αυτού του άρθρου στο έγκριτο (στους κύκλους των Δυτικών διπλωματών) Foreign Affairs κάνει φανερή την εξάπλωση ρωγμών στο Δυτικό στρατόπεδο.

Είναι άλλο όμως να αναλύει κάποιος τα υποτιθέμενα επιχειρήματα και τις λογικές κατασκευές των υποστηρικτών της “Ουκρανικής νίκης” και άλλο να απαντά στο ερώτημα αν πραγματικά υπάρχουν σοβαροί Δυτικοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες που στ’ αλήθεια να πιστεύουν σ΄αυτήν. Το τελευταίο ερώτημα είναι κρίσιμο, επειδή αρνητική απάντηση σε αυτό θέτει άμεσα το επόμενο ερώτημα, που είναι «τότε ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των υποστηρικτών της “Ουκρανικής νίκης”;

Αν όντως στις Δυτικές ηγεσίες υπάρχει ειλικρινής εκτίμηση περί Ουκρανικής νίκης, τότε όντως, σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου αυτές οι ηγεσίες θα έχουν δίκιο, οι Ουκρανοί θα αντεπιτεθούν με ένα εκατομμύριο στρατό και θα πετάξουν τους Ρώσους στη θάλασσα. Αλλά, προς το παρόν, αυτό που βλέπουμε είναι οι εκατόμβες των Ουκρανών στρατιωτών, ως επί το πλείστον χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση και διοίκηση, πεινασμένων και χωρίς υποστήριξη από πυροβολικό, να πολλαπλασιάζονται—έχουμε φτάσει τους 1,000 νεκρούς τη μέρα—και οι πόλεις στο Ντονμπάς να πέφτουν τόσο σύντομα που εκπλήσσονται και οι ίδιοι οι Ρώσοι.

Αν όμως στις Δυτικές ηγεσίες ΔΕΝ υπάρχει στην πραγματικότητα εκτίμηση για Ουκρανική νίκη, τότε προκύπτει ότι η συνολική Δυτική φανφαρολογία αποσκοπεί σε κάποια άλλα από τα διακηρυσσόμενα ως ζητούμενα. Δηλαδή, τότε ο αληθινός στόχος δεν θα είναι η ανακατάληψη των «απολεσθέντων» εδαφών αλλά, από πλευράς μεν των Δυτικών εταίρων, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αιμορραγία της Ρωσίας (μέχρι του τελευταίου Ουκρανού), από πλευράς δε της Ουκρανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απομύζηση των “εταίρων” σε χρήματα και οπλισμό. Το βασικό όφελος για την Ουκρανική ελίτ είναι μεν τα χρήματα που απομυζά, αλλά και ο οπλισμός είναι επίσης αναγκαίος επειδή, όταν δεν καταλήγει στη μαύρη αγορά, αποτελεί το μέσο για να συνεχίζεται η συγκεκριμένη αιματηρή οικονομική επιχείρηση αυτής της ελίτ.

Το άρθρο της Irina Alksnis, που μεταφράσαμε, υποστηρίζει ότι όντως υπάρχουν δυνάμεις στη Δύση που υπολογίζουν σε νίκη της Ουκρανίας. Αν ο στόχος είναι να αποκρουσθεί ολόκληρη η γκάμα της Δυτικής επιχειρηματολογίας, τότε έχει νόημα να απαντά κάποιος και σε εκείνους που υποτίθεται ότι ακόμη πιστεύουν σε νίκη της Ουκρανίας. Αλλά υπάρχουν στ’ αλήθεια ακόμη τέτοιοι;

Η δική μας άποψη είναι ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας στη συνέχιση των επιχειρήσεων από σημαντικό μέρος του Δυτικού κόσμου δεν οφείλεται σε κάποια τέτοια αυταπάτη αλλά στον διακαή πόθο τους να προκληθεί όσο μεγαλύτερη ζημιά είναι δυνατόν στην Ρωσία. Απώτερος στόχος είναι ο διαμελισμός της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η μετατροπή των εδαφών της σε νέο Ελντοράντο για τα λιμνάζοντα και πλεονάζοντα Δυτικά κεφάλαια. Σχετικά έχουμε γράψει εκτεταμένα αλλού.

Ο μη φημιζόμενος για την ευφυΐα του, πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ George Bush Jr., το είπε καθαρά, νομίζοντας ότι απευθύνεται στον Ζελένσκι κατά τη γνωστή φάρσα των Vovan & Lexus: «Αποστολή σας είναι να καταστρέψετε όσο περισσότερα Ρωσικά στρατεύματα μπορείτε» και όχι «Στόχος σας είναι να νικήσετε».

Πουθενά δεν μπήκε στα σοβαρά ως στόχος η «νίκη της Ουκρανίας», ό,τι κι αν λέγεται ή γράφεται περί του αντιθέτου στις προπαγανδιστικές αφηγήσεις των Δυτικών ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή, ο στόχος ήταν να πολεμήσει η Ουκρανία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, όπως χαρακτηριστικά είπε σεβάσμιος και παλαίμαχος διπλωμάτης των ΗΠΑ και επανέλαβε ο Noam Chomsky.

Η πραγματική επιδίωξη της Δύσης δεν αποτελεί μυστικό για την Ουκρανική ελίτ, που άλλωστε διακρίνεται για τον κυνισμό της. Αυτή είναι η προσέγγιση που έχει αποδεχτεί και αυτή είναι η προσέγγιση που ακολουθεί όταν ζητά περισσότερα χρήματα και όπλα. Μάλιστα, αντιλαμβανόμενοι την προσπάθεια του Δυτικού κόσμου να διαλύσει τη Ρωσία ως κράτος, πλασάρουν τους εαυτούς τους στην αγορά ως σημαντικό γρανάζι του όλου επιχειρήματος. Γι’ αυτό και ο Alexey Reznikov, στη συνέντευξη στους Times του Λονδίνου που αναφέραμε, προσθέτει: «Είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε διαδοχικές διακηρύξεις ανεξαρτησίας στο ρωσικό έδαφος. Η Ρωσική Ομοσπονδία θα διαλυθεί σε πολλές διαφορετικές χώρες – Ταταρστάν, Μπασκορτοστάν κ.λπ.». Επιχειρεί έτσι να δώσει ένα σήμα στους Δυτικούς, από τους οποίους ζητά λεφτά και όπλα, ότι στο Κίεβο αντιλαμβάνονται την έγνοια τους και θα κάνουν ό,τι μπορούν, εφόσον φυσικά τους δοθούν αυτά που ζητάνε.

O ιδιαίτερα σεβαστός στους Αμερικανικούς διπλωματικούς κύκλους, παλαίμαχος πρέσβης Chas Freeman, στέλεχος των υπουργείων εξωτερικών και άμυνας των ΗΠΑ επί δεκαετίες, χρησιμοποίησε πρώτος την έκφραση που συμπυκνώνει την ουσία της Δυτικής πολιτικής στο Ουκρανικό: «Οι ΗΠΑ θα πολεμήσουν τους Ρώσους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό». Η θρυλική πλέον διατύπωση έγινε στην εξαιρετική εκπομπή Pushback του Αμερικανού δημοσιογράφου Aaron Maté.  

Ότι το θέμα για τους Δυτικούς δεν είναι η νίκη της Ουκρανίας αλλά η καταστροφή της Ρωσίας φαίνεται επίσης καθαρά όταν δούμε την επιχειρηματολογία όσων, απόστρατων στρατηγών, τρωκτικών των Think Tanks, ακαδημαϊκών αναλυτών και άλλων—υποτίθεται—ειδικών ζητάνε την άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ κ.λπ. στην Ουκρανία. Τα επιχειρήματά τους συνοψίζονται στο ότι αν ο πραγματικός στόχος είναι να καταστραφεί η Ρωσία, τον πρώτο ρόλο σε αυτό το έργο δεν μπορεί να τον παίξει η Ουκρανία και γι’ αυτό απαιτείται η άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ. Σχετικά έχουμε γράψει αρκετά στο παρελθόν.

Αν η ανάλυσή μας ευσταθεί, τότε από αυτήν προκύπτει το λογικό συμπέρασμα ότι τελικά όντως θα επιχειρηθεί “ουκρανική αντεπίθεση” στο νότο. Όχι με στόχο την ανακατάληψη της …Χερσώνας, αλλά με στόχο να γίνει όσο μεγαλύτερη ζημιά είναι δυνατόν, τόσο στα συμμαχικά στρατεύματα όσο και στους άμαχους Ρωσόφωνους.

Έτσι θα αιτιολογηθεί και προς στους Δυτικούς υποστηρικτές του η ανταποδοτική αξία των χρημάτων που θα έχει λάβει το Κίεβο. Δηλαδή, εδώ μιλάμε για μία στυγνή εμπορική πράξη που στη διεκπεραίωσή της το αίμα και ο πόνος των ίδιων των Ουκρανών στρατιωτών και των οικογενειών τους, τα βάσανα του Ουκρανικού λαού δεν μετρούν· αυτοί είναι αναλώσιμοι για τις Ουκρανικές ελίτ.

(Β) Σχετικά με τις αμφιταλαντεύσεις στο Δυτικό στρατόπεδο

Οι πλέον ενδιαφέρουσες “δεύτερες σκέψεις” στην ΕΕ προέρχονται από τη Γερμανία, όπου μάλιστα οι αποκλίνουσες θεωρήσεις δύο κυβερνητικών κομμάτων, των “Ελεύθερων Δημοκρατών” και των “Πράσινων” θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα του κυβερνητικού συνασπισμού. Οι “Πράσινοι” αποτελούν τυπική περίπτωση κόμματος που δεν έχει αποκτήσει πολιτική ταυτότητα και τα στελέχη του ακολουθούν τυχοδιωκτική πολιτική χωρίς περίσκεψη. Στην περίπτωση της Ουκρανίας είναι υπέρ κάθε μορφής βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες ανεξάρτητα από το τίμημα που θα καταβάλει η ίδια τους η χώρα. Οι “Ελεύθεροι Δημοκράτες” είναι ένα παλαιό συντηρητικό κόμμα γειωμένο με την άρχουσα τάξη της χώρας, που έχει μάθει από χρόνια να μετρά τις συνέπειες των πράξεων της Γερμανικής κυβέρνησης.

Αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση των Γερμανικών αμφιταλαντεύσεων η ιστορία με την τουρμπίνα συμπίεσης του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream που είχε αποσταλεί στον Καναδά για επισκευή και ο Καναδάς δεν την επέστρεφε στη Γερμανία εν ονόματι των κυρώσεων που αυτός είχε επιβάλει στη …Ρωσία, με το σκεπτικό ότι τελικά η τουρμπίνα θα κατέληγε στη Ρωσία. Για το θέμα αυτό έχουμε γράψει αναλυτικά και δεν θα επεκταθούμε άλλο εδώ, αλλά παραμένει ένα εξαιρετικό παράδειγμα της ταλάντευσης της βασικότερης χώρας της ΕΕ μεταξύ των εθνικών της συμφερόντων και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών εντολών.

Εδώ θα επεκταθούμε λίγο στο θέμα του δανείου που η Κομισιόν έταξε στους Ουκρανούς όταν αυτοί άρχισαν να ζητάνε επίμονα 5 δισεκατομμύρια ευρώ το μήνα, τα οποία μάλιστα ανέβασαν στα 9 πρόσφατα, προκειμένου να συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο της “Ακρόπολης” του ελευθέρου κόσμου. Οι αναγνώστες που θέλουν να διαβάσουν για τα αρχικά στάδια αυτής της ιστορίας ας ανατρέξουν εδώ.

Στις 10 Ιουλίου, η Ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera αποκάλυψε ότι ο Γερμανός υπουργός χρηματοοικονομικών (finance) Christian Lindner, προερχόμενος από τους Ελεύθερους Δημοκράτες, μπλοκάρει το Ουκρανικό δάνειο της Κομισιόν παρόλο που η Γερμανία είχε προηγουμένως δώσει το πράσινο φως σε συνάντηση κορυφής της ΕΕ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα: «Για περισσότερο από ένα μήνα, η Γερμανία μπλοκάρει το πακέτο βοήθειας των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ που αντιπροσωπεύει την κύρια μορφή στήριξης της ΕΕ προς την Ουκρανία. Το αδιέξοδο, που επιβεβαιώθηκε από διάφορους πρωταγωνιστές τόσο στο Κίεβο όσο και στις Βρυξέλλες, θα μπορούσε να είναι ένας από τους λόγους που ώθησαν χθες τον Volodymyr Zelensky να απομακρύνει ξαφνικά και μάλλον βάναυσα τον Ουκρανό πρέσβη στο Βερολίνο Andryi Melnyk.»

H δημοσιοποίηση από την Ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera του μπλοκαρίσματος του “δανείου” των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ από τον Γερμανό υπουργό Χρηματοοικονομικών.

Και η εφημερίδα συνεχίζει: «Η ιδέα της βοήθειας των 9 δισεκατομμυρίων, που γεννήθηκε την άνοιξη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιβεβαιώθηκε από όλους τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα τέλη Μαΐου. Το έργο προβλέπει δάνειο στο Κίεβο με αποπληρωμή μετά από 25 χρόνια και ουσιαστικά χωρίς τόκους, χάρη στα κεφάλαια που η ίδια η Επιτροπή θα εισέπραττε από την έκδοση ομολογιακού δανείου το οποίο θα εγγυούνταν μέσω περιουσιακών στοιχείων τους οι χώρες μέλη. Αλλά η Γερμανία, ο μεγαλύτερος και πιο σταθερός από τους εγγυητές αυτής της μορφής ευρωομολόγου, είναι αντίθετη: αφού έδωσε τη συγκατάθεση κατά τη συνάντηση κορυφής [σύμφωνα με την Ιταλική εφημερίδα], τώρα άλλαξε γνώμη. Στον υπουργό χρηματοοικονομικών του Βερολίνου, τον φιλελεύθερο Christian Lindner, δεν αρέσει το γεγονός ότι οι Βρυξέλλες καταφεύγουν στο κοινό ευρωπαϊκό χρέος για την ουκρανική κρίση όπως έκαναν κατά τη διάρκεια της πανδημίας [το λεγόμενο SURE]. Προς το παρόν, ο Γερμανός υπουργός έχει δώσει την έγκρισή του μόνο για μια πρώτη δόση ενός δισεκατομμυρίου, τα έσοδα της οποίας θα πρέπει να καταβληθούν στο Κίεβο μέχρι τον Ιούλιο. Εν τω μεταξύ, όσο περνάει ο καιρός, το Κίεβο ισχυρίζεται ότι χρειάζεται 5 δισεκατομμύρια δολάρια το μήνα σε βοήθεια [για να πληρώνει… μισθούς και συντάξεις] ενώ θεωρείται βέβαιο ότι τον Σεπτέμβριο η Ουκρανία θα αθετήσει μια εξόφληση εξωτερικού χρέους ύψους 900 εκατομμυρίων ευρώ.»

Ο εκ των Ελευθέρων Δημοκρατών διάδοχος του Σόιμπλε, υπουργός Χρηματοοικονομικών (Finance) της Γερμανίας, Christian Lindner, ο οποίος μπλόκαρε αυτή την εβδομάδα δάνειο 9 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχε αποφασίσει να χορηγήσει η Κομισιόν στην Ουκρανία.

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η Γερμανία, που καλείται να εγγυηθεί τα δανεικά και αγύριστα της Ουκρανίας, βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση. Ήδη εκεί προγραμματίζουν την περικοπή των ωρών διδασκαλίας στα σχολεία λόγω αδυναμίας να τα θερμάνουν το χειμώνα, τον περιορισμό του φωτισμού των πόλεων και ετοιμάζονται για δελτίο στα καύσιμα. Ο επιχειρηματικός κόσμος της συνεχώς προειδοποιεί για επερχόμενη βαθιά ύφεση και κύμα κλεισίματος επιχειρήσεων. Και όλα αυτά, ενώ οι ίδιοι ανέστειλαν τον Nord Stream 2, ο οποίος ήταν εντελώς έτοιμος να λειτουργήσει. Πώς να μην τρίζει μετά το πολιτικό οικοδόμημα στη Γερμανία;

Στις 11 Ιουλίου, για το θέμα που έχει προκύψει κάνει σχόλια, περιέργως μάλλον ήπια σε σχέση με τις εξαλλοσύνες που μας έχουν συνηθίσει οι Ουκρανοί, ο δικός τους υπουργός χρηματοοικονομικών, Sergey Marchenko. «Χρειαζόμαστε 5 δισ. ευρώ το μήνα, αλλά τον Απρίλιο λάβαμε 1,6 δισ. ευρώ. Τον Μάιο πήραμε 1,5 δισ. ευρώ. Τον Ιούνιο 4,4 δισ. ευρώ. Τον Ιούλιο, αναμένουμε περισσότερα από 4 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά εξαρτόμαστε από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία», είπε σε συνέντευξή του επίσης στην Corriere Della Sera. Και προσέθεσε: «Φυσικά λαμβάνουμε όπλα και στρατιωτική βοήθεια, αλλά αυτό δεν αρκεί… Είναι σαφές σημάδι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο υπόλοιπος κόσμος γύρω από την Ουκρανία έχουν κουραστεί λίγο από αυτόν τον πόλεμο. Αυτό είναι κατανοητό. Υποφέρουν από τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου». Σχολιάζοντας την καθυστέρηση του πακέτου βοήθειας της ΕΕ, ο Marchenko είπε ότι «ορισμένες κυβερνήσεις δεν είναι έτοιμες να υποστηρίξουν την Ουκρανία με τέτοιο ποσό χρημάτων». Και μάλιστα δανεικών και αγύριστων, θα προσθέταμε εμείς.

Στις 15 Ιουλίου το θέμα πιάνεται από το Bloomberg, με πολύ ήπιο τρόπο είναι η αλήθεια. Με τίτλο: «Η ΕΕ χρονοτριβεί με τη βοήθεια στην Ουκρανία καθώς οι φόβοι για την κρίση του φυσικού αερίου στις χώρες μέλη κορυφώνονται» και υπότιτλους: «Το μεγαλύτερο μέρος των δανείων έκτακτης ανάγκης παραμένει κολλημένο στις λεπτομέρειες των πακέτων. Η Επιτροπή προειδοποιεί για τον κίνδυνο οικονομικής κόπωσης μεταξύ των Ευρωπαίων», το ρεπορτάζ του Bloomberg περιγράφει την μεγάλη ανάγκη των Ουκρανών για δανεικά και προσθέτει ότι ήδη η Κομισιόν έχει προσφερθεί να χορηγήσει το μεγαλύτερο μέρος των 750 δις ευρώ (!!) που έχει ανάγκη η Ουκρανία για την μελλοντική ανοικοδόμησή της!

Από ποια λεφτά θα δώσει το ποσό αυτό η Κομισιόν παραμένει άγνωστο. Πάντως, το Bloomberg προσθέτει: «Η προσφορά της επιτροπής τρομοκράτησε ορισμένα κράτη μέλη, που ανησυχούν για τη μαζική προσπάθεια που απαιτείται για την ανοικοδόμηση της χώρας και ενδεχόμενα ζητήματα διαφθοράς, είπαν άνθρωποι που γνωρίζουν τη συζήτηση [που διεξάγεται μεταξύ των αρμόδιων υπουργών]. Οι επιπτώσεις από τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου επιβαρύνουν τις κυβερνήσεις της ΕΕ καθώς αυτές άρχισαν να ανησυχούν για τον κίνδυνο μείωσης της λαϊκής υποστήριξης [των λαών τους] προς το Κίεβο τους επόμενους μήνες, ιδιαίτερα εάν η ενέργεια γίνει πιο σπάνια και ακριβότερη.»

Και το ρεπορτάζ του Bloomberg συνεχίζει: «Όταν οι υπουργοί Χρηματοοικονομικών της ΕΕ συζήτησαν για τη βοήθεια προς την Ουκρανία σε μια συνάντηση την Τρίτη, περίπου το ένα τρίτο των 27 κρατών μελών προειδοποίησαν ότι θα χρειαστούν νέα μέτρα για την υποστήριξη των πιο ευάλωτων ομάδων στις χώρες τους που πλήττονται από τη συνεχιζόμενη κρίση εάν είναι να αποφευχθεί η δυσαρέσκεια [των λαών της ΕΕ] προς το Κίεβο, είπαν άνθρωποι πληροφορημένοι γι’ αυτά που συζητήθηκαν.»

Ο μαζικός ξεσηκωμός πριν από μια βδομάδα των Ολλανδών αγροτών και η συνένωσή τους με Γερμανούς αγρότες σκεπάστηκε από εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ όλων των Ευρωπαϊκών χωρών. 

Προσέξτε τη λογική: Αν είναι να συνεχίσουμε τον Ουκρανικό τυχοδιωκτισμό πρέπει κάτι να δώσουμε στις ευάλωτες ομάδες των χωρών μας, για να μην υπάρξει ξεσηκωμός…

Η Γερμανία ζητά τώρα να αναλάβουν το χρέος της Ουκρανίας οι άλλες χώρες μέλη της ΕΕ, θεωρώντας ότι αυτή έχει ήδη πράξει το καθήκον της. Ταυτόχρονα, ένα ακόμη δάνειο 1,5 δις ευρώ που έχει τάξει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στην Ουκρανία παραμένει καθηλωμένο, δεδομένου ότι είναι σαφές ότι η Ουκρανία θα χρεοκοπήσει και επίσημα και προκύπτει το ζήτημα ποιος θα μείνει με τον μουτζούρη στο χέρι.

Οι αμφιταλαντεύσεις των Ευρωπαϊκών χωρών, που επίσης περιγράφονται στο άρθρο της Irina Alksnis που μεταφράσαμε, θα εντείνονται όσο γίνεται πιο φανερή στους λαούς της ΕΕ η περιπέτεια στην οποία έχουν οδηγηθεί λόγω της υποταγής των ηγεσιών τους στην εκπορευόμενη από τις ΗΠΑ ατλαντική γραμμή, η οποία οξύνει ταυτόχρονα τόσο την οικονομική ύφεση όσο και την εκτίναξη των τιμών. Στις συνθήκες αυτές είναι ζωτική ανάγκη για τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς να υποδαυλίσουν νέες συνθήκες κρίσης ώστε να ξαναχώσουν τις Ευρωπαϊκές χώρες στο μαντρί.

Από πού θα προκύψει η νέα ένταση της κρίσης στο Ουκρανικό που θα επιτρέψει τη συνέχιση της αυτοκαταστροφικής πορείας των χωρών της ΕΕ;

Ένα σενάριο που ήδη “παίζει” είναι το χτύπημα πολιτικών στόχων βαθιά μέσα στη Ρωσία (π.χ. χτύπημα της πόλης του Kursk) μέσω αναβαθμισμένων οπλικών συστημάτων που υποτίθεται ότι δίνονται στους Ουκρανούς για να τα διαχειριστούν αποκλειστικά αυτοί, αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι ελέγχονται στενά και άμεσα από τους Αμερικανούς.

Ο Αμερικανικός έλεγχος είναι πλήρης, τόσο σε ό,τι αφορά τον καθορισμό των εκάστοτε στόχων και την προμήθεια των ανάλογων συντεταγμένων μέσω δορυφορικών κατοπτεύσεων όσο και σε ό,τι αφορά τον έλεγχο των κινήσεων του οπλικού συστήματος και γενικότερα τη στενή διαχείριση του—εδώ παίζει σημαντικό ρόλο και ο φόβος ότι αυτά μπορεί να πουληθούν στους Ρώσους, όπως άλλωστε πληροφορούμαστε από πολλές πηγές ότι ήδη έχει συμβεί.

Μια άλλη εκδοχή, για την οποία έχουμε ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο, είναι να χτυπηθεί η γέφυρα του Kerch που συνδέει την Κριμαία με την Ηπειρωτική Ρωσία (και είναι η μεγαλύτερη γέφυρα στην Ευρώπη), επιδίωξη που επανειλημμένα έχουν προπαγανδίσει ως επιδιωκόμενο στόχο υψηλά ιστάμενοι Ουκρανοί αξιωματούχοι. Η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ότι εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα απαντήσει χτυπώντας τα κέντρα αποφάσεων στο Κίεβο, στο Λβιβ και αλλού—δηλαδή υπουργεία και κρατικές/κυβερνητικές υπηρεσίες.

Μια εικόνα των Κυβερνητικών κτιρίων του Κιέβου στις φλόγες θα ήταν ενδεχομένως ικανή να ξεσηκώσει νέο κύμα αντι-Ρωσικής υστερίας και να επιτρέψει το παραπέρα τάισμα της Ουκρανικής ελίτ για να συνεχίζει τον πόλεμο. Αλλά μια τέτοια εξέλιξη θα μας έφερνε μαθηματικά κοντύτερα στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ κάθε άλλο από το θα ανέτρεπε τη δυστυχία που περιμένει τους Ευρωπαϊκούς λαούς στο εγγύς μέλλον—το αντίθετο μάλιστα.

Το κακό είναι ότι μια τέτοια προβοκάτσια θα ελέγχεται από τους Αμερικανούς, οι οποίοι κάθε άλλο παρά στενοχωριούνται από την οικονομική κρίση που αγκαλιάζει τις Ευρωπαϊκές χώρες—το αντίθετο μάλιστα.

Υποστηρικτικό του σχεδίου που περιγράφουμε τώρα, δηλαδή της παροχής από τους Αμερικανούς πυρομαχικών που να έχουν μακρά εμβέλεια (300 Km και άνω) για τα HIMARS που έχουν μεταφέρει στην Ουκρανία ώστε να χτυπηθούν μεγάλοι πολιτικοί στόχοι στα Ρωσικά μετόπισθεν, είναι έγγραφο της Αμερικανικής πρεσβείας που αποκάλυψε το κανάλι Military Summary, το πλέον έγκυρο ανεξάρτητο μέσο μετάδοσης πληροφοριών για την κατάσταση στο πεδίο της Ουκρανίας. Σύμφωνα με το έγγραφο, καλούνται όλοι οι Αμερικανοί πολίτες να φύγουν άμεσα από την Ουκρανία ενώ επίσης σταματά η εξυπηρέτηση προξενικών υπηρεσιών και κάθε άλλης υπηρεσίας προς του πολίτες. Οι υπηρεσίες αυτές, από τις 13 Ιουλίου, έχουν μεταφερθεί στο Λβοφ (Lviv), την πρωτεύουσα της Δ. Ουκρανίας, όπως ακριβώς είχε συμβεί στην αρχή του πολέμου, όταν οι Αμερικανοί εκτιμούσαν ότι θα χτυπηθεί το Κίεβο. Το Military Summary επισημαίνει ότι αυτές οι αλλαγές δεν έχουν εντοπιστεί από τα Δυτικά ΜΜΕ και θεωρεί ότι πρέπει να παρακολουθούμε αν θα ακολουθήσουν και άλλες πρεσβείες, όπως του Ηνωμένου Βασιλείου. Αν δούμε κάτι τέτοιο τις επόμενες μέρες, τότε, κατά την ίδια πηγή, «κάτι μεγάλο επίκειται».

Το καλό είναι ότι μοιάζει ως εάν τελευταία οι Ευρωπαϊκοί πληθυσμοί να ξυπνάνε από τον λήθαργό τους, όπως δείχνουν οι μεγάλες κινητοποιήσεις των Ολλανδών και Γερμανών αγροτών που έχουν συναντήσει ένα εντυπωσιακό τείχος αποσιώπησης από όλα ανεξαίρετα τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Και επίσης καλό είναι ότι πλέον οι εξελίξεις δεν περιορίζονται εντός του Δυτικού στρατοπέδου, αλλά σε αυτές συμμετέχουν με ανεξάρτητες κινήσεις οι χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Και εκεί, όπως είπε και ο σπινθηροβόλος  επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Josep Borrell, η Δύση κατηγορείται για διπλά μέτρα και σταθμά μη έχοντας καταφέρει να κερδίσει την «μάχη των αφηγήσεων» στο Ουκρανικό.

[1] Η μετάφραση έγινε στα Αγγλικά με google translate και από εκεί στα Ελληνικά. Ο Βασίλης Μακρίδης μου έλυσε την απορία για την παροιμία στο τέλος και τον ευχαριστώ.

Όταν η Γερμανία προσπίπτει ικέτης στον Καναδά ζητώντας μια στάλα κατανόησης

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ: «ΕΑΝ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΘΑΡΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΖΗΤΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ…ΖΗΤΑΜΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ».

Η Γερμανία σήμερα, μέσω τους αντικαγκελαρίου και υπουργού οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ, απηύθυνε ταπεινά δημόσια έκκληση προς τον Καναδά να της επιστρέψει την τουρμπίνα συμπίεσης του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream που κατακρατά, επειδή οι συνέπειες ενδεχομένως να είναι καταστροφικές για την οικονομία της.

*          *          *

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, η οποία βρίσκεται σε δεινότατη οικονομική θέση λόγω των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, στις οποίες η κυβέρνηση Σολτς ηλιθίως πρωτοστάτησε, σήμερα Πέμπτη 7 Ιουλίου, το γύρισε στα παρακάλια προς τον Καναδά και προσπίπτει ικέτης στα γόνατα του Καναδού πρωθυπουργού προκειμένου να επιστρέψει ο Καναδάς την τουρμπίνα του αγωγού Nord Stream που κατακρατεί μέχρι μεθαύριο …Δευτέρα, 11 Ιουλίου.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι το ζήτημα με την τουρμπίνα είναι παλιό, αφού έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που η Ρωσία περιόρισε τη ροή φυσικού αερίου προς τη Γερμανίας μέσω του αγωγού Nord Stream I κατά 60%. Να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με το συμβόλαιο συντήρησης, ο κατασκευαστής της τουρμπίνας (Siemens) την πήρε για την προγραμματισμένη συντήρηση και την έστειλε στο εργοστάσιό της στον Καναδά. Η τουρμπίνα συντηρήθηκε, αλλά στη συνέχεια ο Καναδάς μπλόκαρε την επιστροφή της στη …Γερμανία, επειδή θεωρεί ότι αυτή εμπίπτει στα υλικά που απαγορεύεται να προμηθεύει η Δύση στη Ρωσία και με το δεδομένο (έωλο νομικά) ότι η τουρμπίνα θα επιστραφεί στη Ρωσία, την κατακρατά, όχι από τη Ρωσία αλλά από τη Γερμανία.

Η Γερμανία, αντί να ζητήσει την τουρμπίνα από τον Καναδά, περιορίστηκε να καταγγέλλει τον Πούτιν μέχρι σήμερα. Τι άλλαξε λοιπόν; Η απάντηση είναι ότι τη Δευτέρα ξεκινά η ετήσια συντήρηση του Nord Stream και η ροή φυσικού αερίου διακόπτεται για δύο εβδομάδες. Αλλά η Γερμανία έχει πληροφορίες, μάλλον αξιόπιστες, ότι στους ελέγχους που θα ακολουθήσουν η Ρωσική αρχή ασφάλειας των υποδομών θα εκτιμήσει ότι η λειτουργία του αγωγού δεν πληροί τους όρους ασφαλείας και θα παρατείνει τη μη λειτουργία του μέχρι να επιστραφεί η τουρμπίνα. Ο Σολτς, όπως φαίνεται, έθεσε το ζήτημα της επιστροφής της τουρμπίνας στον Τριντό κατά την πρόσφατη συνάντηση των G7, αλλά ο Καναδός πρωθυπουργός δεν δείχνει να ενδίδει.

Και άλλωστε, γιατί ο Καναδάς να την επιστρέψει, τη στιγμή που η καταστροφή της Ευρωπαϊκής οικονομίας, της οποίας η Γερμανία θεωρείται ο κινητήρας, αποτελεί κρυφή επιδίωξη των υπερατλαντικών “εταίρων”; Το μόνο κίνητρο που θα είχε για να το κάνει θα ήταν αν η Γερμανία απειλούσε ότι θα “κάνει νερά” στις κυρώσεις των Δυτικών απέναντι στη Ρωσία. Αλλά είναι διατεθειμένη η Γερμανία να παίξει αυτό το διαπραγματευτικό ατού όταν κυριαρχείται από τέτοιο αντι-Ρωσικό μένος που έφτασε στο σημείο να βγάλει τα ίδια τα ματάκια της με τα χεράκια της ακυρώνοντας τον Nord Stream II, αν και ήταν εντελώς έτοιμος να λειτουργήσει;

Παρακολουθούμε ένα σήριαλ θεατρικών έργων του παραλόγου, με τις Ευρωπαϊκές χώρες να δίνουν τα ρέστα τους σε ηλιθιότητες που τις αυτοκαταστρέφουν και από πάνω να αποδίδουν στον …Πούτιν την καταστροφή τους—αυτά διάβαζα σήμερα σε υποτίθεται “έγκυρη” Ελληνική οικονομική στήλη: Ότι κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει η τιμή του ηλεκτρικού επειδή κανείς δεν ξέρει με τι πλευρό θα ξυπνήσει ο …Πούτιν αύριο. Όταν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ θεωρούν τον κόσμο τόσο ηλίθιο ώστε να λένε τόσες και τέτοιες ανοησίες, θα θερίσουν θύελλες, και συντομότερα από όσο βαυκαλίζονται μέσα στη μονοφωνία των ΜΜΕ τους.

Σταθμός άφιξης αερίου στο Lubmin της Γερμανίας. Ανήκει στο έργο του αγωγού Nord Stream 2, ο οποίος θα είχε πολλαπλασιάσει την ποσότητα αερίου που δέχεται η Γερμανία από τη Ρωσία. Ο αγωγός, αφού κατασκευάστηκε πλήρως και ήταν έτοιμος να λειτουργήσει, πετάχτηκε στα άχρηστα κατ΄ απαίτηση των ΗΠΑ στις οποίες οι Γερμανοί πειθάρχησαν ως εάν να ήταν Αμερικανική αποικία.  

Το όλο σκηνικό των ικεσιών της Γερμανίας προς τον Καναδά περιγράφει εκτεταμένα το Bloomberg σε ένα πολύ κατατοπιστικό ρεπορτάζ, του οποίου παραθέτω εκτεταμένα αποσπάσματα, μαζί με τα αναγκαία σχόλια. Τα σχόλιά μου, προκειμένου να διαχωρίζονται από το ρεπορτάζ του Bloomberg, παρατίθενται μέσα σε αγκύλες.

Γράφει λοιπόν το Bloomberg:

“Ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας [και υπουργός Οικονομικών] έκανε δημόσια έκκληση προς την καναδική κυβέρνηση να απελευθερώσει μια τουρμπίνα που έχει κρατηθεί λόγω των κυρώσεων κατά της Ρωσίας και είναι κρίσιμη για τις ροές φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.

Ο υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ δήλωσε στο Bloomberg ότι είναι ανάγκη η τουρμπίνα για τον αγωγό Nord Stream 1 να επιστραφεί πριν ξεκινήσουν οι εργασίες συντήρησης τη Δευτέρα. Η απελευθέρωση του μηχανήματος θα αφαιρούσε μια δικαιολογία για τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να κρατήσει τον αγωγό κλειστό.

O Γερμανός αντικαγκελάριος και υπουργός οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ, μέλος των “Πράσινων” οι οποίοι λυσσασμένα πρωτοστατούν στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, σήμερα προσέπεσε ικέτης στα πόδια του Καναδού πρωθυπουργού Τριντό,
ζητώντας την κατανόησή του με «βαριά καρδιά».

«Θα είμαι ο πρώτος που θα αγωνιστεί για ένα περαιτέρω ισχυρό πακέτο κυρώσεων της ΕΕ, αλλά ισχυρές κυρώσεις σημαίνει ότι αυτές πρέπει να βλάπτουν και να κάνουν ζημιά στη Ρωσία και στον Πούτιν περισσότερο από όσο στη δική μας οικονομία», είπε ο Χάμπεκ σε τηλεφωνική συνέντευξη αργά την Τετάρτη. «Ως εκ τούτου, ζητώ κατανόηση, δηλαδή ότι πρέπει να αφαιρέσουμε από τον Πούτιν αυτή τη δικαιολογία για την τουρμπίνα».

Η Γερμανία βρίσκεται αντιμέτωπη με την προοπτική να καθιερώσει δελτίο για τη διανομή ενέργειας τους επόμενους μήνες, κάτι που θα μπορούσε να πλήξει τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές και να παρασύρει τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης σε ύφεση. Αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει ότι η Ρωσία θα μπορούσε να κλείσει μακροπρόθεσμα τον Nord Stream μετά την περίοδο συντήρησης των δύο εβδομάδων [που έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει τη Δευτέρα 11 Ιουλίου] στον μεγαλύτερο αγωγό φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Ευρώπη. Οι ροές είχαν ήδη μειωθεί κατά 60% τον Ιούνιο λόγω του ζητήματος της τουρμπίνας, παρεμποδίζοντας τις προσπάθειες της Γερμανίας να αποθηκεύσει επαρκή αποθέματα για το χειμώνα.

«Χρειαζόμαστε την [διέλευση αερίου υπό πλήρη] χωρητικότητα στον Nord Stream 1 για να γεμίσουμε τον αποθηκευτικό μας χώρο», είπε ο Habeck. «Η πλήρωση των αποθηκευτικών χώρων στη Γερμανία δεν είναι σημαντική μόνο για τη γερμανική αγορά, αλλά επίσης και για την ευρωπαϊκή αγορά και για την εξασφάλιση του εφοδιασμού της Ευρώπης».”

[Αυτό ισχύει όχι μόνον έμμεσα αλλά και άμεσα–πολλές χώρες προμηθεύονται Ρωσικό αέριο από τη Γερμανία είτε μέσω δημοσίων συμβάσεων (π.χ. Αυστρία) είτε στα “μουλωχτά” (π.χ. Πολωνία).]

Και το Bloomberg συνεχίζει: “Το στράγγισμα της προσφοράς έχει προκαλέσει αναταραχή στις αγορές φυσικού αερίου. Οι τιμές των Ευρωπαϊκών συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης [Europe’s benchmark futures, βασικός δείκτης των τάσεων στις αγορές] που έχουν διπλασιαστεί κατά τον προηγούμενο μήνα, την Πέμπτη [7 Ιουλίου] σημείωσαν τη μεγαλύτερη ακολουθία διαδοχικών ημερήσιων ανόδων εδώ και περισσότερο από εννέα μήνες. [βλ. Διάγραμμα].

Οι υψηλότερες τιμές σε συνδυασμό με την έλλειψη προσφοράς θέτουν σε κίνδυνο εταιρείες όπως η Uniper SE. Ο μεγαλύτερος αγοραστής ρωσικού φυσικού αερίου της Γερμανίας βρίσκεται σε συνομιλίες με την κυβέρνηση για ένα πρόγραμμα διάσωσης, καθώς αγωνίζεται να εκπληρώσει τα συμβόλαια παράδοσης εν μέσω της αύξησης των τιμών. Ο Χάμπεκ είπε ότι η κατάσταση κινδυνεύει να λειτουργήσει «σαν χιονοστιβάδα» στο ενεργειακό σύστημα της Γερμανίας.

[Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η Ρωσία ανέκαθεν πρότεινε στη Γερμανία να αγοράζει το αέριο, όπως και το πετρέλαιο, με συμβόλαια σταθερών τιμών, πράγμα που τόσο η Γερμανία όσο και η ΕΕ αρνήθηκαν να κάνουν προτιμώντας την αγορά σε σποτ τιμές, λειτουργώντας εντελώς τυχοδιωκτικά. Μετά και τις κυρώσεις, που οδήγησαν σε αλματώδη άνοδο τις σποτ τιμές, οι εταιρείες που διανέμουν το αέριο βρέθηκαν σε δεινή θέση, επειδή αυτές οφείλουν να εκπληρώσουν συμβόλαια. Αν όμως χρεοκοπήσουν, μπαίνει το ερώτημα ποιος θα διανέμει το αέριο στη Γερμανική βιομηχανία και στους καταναλωτές. Μετά ο Πούτιν και οι Ρώσοι τους φταίνε…Πρόκειται για κλασική περίπτωση που σίγουρα ο Έρασμος θα τοποθετούσε σε περίοπτη θέση στο «Μωρίας Εγκώμιον»].

Αν και η παρούσα τιμή του φυσικού αερίου υπολείπεται ελαφρά από τα ιστορικά υψηλά της,
εν τούτοις παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ακολουθία ημερήσιων αυξήσεων κατά το τελευταίο εννεάμηνο.

Και το Bloomberg συνεχίζει:

“Η τουρμπίνα, που έχει κατασκευαστεί στον Καναδά από τη Siemens Energy AG, στάλθηκε στο Μόντρεαλ για επισκευές [βάσει συμβολαίου, τη συντήρηση των τουρμπινών των σταθμών συμπίεσης έχει αναλάβει ο κατασκευαστής τους, δηλ. η Siemens], αλλά παραμένει εκεί ακινητοποιημένη [δηλαδή έχει κατακρατηθεί] λόγω των κυρώσεων στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό τον περασμένο μήνα. Αναγνωρίζοντας τη νομική δέσμευση που δημιουργήθηκε από τις καναδικές κυρώσεις, ο αντικαγκελάριος πρότεινε μια λύση.

[Το περίεργο βέβαια είναι γιατί να θεωρείται ότι είναι νόμιμη η δέσμευση της τουρμπίνας, αφού αυτή έχει αποσταλεί στον Καναδά από την μητρική της Siemens στη Γερμανία. Δηλαδή, ο Καναδάς, δεσμεύει εμπορεύματα που διακινεί η Γερμανία με το σκεπτικό ότι αυτά από τη Γερμανία (χώρα παραλαβής) θα καταλήξουν στη Ρωσία, δηλαδή ο Καναδάς κάνει δίκη προθέσεων προκειμένου να απαγορεύσει διακίνηση εμπορευμάτων μεταξύ συμμάχων και ετάρων. Είμαι περίεργος για τις νομικές ακροβασίες που δικαιολογούν αυτή την παράδοξη απόφαση].

«Αν το ζήτημα είναι νομικής υφής για τον Καναδά, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν τους ζητώ να το παραδώσουν στη Ρωσία, αλλά να το αποστείλουν στη Γερμανία», είπε ο Χάμπεκ. «Με βαριά την καρδιά μας αναγκαζόμαστε να το ζητήσουμε».

[Πραγματικά ξεκαρδιστικό απόσπασμα της συνέντευξης-ικεσίας Χάμπεκ. Εδώ και σχεδόν ένα μήνα ο κ. Χάμπεκ ποιούσε την νύσσαν και μόνο τώρα αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της κατάστασης αντί να κινητοποιηθεί από την πρώτη στιγμή, να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει στους Καναδούς].

H Αντιπαράθεση στους G-7 [υπότιτλος στο πρωτότυπο του Bloomberg].

Η ασυνήθιστη δημόσια έκκληση [του Γερμανού αντικαγκελάριου και υπουργού οικονομικών] γίνεται δύο ημέρες αφότου ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς συζήτησε τηλεφωνικά με τον Τριντό για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια και μια εβδομάδα αφότου ο πρωθυπουργός [του Καναδά] βρέθηκε στη Γερμανία για τη σύνοδο των ηγετών της Ομάδας των Επτά, η οποία επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στις συνέπειες της εισβολής του Πούτιν στο Ουκρανία.

[Το ρεπορτάζ του Bloomberg εδώ υπονοεί ότι οι Γερμανοί δεν κινητοποιήθηκαν μόνο σήμερα, αλλά απευθύνθηκαν στους Καναδούς ήδη μια βδομάδα πριν. Το ρεπορτάζ παραλείπει να επισημάνει ότι το ζήτημα όμως έχει δημιουργηθεί πριν σχεδόν ένα μήνα].

Καναδοί αξιωματούχοι απέφυγαν να δεσμευτούν όταν ρωτήθηκαν όσο αφορά την έκκληση βοήθειας από τη Γερμανία σχετικά με την τουρμπίνα που έχει δεσμευτεί λόγω των κυρώσεων.

«Δεν θα σταματήσουμε να επιβάλλουμε σοβαρό κόστος στο καθεστώς Πούτιν όσο συνεχίζεται η αδικαιολόγητη εισβολή του», δήλωσε μέσω email ο Ίαν Κάμερον, εκπρόσωπος του υπουργού Φυσικών Πόρων Τζόναθαν Γουίλκινσον. «Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους Ευρωπαίους φίλους και συμμάχους μας εργαζόμενοι για να βοηθήσουμε στη σταθεροποίηση των αγορών ενέργειας και στην ανάπτυξη μακροπρόθεσμων και βιώσιμων λύσεων στον ενεργειακό εφοδιασμό».

[Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε! Οι Γερμανοί τους λένε ότι πνίγονται και οι Καναδοί απαντάνε με νηπιακές εκθέσεις ιδεών. Έχω άδικο να αισθάνομαι ότι οι Καναδοί, εκτός των άλλων, επί πλέον “δουλεύουν” τους Γερμανούς μέσα στη δυστυχία τους;]

Και το Bloomberg συνεχίζει:

“Ο Χάμπεκ είπε ότι ο Πούτιν μπορεί να εκμεταλλευτεί το ζήτημα της τουρμπίνας για να απειλήσει την προμήθεια φυσικού αερίου της Γερμανίας, παρά το γεγονός ότι ο αγωγός μπορεί ακόμα να λειτουργήσει. Είπε ότι πιστεύει πως ο κρατικός ρωσικός κολοσσός φυσικού αερίου Gazprom PJSC, που εκμεταλλεύεται τον αγωγό, έχει και εφεδρική τουρμπίνα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στο μεταξύ.

[Η βλακεία των Γερμανών επανέρχεται. Ακόμη και όταν δυστυχούν, δίνουν επιχειρήματα στους Καναδούς για να συνεχίσουν την κατακράτηση της τουρμπίνας. Εκτός και αν δεν πρόκειται για βλακεία, αλλά για κουτοπονηριά του Χάμπεκ που κάνει εσωτερικό Γερμανικό πολιτικάντικο παιχνίδι πάνω στις πλάτες του λαού του, δηλαδή λέει μεν προς τα έξω αυτό που συμφωνήθηκε στο υπουργικό συμβούλιο, αλλά στη συνέχεια το υπονομεύει προωθώντας την “πράσινη” ατζέντα σύγκρουσης χωρίς όρια με τη Ρωσία. Άλλωστε τα πολιτικάντικα παιχνίδια έχουν καθιερωθεί πλέον στην άσκηση πολιτικής στην Ευρώπη από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ όλων σχεδόν των κρατών].

«Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος [να παραστήσουμε] ότι πιστεύουμε την προπαγάνδα του Πούτιν», είπε ο Χάμπεκ. Η επιστροφή του εξοπλισμού πριν από την προγραμματισμένη διακοπή λειτουργίας ενδέχεται να μην επιλύσει το πρόβλημα [της μείωσης της ροής του φυσικού αερίου προς τη Γερμανία], αλλά θα υπονόμευε ένα από τα δυνητικά επιχειρήματα του Πούτιν προκειμένου να κρατήσει τον αγωγό κλειστό στη συνέχεια, πρόσθεσε.

«Αν θέλουμε να του αφαιρέσουμε αυτόν τον δρόμο των δικαιολογιών, καλώ την καναδική κυβέρνηση να μην περιμένει πολύ και να πάρει την απόφαση πριν ξεκινήσει η περίοδος συντήρησης», είπε ο Χάμπεκ. «Διαφορετικά, είμαι σίγουρος ότι ο Πούτιν θα βρει [την ευκαιρία να δημιουργήσει] ένα πολιτικό πρόβλημα μέσω του αγωγού».

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση της εδώ και δεκαετίες, με τον κύριο προμηθευτή της, τη Ρωσία, να περιορίζει τις αποστολές φυσικού αερίου ως αντίποινα για τις κυρώσεις και τη στρατιωτική υποστήριξη της Ευρώπης στην Ουκρανία.”

[Προφανώς εδώ το Bloomberg διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Η Ρωσία δεν περιόρισε τις αποστολές φυσικού αερίου ως αντίποινα, αν και θα είχε κάθε δικαίωμα να το πράξει. Απλά ζητάει να τηρηθεί το συμβόλαιο συντήρησης από εκείνους που το έχουν αναλάβει–και άλλωστε, όπως έχει γίνει σαφές, αυτοί θίγονται όταν το παραβιάζουν– και επίσης έχει ζητήσει οι πληρωμές να γίνονται με ένα σύστημα που δεν επιτρέπει την κατάσχεση από τους Δυτικούς της αξίας του φυσικού αερίου που παραλαμβάνουν, δηλαδή που εμποδίζει τους Δυτικούς από το να παραλαμβάνουν αέριο τζάμπα. Ειδικότερα στο τελευταίο θέμα, να θυμίσουμε τις φαιδρότητες ορισμένων χωρών, όπως η Πολωνία, που δεν δέχτηκε το σύστημα πληρωμής με ρούβλια και παρόλ’ αυτά συνεχίζει να αγοράζει Ρωσικό αέριο μέσω…Γερμανίας. Ή την απίστευτο τρόπο προμήθειας από τις Ευρωπαϊκές χώρες Ρωσικού πετρελαίου, μετά τις κυρώσεις που οι ίδιες επέβαλαν κατά των εξαγωγών πετρελαίου από τη Ρωσία: Τώρα πλέον οι Ευρωπαϊκές χώρες αγοράζουν το Ρωσικό πετρέλαιο μέσω Ινδίας, η οποία τρίβει τα χέρια της με την ανέλπιστη ευκαιρία για μπίζνες που της έτυχε, έχοντας δεκαπλασιάσει τις εισαγωγές της από τη Ρωσία μέσα σε τέσσερις μήνες.]

Χάρτης στο ρεπορτάζ του Bloomberg που απεικονίζει τις ροές φυσικού αερίου κατά μήκος αγωγών από τη Ρωσία προς τις Ευρωπαϊκές χώρες. Η εξάρτηση της κάθε χώρας από το Ρωσικό αέριο απεικονίζεται με αποχρώσεις του κίτρινου σύμφωνα με τις επεξηγήσεις.

Και το Bloomberg συνεχίζει:

“Η Γερμανία προχωρά σε κατεπείγουσα νομοθεσία αυτή την εβδομάδα που θα της επιτρέπει να σώζει τις καταρρέουσες επιχειρήσεις σε μια προσπάθεια να περιορίσει τις επιπτώσεις της σύνθλιψης στην προσφορά και της εκτόξευσης του ενεργειακού κόστους για τους καταναλωτές.

Αμέσως μετά την κατακράτηση της τουρμπίνας της Siemens τον περασμένο μήνα, η Gazprom μείωσε τις ροές μέσω του Nord Stream. Το καλοκαίρι είναι μια κρίσιμη περίοδος για την αναπλήρωση των αποθεμάτων που απαιτούνται για τη θέρμανση των σπιτιών και τη λειτουργία των εργοστασίων κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η χώρα στοχεύει να έχει συμπληρώσει το 90% της χωρητικότητας [των αποθηκευτικών της χώρων] μέχρι την 1η Νοεμβρίου. Το επίπεδο [πλήρωσης] βρισκόταν στο 62,6% την Τετάρτη.

Άλλες τουρμπίνες εξακολουθούν να υπάρχουν στη Ρωσία, αλλά η Gazprom έχει πει ότι δεν λειτουργούν όλες. Ο ενεργειακός γίγαντας επικαλέστηκε εντολές από την [Ρωσική] κρατική ρυθμιστική αρχή ασφάλειας [των εγκαταστάσεων] να σταματήσει να χρησιμοποιεί εξοπλισμό που έχει συμπληρώσει τον προδιαγεγραμμένο χρόνο λειτουργίας χωρίς τακτική συντήρηση.

Ο Χάμπεκ, επικαλούμενος την ουκρανική διασπορά στον Καναδά—τη μεγαλύτερη στον κόσμο εκτός Ρωσίας, είπε ότι κατανοεί γιατί η επιστροφή της τουρμπίνας θα μπορούσε να είναι πολιτικά αμφιλεγόμενη για την κυβέρνηση του Τριντό.

[Αυτό είναι καρφί του Χάμπεκ προς τον Τριντό, ότι κρατά την τουρμπίνα για ψηφοθηρικούς λόγους, αν και η αλήθεια μάλλον είναι ότι όπως οι Γερμανοί είναι τρελαμένοι και παίρνουν αποφάσεις που θίγουν τελικά τους ίδιους, έτσι και οι Καναδοί είναι τρελαμένοι και παίρνουν αποφάσεις που ωθούν τους Γερμανούς σε κατεύθυνση ανάποδη από την επιδιωκόμενη–πάντα με την επιφύλαξη ότι εφόσον ΗΠΑ και Καναδάς είναι μάλλον υπέρ της περιθωριοποίησης των Ευρωπαϊκών οικονομιών δεν θα στενοχωρηθούν και ιδιαίτερα αν η Γερμανία, και συνακόλουθα η Ευρώπη, περιπέσουν σε βαθιά ύφεση. Σε μια τέτοια εκδοχή, ΗΠΑ και Καναδάς θα στεναχωριόντουσαν μόνο αν η Γερμανία τότε ωθούνταν να ακολουθήσει …φιλογερμανική πολιτική, δηλαδή υπερασπιζόταν τα δικά της συμφέροντα με ανεξάρτητο τρόπο και αποστασιοποιούταν από τις αντι-Ρωσικές κυρώσεις. Αλλά με αυτούς που την κυβερνούν, πρώτα θα δούμε λαϊκές εξεγέρσεις στη Γερμανία και μετά αλλαγές στην πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση αυτής της χώρας.]

«Ξέρω ότι σκέφτονται προσεκτικά την κατάσταση και καταλαβαίνω πλήρως την κατάσταση που πρέπει να εξισορροπήσουν», είπε [ο Χάμπεκ], αρνούμενος να εκφράσει την απογοήτευσή του για την καθυστέρηση του Καναδά να λάβει μια απόφαση για την τουρμπίνα.

Αντίθετα, ως αιτιολογία της έκκλησής του προς τον Τριντό για βοήθεια, ο Χάμπεκ ανέφερε τα λάθη της παρελθούσας πολιτικής της Γερμανίας καθώς και το προσωπικό του καθήκον ως μέλος του υπουργικού συμβουλίου.

[Αν νομίσατε ότι ο Γερμανός αντικαγκελάριος εννοεί τους παραλογισμούς των τελευταίων μηνών, κάνατε λάθος. Εννοεί ότι η Γερμανία δεν έπρεπε εξ αρχής να προμηθεύεται αέριο και πετρέλαιο από τη Ρωσία. Χωρίς βέβαια να λέει ότι οι εναλλακτικές που είχε—και μένει να αποδειχτεί ότι όντως έχει τέτοιες εναλλακτικές—στη διάθεση της η Γερμανία ήταν τρεις και τέσσερις φορές ακριβότερες]

Η υποχρέωσή μου να διασφαλίσω την ενεργειακή ασφάλεια, «αποτελεί μέρος του όρκου που έχω δώσει στον γερμανικό λαό», είπε. «Αποτελούσε τραγικό λάθος το γεγονός ότι η Γερμανία ήταν τόσο εξαρτημένη από μία χώρα για τον εφοδιασμό της σε ενέργεια, και μάλιστα ότι αυτή η χώρα είναι η Ρωσία».”

Με αφορμή την απόλυση εκπαιδευτικού για αντιναζιστικές ιδέες και συνδικαλιστική δράση

Η αφορμή για το παρόν σχόλιο είναι η πολιτική-συνδικαλιστική απόλυση του εκπαιδευτικού, συγγραφέα και συνδικαλιστή Βασίλη Λιόση, μετά από 25 χρόνια εργασίας σε ιδιωτικό σχολείο (δες εδώ ανακοίνωση ΟΙΕΛΕ).

Στη συζήτηση για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση έχει γίνει κατορθωτό από την κυβέρνηση, να συζητιούνται διάφορα άσχετα θέματα εκτός από τους πραγματικούς στόχους της αξιολόγησης. Επαναλαμβάνονται μονότονα επιχειρήματα για την ανάγκη βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου, για την ανάγκη βελτίωσης ή απομόνωσης των ακατάλληλων εκπαιδευτικών και επαναλαμβάνονται κλισέ όπως “μα παντού γίνεται αξιολόγηση” ή “τι φοβάται ο καλός εκπαιδευτικός από την αξιολόγηση”.

Δε συζητιέται όμως ούτε η διεθνής εμπειρία από τα συστήματα αξιολόγησης, ούτε η εμπειρία από την ιδιωτική εκπαίδευση όπου εκεί υπάρχει η αξιολόγηση του σχολάρχη.

Δε συζητιέται ότι δεν υπάρχει γενικώς αξιολόγηση, αλλά η συγκεκριμένη αξιολόγηση που θα κάνει η κυβέρνηση, το υπουργείο, η εξουσία, οι σχολάρχες στα ιδιωτικά σχολεία, οι κυβερνητικά αρεστοί στα δημόσια, με στόχους να υποχρηματοδοτηθεί η εκπαίδευση, να εμπορευματοποιηθεί περισσότερο η εκπαιδευτική λειτουργία, να ελέγχθεί και χειραγωγηθεί το εκπαιδευτικό έργο και βεβαίως, για να γίνουν όλα αυτά, να περιοριστούν ή καταργηθούν τα όποια εργασιακά και άρα και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Και μπορεί για τους γονείς-πελάτες όλα τα παραπάνω να είναι θεμιτά και ίσως και αναγκαία, καθώς ελπίζουν να ανήκουν σε εκείνο το 25% που θα βρίσκεται στα καλά σχολεία και με τους καλούς εκπαιδευτικούς, αλλά για τους γονείς-πολίτες είναι μια μεγάλη οπισθοδρόμηση σε σχέση με βασικές αξίες της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της άμβλυνσης των ανισοτήτων στην πρόσβαση στη γνώση, μια οπισθοδρόμηση που μας γυρνάει 150 χρόνια πριν, στα εκπαιδευτικά συστήματα της Βικτωριανής Εποχής, όπου “ο έχων εκπαιδεύεται”.

Στη χώρα μας η πολιτική αυτή έχει επιταχυνθεί επί κυβέρνησης ΝΔ. Αξιολόγηση σχολικής μονάδας, αύξηση πρότυπων σχολείων, διαγνωστικές εξετάσεις για παιδιά ΣΤ’ δημοτικού και Γ’ γυμνασίου. Στη δε ιδιωτική εκπαίδευση ο νόμος Κεραμέως του 2020 έλυσε τα χέρια στους σχολάρχες να “αξιολογούν”, δηλαδή να απολύουν εκπαιδευτικούς λόγω συνδικαλιστικής δράσης. Η ΟΙΕΛΕ έχει κάνει λόγο για πάνω από 200 τέτοιες απολύσεις τα τελευταία 2 χρόνια.

Το ότι πολλά ιδιωτικά σχολεία έχουν απευθείας σχέσεις με τη ΝΔ είναι γνωστό. Το ότι στο συγκεκριμένο σχολείο, όπου ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός διαμαρτυρήθηκε γιατί εκθειάστηκε ο Μεταξάς, φοιτούν παιδιά κορυφαίου υπουργού της ΝΔ και εγγόνια γνωστού ναζιστή και οπαδού του Μεταξά, δεν είναι τυχαίο.

Το ότι σε πολλά ιδιωτικά σχολεία οι σχολάρχες θέλουν τους εκπαιδευτικούς να είναι διαθέσιμοι ανά πάσα ώρα και στιγμή, απόγευμα, σαββατοκύριακα, αργίες και θέλουν να τελειώνουν με το συνδικαλισμό και τα εργασιακά δικαιώματα είναι επίσης γνωστό.

Το ότι η αξιολόγηση στα δημόσια σχολεία θα ακολουθήσει, στην ουσία και στο γράμμα, τα πεπραγμένα στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι επίσης δεδομένο.

Αυτό που αναζητείται είναι η πολιτική που θα συγκροτήσει τους γονείς ως πολίτες από πελάτες και τους εκπαιδευτικούς ως πρωτοπόρα δύναμη για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόρφωση για ΟΛΑ τα παιδιά.

Η άνοδος και η πτώση της Liudmyla Denisova

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ, ΟΤΑΝ ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ FAKE NEWS ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑΜΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΖΕΛΕΝΣΚΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΠΑΛΙΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ

H Ουκρανή Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στενή συνεργάτης του ισχυρού άνδρα της Ουκρανίας Αρσέν Άβακοφ, παύθηκε από το Ουκρανικό κοινοβούλιο επειδή διέδιδε φρικτές στις λεπτομέρειές τους, εντελώς φανταστικές, ιστορίες για βιασμούς ανηλίκων από τους Ρώσους στρατιώτες και έτσι εξέθεσε τον νέο υπουργό Εσωτερικών της Ουκρανίας όταν οι «εταίροι» του ζήτησαν στοιχεία, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda εκπορευόμενο από τον Ζελένσκι. Σαν αποτέλεσμα του ρεπορτάζ, η δημοσιογράφος που το συνέταξε κατετάγη στη λίστα προγραφών Myrotvorets που αναρτά η Ουκρανική μυστική αστυνομία SBU αναδεικνύοντας τον λυσσασμένο πόλεμο που διεξάγεται μέσα στους κόλπους της Ουκρανικής εξουσίας.

Α. Η ΑΝΟΔΟΣ

Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε τηλεόραση (εγώ όχι), αλλά οπωσδήποτε θα έχει πάρει το αυτί σας για τους φρικτούς βιασμούς που υφίστανται από τους Ρώσους στρατιώτες οι Ουκρανές γυναίκες. Σαν να μην έφταναν αυτοί, έχουμε περιστατικά όπου μητέρες υποχρεώνονται να παρακολουθούν τον βιασμό των νηπίων παιδιών τους, μωρά δύο ετών υφίστανται βιασμούς με κουταλάκια ή με κεριά, και πολλά άλλα φρικώδη. Όλα αυτά έχουν βρει το δρόμο για τα Δυτικά ΜΜΕ και το κυριότερο, στην εκστρατεία αυτή συμμετέχουν και υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών.

Έτσι, η Pramila Patten, Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα σε “Θέματα Σεξουαλικής Βίας κατά τη Διάρκεια Συγκρούσεων”, απευθυνόμενη προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 6 Ιουνίου, μετά από επίσκεψη στην Ουκρανία, είπε ότι «μια εθνική τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης έχει λάβει αναφορές εγκλημάτων που ξεκινούν από ομαδικούς βιασμούς και φτάνουν έως την υποχρέωση να παρακολουθούν σύντροφοι ή γονείς πράξεις σεξουαλικής βίας που εκτελούνται σε βάρος συντρόφου ή παιδιού.» Είπε ακόμη ότι το Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR) έχει λάβει 124 αναφορές για φερόμενα εγκλήματα σεξουαλικής βίας στην Ουκρανία, οι οποίες ερευνώνται, αλλά το μόνο και βασικό στοιχείο της ομιλίας της ήταν η αναφορά σε περιστατικά που φέρονται να αναφέρθηκαν στη συγκεκριμένη Ουκρανική τηλεφωνική γραμμή.

Δεν υπήρξε όμως κανένα παραπέρα συγκεκριμένο στοιχείο που να υποστηρίζει τις γλαφυρές περιγραφές. Όπως θα δούμε στη συνέχεια, η τηλεφωνική αυτή γραμμή είναι η γραμμή που είχε οργανώσει με χρήματα της UNICEF η πρώην Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ουκρανίας, διορισμένη από το Ουκρανικό κοινοβούλιο, Liudmyla Denisova.

Η Pramila Patten, λόγω και της θέσης της, ήταν κάπως συγκρατημένη. Άλλα ΜΜΕ όμως είναι πολύ γλαφυρότερα στις φρικώδεις περιγραφές, που θυμίζουν έντονα αρρωστημένες φαντασιώσεις. Έτσι, με τίτλο «Μαμά, το μπισκοτάκι μου πονά, πονά πολύ» ο Yevhen Spirin δημοσιεύει στην Ουκρανική Βαβέλ ένα άρθρο στις 11 Απριλίου, όπου παίρνει συνέντευξη από μία ψυχολόγο ονόματι Liliya Shakalova. Στην εισαγωγή του άρθρου αναφέρει: «Η επίτροπος του ουκρανικού κοινοβουλίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Liudmyla Denisova αποκάλυψε τα γεγονότα για το πώς οι κατακτητές βιάζουν βάναυσα παιδιά. Σύμφωνα με αυτήν, ένα 11χρονο αγόρι βιάστηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του στην πόλη Bucha, ενώ εκείνη ήταν δεμένη σε μια καρέκλα. Ένα 14χρονο κορίτσι βιάστηκε από πέντε άνδρες.» Η συνέντευξη ακολουθεί κολλητά, υπονοώντας ότι η Liliya Shakalova συνδέεται με την Liudmyla Denisova.

Στις 10 Μαΐου, το CNN σε άρθρο με τίτλο «Η Ουκρανία έχει κατηγορήσει τους Ρώσους στρατιώτες ότι χρησιμοποιούν τον βιασμό ως πολεμικό μέσο» αναφέρονται και τα εξής: «“Υπήρξαν 700 αναφορές από την 1η Απριλίου”, είπε η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, η επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Ουκρανικού κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένης τουλάχιστον μιας περίπτωσης όπου φέρεται να βιάστηκε ένα νεαρό αγόρι. Η Ντενίσοβα έχει αναλάβει το τρομακτικό καθήκον να συγκεντρώσει στοιχεία για εγκλήματα πολέμου που έχουν αναφερθεί σχετικά με τη ρωσική εισβολή. Έχει επίσης οργανωθεί μια τηλεφωνική γραμμή για την παροχή δωρεάν ψυχολογικής υποστήριξης σε θύματα ή μάρτυρες σεξουαλικής επίθεσης, είπε. “Είναι πολύ δύσκολο. Ξέρετε, κάποιος πρέπει να το κάνει, [αλλά η πραγματική δυσκολία είναι] για τους μαχητές μας στην πρώτη γραμμή, είναι πολύ πιο δύσκολο για αυτούς. Κινδυνεύουν κάθε λεπτό. Αυτή είναι η δική μου πρώτη γραμμή.” Οι υποθέσεις βιασμού διερευνώνται από μια ειδική εισαγγελία, είπε η Ντενίσοβα.»

Τα έγκριτα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία έχουν αναπαράξει τις γλαφυρές περιγραφές βιασμών της Ουκρανής Επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι πολλά. Για παράδειγμα, στις 3 Μαΐου, η Βρετανική Guardian γράφει σε ρεπορτάζ με τίτλο «Άνδρες και αγόρια ανάμεσα στα φερόμενα ως θύματα βιασμών από τους Ρώσους στρατιώτες στην Ουκρανία» και τα εξής: «Ωστόσο, ομάδες εισαγγελέων και ανακριτών συγκεντρώνουν στοιχεία για εκτεταμένη σεξουαλική βία από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις υποχώρησαν λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν. Οι ομαδικοί βιασμοί, οι επιθέσεις υπό την απειλή όπλου και οι βιασμοί που διαπράττονται μπροστά στα παιδιά είναι μεταξύ των ζοφερών μαρτυριών που έχουν συλλέξει από τα θύματα και τις οικογένειές τους. Η επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων της χώρας, Λιουντμίλα Ντενίσοβα, κατέγραψε επίσημα τις περιπτώσεις 25 γυναικών που κρατήθηκαν σε ένα υπόγειο και βιάστηκαν συστηματικά στην Μπούτσα, που είναι γειτονική της Ιρπίν.» Και πάλι, στο ρεπορτάζ δεν αναφέρονται συγκεκριμένα, επιβεβαιωμένα από την Guardian περιστατικά, αλλά γενικές περιγραφές και συμπεράσματα. Το πιο συγκεκριμένο στοιχείο που αναφέρεται είναι η παραπάνω “επίσημη καταγραφή” από την Επίτροπο του ομαδικού βιασμού των 25 γυναικών στην Μπούτσα.

Άλλο παράδειγμα γλαφυρών περιγραφών παράδοξων βιασμών από έγκριτο Δυτικό ΜΜΕ, αποτελεί ανάρτηση του “Insider” (πρώην “Business Insider”—ανήκει στον σοβαρό Γερμανικό οίκο Axel Springer). Με τίτλο «Ένα παιδάκι ενός έτους πέθανε μετά τον βιασμό του από Ρώσους στρατιώτες, λέει η Ουκρανία», το ρεπορτάζ της 20ης Μαΐου αναφέρει: « Ένα αγοράκι ενός έτους πέθανε μετά από βιασμό από δύο Ρώσους στρατιώτες, ανέφερε την Πέμπτη η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ουκρανικού Κοινοβουλίου. Η κατηγορία είναι μια από τις πιο φρικτές από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά δεν είναι μοναδική. Η Denisova Liudmyla Leontiivna είπε στη δήλωση ότι λαμβάνει καθημερινά αναφορές για σεξουαλική βία κατά Ουκρανών, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Η Leontiivna δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για το τι φέρεται να συνέβη, αλλά είπε ότι η αναφορά είχε ληφθεί τις προηγούμενες 24 ώρες. Ο Insider δεν μπόρεσε να βρει ανεξάρτητα στοιχεία για τον ισχυρισμό.» Προσέξτε ότι τουλάχιστον αυτό το ΜΜΕ προσθέτει το στοιχειώδες από πλευράς δημοσιογραφικής δεοντολογίας (που δεν έκαναν το CNN και η Guardian) ότι δηλαδή δεν βρέθηκαν ανεξάρτητα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό της επιτρόπου. Όπως θα δούμε—αυτός είναι ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο—τέτοια στοιχεία απλά δεν υπάρχουν, διότι όλες οι άρρωστες φαντασιώσεις της κας Denisova, αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας της.

Όμως, πριν προχωρήσω στην απόδειξη του ισχυρισμού μου, αλλά και στην παραπέρα συζήτηση του τι έχει συμβεί, ας δώσω και από πρώτο χέρι μία έκθεση της ίδιας της πρώην Επιτρόπου (περισσότερες μπορείτε να βρείτε στο site του Επιτρόπου του Ουκρανικού Κοινοβουλίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει να πάτε λίγο πίσω, πριν την απόλυση της συγκεκριμένης κυρίας). Στις 19 Μαΐου λοιπόν, η κα  Liudmyla Denisova γράφει:

«19/05/2022 15:39 Η Επίτροπος αναφέρει ρατσιστικά σεξουαλικά εγκλήματα—γενοκτονία του Ουκρανικού λαού με εξαιρετική σκληρότητα.

Κάθε μέρα η γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης της Επιτρόπου λαμβάνει αναφορές για σεξουαλικά εγκλήματα που κάνουν το αίμα να παγώνει. Οι φρικαλεότητες των Ρώσων στρατιωτών δεν έχουν όρια. Οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις απελευθερώνουν πόλεις και χωριά στην περιοχή του Χαρκόβου και την περασμένη εβδομάδα, οι περισσότερες κλήσεις προήλθαν από εκεί. Από τα ίδια τα θύματα και τους συγγενείς τους.

    • Χθες, μέσα σε μόλις μία ώρα, 10 άτομα έκαναν αναφορά για σεξουαλική βία, 8 εξ αυτών αφορούσαν βιασμούς ανηλίκων, μεταξύ των οποίων δύο 10χρονα αγόρια.
    • Τις τελευταίες 24 ώρες, λάβαμε 56 κλήσεις.
    • Τρίδυμα 9 ετών, κορίτσια που βιάστηκαν από ρατσιστές με σοβαρά τραύματα στα γεννητικά όργανα. Όλα αυτά σε πλήρη θέα της μητέρας, είναι σοκαρισμένη. [Συνέβη στο] Izium.
    • Μια μητέρα γύρισε, η εννιά μηνών κόρη της βιάστηκε με ένα κερί μπροστά στα μάτια της.
    • Ένα αγόρι ενός έτους βιάστηκε από δύο, πέθανε.
    • Ένα δίχρονο κορίτσι που βιάστηκε από δύο, επέζησε.
    • Οι άνδρες που βιάστηκαν ήταν 67 και 78 ετών.

Η φρίκη και η οργή είναι συντριπτική!

Αυτά που συμβαίνουν αποτελούν γενοκτονία του ουκρανικού λαού με ιδιαίτερη σκληρότητα! Πρόκειται για παραβίαση όχι μόνο των κανόνων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, αλλά και της ίδιας της ουσίας του, των ηθών του πολιτισμένου κόσμου!

Κάνω έκκληση στην Επιτροπή του ΟΗΕ κατά τη διερεύνηση των παραβιάσεων  των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη διάρκεια της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία να λάβει υπόψη αυτά τα γεγονότα γενοκτονίας του ουκρανικού λαού.

Καλώ τους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο να αυξήσουν την πίεση μέσω κυρώσεων προς τη Ρωσία, να παράσχουν στην Ουκρανία επιθετικά όπλα, να συμμετάσχουν στη διερεύνηση των ρατσιστικών εγκλημάτων στη χώρα μας!

Ο εχθρός πρέπει να σταματήσει και όλοι όσοι εμπλέκονται στις θηριωδίες στην Ουκρανία πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη!»

Θα παρατηρήσατε φυσικά το “δια ταύτα” των γλαφυρών και φρικτών περιγραφών: Αν φρίττετε με αυτά που διαβάζετε, δώστε μας επιθετικά όπλα.

Η παραπάνω αναφορά της Ουκρανής Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναπαράχθηκε την επομένη από το επίσημο Ουκρανικό Κέντρο Ενημέρωσης του Τύπου με τίτλο: «Ρώσοι στρατιώτες βιάζουν παιδιά μπροστά στους γονείς τους στην περιοχή του Χαρκόβου».

Ο γνωστός από τις αμετροέπειές του Josep Borrell ήταν μάλλον το υψηλότερα ιστάμενο πρόσωπο
που κατάπιε αμάσητες τις αρρωστημένες φαντασιώσεις της κας Liudmyla Denisova.

Επίσης την επομένη, 20 Μαΐου, ο μη φημιζόμενος ιδιαίτερα για την οξύνοιά του, επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Josep Borell Fontelles παίρνει τη σκυτάλη με ανάρτηση στο Twitter όπου γράφει: «Αναφέρονται ακατανόμαστα εγκλήματα από απελευθερωμένες περιοχές της Ουκρανίας. Η σεξουαλική βία [που χρησιμοποιείται] ως όπλο πολέμου κατά γυναικών και παιδιών ανάμεσα στις υπόλοιπες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα. Οι δράστες πρέπει να λογοδοτήσουν.»

Στις 23 Μαΐου, το Ουκρανικό δίκτυο ενημέρωσης Ukrinform επανέρχεται, επειδή στο μεταξύ η Επίτροπος εμπλούτισε τις περιγραφές των φρικαλέων βιασμών, προσθέτοντας και άλλες λεπτομέρειες, στο κανάλι της στο Telegram.

Σύμφωνα με το Ukrinform: «[Η Επίτροπος στην ανάρτησή της στο Telegram, γράφει ότι] Η Ρωσία χρησιμοποιεί βιασμό και σεξουαλική βία με άλλες μορφές ως πολεμική τακτική — συστηματικά, παντού και με συγκλονιστική βαρβαρότητα. Τις τελευταίες 24 ώρες, ορισμένοι κάτοικοι της Oleksandrivka, στην περιοχή της Χερσώνας, επικοινώνησαν με την τηλεφωνική γραμμή ψυχολογικής βοήθειας του Επιτρόπου, δίνοντας την άδεια να δημοσιευτούν πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα σεξουαλικής βίας. Αναλύοντας τα αναφερόμενα περιστατικά, η Ντενίσοβα ανέφερε την περίπτωση όπου δύο κορίτσια ηλικίας 12 και 15 ετών βιάστηκαν από ρωσικές δυνάμεις. Σε άλλο περιστατικό, ένα κοριτσάκι 6 μηνών βιάστηκε με ένα κουταλάκι του γλυκού. Δίδυμα νήπια αγόρια, 2 ετών, δέχθηκαν σεξουαλική επίθεση μπροστά στα μάτια της μητέρας τους. Πέντε Ρώσοι στρατιώτες εισέβαλαν και τέσσερις από αυτούς βίασαν τα νήπια ανά δύο, στο στόμα και στον πρωκτό, ενώ ο πέμπτος στρατιώτης κρατούσε τη μητέρα. Και τα δύο παιδιά πέθαναν από ρήξεις και απώλεια αίματος. Σε άλλη περίπτωση σεξουαλικής βίας, ένα τρίχρονο αγοράκι βιάστηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας του από δύο στρατιώτες. Αυτό το παιδί πέθανε επίσης από τα τραύματα που υπέστη κατά την άγρια ​​επίθεση……Ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζήτησε από την Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα σε Θέματα Σεξουαλικής Βίας κατά τη Διάρκεια Συγκρούσεων, Pramila Patten, να ξεκινήσει έρευνα για τα καταγελλόμενα γεγονότα και να παραπέμψει τους δράστες στη δικαιοσύνη, καθώς και να λάβει μέτρα για την πρόληψη περαιτέρω σεξουαλικής βίας από τις ρωσικές δυνάμεις.»

Η επίσημη αναφορά της Επιτρόπου στην ιστοσελίδα του Γραφείου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
του Ουκρανικού κοινοβουλίου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda,
επρόκειτο για αρρωστημένες φαντασιώσεις της Επιτρόπου,
οι οποίες εμπλουτίστηκαν και έγιναν πολύ χειρότερες,
τέσσερις μέρες μετά, σε αναρτήσεις της στο Telegram.

Αυτή η ανάρτηση—με το κουταλάκι του γλυκού—μάλλον αποτέλεσε και το υψηλότερο σημείο ανόδου στην τροχιά που διέγραψε η κα Επίτροπος πριν απολυθεί αιφνιδιαστικά από το Ουκρανικό κοινοβούλιο στις 31 Μαΐου.

Β. Η ΠΤΩΣΗ

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την αποκαθήλωση της Ντενίσοβα. Άρα είναι εύλογο το ερώτημα: Γιατί να ασχοληθούμε σήμερα με αυτή την παλιά υπόθεση; Όταν ασχολούμαστε με το Ουκρανικό, ένας μήνας είναι μεγάλο διάστημα χρόνου.

Η απάντηση βρίσκεται σε ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ δημοσιογραφικής έρευνας που δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουνίου από την φιλοκυβερνητική Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda. Δεδομένου ότι η απόλυση της Ντενίσοβα εκπορεύτηκε από τον ίδιο τον Ζελένσκι και το κόμμα του στο Ουκρανικό κοινοβούλιο, οι αποκαλύψεις της εφημερίδας για τα κατορθώματα της Ντενίσοβα και τις φανταστικές ιστορίες σεξουαλικής φρίκης που διέδιδε, υποθέτουμε ότι έγιναν για λογαριασμό του Ζελένσκι.

Το ρεπορτάζ λοιπόν αναλαμβάνει να αποκαλύψει το μυστήριο των—υποτίθεται—πραγματικών αιτίων της απόλυσης της Ντενίσοβα στο Ουκρανικό, αλλά και στο παγκόσμιο, κοινό. Από τις 27 Ιουνίου που δημοσιεύτηκε με τίτλο «Από το Facebook στον Ανακριτή. Γιατί η επίτροπος Ντενίσοβα έχασε τη θέση της», το ρεπορτάζ αναπαράχθηκε και σχολιάστηκε τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία. Για παράδειγμα, σε συντομότερη εκδοχή εμφανίστηκε στην Ουκρανική Βαβέλ με τίτλο «Η προηγούμενη επίτροπος Lyudmila Denisova έλεγε φανταστικές ιστορίες για βιασμούς προκειμένου “να βοηθήσει την Ουκρανία”», στα ukranews με τίτλο «Κατασκεύαζε ιστορίες βιασμών για να νικήσει η Ουκρανία. Τα Media ανακάλυψαν τον λόγο απόλυσης της Ντενίσοβα», καθώς και στο Russia Today, με τίτλο «Οι περισσότεροι ισχυρισμοί της Ουκρανής επιτρόπου για βιασμούς κατασκευασμένοι—[λένε τα media]».

Όμως, από όσο μπορέσαμε να δούμε, το ρεπορτάζ αυτό, αν και υποστηρίζεται από αναλυτικές πληροφορίες και στοιχεία, δεν βρήκε το δρόμο προς τα Δυτικά ΜΜΕ, τα οποία δημοσίευαν στο παρελθόν τις άρρωστες φρικτές φαντασιώσεις που κατασκεύαζε η Ντενίσοβα. Κάτι που οπωσδήποτε λέει πολλά για την δημοσιογραφική αξιοπιστία και ακεραιότητα όλων αυτών των μέσων.

Η προμετωπίδα του ρεπορτάζ της Sonya Lukashova στην Ukrayinska Pravda
για τους πραγματικούς λόγους απόλυσης από το Ουκρανικό κοινοβούλιο
της επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα Lyudmila Denisova.

Β1. Η SONYA LUKASHOVA ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ SBU

Όμως, την επομένη της δημοσίευσής του, η ερευνήτρια δημοσιογράφος που το συνέταξε, Sonya Lukashova, κατατάχθηκε στην περιβόητη λίστα “Myrotvorets” των «προδοτών της Ουκρανίας». Η αιτιολογία, σύμφωνα με την ανάρτηση, είναι ότι η δραστηριότητα της ρεπόρτερ Sonya Lukashova είναι «ασύμβατη με τα δημοσιογραφικά ήθη», ότι αυτή συμμετείχε ενεργά «σε ειδικές επιχειρήσεις πληροφοριών της Ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας», και ότι «χειραγώγησε δημοσίως σημαντικές πληροφορίες». Κατά την Myrotvorets, το ρεπορτάζ της εφημερίδας ισοδυναμεί με «κάλυψη των αποδείξεων των εγκλημάτων» που υποτίθεται ότι διέπραξαν Ρώσοι στρατιώτες.

Η λίστα Myrotvorets είναι μια δημόσια βάση δεδομένων που τηρείται σε Καναδικό server αλλά αποτελεί κοινό μυστικό ότι αυτή καταρτίζεται από την Ουκρανική μυστική αστυνομία SBU. Σ’ αυτήν μπαίνουν τα ονόματα, οι διευθύνσεις, το τηλέφωνο, οι σύνδεσμοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλα τα προσωπικά στοιχεία εκείνων που οι διαχειριστές της λίστας αποφασίζουν ότι έχουν “αντι-ουκρανικές” ή “φιλορωσικές” απόψεις—η πλέον διάσημη πρόσφατη προσθήκη στη λίστα ήταν αυτή του τέως υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, αλλά τη λίστα κοσμούν επίσης ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ και ο νυν πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν.

Αν η λίστα περιοριζόταν στον Κίσινγκερ και στον Σρέντερ, θα ήταν απλώς μια γραφική εκδήλωση των ακροδεξιών αντιλήψεων της Ουκρανικής μυστικής αστυνομίας. Όμως, οι Ουκρανοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι των οποίων τα ονόματα καταχωρούνται στη λίστα θεωρούνται προγραμμένοι, με άλλα λόγια γι’ αυτούς η λίστα είναι λίστα εξόντωσης.

Ο φωτορεπόρτερ Dean O’Brien, που συμμετείχε σε μία συνάντηση στα Ηνωμένα Έθνη μεταφέροντας τις εμπειρίες του από τους βομβαρδισμούς των μετόπισθεν στη ΛΔ του Ντονμπάς από το πυροβολικό και τις πυραυλικές δυνάμεις του Κιέβου έχει τοποθετηθεί στη λίστα. Λέει: «[Η λίστα Myrotvorets] μοιάζει να είναι μια λίστα προγραφών, μια λίστα δημοσιογράφων ή όποιου άλλου πάει ενάντια στην επίσημη άποψη στην Ουκρανία. Αν κάνεις ρεπορτάζ που αναφέρεται σε αυτούς, σε αντιλαμβάνονται ως ένα είδος απειλής και σε βάζουν σ’ αυτή την λίστα….Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι μοιάζει ως εάν αυτοί να έχουν πρόσβαση στα διαβατήρια των ανθρώπων, στις βίζες. Το γεγονός ότι μπορούν να αναρτούν την φωτογραφία του διαβατηρίου σου, φωτοαντίγραφα της βίζας σου, αυτά όλα μπορούν να προέρχονται μόνο από επίσημα κυβερνητικά γραφεία στην Ουκρανία. Αυτή είναι ιστοσελίδα της Ουκρανικής κυβέρνησης, τόχουν συζητήσει στο κοινοβούλιο, να την κλείσουν. Αλλά δεν ενδιαφέρονται να την κλείσουν. Αυτός ο ιστότοπος είναι ένα είδος λίστας εξόντωσης, στ’ αλήθεια.»

Πλήθος δημοσιογράφων, ακτιβιστών και πολιτικών που η λίστα έχει αναρτήσει τα ονόματά τους και τις διευθύνσεις της κατοικίας τους, στη συνέχεια αντιμετώπισαν διακρίσεις και διώξεις, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν ή και δολοφονήθηκαν. Ορισμένες φορές οι ιστορίες με τη λίστα είναι κωμικοτραγικές, όπως εκείνη του Ρώσου πιλότου που τα ΜΜΕ της Ρωσίας δημοσίευσαν το όνομά του ως ήρωα, επειδή κατάφερε να προσγειώσει σ’ ένα χωράφι το επιβατικό αεροπλάνο που έπεφτε και να διασώσει τους 200 επιβάτες του, και στη συνέχεια αυτός είδε το όνομά του στη λίστα, επειδή το αεροπλάνο είχε προορισμό την Κριμαία!

Μια εκτενής αναφορά (2021) του Ρωσικού ιδρύματος για τη μελέτη της δημοκρατίας γράφει για τον δολοφονημένο το 2015 Ουκρανό δημοσιογράφο Oles Buzina: «Λίγες μέρες προτού δολοφονηθεί, τα προσωπικά στοιχεία του Oles Buzina είχαν αναρτηθεί στον ιστότοπο που έχει βάση στον Καναδά και δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Ουκρανού αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών Anton Gerashchenko. Οι άνθρωποι που αναγράφονται εκεί προορίζονται για εξόντωση ή σύλληψη και ο συνολικός αριθμός τους ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες. Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, η καταγραφή στη λίστα και η ανάρτηση της διεύθυνσης του σπιτιού τους καθοδήγησαν τα τάγματα θανάτου στη δολοφονία του Oles Buzina, του Oleg Kalashnikov, και πολλών άλλων προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης.» Πίσω στο 2015, συνεχίζει η έκθεση, ο Georgiy Tuka, ο οποίος συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία του ιστότοπου, ανέφερε ότι από τους ανθρώπους της λίστας “περισσότεροι από 300 είτε έχουν συλληφθεί είτε έχουν εξοντωθεί”. H Wikipedia ανεβάζει τον αριθμό που αναφέρει ο Tuka στους 1000, προσθέτοντας την πληροφορία ότι το 2016 η λίστα περιέλαβε τα ονόματα 4,508 δημοσιογράφων απ’ όλο τον κόσμο.

Οι πληροφορίες που αναρτώνται στη λίστα θανάτου γίνονται δεκτές ως αποδεικτικό μέσο στα Ουκρανικά δικαστήρια σε όλα τα στάδια της διαδικασίας, από την αρχική προ-δικαστική έρευνα μέχρι την καταδίκη κάποιου. Έως το 2019 τα στοιχεία της λίστας είχαν χρησιμοποιηθεί σε πάνω από 100 υποθέσεις που αφορούσαν “αντι-ουκρανικές” δραστηριότητες ενώ γίνονται δεκτά και για αστικές υποθέσεις. Αναλυτικές πληροφορίες για τους εμπνευστές της λίστας και τη λειτουργία της μέσα στην Ουκρανική κοινωνία των πολιτών μπορούν να βρεθούν στο δελτίο της Ουκρανικής πλατφόρμας ανθρωπίνων δικαιωμάτων “Successful Guards”.

Η Eva Bartlett, ανεξάρτητη Καναδή δημοσιογράφος με μεγάλη εμπειρία στην κάλυψη πολεμικών ζωνών, γράφει:  «Όταν τον Απρίλιο του 2015 η Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ουκρανικού κοινοβουλίου Valeriya Lutkovskaya [ΣΗΜ. Η προηγούμενη της Ντενίσοβα] ξεκίνησε μια προσπάθεια να κλείσει τη λίστα, ο Anton Gerashchenko, τότε σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών, την απείλησε με απόλυση και δήλωσε ότι το έργο του ιστότοπου ήταν “εξαιρετικά σημαντικό για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας”. Είπε ότι “όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ή προσπαθεί να παρέμβει σε αυτό το έργο είναι είτε μαριονέτα στα χέρια άλλων είτε εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας”. Έτσι, ο ιστότοπος παραμένει ενεργός, με την υπηρεσία ασφαλείας της Ουκρανίας [ΣΗΜ. την περιβόητη SBU—παρακαλώ διαβάστε το σχετικό, εξαιρετικά ενδιαφέρον, ρεπορτάζ του Ουκρανικού Πρακτορείου Ειδήσεων στο οποίο δίνω σύνδεσμο αμέσως μετά για την εσωτερική διαπάλη μεταξύ των Ουκρανικών αρχών για το κλείσιμο της λίστας θανάτου] να δηλώνει ότι δεν είδε παραβιάσεις της ουκρανικής νομοθεσίας στις δραστηριότητες του ιστότοπου Myrotvorets. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky, επίσης, αρνήθηκε να κλείσει ο ιστότοπος, ισχυριζόμενος ειρωνικά ότι είναι λάθος να παρεμβαίνει κανείς στο έργο των ιστοσελίδων και των μέσων ενημέρωσης.»

H ανάρτηση των προσωπικών στοιχείων της Sonya Lukashova στη λίστα θανάτου Myrotvorets.
Έχω βάλει σε κύκλο (με κίτρινο) δύο ενδιαφέροντα σημεία. Πάνω δεξιά αναφέρεται
ως τόπος φυσικής παρουσίας της λίστας το Langley της Virginia (όπου βρίσκεται η έδρα της CIA)
και η Βαρσοβία, στην Πολωνία. Κάτω αριστερά αναφέρεται η SBU ως (νομίζω)
το «πρόσωπο» που έκανε την ανάρτηση. 

Πριν συνεχίσουμε με το προγραμμένο ρεπορτάζ της Sonya Lukashova, μια ερώτηση είναι εύλογη: Αν το ρεπορτάζ έχει ενθαρρυνθεί από κύκλους της προεδρίας, όπως ισχυρίζομαι, τότε πώς το όνομα της ρεπόρτερ κατέληξε στη λίστα θανάτου; Η ερώτηση αυτή θα απαντηθεί στο Γ’ Μέρος αυτού του άρθρου, όπου συζητάμε το βιογραφικό της Ντενίσοβα.

Β2. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ UKRAYINSKA PRAVDA

[Ακολουθεί η μετάφραση από την φιλοκυβερνητική Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda πολύ εκτεταμένων αποσπασμάτων από το ρεπορτάζ της Sonya Lukashova. H μετάφραση είναι από τα αγγλικά, τα οποία έχουν προκύψει μετά από google translate από τα ουκρανικά, με αποτέλεσμα ίσως μερικά επιμέρους σημεία να μην έχουν αποδοθεί σωστά. Επίσης το στυλ του ρεπορτάζ διαφέρει κάπως από τον συνηθισμένο σ’ εμάς τρόπο. Παρόλ’ αυτά, συνάγονται πολύ χρήσιμα συμπεράσματα].

Στα τέλη Μαΐου, το Verkhovna Rada [Ουκρανικό Κοινοβούλιο] απέλυσε αιφνίδια την Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Lyudmila Denisova.

Αυτή η είδηση ήρθε ως έκπληξη. Για την κοινωνία. Ωστόσο, από τη μη δημόσια σκοπιά, ήταν ένα λογικό φινάλε.

Μεγάλο μέρος αυτής της ιστορίας έχει μείνει άγνωστο στο κοινό. Και αυτό είναι κατανοητό: είναι άβολο και δυσάρεστο για τη σημερινή Ουκρανία. Και θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά το κράτος κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ωστόσο, είναι σημαντικό. Για παράδειγμα, η Ουκρανία πρέπει να πολεμήσει τίμια και ενωμένη. Η Ουκρανία είναι σε θέση να παραδεχτεί τα λάθη και να τιμωρήσει τους ένοχους. Και συγκεκριμένα, αυτό μας ξεχωρίζει από τον εχθρό.

Γι’ αυτό είναι και δικό μας καθήκον να πούμε αυτή την ιστορία.

[Με έμφαση στο πρωτότυπο] Η Ukrayinska Pravda το δημοσιεύει επίσης για να προειδοποιήσει κάποιους να μη θελήσουν να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι επιζήμιο για την Ουκρανία.

Γιατί σίγουρα δεν θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε τον πόλεμο.

Αυτό το υλικό δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι Ρώσοι διαπράττουν βιασμούς στην Ουκρανία.

Αλλά οι ψευδείς ιστορίες πάνω σε αυτό το θέμα θα παίξουν μόνο στα χέρια του εχθρού. Επειδή η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να στραφεί εναντίον της Ουκρανίας στα διεθνή δικαστήρια.

………………………[Εδώ παραλείπω ένα απόσπασμα που έχει σαν σκοπό να πείσει τους αναγνώστες ότι η εφημερίδα δεν αρνείται γενικά ότι διαπράττονται βιασμοί από τους Ρώσους στρατιώτες]

Από την αρχή του πολέμου, σχεδόν όλες οι κρατικές υπηρεσίες έχουν ξεκινήσει την τεκμηρίωση των εγκλημάτων των κατακτητών και να βοηθούν τα θύματα. Ειδικότερα, το Γραφείο του Επίτροπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ξεκίνησε μια ανοιχτή γραμμή, η οποία λειτουργούσε όλο το εικοσιτετράωρο. Οι άνθρωποι έκαναν διάφορες ερωτήσεις: για τους αγνοούμενους συγγενείς, για το πώς να μπουν στις λίστες εκκένωσης, για τις φρικαλεότητες του ρωσικού στρατού.

Γεγονός που δεν έχει καταγραφεί: Σύμφωνα με έναν από τους υπαλλήλους του Γραφείου, όπως λέει στην Πράβδα της Ουκρανίας, όλοι όσοι μπορούσαν κάθονταν στο τηλέφωνο, λαμβάνοντας δεκάδες κλήσεις την ημέρα. Τεχνική υποστήριξη παρείχε ο διεθνής οργανισμός UNICEF, ο οποίος συνεργάζεται με το Ουκρανικό Γραφείο εδώ και χρόνια. Τώρα μάλιστα- αγόρασε πρόσθετο εξοπλισμό, τηλέφωνα και ράουτερς.

Το διάστημα Φεβρουαρίου-Μαΐου, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το Γραφείο του Επίτροπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δέχθηκε κλήσεις από 50.000 άτομα.

*          *          *

Πώς η Denisova και η κόρη της διέστρεψαν την ανοιχτή γραμμή του Γραφείου τους [υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Στα τέλη Μαρτίου, η Lyudmila Denisova αποφάσισε να ανοίξει μια πρόσθετη τηλεφωνική γραμμή με σκοπό να ελαφρώσει την εργασία και να δίνονται οι πιο δύσκολες περιπτώσεις σε επαγγελματίες.

Έτσι, από την 1η Απριλίου εγκαινιάστηκε η γραμμή για ψυχολογική βοήθεια. Παρουσιάστηκε επίσημα ως έργο με την υποστήριξη της UNICEF.

Τη γραμμή ανέλαβαν 5 επαγγελματίες ψυχολόγοι. Ήδη κατά τις πρώτες δύο εβδομάδες, 400 άτομα ζήτησαν βοήθεια, μιλώντας κυρίως για σεξουαλικά εγκλήματα.

Το γραφείο της Επιτρόπου έκανε γνωστό επίσης το όνομα της ψυχολόγου που ήταν επικεφαλής της γραμμής. Το όνομά της είναι Oleksandra Kvitko. Η γυναίκα έχει δώσει επανειλημμένα συνεντεύξεις σε ουκρανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης, περιγράφοντας φρικτές ιστορίες βιασμού.

Αργότερα, οι ιστορίες αυτές άρχισαν να εμφανίζονται στις επίσημες σελίδες του Γραφείου της Επιτρόπου και στις δηλώσεις της Denisova. Η φρίκη που προκαλούσαν αυτές οι ιστορίες έφτανε ως το μεδούλι των κοκκάλων: ομαδικές κακοποιήσεις κοριτσιών μπροστά στις μητέρες τους, βιασμοί μωρών και βρεφών με ένα κουταλάκι του γλυκού ή με κεριά.

Τον Μάιο, η Denisova ταξίδεψε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, όπου περιέγραψε επίσης πώς εκατοντάδες άνθρωποι καταθέτουν καθημερινά για τα τρομερά εγκλήματα των κατακτητών.

Οι ιστορίες της ήταν πολύ λεπτομερείς και προκαλούσαν ερωτηματικά ως προς την προστασία των προσωπικών στοιχείων των θυμάτων. Οι δημοσιογράφοι, εντυπωσιασμένοι από τη θηριωδία των εισβολέων, προσπάθησαν να τις ερευνήσουν παραπέρα. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να βρουν τεκμηριώσεις για τα περιγραφόμενα περιστατικά.

Στη συνέχεια, τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης υπέγραψαν μια συλλογική αναφορά: ζήτησαν από την Επίτροπο να αλλάξει τη ρητορική της, να επιλέγει προσεκτικά τα λόγια της και να μην δημοσιεύει μη επαληθευμένες πληροφορίες.

Ωστόσο, οι ιστορίες της Denisova ήταν μόνο ένα μέρος της συνολικής εικόνας, [αποτελούσαν] επί μέρους επεισόδια στη ζωή της χώρας. Ως εκ τούτου, το ζήτημα της εγκυρότητάς τους δεν απασχόλησε την προσοχή για πολύ καιρό.

[ΣΗΜ. Δεν είναι έτσι, απλούστατα οι Ουκρανοί δεν είχαν αντιληφθεί ότι το θέμα ήταν ευαίσθητο για τους Δυτικούς. Άλλο να πλάθεις ιστορίες για το δήθεν “φάντασμα του Κιέβου” που σε μια μέρα καταρρίπτει 41 Ρωσικά αεροπλάνα ή να κατασκευάζεις σφαγές με εκατοντάδες άμαχους, όπως στην Μπούτσα, και άλλο να πλάθεις ιστορίες για μωρά που βιάζονται με κουταλάκια. Η πρώτη κατηγορία ιστοριών είναι απολύτως αποδεκτή για τα Δυτικά ΜΜΕ χωρίς να απαιτείται επιβεβαίωση. Η δεύτερη όμως ελέγχεται και, έστω και δειλά, οι “εταίροι” ζητούν επιβεβαίωση. Τι να κάνουμε, αυτές είναι οι Δυτικές ευαισθησίες, και οι Ουκρανοί άργησαν να αντιληφθούν.]

*          *          *

Οι υφιστάμενοι της Denisova ήταν οι πρώτοι που υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά. [υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]
Σύμφωνα με τον πληροφοριοδότη της Ουκρανικής Πράβντα μέσα στο Γραφείο της Επιτρόπου, η «γραμμή Kvitko» διέφερε σημαντικά από όλες τις άλλες εργασίες του Γραφείου. Κυρίως η λειτουργία της ήταν αδιαφανής.

Οι χειριστές της κεντρικής τηλεφωνικής γραμμής κατέγραφαν όλες τις κλήσεις που λάμβαναν. Έδιναν αναφορά στους προϊσταμένους τους. Το προσωπικό γνώριζε ποιος έκανε τι. Τα αποδεικτικά στοιχεία για εγκλήματα διαβιβάζονταν τακτικά στις αρχές επιβολής του νόμου και συγκρίνονταν από στατιστική άποψη με τα δικά τους στοιχεία.

Την ίδια στιγμή, το προσωπικό του Γραφείου της Επιτρόπου είχε πλήρη άγνοια για τις δραστηριότητες της Oleksandra Kvitko: ποιοι και πόσο συχνά την καλούσαν, εάν αυτές οι κλήσεις ηχογραφούνταν και ποια βοήθεια παρασχέθηκε στα θύματα.

Επίσης, άγνωστοι παρέμεναν και οι άλλοι ψυχολόγοι που συνεργάζονταν με την Kvitko. Υπήρχαν καν; Αυτό το ερώτημα εξακολουθεί να τίθεται στο Γραφείο.

Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι η Denisova τους αποκαλούσε «ψυχολόγους της UNICEF», τα τυπικά προσόντα τους ήταν των απλών τηλεφωνητών. Αυτό επιβεβαιώθηκε από το ίδιο το ταμείο της UNICEF, κατόπιν αιτήματος της Ουκρανικής Πράβντα.

Αλλά η ίδια η Kvitko δεν αποτελούσε κανένα μυστήριο για τους υπαλλήλους του Γραφείου. Ήταν πολύ γνωστή στο τμήμα.

Η Kvitko είναι η κόρη της πρώην Επιτρόπου Denisova. Αναφορά αυτού μπορεί να βρεθεί ακόμη και σε επίσημα δελτία τύπου.

Η Kvitko «εντάχθηκε» στις εργασίες του ιδρύματος της μητέρας της τουλάχιστον πριν από τρία χρόνια.

Στη σελίδα της στο Facebook μπορείτε να βρείτε αναρτήσεις από το 2019 σχετικά με ένα ταξίδι στην Αυστρία. Ήταν μια επίσκεψη της Επιτρόπου από την Ουκρανία σε ευρωπαίους συναδέλφους. Και μία ψυχολόγος χωρίς επίσημη ιδιότητα συμμετείχε στην επίσκεψη. [ΣΗΜ. Εννοεί ότι η Ντενίσοβα πήρε μαζί της την κόρη της στο ταξίδι και στις συναντήσεις με τους Ευρωπαίους συναδέλφους της. Επίσης, εδώ η εφημερίδα παραθέτει σελίδες από την ιστοσελίδα της κόρης της Denisova στο Facebook].

Στην πραγματικότητα, η Denisova, χρησιμοποιώντας την κρατική ισχύ, βρήκε στην κόρη της δουλειά κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τυπικά, δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων εδώ. Η οικογένεια κατάφερε να αποφύγει [τις νόμιμες συνέπειες] λόγω του γεγονότος ότι η Kvitko είχε υπογράψει συμβόλαιο με τη UNICEF και δεν διορίστηκε στην θέση της από την [μητέρα της] Denisova.

Οι ιστορίες των εγκλημάτων που η Denisova  και η κόρη της εμφάνιζαν δημόσια δεν διαβιβάστηκαν στις αρχές επιβολής του νόμου. Το ίδιο [δεν διαβιβάστηκαν] τρόποι επαφής [των αρχών] με τα θύματα. Τρεις πηγές της Ουκρανικής Πράβντα το διαβεβαίωσαν:[μία] στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, [μία] στο Γραφείο της Επιτρόπου, [και μία] στην ηγεσία του «Υπηρέτη του Λαού» [το κόμμα του Ζελένσκι—έχει πάρει την ονομασία του από το σήριαλ που πρωταγωνιστούσε ο τότε κωμικός].

Όταν οι υφιστάμενοι της Denisova προσπάθησαν να θέσουν αυτό το ζήτημα και να κατανοήσουν τον λόγο της περίεργης συμπεριφοράς της προϊσταμένης τους, τότε, σύμφωνα με μια πηγή της Ουκρανικής Πράβντα, το μόνο που άκουσαν από αυτήν ήταν:

«Εργαζόμαστε στο μέτωπο της ενημέρωσης». [Η έμφαση στο πρωτότυπο]

*          *          *

Ανάκριση[ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Μεταξύ των ανακοινώσεων της Denisova ήταν πολλές ιστορίες για βιασμό παιδιών. Αυτό προκάλεσε την προσοχή εισαγγελέων ανηλίκων.

Ο συνομιλητής της Ουκρανικής Πράβντα στην εισαγγελία υπενθυμίζει ότι τον Απρίλιο είχαν στοιχεία μόνο για μία επιβεβαιωμένη περίπτωση κακοποίησης παιδιού. Από τα μέσα Ιουνίου, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε δύο. Την ίδια περίοδο, η επίτροπος έλεγε περισσότερες, κι ακόμη περισσότερες, ιστορίες.

Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να «σκαλίσουν» τα στοιχεία ανεξάρτητα. Βρήκαν όλες τις κλήσεις ιατρών, τις καταθέσεις στην αστυνομία, τα στοιχεία για νεκρούς, αναζητώντας τις περιπτώσεις που είχε περιγράψει η Denisova.

Για παράδειγμα, αναζήτησαν όλα τα δίδυμα δύο ετών από την περιοχή της Χερσώνας επειδή, σύμφωνα με την Επίτροπο, σε μία υπόθεση δύο τέτοια δίδυμα είχαν πεθάνει μετά από βιασμό. [ΣΗΜ. Εδώ η εφημερίδα παραθέτει τη σχετική ανάρτηση της Denisova].

Ωστόσο, όλη αυτή η δουλειά ήταν χωρίς αποτέλεσμα.

Για να μάθουν από πού πήρε τις ιστορίες της η Denisova, οι εισαγγελείς την κάλεσαν να καταθέσει ως μάρτυρας. Αλλά στο γραφείο επιβολής του νόμου, η Επίτροπος κράτησε το στόμα της κλειστό. Δεν μπορούσε να κατονομάσει τις πηγές των πληροφοριών της.

Αργότερα, σε δεύτερη ανάκριση, κυριολεκτικά την στιγμή που έφευγε, η Denisova παραδέχτηκε ότι είχε μάθει τα πάντα από την κόρη της. Είπε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί αν μίλησε με άλλους ψυχολόγους της τηλεφωνικής γραμμής.

Η Oleksandra Kvitko κλήθηκε επίσης για ανάκριση πολλές φορές. Σύμφωνα με την Ουκρανική Πράβντα, η ψυχολόγος υποστήριξε ότι σε ενάμιση μήνα η τηλεφωνική της γραμμή έλαβε περίπου 1.040 κλήσεις. Από αυτές, οι 450 αφορούσαν βιασμό παιδιού.

Ωστόσο, όταν οι εισαγγελείς πήραν επίσημη κατάθεση, αποδείχθηκε ότι μόνο 92 κλήσεις είχαν ληφθεί στο τηλέφωνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Η Kvitko δεν μπόρεσε να δώσει λεπτομέρειες: ποιος της τηλεφώνησε, σε ποιους γιατρούς παρέπεμψε τα θύματα. Τίποτα που να δείχνει ότι αυτά τα θύματα πραγματικά υπήρχαν.

Αλλά η ψυχολόγος είπε ότι είχε μιλήσει στη μητέρα της για την ιστορία εντελώς περιστασιακά (καθώς έπιναν τσάι).

Σύμφωνα με την πηγή της Ουκρανικής Πράβντα, αφού τελείωσε η ανάκριση, η ίδια η Denisova επανέλαβε στους εισαγγελείς το ίδιο τροπάρι που είχαν ακούσει από αυτήν οι υφιστάμενοί της. Όταν έκλεισε η κάμερα, εξήγησε ότι έλεγε αυτές τις τρομακτικές ιστορίες επειδή ήθελε να κερδίσει η Ουκρανία.

Η Ukrayinska Pravda δεν κατάφερε να πάρει την άποψη των Denisova και Kvitko [για την υπόθεση]. Στείλαμε αίτημα για σχολιασμό μέσω της βοηθού της πρώην Επιτρόπου – αρχικά υποσχέθηκε να βοηθήσει και μετά – σταμάτησε να απαντά.

Η Kvitko είπε ότι δεν σχολιάζει λόγω της διεξαγόμενης έρευνας.

*             *             *

Η από καιρό αναμενόμενη απόλυση [ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Ταυτόχρονα, είχαμε εξελίξεις στα ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια. Σύμφωνα με συνομιλητή της Ukrayinska Pravda που βρίσκεται στην ηγεσία του προεδρικού κόμματος, λόγω των δηλώσεων της Denisova, το επίσημο Κίεβο άρχισε να έχει προβλήματα.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι απηύθυναν έκκληση στις αρχές επιβολής του νόμου και στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας να παράσχουν γεγονότα και αποδείξεις για τους βιασμούς. Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις αιτήσεις έρευνας απευθύνθηκε άμεσα στον υπουργό Εσωτερικών Denis Monastyrsky.

Δεν υπήρχε τίποτα να απαντήσει στους Ευρωπαίους – ήταν η απόκριση που έδωσε η Επίτροπος.

Επιπλέον, μια πηγή της Ukrayinska Pravda στο κόμμα του «Υπηρέτη του Λαού» μας λέει ότι η Denisova δεν συντόνιζε τις ενέργειές της με το κοινοβούλιο, από το οποίο είχε λάβει την εξουσία της. Πήγε στο ήδη αναφερθέν φόρουμ στο Νταβός χωρίς να έχει τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου της Rada, Ruslan Stefanchuk.

Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βασική αιτιολογία για την ταχεία απόλυσή της από τη θέση που κατείχε.

Οι ξαφνικές ενέργειες των αρχών προκάλεσαν την ανησυχία των ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα . Άλλωστε τα κίνητρα της παραίτησής της δεν εξηγήθηκαν στην κοινωνία. Και ο νόμος γενικά απαγορεύει την παύση των εξουσιών του Επίτροπου κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου. Η Denisova απομακρύνθηκε με μια εντελώς νέα διαδικασία, η οποία νομιμοποιήθηκε μόλις τον Μάιο του τρέχοντος έτους – [δηλαδή] με την έκφραση δυσπιστίας σε αυτήν [από το κοινοβούλιο].

“Όλα συμβαίνουν ξανά με εντελώς αδιαφανή τρόπο”, είπε η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Tetyana Pechonchyk, επικεφαλής του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ZMINA.

«Πάλι αδιαφάνεια» – γιατί οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν πάντα παράπονα εναντίον της Denisova.

Ανέλαβε καθήκοντα το 2018 και ήταν άνθρωπος του [διαβόητου] υπουργού Εσωτερικών Arsen Avakov.

Το 2019, η Επίτροπος είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο διαφθοράς. Το όνομά της εμφανίστηκε στις λεγόμενες «ταινίες του Vovk» που καταγράφηκαν στο γραφείο του προέδρου του σκανδαλώδους περιφερειακού διοικητικού δικαστηρίου του Κιέβου. Ωστόσο, αυτό δεν την εμπόδισε να παραμείνει στη θέση της.

[ΣΗΜ. Ο Pavlo Vovk ήταν ο ισόβιος(!) πρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου της περιφέρειας Κιέβου (ΟΑΣΚ), το οποίο είχε γίνει συνώνυμο της αχαλίνωτης δικαστικής διαφθοράς που μαστίζει την Ουκρανία. Διατηρούσε τη θέση του από το 2009, εκδίδοντας αποφάσεις επί πληρωμή. Ξεκίνησε επί προεδρίας Γιανουκόβιτς και στη συνέχεια, μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, συνέχισε την κοινωφελή δράση του προσκολλώμενος στον μόνιμο υπουργό Εσωτερικών της χώρας, Arsen Avakov, γνωστό οργανωτή και υποστηριχτή των νέο-ναζιστικών ταγμάτων. Ο Pavlo Vovk, όπως και ο προστάτης του, ο Avakov, παρέμενε αλώβητος στη θέση τους παρά τις καταγγελίες, έχοντας αποκτήσει μεγάλο πλούτο και πολιτική επιρροή. Οι ταινίες Vovk αποτελούν ηχογραφήσεις συνομιλιών του Vovk και των επιτελών του που αποκαλύπτουν τον τρόπο που παίρνονταν οι αποφάσεις στο δικαστήριό του και έγιναν από την Εθνική Επιτροπή κατά της Διαφθοράς (NABU) της Ουκρανίας. Το δικαστήριο του Vovk διαλύθηκε το 2020 με νόμο του Κοινοβουλίου].

“Η Denisova δεν ήταν ούτε αποτελεσματική ούτε ανεξάρτητη στο έργο της ως Επίτροπος,” είπε η Pechonchyk, “αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.”

*             *             *

Τι ακολουθεί: λήθη ή τιμωρία; [ υπότιτλος στο κυρίως κείμενο]

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στα πραγματικά κίνητρα της Επιτρόπου και της κόρης της. Η περίπτωσή τους δεν αποτελεί εξαίρεση στο ότι ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι ο υλικός πλουτισμός.

Πηγή της Ukrayinska Pravda προσκείμενη στην Denisova ανέφερε ότι η Επίτροπος είχε επανειλημμένα ζητήσει από τη UNICEF να αυξήσει τις αμοιβές των ψυχολόγων της τηλεφωνικής γραμμής.

Ο διεθνής οργανισμός δεν έδωσε απάντηση στην ερώτηση της εφημερίδας για το ύψος των ποσών που έχουν διατεθεί για αυτό το έργο.

Οικονομικά στοιχεία δεν έχουν δοθεί ακόμη στην εισαγγελία.

Η UNICEF δεν βιάζεται να συνεργαστεί με την έρευνα. Αλλά αν τους έκλεβαν ξεδιάντροπα, λέγοντας ψέματα για την αποτελεσματικότητα της εργασίας, μπορεί να μην πρόκειται μόνο για παράβαση ηθικών κανόνων, αλλά επίσης και για παράβαση του νόμου. Δηλαδή εδώ μπορεί να πρόκειται για ποινική υπόθεση που αφορά απάτη ή κλοπή.

Για να ξεκαθαριστεί η υπόθεση, η UNICEF οφείλει να βοηθήσει την εισαγγελία: να προχωρήσει σε κάποια δήλωση, να διαβιβάσει τις εκθέσεις που ετοίμασαν οι «ψυχολόγοι της Denisova». Σύμφωνα με την Ukrayinska Pravda, τέτοιες αναφορές υπήρχαν.

Η UNICEF, όπως και άλλοι συμμετέχοντες σε αυτήν την ιστορία, εξακολουθεί να επιλέγει τον δρόμο της σιωπηρής αποστασιοποίησης. Παρόλο που, πιθανότατα, αποτελούν θύματα σε αυτήν την ιστορία.

Θύμα έπεσε και το κράτος της Ουκρανίας, για λογαριασμό του οποίου έδρασε η Denisova. Ναι, η θέση της στο αξίωμα αποτελεί ευθύνη του κράτους. Ωστόσο, η Επίτροπος δεν ήταν εξουσιοδοτημένη να λέει ψέματα.

Η ιστορία της Denisova δεν θα έχει ευτυχές τέλος και δεν χρειάζεται να μείνετε σιωπηλοί. Ας δοθεί ένα ξεκάθαρο σημάδι: η Ουκρανία μάχεται στο πλευρό της αλήθειας.

Δεν χρειάζεται να δαιμονοποιούμε ακόμη περισσότερο τους Ρώσους.

Οι ίδιοι τα καταφέρνουν πολύ καλά σε αυτό το έργο.

Sonya Lukashova, Ukrayinska Pravda

……………………………………………………………..

Αυτό ήταν το αξιοσημείωτο ρεπορτάζ της Ukrayinska Pravda για τις αρρωστημένες, «σκληρές» και αποτροπιαστικές φαντασιώσεις της Ντενίσοβα και της κόρης της, που πλασάρονταν ως πραγματικές ιστορίες από το Γραφείο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ουκρανικού κοινοβουλίου.

Γ. ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ Κας ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ

Η κα Ντενίσοβα ξεκίνησε την καριέρα της ως νηπιαγωγός! Στη συνέχεια υπηρέτησε (άγνωστο με ποια ιδιότητα) στο περιφερειακό δικαστήριο του Αρχαγκέλσκ στη Ρωσία. Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ την βρίσκουμε στην Ουκρανία, να διαχειρίζεται το Ταμείο Συντάξεων της αυτόνομης δημοκρατίας της Κριμαίας, όπου το 1998 αναλαμβάνει το τοπικό υπουργείο Οικονομικών. Από το 2005 έως το 2014 ήταν μέλος του κόμματος της Γιούλια Τιμοσένκο, στην κυβέρνηση της οποίας ανέλαβε υπουργός εργασίας. Το 2009 κατατάχθηκε 15η ανάμεσα στις 100 πλέον σημαντικές ως προς την επιρροή τους γυναίκες της Ουκρανίας. Στις εκλογές του 2010 απέτυχε να εκλεγεί στην Κριμαία, αν και επικεφαλής στη λίστα του κόμματος της Τιμοσένκο και ήδη βουλευτής στο Ουκρανικό κοινοβούλιο. Υπηρέτησε ως υπουργός εργασίας τόσο υπό την κυβέρνηση της Τιμοσένκο όσο και υπό την κυβέρνηση του επόμενου προέδρου, Γιάτσενιουκ. Αλλά η ίδια δεν ανήκε ούτε στο ένα κόμμα ούτε στο άλλο. Πού ανήκε λοιπόν;

Η πρώην Ουκρανή Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Liudmyla Denisova μιλά στα ΜΜΕ.

Η απάντηση είναι ότι αυτή, το 2014 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ακροδεξιού κόμματος του «Λαϊκού Μετώπου» εκπροσωπώντας την πολιτική ομάδα του πρώην διαρκούς υπουργού εσωτερικών της Ουκρανίας, υπεύθυνου της μυστικής αστυνομίας, ιδρυτή και προστάτη νέο-ναζιστικών ταγμάτων (του τάγματος Αζόφ συμπεριλαμβανομένου), Αρσέν Άβακοφ. Ο τελευταίος, υπενθυμίζουμε ότι παύθηκε πριν από λιγότερο από ένα χρόνο από τη θέση που κατείχε συνεχώς και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων από το 2014. Έκτοτε έχει μεταβληθεί σε πολέμιο του Ζελένσκι.

Τον Μάρτιο του 2018 το Ουκρανικό κοινοβούλιο διόρισε την Ντενίσοβα Επίτροπο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με μια διαδικασία που επικρίθηκε έντονα από τις ανεξάρτητες Ουκρανικές οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως πολιτικό αλισβερίσι που καταρράκωνε την υποτιθέμενη ανεξαρτησία της Αρχής αυτής.

Το ίδιο κοινοβούλιο την καθαίρεσε από τη θέση της στις 31 Μαΐου φέτος με την ψήφο 234 βουλευτών υπέρ και 9 κατά (δεν ψήφισαν υπέρ τα κόμματα του πρώην προέδρου Ποροσένκο, και της πρώην πρωθυπουργού Τιμοσένκο—το κόμμα του Άβακοφ δεν συμμετείχε στις τελευταίες εκλογές). Προκειμένου να καθαιρεθεί, προηγήθηκε η ψήφιση ειδικού νόμου που ανατρέπει το προηγούμενο νομικό πλαίσιο.

Η απόλυσή της  εκφράζει μια παραπέρα κίνηση του Ζελένσκι να ελέγξει τους μηχανισμούς της εξουσίας μέσα στον μικρόκοσμο της Ουκρανικής ηγετικής ελίτ, στρεφόμενος αυτή τη φορά κατά του Άβακοφ. Η συνεχιζόμενη παρουσία του Άβακοφ μέσα στο βαθύ Ουκρανικό κράτος δεν πρέπει να υποτιμάται, δεδομένης της τερατώδους ισχύος που είχε συγκεντρώσει, του αποκλειστικού ελέγχου των μηχανισμών ασφαλείας και της διοικητικής γραφειοκρατίας από το 2014 μέχρι πριν από λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα. Ο Άβακοφ έλεγχε ακόμη και σημαντικό τμήμα της δικαστικής εξουσίας, όπως είδαμε από την περίπτωση του ισόβιου δικαστή της περιφέρειας Κιέβου, Vovk.

Ακόμη και σήμερα, αν και σε λίγους μήνες θα κλείσει έτος από την παύση του ως διαρκούς υπουργού εσωτερικών από το 2014 και εξής, ο Άβακοφ, μέσω της μυστικής αστυνομίας και των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών που ελέγχει με τη βοήθεια και ξένων μυστικών υπηρεσιών, παραμένει από τους σημαντικότερους πόλους ισχύος στη σημερινή Ουκρανία. Η ανάρτηση των στοιχείων της δημοσιογράφου Sonya Lukashova στη λίστα θανάτου Myrotvorets το αποδεικνύει.

Να επισημάνουμε εδώ ότι η περίπτωση Άβακοφ συνιστά την καθαρή απάντηση σε όσους θέτουν το ερώτημα «Πώς η Ουκρανία επηρεάζεται από τους νέο-ναζί την στιγμή που αυτοί δεν διαθέτουν σοβαρή επιρροή στο κοινοβούλιο;» Ο Άβακοφ, αν και δεν έχει πλέον καμία επίσημη ιδιότητα, ελέγχει και σήμερα τεράστιο μέρος των κρατικών μηχανισμών της Ουκρανίας. Η ισχύς των νέο-ναζί και των υπόλοιπων ακροδεξιών σχηματισμών στην Ουκρανία δεν πηγάζει από το κοινοβούλιο αλλά από τη διείσδυσή τους και τον έλεγχο που ασκούν σε πλήθος κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών σε όλη την κλίμακα των εξουσιών, με την άμεση αρωγή και των ΑμερικανοΝΑΤΟικών μυστικών υπηρεσιών. Η Ουκρανία δεν είναι “κράτος δικαίου” ούτε στην περίπτωσή της ισχύουν οι αρχές της κλασικής αστικής δημοκρατίας.

O Arsen Avakov υπηρέτησε ως υπουργός εσωτερικών κάτω από όλες τις Ουκρανικές κυβερνήσεις μετά το πραξικόπημα του 2014. Απέκτησε τεράστια ισχύ ελέγχοντας τον κρατικό μηχανισμό, τα σώματα ασφαλείας και την μυστική αστυνομία, την Εθνοφρουρά (στην οποία ανήκει και το σύνταγμα Αζόφ), το σώμα των συνοριοφυλάκων, τις υπηρεσίες μετανάστευσης και τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Διόριζε στελέχη του τότε “τάγματος Αζόφ” επικεφαλής αστυνομικών περιοχών (π.χ. τον Νοέμβριο του 2014 διόρισε τον υπαρχηγό του τάγματος Αζόφ, Vadym Troyan, διοικητή της αστυνομίας της περιοχής Κιέβου). Από το 2014 ίδρυσε 56 τάγματα “ειδικών αστυνομικών δυνάμεων” τα οποία στρατολογούσαν χούλιγκανς και ανθρώπους με βεβαρημένο ποινικό μητρώο και στα οποία αναθέτονταν “ειδικές αποστολές”, με επίκεντρο το Ντονμπάς. Ορισμένα από αυτά (π.χ. Dnipro-1) έχουν κατηγορηθεί από τη “Διεθνή Αμνηστία” για εγκλήματα πολέμου. Ο Avakov υποστηρίζει ανοιχτά τη διατήρηση της λίστας θανάτου Myrotvorets (και πώς θα ήταν δυνατό το αντίθετο;). Ο Ζελένσκι τον ήθελε στην Κυβέρνηση ως σύνδεσμο με το ακροδεξιό Ουκρανικό «βαθύ κράτος» και ο Άβακοφ επιχείρησε να πουλήσει ακριβά τις υπηρεσίες του. Εξωθήθηκε σε παραίτηση, η οποία έγινε δεκτή στις 16 Ιουλίου του 2021 από το Ουκρανικό κοινοβούλιο. Έχει κατηγορηθεί για αμέτρητες περιπτώσεις βασανισμών και εκτελέσεων όπως και για μεγάλο πλήθος σκανδάλων διαφθοράς. Η Ρωσική επιτροπή ερευνών τον καταζητεί και έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του.

Πριν την απόλυσή της Ντενίσοβα, είχε προηγηθεί μια ανοικτή επιστολή από 140 δημοσιογράφους (από αυτούς 82 γυναίκες), καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόρους, ψυχολόγους κ.λπ. που διαμαρτύρονταν έντονα για τις αναρτήσεις της Ντενίσοβα. Η κεντρική ιδέα του γράμματος ήταν ότι η κα Επίτροπος διαδίδει ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τις οποίες οι δημοσιογράφοι υποχρεώνονται να δημοσιεύουν λόγω στρατιωτικού νόμου. Οι δημοσιογράφοι διαμαρτύρονταν και απαιτούσαν από την Επίτροπο να μην αναρτά τίποτα που δεν έχει προηγουμένως εξακριβώσει ανεξάρτητα, επειδή διαφορετικά τους μετατρέπει σε όργανα αναμετάδοσης ψευδών ειδήσεων.

Επίσης διαμαρτύρονταν για τις λεπτομερείς και σοκαριστικές περιγραφές των αναρτήσεών της: «Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου αποτελούν μέσω γενοκτονίας, αλλά δεν επιτρέπεται να λειτουργούν ως εικονογράφηση που διεγείρει τα συναισθήματα του κοινού» και «Τα εγκλήματα με σεξουαλικό κίνητρο στη διάρκεια του πολέμου αποτελούν μια τραγωδία, αλλά δεν θάπρεπε να αποτελούν αντικείμενο σκανδαλοθηρίας».

Κατά το γράμμα, η Ντενίσοβα οφείλει (α) να δημοσιεύει μόνο επιβεβαιωμένα γεγονότα των Ρωσικών εγκλημάτων, για τα οποία υπάρχουν επαρκή στοιχεία τα οποία έχουν ελεγχθεί προηγουμένως, (β) να αναφέρεται μόνο σε υποθέσεις που ήδη έχουν πάρει το δρόμο για τη δικαιοσύνη, (γ) να επιλέγει προσεκτικά κάθε λέξη στα μηνύματά της προς το κοινό ώστε να μην μετατρέπονται προσωπικές τραγωδίες σε μέσο διέγερσης του εντυπωσιασμού του κοινού, (δ) να αποφεύγει τις εκτεταμένες λεπτομέρειες στις περιγραφές της, (ε) να χρησιμοποιεί ορθή ορολογία, κ.λπ.

Στην καθαίρεση της Ντενίσοβα αντέδρασαν πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι επειδή την θεωρούσαν κατάλληλη για το έργο που είχε αναλάβει—ακριβώς το αντίθετο—αλλά επειδή στην καθαίρεση αυτή έβλεπαν για μία ακόμη φορά τον καταποντισμό της ανεξαρτησίας μιας “Αρχής” που υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη από την πολιτική εξουσία, επισημαίνοντας ότι και πάλι επαναλαμβάνεται η παρεμβατική διαδικασία που είχε ακολουθηθεί με τον εξίσου σκανδαλώδη διορισμό της το 2018.

Σύμφωνα με το BBC: «Η Tatiana Pechonchyk, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ZMINA—Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επέκρινε την πολιτική απόφαση για την απόλυση της Ντενίσοβα και επεσήμανε την παρανομία της διαδικασίας. “Αυτή τη στιγμή, το λιγότερο που θα ήθελα θα ήταν να συμπαραταχθώ με την Ντενίσοβα: ως ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουμε πολλά θέματα με αυτήν, με την ικανότητά της και με την ανεξαρτησία της. Προ τεσσάρων ετών, διαδηλώναμε ενάντια στην πολιτικοποιημένη διαδικασία της εκλογής της. Αλλά αυτό που σχεδιάζεται για αύριο—πρόκειται για καθαρή αυθαιρεσία και γράψιμο στα παλιά παπούτσια του θεσμού του επιτρόπου της Verkhovna Rada για τα ανθρώπινα δικαιώματα”, – έγραψε η Tatyana Pechonchik τη Δευτέρα, μια μέρα πριν την απόλυση. “Η Ντενίσοβα κατέβασε τον θεσμό του Επιτρόπου στα τάρταρα, αλλά οι υπηρέτες [εννοεί το κόμμα Ζελένσκι] θέλουν να χώσουν αυτόν τον πάτο ακόμα πιο βαθιά”, πρόσθεσε.»

Τη διαφωνία της για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε εξέφρασε και η Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για την Παρακολούθηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ουκρανία σε ένα κείμενο που, χωρίς να εκφράζει γνώμη για οποιαδήποτε από τις κατηγορίες κατά της κας Ντενίσοβα, στέκεται στην ανάγκη της ανεξαρτησίας της Αρχής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από την πολιτική εξουσία.

Το ενδιαφέρον ερώτημα εδώ είναι αν οι ξένοι δημοσιογράφοι συμπαραστέκονται στους Ουκρανούς συναδέλφους τους στην κίνηση που έκαναν κατά της πρώην Επιτρόπου και ειδικότερα ποια στάση τηρούν απέναντι στον τρόπο που εκείνη διέδιδε τις φαντασιώσεις της περί βιασμών. Νομίζω ότι η απάντηση εδώ είναι ότι αποφεύγουν να τοποθετηθούν, αν και κάποια ΜΜΕ (π.χ. το Newsweek) προβάλλουν ντροπαλά το θέμα. Γενικότερα, η πυραμίδα των fake news που έχει στηθεί για τη Ρωσική επιχείρηση κινδυνεύει να καταπέσει με τέτοιες αποκαλύψεις και γι’ αυτό τα Δυτικά ΜΜΕ προτιμούν να προβάλλουν ελάχιστα τη σχετική ειδησεογραφία, επειδή ανατρέπει τους καθιερωμένους μύθους. Αντίστοιχη αντιμετώπιση από τα Δυτικά ΜΜΕ είχαμε δει και με τις ψευδείς αναρτήσεις του υπουργείου άμυνας, όπως τις σκηνές από βιντεοπαιχνίδια που υποτίθεται ότι απεικόνιζαν την κατάρριψη Ρωσικών μαχητικών ή την καταστροφή Ρωσικών τανκς. Να υπενθυμίσουμε επίσης τις ψευδείς και αναρτούμενες επί μεγάλο χρονικό διάστημα “ειδήσεις” των Ουκρανικών κρατικών υπηρεσιών για το δήθεν «φάντασμα του Κιέβου», τον ανύπαρκτο πιλότο που είχε καταρρίψει 41 Ρωσικά αεροσκάφη σε μία μέρα, οι οποίες πλέον έχουν “ξεχαστεί” από τα Δυτικά ΜΜΕ.

Ένα θέμα ακόμη: Παρόλο που έχει μια λογική βάση, θεωρώ εσφαλμένη την ερμηνεία ορισμένων προσκείμενων στη Ρωσία σχολιαστών ότι τα ψεύδη της Ντενίσοβα έθιξαν τα ιερά και τα όσια των Δυτικών. Σύμφωνα με αυτούς τους σχολιαστές—π.χ. βλ. την τοποθέτηση του Jacob Dreizin, ενός νεαρού αλλά αρκετά διεισδυτικού σχολιαστή, την οποία επανέλαβε και στη μεγάλης ακροαματικότητας εκπομπή των Duran (βλ. από το 50’ κ.ε.)—οι Δυτικοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κυκλοφορούν fake news όπως τη γιαγιά που κατέρριψε ένα Ρωσικό drone εκσφενδονίζοντας εναντίον του ένα βαζάκι με πίκλες ή τον άσσο πιλότο-φάντασμα ή τις σφαγές στη Μπούτσα, αλλά θίγονται στα βάθη της ψυχής τους όταν αντιλαμβάνονται ότι τους πλασάρουν ψευδείς ειδήσεις που αφορούν βιασμούς.

Κατ’ αυτήν την ερμηνεία, η απόλυση της Ντενίσοβα οφείλεται στο γράμμα των Ουκρανών δημοσιογράφων οι οποίοι, υποστηριζόμενοι παρασκηνιακά από ξένα ΜΜΕ, αλλά και υπηρεσίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανέλαβαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Πάντα σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία, οι Δυτικοί θεωρούσαν ότι εκτίθενταν ανεπανόρθωτα όταν αναλάμβαναν να διαδίδουν ψεύδη για βιασμούς, λόγω της κουλτούρας που έχει αναπτυχθεί στη Δύση πάνω σε αυτά τα θέματα, την οποία η Ντενίσοβα και το Ουκρανικό κράτος δεν είχαν αντιληφθεί και γι’ αυτό έκαναν το λάθος να παράγουν τέτοια ψεύδη. Με άλλα λόγια, κατ’ αυτή την ερμηνεία, η απόλυση της Επιτρόπου οφειλόταν στο χάσμα μεταξύ της Δυτικής και της Ουκρανικής κουλτούρας και στην άγνοια των Ουκρανών για την πρώτη.

Να το πούμε με άλλο τρόπο, σαφέστερο. Η Ουκρανική πλευρά δεν αντιλαμβανόταν ότι μπορεί μεν ελεύθερα να λέει για σφαγές αμάχων κ.λπ. και στη Δύση αυτό να γίνεται δεκτό χωρίς έλεγχο, αλλά, αντίθετα, στο θέμα των βιασμών, η δυτική κουλτούρα απαιτεί αποδείξεις και σκληρά στοιχεία, διότι θεωρεί αυτό το θέμα εξαιρετικά σημαντικό, σημαντικότερο από τη σφαγή αμάχων. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, εκεί την πάτησε η κα Ντενίσοβα: Όταν οι δυτικοί δημοσιογράφοι άρχισαν να ερευνούν διαπίστωσαν ότι οι εκτοξευόμενες κατηγορίες ήταν fake news και αυτό, εφόσον το θέμα αφορούσε βιασμούς, αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως στα δυτικά μάτια. Κι έτσι η κα επίτροπος καρατομήθηκε χωρίς καν να καταλάβει τι έγινε. Με άλλα λόγια, αυτή νόμιζε ότι δεν έκανε κάτι διαφορετικό από αυτά που έτσι κι αλλιώς κάνει ολόκληρος ο Ουκρανικός κρατικός μηχανισμός. Αυτό νόμιζε, και εκεί την πάτησε. Ας ρωτούσε κι ας μάθαινε για τις Δυτικές ευαισθησίες.

Είναι γεγονός ότι στα θέματα της σεξουαλικής βίας, όπως και της σεξουαλικής ελευθερίας, η Δ. Ευρώπη και οι ΗΠΑ έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία, που δεν συναντάται πάντα στην Α. Ευρώπη ή σε άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Επομένως, είναι ακριβές ότι οι αναρτήσεις της Ντενίσοβα είχαν αρχίσει να ανησυχούν τα δυτικά ΜΜΕ που τις αναμετάδιδαν, αλλά η ανησυχία συνήθως εκδηλωνόταν με ένα ντροπαλό «οι πληροφορίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί ανεξάρτητα» (και όχι από όλους τους αναμεταδότες, όπως ήδη είδαμε). Πρέπει επίσης να είναι ακριβής η εκτίμηση ότι το γράμμα των Ουκρανών δημοσιογράφων υποστηρίχτηκε από συναδέλφους τους στη Δύση—οι Ουκρανοί δημοσιογράφοι μάλλον δεν θα αποτολμούσαν αυτήν την κίνηση αν δεν είχαν κάποιες “πλάτες”.

Και επίσης, υποστηρικτικό αυτής της ερμηνείας είναι το σημείο του ρεπορτάζ της Sonya Lukashova, όπου γράφει ότι: «Οι Ευρωπαίοι εταίροι απηύθυναν έκκληση στις αρχές επιβολής του νόμου και στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας να παράσχουν γεγονότα και αποδείξεις για τους βιασμούς. Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις αιτήσεις έρευνας απευθύνθηκε άμεσα στον υπουργό Εσωτερικών Denis Monastyrsky [ΣΗΜ. Τον διάδοχο του αποπεμφθέντος Άβακοφ, που προφανώς εκφράζει την πλευρά Ζελένσκι]. Δεν υπήρχε τίποτα να απαντήσει στους Ευρωπαίους – ήταν η απόκριση που έδωσε η Επίτροπος.» Αν και το περιστατικό στο οποίο αναφέρεται η δημοσιογράφος ενδεχομένως να είναι αληθές, προφανώς αυτό χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για την καρατόμηση της Ντενίσοβα, η οποία όμως συμβαίνει για άλλους λόγους.

Η δικά μας ερμηνεία είναι ότι αυτές οι Δυτικές ανησυχίες απλά έπαιξαν στα χέρια του Ζελένσκι, που βρήκε μια ακόμη ευκαιρία να καθαρίσει το πολιτικό τοπίο προκειμένου να μείνει ο απόλυτος κυρίαρχος στον εθνικιστικό χώρο.Προς όφελος τίνος και με ποιους στόχους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που παραμένει ανοικτό, περιμένοντας τη μελλοντική του απάντηση. 

Τουριστικοποίηση των πόλεων: Όλα όσα αλλάζουν ερήμην μας, όλα όσα αλλάζουν εναντίον μας

«Δεν είναι μακρινός ήχος ερπύστριας, είναι κοντινός ήχος βαλίτσας που σέρνεται στο πλακόστρωτο έξω από το παράθυρό  μου».

Τα τελευταία δέκα χρόνια  στην Αθήνα , αλλά αρκετά χρόνια πριν σε άλλες πόλεις του κόσμου, ο μαζικός τουρισμός έχει αλλάξει δραματικά τη ζωή των πόλεων. Οι ήχοι είναι το βιωματικό καμπανάκι που μας κάνει να σκεφτούμε ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

Τα καμπανάκια αυτά χτύπησαν αρκετά χρόνια πριν σε πόλεις όπως η Βενετία, η Βαρκελώνη και πιο πρόσφατα η Λισσαβώνα.  Στις τουριστικές πόλεις του βορρά, στο Παρίσι , το Άμστερνταμ, το Βερολίνο, οι μετασχηματισμοί των πόλεων ήταν αποτέλεσμα πιο σύνθετων διαδικασιών, στις οποίες ο τουρισμός έβαλε μερικά ακόμα δεδομένα. Αν λοιπόν θέλουμε να καταλάβουμε αυτούς τους μετασχηματισμούς θα πρέπει να δούμε ότι ποικίλουν  με βάση ευρύτερα μοντέλα της αστικής ανάπτυξης, με κοινά χαρακτηριστικά αλλά και σημαντικές διαφορές.

Από τις αρχές του  19ου αι. η έντονη αστικοποίηση έφερε στα ιστορικά κέντρα των πόλεων  πλήθος λαϊκών στρωμάτων. Τα παλιά σπίτια, οι στενοί και συχνά βρώμικοι δρόμοι, οι θόρυβοι από ένα πλήθος δραστηριότητες, απομάκρυναν τα πλέον ευκατάστατα στρώματα από τα κέντρα των πόλεων. Ωστόσο σύντομα οι κυρίαρχες τάξεις στόχευσαν  στην επανάκτηση των κέντρων για τις δικές τους ανάγκες.  Η εκκαθάριση του Παρισιού  που ξεκίνησε με αφορμή την Κομμούνα με πλαίσιο το σχέδιο Οσμαν ολοκληρώθηκε έναν αιώνα μετά με το κλείσιμο της αγορά της Halles και την απομάκρυνση από το κέντρο όλων των δραστηριοτήτων που αφορούσαν τα λαϊκά στρώματα. Αντίστοιχες στρατηγικές αναπτύχθηκαν σε πολλές πόλεις αλλά με διαφορετικές χρονικότητες. Η διεκδίκηση της πόλης αποτέλεσε αντικείμενο  πλήθους συγκρούσεων πολλές από τις οποίες πέτυχαν αναστολή διαρκείας στα κυρίαρχα σχέδια αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είδαμε τα κινήματα να ηττώνται και τα λαϊκά στρώματα να απωθούνται στα φτωχά προάστια.

Στις πόλεις της Μεσογείου αλλά και σε άλλες πόλεις που οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου δεν είχαν εκείνη τη δυναμική που θα επέτρεπε  την «εξαγορά» και το μετασχηματισμό των ιστορικών κέντρων, τους θύλακες της απομείνασας λαϊκής ζωής ήρθε να τους αλώσει η δυναμική της τουριστικής ανάπτυξης των τελευταίων είκοσι χρόνων.

Φτηνός και μαζικός τουρισμός- Η νέα βαριά βιομηχανία.

Για τις πόλεις του νότου ,αλλά  και για πολλές ακόμα με αντίστοιχα χαρακτηριστικά, με προβλήματα στην οικονομική ανάπτυξη, η εκμετάλλευση του πλεονεκτήματος του εξαιρετικού φυσικού και ανθρωπογενούς τοπίου μέσα από την ανάπτυξη του τουρισμού αποτέλεσε την εύκολη λύση. Η ταυτόχρονη ανάπτυξη φθηνής μετακίνησης  (μέσω των αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους) και φθηνής διαμονής κυρίως με την  ανεξέλεγκτη εξάπλωση της προσφοράς καταλυμάτων μέσα από τις διάφορες πλατφόρμες τύπου airbnb έδωσαν μια επιπλέον ώθηση στην κυριαρχία του μαζικού τουρισμού. Πέρα όμως από την τεράστια οικονομική σημασία, η ανάπτυξη του μαζικού τουρισμού διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο και στις ίδιες τις κοινωνικές σχέσεις δίνοντας διεξόδους καταναλωτικής διαφυγής με προϊόντα  διαφορετικού τύπου που λειτουργούν σαν υποκατάστατα στην ασφυκτική καθημερινότητα ή την ελλειμματική ζωή.

Πολύ συχνά πλέον οι τουριστικοί πληθυσμοί που δέχεται μια πόλη είναι δυσανάλογα μεγάλοι σε σχέση με τον πληθυσμό της και τις δυνατότητες απορρόφησης τους. Η παρουσία των τουριστών στα κέντρα των πόλεων γίνεται άμεσα ανταγωνιστική σε σχέση με τους κατοίκους. Παλιά και νεωτέρα κτήρια που είτε είναι άδεια είτε  αδειάζουν σταδιακά γιατί οι παλιοί ένοικοί τους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις αυξήσεις των ενοικίων, και οι παλιοί ιδιοκτήτες τους στα κόστη επισκευής, μετατρέπονται σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, διαμερίσματα, boutique  hotel. Η έλλειψη οποιουδήποτε ελέγχου στις τιμές των ενοικίων, καθώς και η έλλειψη οποιουδήποτε κανόνα στην χωροθέτηση των ενοικιαζόμενων μέσα από τις πλατφόρμες «διαμοιρασμού» αφήνει αυτή την «δυναμική» της αγοράς να κυριαρχήσει με αποτέλεσμα την μετακίνηση των ασθενέστερων οικονομικά κατοίκων σε άλλες πιο απομακρυσμένες,  αλλά ακόμα πιο οικονομικές, γειτονιές. Φυσικά αυτή η διαδικασία δεν έχει όρια και συνεχώς πιέζει για νέες απωθήσεις τις περιοχές που παρουσιάζουν ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά για τον τουρισμό (Εγγύτητα με το ιστορικό κέντρο, καλή συγκοινωνία ή ενδιαφέρουσα τοπική ζωή).

Ωστόσο οι επιπτώσεις δεν σταματούν εδώ και δεν αφορούν μόνο τους διωγμένους που μπορεί να βρεθούν ξαφνικά να ζουν πολύ πιο  μακριά από τον τόπο που δουλεύουν, ή να έχουν χάσει τα κοινωνικά τους δίκτυα. Για όσους απομένουν στις τουριστικοποιημένες περιοχές  τα προβλήματα είναι επίσης μεγάλα.

Οι  χρήσεις στις γειτονιές αλλάζουν, καταστήματα που παραδοσιακά εξυπηρετούν μια γειτονιά όπως καταστήματα ρούχων, μικροεπίπλων, βιβλιοπωλεία, χρωματοπωλεία, κλπ εξαφανίζονται και δίνουν τη θέση τους κυρίως σε καφέ, μπαρ και εστιατόρια κάθε μορφής, minimarket, πλυντήρια και είδη δώρων. Οι τιμές πολλών προϊόντων και υπηρεσιών σε αυτές τις περιοχές είναι επίσης αυξημένες. Η μείωση του μόνιμου πληθυσμού  μειώνει τον αριθμό των παιδιών στα σχολεία  με κίνδυνο πολλά σχολεία να κλείσουν και να συγχωνευτούν με άλλα. Οι δημόσιες συγκοινωνίες κατά τις τουριστικές περιόδους επιβαρύνονται με πληθυσμό που δεν έχει προβλεφθεί, ενώ δεν υπάρχουν μέριμνες για την ενίσχυσής τους.

Η ζωή στις τουριστικοποιημένες περιοχές  υποβαθμίζεται πολλαπλά. Ο θόρυβος ιδιαιτέρα τις βραδινές ώρες γίνεται αιτία για πολλούς ανθρώπους να επιλέξουν να αλλάξουν γειτονιά καθώς οι νυχτερινοί χρήστες μη όντας κάτοικοι δεν έχουν οποιαδήποτε μέριμνα για τη ζωή της γειτονιάς. Οι συμπεριφορές των επαγγελματιών αλλοιωμένες μέσα από την επιδίωξη του μέγιστου κέρδους και της πρόσκαιρης σχέσης  χάνουν την διάσταση της οικοδόμησης μιας σχέσης εμπιστοσύνης και φροντίδας  με τον πελάτη τους.

Η εξέλιξη της Αθήνας τα τελευταία πενήντα χρόνια αποτυπώνει με σαφήνεια τις δυναμικές που περιγράφτηκαν παραπάνω. Η πρώτη χειρονομία της αστικής τάξης να επανελέγξει το ιστορικό κέντρο ήρθε με το διάταγμα προστασίας της Πλάκας το 1976 που αποκλείοντας κάθε χρήση πέραν της κατοικίας  δημιούργησε ένα περιβάλλον ελκυστικό για ισχυρούς επενδυτές, εκτόξευσε τις τιμές των ακινήτων και άλλαξε την ταξική σύνθεση της γειτονιάς. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 το διάταγμα για την απομάκρυνση των βιοτεχνιών και του χονδρεμπόριου από τη γειτονιά του Ψυρρή αφήνοντας εκατοντάδες άδεια κτήρια,  άνοιξε το δρόμο, για την τουριστικοποίηση της γειτονιάς. Οι τάσεις επέκτασης αυτής της τουριστικοποίησης  προς το υποβαθμισμένο Μεταξουργείο ανακόπηκαν εν μέρει από την κρίση του 2008 για να επανεκκινήσουν τα τελευταία χρόνια. Η είσοδος του airbnb άλλαξε ριζικά τον χαρακτήρα γειτονιών όπως το Κουκάκι και σε μεγάλο βαθμό τα Εξάρχεια. Η πρόσφατη «επινόηση» του μεγάλου περίπατου κακέκτυπου του προγενέστερου σχεδίου της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου, έρχεται όπως και το αρχικό σχέδιο να δημιουργήσει το πλαίσιο της τουριστικής αναβάθμισης και αξιοποίησης των εκατοντάδων κενών κτηρίων  των αξόνων Πανεπιστημίου, Ακαδημίας, Σταδίου, που έμειναν κενά από την διαρκή συρρίκνωση της  επιχειρηματικής ζωής και την αντικατάσταση των μικρών μονάδων από μεγάλες εταιρίες που μετέφεραν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα εκτός κέντρου.

Σήμερα σε πολλές πόλεις που έχουν αντιμετωπίσει τις αρνητικές επιπτώσεις της άκρατης τουριστικοποίησης έχουν αναπτυχθεί σημαντικά κινήματα  και έχουν πετύχει να υπάρξει ένας έλεγχος. Στην Βενετία μετά από μεγάλες κινητοποιήσεις της πρωτοβουλίας No Grandi Navi απαγορεύτηκε η είσοδος των μεγάλων πλοίων μέσα στο λιμάνι της πόλης. Στη Βαρκελώνη απαγορεύτηκε η δημιουργία τουριστικών καταλυμάτων σε πολλές περιοχές της πόλης ενώ για τις υπόλοιπες θεσπίστηκαν ζώνες με συγκεκριμένες χωρητικότητες και παράλληλα ο Δήμος έχει πάρει πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη της κοινωνικής κατοικίας ώστε να αμβλύνει τις επιπτώσεις της τουριστικοποίησης στο στεγαστικό κόστος .

Όταν το 1983 πήγα για πρώτη φορά στη Βαρκελώνη έμενα δέκα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της πόλης. Τα καταλύματα στο κέντρο ήταν  σχετικά λίγα και ακριβά. Τότε δεν έβρισκα τίποτε δυσάρεστο σε αυτή τη συνθήκη. Σήμερα μου φαίνεται και δίκαιο. Οι πολιτικές που θα δώσουν προτεραιότητα στην προστασία της ζωής των κατοίκων σε πόλεις με μεγάλη τουριστική κίνηση είναι και γνωστές και εφικτές αρκεί βέβαια να έχει κάποιος τη διάθεση να βάλει φρένο στην άκρατη κερδοσκοπία από την εκμετάλλευση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.

Σύντομα οικονομικά σχόλια πάνω σε ειδήσεις με …σημασία

Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΖΟΥΜΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, μιλώντας την Τρίτη 21 Ιουνίου σε συνέντευξη τύπου αυτοεπαινέθηκε για τις προσπάθειες της κυβέρνησής του να επεκτείνει τους εμβολιασμούς κατά της COVID-19 σε νήπια κάτω των πέντε ετών. Ως εδώ, θάλεγε κάποιος, οι σκοποί του ήταν ευγενικοί. Όμως, το παρασύνθημα βρίσκεται κρυμμένο στο εξής απόσπασμα: «Χρειαζόμαστε περισσότερα χρήματα για να καταστρώσουμε τα σχέδιά μας για τη δεύτερη πανδημία. Θα υπάρξει άλλη μια πανδημία», προειδοποίησε ο πρόεδρος, χωρίς να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες σχετικά με το τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό το νέο κύμα. Άρα, ουσιαστικά, ο Μπάιντεν με αφορμή την πανδημία, ζητά «χρήματα». Το ζήτημα έχει πονηρές πλευρές και αξίζει να το δούμε προσεκτικότερα.

Η μεγάλη άνοδος των τιμών παγκοσμίως είχε ξεκινήσει αρκετά πριν τον Φεβρουάριο φέτος, με κύρια αιτία την εκτύπωση χρήματος από τις ΗΠΑ και την ΕΕ προκειμένου να αποτρέψουν τυχόν ύφεση σαν αποτέλεσμα του ξεσπάσματος της COVID-19. Οι καραντίνες και οι περιορισμοί που αναγκαστικά επιβλήθηκαν είχαν οδηγήσει σε έκρυθμες καταστάσεις όσο αφορά τις παραγωγικές διαδικασίες παγκοσμίως με κίνδυνο να επακολουθήσει μια σοβαρή διεθνής ύφεση και οικονομική κρίση. Οι κεντρικές τράπεζες αντιμετώπισαν τον κίνδυνο με τον συνήθη τρόπο: πλημυρίζοντας με φρεσκοτυπωμένο χρήμα την αγορά. Μπορεί η ύφεση να αποφεύχθηκε, αλλά επακολούθησε ο πληθωρισμός, ο οποίος βεβαίως εντάθηκε μετά και τις περιβόητες κυρώσεις που οδήγησαν σε περιστολή των προμηθειών σε πρώτες ύλες και επομένως στη μεγάλη αύξηση των τιμών τους που επηρεάζει ολόκληρη την αλυσίδα παραγωγής αγαθών.

Η προσπάθεια του Μπάιντεν να αποδώσει τον πληθωρισμό στον Πούτιν με την παροιμιώδη έκφραση «οι αυξήσεις τιμών του Πούτιν» προκάλεσε υπομειδιάματα στους ειδικούς, αλλά το βασικότερο είναι ότι απορρίπτεται από το συντριπτικό ποσοστό των Αμερικανών ψηφοφόρων, το 52% των οποίο θεωρεί ως υπεύθυνο τον ίδιο τον Μπάιντεν με τον Πούτιν να ψηφίζεται μόνο από το 11%.

Τον προηγούμενο μήνα, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (US Federal Reserve), ανακοίνωσε ως κεντρικό καθήκον της τράπεζας τον πόλεμο κατά του πληθωρισμού, που πλέον τρέχει στις ΗΠΑ με ρυθμό 8.6% σε ετήσια βάση, τον υψηλότερο από τον Δεκέμβριο του 1981. Το έργο μας θα είναι δύσκολο, είπε ο πρόεδρος της Fed, Jerome Powell, και δεν αποκλείεται να μην αποφύγουμε την ύφεση με τη χρήση των εργαλείων που διαθέτουμε.

Έτσι ξεκίνησε ο νέος κύκλος αύξησης των επιτοκίων που προκαλεί πτώση των τιμών των ομολόγων και ανατριχίλα στις χρηματαγορές παντού στον κόσμο. Εδώ και σαράντα χρόνια έχουν δημιουργηθεί τεράστια χρηματικά αποθέματα τα οποία μη βρίσκοντας διέξοδο σε παραγωγικές επενδύσεις, ακολουθούν κύκλους διείσδυσης σε διάφορους τομείς της χρηματο-οικονομικής σφαίρας (αγορά γης, χρηματιστήρια, hedge funds κ.α.) προκαλώντας φούσκες διαρκώς, οι οποίες κάθε τόσο θέτουν σε κίνδυνο την ευστάθεια της παγκόσμιας οικονομίας όπως απέδειξε η κρίση του 2008.

Η αύξηση των επιτοκίων με στόχο το χτύπημα του πληθωρισμού έμοιαζε αρχικά να είχε την ευλογία του Μπάιντεν. Όμως, αναλυτές με αριστερό προσανατολισμό και παράδοση σε ακριβείς προβλέψεις, προειδοποίησαν ότι ο Μπάιντεν θα ανακρούσει πολύ σύντομα πρύμναν, επειδή με την αύξηση των επιτοκίων θα θιγούν οι κάτοχοι αξιών (μετοχές, ομόλογα).

Και ιδού, πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, ο Μπάιντεν ζητά και άλλα χρήματα, υποτίθεται για να προετοιμαστεί για το δεύτερο μεγάλο κύμα της πανδημίας. Αλλά πού θα βρεθούν τα χρήματα; Προφανώς με τον παλιό, δοκιμασμένο μηχανισμό της εκτύπωσής τους που δεν κοστίζει και πολύ.

Η συνέχεια, εφόσον ικανοποιηθεί (και θα ικανοποιηθεί) το αίτημα του Μπάιντεν θα είναι να δούμε διψήφια νούμερα πληθωρισμού στις ΗΠΑ. Τα λιμνάζοντα κεφάλαια, που εδώ και χρόνια λιγουρεύονται την «κατάληψη» της Ρωσίας με τα τεράστια αποθέματα σε πρώτες ύλες, θα ωθήσουν σε ακόμη επιθετικότερες συμπεριφορές τις ΗΠΑ, προκειμένου να επιτύχουν τη διέξοδο που ονειρεύονται προς Ανατολάς. Οι επενδύσεις σε μη παραγωγικούς τομείς (βιομηχανία όπλων) θα ενταθούν και ενδεχομένως να δούμε νέες περιπέτειες των Δυτικών πολέμαρχων με την Κίνα.

Επίσης το δολάριο και το ευρώ θα χάσουν και άλλο από την αξία της ισοτιμίας τους εντείνοντας τις αυξητικές τάσεις στις τιμές των εμπορευμάτων. Τα νομίσματα χωρών που διαθέτουν «σκληρές» πρώτες ύλες ή έχουν στενή συσχέτιση με τον χρυσό θα συνεχίσουν να ανατιμώνται, επειδή οι πρώτες ύλες συμπεριφέρονται πολύ καλά σε πληθωριστικό περιβάλλον. Δεν είναι τυχαία η επανεκκίνηση των αγορών Ρωσικού χρυσού από την κεντρική τράπεζα της Ελβετίας τις τελευταίες μέρες ούτε οι μελέτες που επίμονα εμφανίζονται για το ενδεχόμενο σύνδεσης του Ρωσικού ρουβλιού με τον χρυσό.

Και όλα αυτά για να γλυτώσουμε από το νέο κύμα της …πανδημίας. Ευτυχώς για τις κυρίαρχες ελίτ της Δύσης, οι λαοί τους ακόμη δεν έχουν ξεσηκωθεί, αλλά κάτι μοιάζει επιτέλους να κινείται τελευταία.

ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ

Ο δισεκατομμυριούχος Ray Dalio, ιδρυτής και συν-διαχειριστής του μεγαλύτερου παγκοσμίως Hedge Fund (δηλαδή αμοιβαίο κεφάλαιο αντιστάθμισης κινδύνου, όπως ευφημιστικά αποκαλούνται τα κεφάλαια διακινδύνευσης), Bridgewater Associates, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Der Spiegel στις 10 Ιουνίου εξέφρασε, μεταξύ άλλων, την ανησυχία του για τις επιπτώσεις που θα έχει η πολιτική των κυρώσεων κατά της Ρωσίας όσο αφορά τον δανεισμό του Αμερικανικού Δημοσίου.

Ο Dalio, ο οποίος αυτή την περίοδο έχει προxωρήσει σε τεράστιες ανοιχτές πωλήσεις (short selling) σε Ευρωπαϊκές μετοχές, προβλέπει «σκοτεινούς καιρούς» για τη Δύση. Κατά τη γνώμη του, οι ΗΠΑ όχι μόνο έχουν περάσει την κορύφωση της εποχής τους ως κυρίαρχη οικονομική δύναμη, αλλά επιπλέον βρίσκονται στο χείλος του πολέμου με την Κίνα και τη Ρωσία. Επίσης, εκτιμά ότι ο στασιμοπληθωρισμός, δηλαδή ο πληθωρισμός που συνοδεύεται από ύφεση και γι΄αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολη η αντιμετώπισή τους με τα κλασικά εργαλεία, δεν μπορεί πλέον να αποφευχθεί.

Κατά τον Dalio, οι κυρώσεις της Δύσης αποτυγχάνουν μεν, αλλά δεν υπάρχουν άλλες επιλογές στη διάθεση της Ουάσιγκτον. «Οι κυρώσεις είναι το μόνο όπλο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ. Μέχρι στιγμής, η μείωση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ρωσίας ήταν περίπου 15% [ΣΗΜ. ο αριθμός αυτός δεν είναι ακριβής. Οι τελευταίες εκτιμήσεις έχουν διορθωθεί από την Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας στο 7.8% με προειδοποίηση πιθανότητας περαιτέρω μείωσης]. Αυτό είναι υποφερτό για τον πληθυσμό. Ο Πούτιν θα έχει πρόβλημα να παραμείνει στην εξουσία μόνο εάν η οικονομία καταρρεύσει περισσότερο, ας πούμε έως και 40%,», είπε.

Ταυτόχρονα ο Dalio υποστήριξε ότι, ενώ αποτυγχάνουν στον άμεσο στόχο τους, δηλαδή να περιορίσουν την ικανότητα της Ρωσίας να πολεμήσει στην Ουκρανία, οι κυρώσεις βλάπτουν επίσης τις ΗΠΑ. «Μπορώ ήδη να σας πω με βεβαιότητα ότι και η Δύση υποφέρει από τις κυρώσεις. Άλλες χώρες [εννοεί κυρίως την Κίνα, αλλά και την Ινδία] απορρίπτουν όλο και περισσότερο τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα επειδή φοβούνται ότι θα μπορούσαν να καταλήξουν σαν τη Ρωσία [δηλαδή, απλούστατα, το Αμερικανικό Δημόσιο να μην εκπληρώσει την υποχρέωση εξόφλησής τους επικαλούμενο “κυρώσεις”]. Αυτό αλλάζει την ισορροπία δυνάμεων σε όλο τον κόσμο» είπε.

Ο Dalio αναμένει ότι η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας θα επιφέρει δραματικές αλλαγές για ολόκληρο τον κόσμο. «Το όλο θέμα θυμίζει τα έτη 1938 και 1939, όταν ο κόσμος ήταν στα πρόθυρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: δύο παγκόσμιες δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες και υποστηρίζονται από διαφορετικούς συμμάχους. Το πώς θα συμπεριφερθεί η Ινδία θα είναι καθοριστικό. Η χώρα ενδεχομένως να σταθεί στο πλευρό της ρωσικής οικονομίας εάν η Δύση μποϊκοτάρει τη Μόσχα. Σε κάθε περίπτωση, οι εποχές ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου με ελάχιστους εμπορικούς φραγμούς και ελεύθερη ροή κεφαλαίων έχουν τελειώσει», είπε.

Στο παρελθόν, με αφορμή κάποιες δηλώσεις του πρώην προέδρου της Ρωσίας, Μεντβέντεφ, είχα σχολιάσει αυτό το ζήτημα: O μεγαλύτερος αγοραστής ομολόγων του Federal Reserve των ΗΠΑ, η Κίνα, βλέποντας την τύχη που επιφυλάχτηκε στα αποθεματικά διαθέσιμα της Ρωσίας, δηλαδή την κατακράτησή τους από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους, είναι απολύτως λογικό να σκεφτεί να επαναπροσανατολίσει τα κεφάλαιά της αλλού. Με δεδομένες τις τεράστιες ευκαιρίες που ανοίγονται στη Ρωσία, ιδιαίτερα μετά την αποχώρηση των Δυτικών εταιριών, είναι φυσικό η Κίνα στο εξής, αντί να τοποθετεί τα διαθέσιμά της σε “χαρτιά” των ΗΠΑ να τα διοχετεύει προς επενδύσεις στη Ρωσία.

Μια τέτοια μεταβολή της χρήσης των τεράστιων Κινεζικών αποθεματικών θα αποτελέσει βαρύ χτύπημα για τον δανεισμό του Αμερικανικού δημοσίου, πάνω στον οποίο στηρίζουν την παγκόσμια ισχύ τους οι ΗΠΑ εδώ και χρόνια.

Αν και η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ έχει το δικαίωμα να αποδεχτεί ως εγγυήσεις ακόμη και πέτρες προκειμένου να τυπώσει δολάρια, είναι σαφές ότι μια τέτοια ανοιχτά υπερπληθωριστική ενέργεια θα καταρράκωνε την αξία του δολαρίου. Τα τελευταία τριάντα χρόνια είχε εφευρεθεί το «αεικίνητο» με το λεγόμενο πάντρεμα (coupling) της Κινεζικής με την Αμερικανική οικονομία ως μηχανισμός τυπώματος δολαρίων με ταυτόχρονη συγκράτηση του πληθωρισμού στις τιμές καταναλωτή λόγω των φτηνών εισαγωγών μέσω των φρεσκοτυπωμένων δολαρίων. Όπως έγραφα προ τριών μηνών:

«Κατά τη δική μου γνώμη, η αναφορές [του Μεντβέντεφ] αποτελούν υπενθύμιση προς την Κίνα ότι το τεράστιο απόθεμα ομολόγων του Αμερικανικού Δημοσίου τα οποία διαθέτει μπορεί να μετατραπεί σε σκέτα χαρτιά. Οι εκτεταμένες αγορές αμερικανικών ομολόγων από την Κίνα αποτελούν βασικό μηχανισμό για το τύπωμα δολαρίων από την FRB [Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ], τα οποία εν μέρει χρησιμοποιούνται για την αγορά φτηνών Κινεζικών προϊόντων από τις ΗΠΑ.

Αυτό το ζευγάρωμα των δύο οικονομιών, αμερικανικής και Κινεζικής, χαρακτηρίζει την παγκόσμια οικονομία κατά τα 30 προηγούμενα χρόνια και δεν γνωρίζω πόσο εύκολα θα απεξαρτηθεί από αυτό η Κίνα–αλλά οπωσδήποτε, αν κάτι προμηνύουν οι εξελίξεις στο Ουκρανικό, είναι τα σοβαρά βήματα που θα κάνει η Κίνα για την απεξάρτησή της από τα αμερικανικά “χαρτιά”.

Για να δούμε αν στο μέλλον η Ρωσία (και τρίτες χώρες) θα μπορέσει να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως η κύρια αγορά των Κινεζικών προϊόντων μέσω της προμήθειας πρώτων υλών στην Κινεζική βιομηχανία. Αν επιτύχει αυτό το νέο ζευγάρωμα, οι ΗΠΑ θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, επειδή τότε είναι που θα σπάσει το δολαριο-κεντρικό σύστημα που μας κληροδότησε ο 20ος αιώνας.»